Ψηφιακά «φύκια»

 
Με το ...κομπολόι που ο εργαζόμενος μετράει «καημούς και αναστεναγμούς» μοιάζει η ψηφιακή κάρτα εργασίας, η εφαρμογή της οποίας ξεκινάει με διθυραμβικές ανακοινώσεις από την κυβέρνηση.

Το νέο αυτό μέτρο αποτελεί άλλη μια υλοποίηση του νόμου - έκτρωμα της ΝΔ για τα Εργασιακά. Παρουσιάζεται ως το «μαγικό ελιξίριο», που θα δώσει τάχα «δύναμη» στον εργαζόμενο, θα βάλει τέρμα στη «μαύρη» και υποδηλωμένη εργασία, θα κάνει «σεβαστό» τον χρόνο εργασίας και την πληρωμή των υπερωριών.

Η κυβέρνηση, μάλιστα, κονταροχτυπιέται με τον ΣΥΡΙΖΑ και την ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ για το ποιος έχει την «πατρότητα» του μέτρου.

Δεν υπάρχει όμως επιχείρημα για το τι θα «λύσει» η ψηφιακή κάρτα που να αντέχει σε σοβαρή κριτική, ειδικά αν συνυπολογιστούν όλα τα αντεργατικά μέτρα, τα οποία ενισχύθηκαν με τον γνωστό νόμο Χατζηδάκη.

Ποιος «χρόνος εργασίας» γίνεται σεβαστός; Αυτός που είναι στην κυριολεξία λάστιχο, αφού η εργοδοσία έχει στα χέρια της ένα σωρό εργαλεία, με πιο πρόσφατο αυτό της διευθέτησης, της δουλειάς δηλαδή όσο και όποτε θέλει ο εργοδότης.

Τι θα μετράει αυτή η «καινοτομία» της κυβέρνησης; Τα 4ωρα που γίνονται 10ωρα, τα ρεπό που ακυρώνονται, τα ανύπαρκτα προγράμματα στους χώρους δουλειάς, όπως στο Εμπόριο κ.α.

Θα μετράει επίσης την απογείωση της εκμετάλλευσης και παράλληλα θα ξεφορτώνει από την εργοδοσία τον σχετικό γραφειοκρατικό φόρτο, αφού θα μπορούν να γίνονται «στο φτερό» οι αλλαγές προγραμμάτων, ανάλογα πάντα με τις ανάγκες της επιχείρησης.

Για ποιες «υπερωρίες» εγγυάται η κυβέρνηση ότι πλέον θα πληρώνονται κανονικά; Αυτές που μετατρέπονται σε απλήρωτη πρόσθετη εργασία, με τη θεσμοθέτηση της 10ωρης δουλειάς, η «αμοιβή» της οποίας θα γίνεται με ρεπό όποτε δεήσει η εργοδοσία.

Από πού κι ως πού αντιμετωπίζεται η «μαύρη εργασία»; Αυτή ζει και βασιλεύει όχι επειδή δεν υπάρχει «ψηφιακή κάρτα», αλλά επειδή η εργοδοσία απολαμβάνει μια πολύμορφη ασυλία στους χώρους δουλειάς, ώστε να ξεδιπλώνει τους εκβιασμούς απέναντι στους εργαζόμενους για να αποδέχονται τα ελάχιστα.

Γιατί ξέρει εκ των προτέρων ότι το κόστος ενός «προστίμου» στη σχετικά απίθανη περίπτωση ενός ελέγχου είναι πολύ μικρό σε σχέση με το όφελος της «νόμιμης» και παράνομης εισφοροδιαφυγής, της καταπάτησης δηλαδή και των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Για γέλια είναι και οι ισχυρισμοί περί «δύναμης» που αποκτούν οι εργαζόμενοι. Ολα κι όλα: Μπορεί να απολύονται συνδικαλιστές επειδή διεκδίκησαν μέτρα προστασίας σε χώρους δουλειάς, μπορεί να σέρνονται νυχθημερόν σωματεία στα δικαστήρια και να βγαίνουν απανωτά οι απεργίες παράνομες και καταχρηστικές, αλλά τώρα αποκτούν κάτι σαν... «πανοπλία» επειδή θα έχουν μια εφαρμογή στο κινητό που θα καταγράφουν τις ώρες δουλειάς!

«Θα είναι πιο εύκολοι οι έλεγχοι της Επιθεώρησης Εργασίας», είναι ένας ακόμα ισχυρισμός της κυβέρνησης, αφού το σύστημα του υπουργείου θα ενημερώνεται σε πραγματικό χρόνο για το ωράριο.

Ποιος θα κάνει όμως τους ελέγχους; Η Επιθεώρηση Εργασίας με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων παραμένει αποψιλωμένη, με τους υπολογισμούς να δείχνουν ότι για να ελεγχθούν όλες οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα θα απαιτούνταν 17 ολόκληρα χρόνια!

Οι εργαζόμενοι έχουν να αναμετρηθούν με μια «Λερναία Υδρα» από αντεργατικούς νόμους της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, που ξεπατώνουν τις ΣΣΕ, διασφαλίζουν φθηνή εργατική δύναμη, ξεχειλώνουν ωράρια, εξοπλίζουν την εργοδοσία για να εξαπολύει την καταστολή και την κατατρομοκράτηση σε όποιον διεκδικεί.

Και απέναντι σε όλα αυτά, η κυβέρνηση, τα άλλα αστικά κόμματα και οι συνδικαλιστές τους στο εργατικό κίνημα πουλάνε τα «ψηφιακά φύκια» για μεταξωτές κορδέλες.

Οσο δύσκολα περνάει αυτή η κοροϊδία, άλλο τόσο πρέπει να συναντήσει την αγωνιστική απάντηση, τη διεκδίκηση για ξήλωμα του αντεργατικού νομικού οπλοστασίου στην πράξη, μέσα από την πάλη για κατοχύρωση σύγχρονων δικαιωμάτων, την πάλη για ΣΣΕ, σε σύγκρουση με την εργοδοσία, το κράτος και τις κυβερνήσεις τους.