«Αυτό που με φοβίζει δεν είναι αν θα κερδίσουμε ή όχι στις εκλογές αλλά τι θα παραλάβουμε πάλι...»

 Αυτή τη φράση με ορισμένες παραλλαγές την επαναλαμβάνει πλέον σε κάθε του συνέντευξη ο Αλέξης Τσίπρας. Δεν θα σχολιάσουμε την εκτίμηση «αν θα κερδίσουμε τις εκλογές». Μικρή σημασία έχει άλλωστε, αφού το τι θα βγει από τις κάλπες, σε σχέση με την κυβέρνηση που θα προκύψει ύστερα από μονή ή από διπλή εκλογική αναμέτρηση, δεν ταυτίζονται κιόλας. Κρατάμε πάντως τον χρησμό του Τσίπρα σε άλλη συνέντευξη πως «δεν μπορεί να υπάρχει κυβέρνηση χωρίς το πρώτο κόμμα» ή το κλείσιμο του ματιού του Τσίπρα σε μία κυβέρνηση συνεργασίας «χωρίς τον Μητσοτάκη»... Ωστόσο το «ζουμί» δηλώσεων, όπως η παραπάνω, δεν είναι η... πρόθεση ψήφου, αλλά η φράση «τι θα παραλάβουμε πάλι». Κάπως έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να κλείσει πολύ πριν τις εκλογές τη συζήτηση για το «τι θα κάνει» και φτιάχνει από τώρα κάβα για την επόμενη μέρα, ώστε σε κάθε λαϊκή διεκδίκηση να απαντάει «δεν γίνεται αυτό τώρα», «σωστό είναι αυτό που διεκδικείτε, αλλά παραλάβαμε χάος και άδεια τάμεια». Ούτε εδώ πρωτοτυπεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Η τακτική της καμμένης γης είναι συνήθης εδώ και δεκαετίες σε όσους τρέχουν στον στίβο της κυβερνητικής εναλλαγής. Το ίδιο κάνει κι ο ΣΥΡΙΖΑ. Τι πιο σύνηθες θα πει κάποιος...

Αλλά η φάβα έχει κι άλλο λάκκο. Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί αγχώνεται; Δεν ξέρει τι θα παραλάβει;

- Θα παραλάβει τον νόμο Χατζηδάκη. Τον ξέρει ο ΣΥΡΙΖΑ απ' έξω κι ανακατωτά αφού τον μισό τον ψήφισε.

- Θα παραλάβει τις νέες βαριές δεσμεύσεις της επικίνδυνης συμφωνίας με τις ΗΠΑ. Την ξέρει επίσης απ' έξω κι ανακατωτά αφού ο ΣΥΡΙΖΑ την προετοίμασε.

- Θα παραλάβει εκτεταμένη ενεργειακή φτώχεια που δημιουργούν οι δήθεν «πράσινες» δεσμεύσεις στην ΕΕ και τους επιχειρηματικούς ομίλους, το Χρηματιστήριο Ενέργειας και τα φορολογικά καπέλα κάθε είδους στους λογαριασμούς του ρεύματος. Τα ξέρει καλά κι αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού και την απολιγνιτοποίηση στηρίζει και το Χρηματιστήριο Ενέργειας στηρίζει και τον μύθο ότι «ο ανταγωνισμός ρίχνει τις τιμές» στηρίζει.

- Θα παραλάβει καθηλωμένους μισθούς. Κι αυτό το ξέρει, αφού διατηρείται ο νόμος ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο ο κατώτερος μισθός διαμορφώνεται με βάση τα γούστα του κάθε υπουργού και τους δείκτες του ΣΕΒ και όχι ύστερα από συλλογικές, ελεύθερες διαπραγματεύσεις συνδικαλιστικών οργανώσεων και εργοδοτικών ενώσεων.

- Θα παραλάβει ένα καθεστώς φοροληστείας για την πλειοψηφία του εργαζόμενου λαού και καθεστώς φοροασυλίας για τους λίγους. Κι αυτό το ξέρει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ξέρει τόσο καλά μάλιστα που καυχιέται απέναντι στη ΝΔ πως ο ΣΥΡΙΖΑ άφησε «μαξιλάρι» 37 δισ. Προφανώς αυτό το ποσό δεν μαζεύεται ούτε από την εθελοντική φορολογία των εφοπλιστών ούτε από τις μειώσεις στη φορολογία των κερδών των επιχειρήσεων, που με τόση ευχέρεια πάνε κι έρχονται από την προηγούμενη στην επόμενη κυβέρνηση.

Αυτά παθαίνεις όταν ψηφίζεις τα μισά νομοσχέδια της κυβέρνησης της ΝΔ. Ξέρεις τι θα παραλάβεις και παριστάνεις και τον ανήξερο μετά... Ελπίδα για τον λαό δεν είναι το «μικρό καλάθι» και οι ασκήσεις «μείωσης των απαιτήσεων», αλλά η διεκδίκηση των δικών του αναγκών, η αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ στις εκλογές και τους αγώνες, για περισσότερες Cosco, περισσότερες e-food, περισσότερα θετικά παραδείγματα, στα οποία τη σφραγίδα την έβαλαν οι εργαζόμενοι και οι αγώνες τους και όχι το «μικρό καλάθι» με τις δυσβάσταχτες απαιτήσεις της εργοδοσίας και της κυβέρνησης.