Γεννιέται, στις 7 Ιουλίου 1860, Αυστριακός συνθέτης και διευθυντής ορχήστρας.
Ο Γκούσταβ Μάλερ θεωρείται ο σημαντικότερος συνθέτης της σύγχρονης κλασικής μουσικής. Τη ζωή και το έργο του, που σφράγισε και τις αρχές του περασμένου, αιώνα.
Το διάστημα 1875 - 1878 σπούδασε στο Ωδείο της Βιέννης. Από το 1880 άρχισε η σταδιοδρομία του ως μαέστρου.
Διηύθυνε τις μεγαλύτερες ορχήστρες της Ευρώπης όπως της Πράγας, της Βουδαπέστης, του Αμβούργου. Από το 1897 ως το 1907 ήταν ο διευθυντής της Αυτοκρατορικής Ορχήστρας της Βιέννης.
Στη συνέχεια πήγε στην Αμερική όπου διηύθυνε την ορχήστρα της Μετροπόλιταν Οπερας και στη συνέχεια τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης.
Ηταν ο ιδανικός ερμηνευτής των λυρικών έργων του Μπετόβεν, του Μότσαρτ και του Βάγκνερ. Υπήρξε όμως και λαμπρός συνθέτης συμφωνικής μουσικής.
Υπέροχος συνθέτης εννέα συμφωνιών, που η μία είναι καλύτερη από την άλλη. Ανήκε στην ύστερη ρομαντική σχολή, στα έργα του κυριαρχούν οι μελωδίες και είναι είναι αξέχαστες. Γι αυτό, αν και αρχικά υποτιμήθηκε σαν συνθέτης, κέρδισε ιδίως μετά τον θάνατό του μεγάλη δημοτικότητα, και ιδιαίτερα στην ΕΣΣΔ, όπου είχα διαπιστώσει με τα ίδια μου τα αυτιά ότι απλοί άνθρωποι, που δεν τους "έκοβες" για διανόηση, σιγοψιθύριζαν η σφύριζαν μελωδίες του!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε κάποια έργα του ακούγονται και ενορχηστρώσεις μελωδιών από τραγούδια του εργατικού κινήματος. Αυτό, συν την εβραϊκή καταγωγή του ήταν βέβαια αρκετά για να τεθεί σε διωγμό το έργο του από τους Ναζί...
Ηταν συνθέτης, που έκανε την κλασσική μουσική προσιτή στο λαϊκό αυτί και ο Σοστάκοβιτς τον είχε ίνδαλμα.
Αν έχετε καιρό ακούστε τον κύκλο τραγουδιών "του Οδοιπόρου" ("Lieder eines fahrenden Gesellen") και το "Τραγούδι της Γης" ("Das Lied von der Erde"). Και φυσικά την Ενάτη Συμφωνία του.
Ο Γκούσταβ Μάλερ δεν ανήκε μόνο στον ύστερο ρομαντισμό αλλά και στο κίνημα του μοντερνισμού και λειτουργούσε σαν ένα είδος γέφυρας μεταξύ των δύο αυτών ρευμάτων που κυριαρχούσαν στην δυτική συμφωνική μουσική στο κατώφλι του 19ου προς τον 20ό αιώνα. Αυτός ακριβώς ο ρόλος του ως συνδετικού κρίκου μεταξύ ρομαντισμού και μοντερνισμού προσδίδει στο έργο του μιαν ιδιαίτερη σημασία, αφού κατάφερνε να ανταποκρίνεται στα νέα μηνύματα των καιρών («μοντερνισμός») χωρίς να απαρνιέται την υπάρχουσα παράδοση («ρομαντισμός»). Δεν θα έλεγα πως το σπουδαίο έργο που άφησε βρήκε άξιο του βεληνεκούς του συνεχιστή, γιατί κανένας από τους νεότερους του συνθέτες δεν πέτυχε να συγκεράσει το παλιό με το νέο τόσο δημιουργικά όσο αυτός. Η ατονική μουσική π. χ. του Άρνολντ Σαίνμπεργκ βρίσκεται στον αντίποδα της σύλληψης της μελωδίας από τον Μάλερ, με αποτέλεσμα να μην ακούγεται σχεδόν και να μην έχει παρά απειροελάχιστη απήχηση σήμερα. Κι όσο κι αν ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς τον είχε ίνδαλμα, ο ίδιος δεν κατόρθωσε συχνά παρά τις μεγαλοφυείς συνθετικές του ικανότητες να συνεχίζει δημιουργικά το έργο του ινδάλματός του ολισθαίνοντας ενίοτε σε εντελώς εγκεφαλικές συνθέσεις που ξενίζουν αναφορικά με την μελωδία τους το αυτί και κουράζουν υπερβολικά ακόμα και τους πιο υπομονετικούς ακροατές. Η δυνατότητα αρμονικού συνδυασμού του παλιού με το νέο που τόσο δημιουργικά καλλιέργησε ο Μάλερ δεν έχει βρει ακόμα ένα επιδέξιο συνεχιστή ιδίως κατά την εποχή μας που είναι εποχή μεταμοντερνιστικής σύγχυσης και στασιμότητας στην συμφωνική μουσική. Ο Μάλερ συνέβαλλε με την μουσική του στο ανέβασμα του επιπέδου του μέσου ακροατή χωρίς «λαϊκιστικές» υποχωρήσεις χάριν μιας εφήμερης δημοτικότητας ή μιας κακώς εννοούμενης προσέγγισης των ευρύτατων λαϊκών στρωμάτων προς αυτό που λέμε συμφωνική μουσική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓραμματικός