«Να φύγουν, μπας και σωθεί ό,τι σώζεται», «να φύγουν, όσο νωρίτερα τόσο το καλύτερο», «...για να τελειώσει ο εφιάλτης». Αυτά και άλλα παρόμοια ακούγονται από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της ευρύτερης σοσιαλδημοκρατίας, εννοώντας φυσικά την κυβέρνηση και ζητώντας άμεσα να γίνουν εκλογές.
Καλλιεργούν τη λογική του «μικρότερου κακού» και θέλουν να γράψουν νέα σενάρια κυβερνητικής εναλλαγής με αυτούς πρωταγωνιστές, στο ίδιο πάντα αντιλαϊκό έργο. Σε αυτόν τον στόχο ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να «καλουπώσει» την αγανάκτηση των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, που βλέπουν το εισόδημά τους να εξανεμίζεται, αντιμετωπίζουν το διογκωμένο κύμα ακρίβειας και ενεργειακής φτώχειας, αγωνιούν για την εξέλιξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου και την εμπλοκή της χώρας μας.
Δυσαρέσκεια που, όπως είναι λογικό, κατευθύνεται πρώτα και κύρια στην κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία έχει τεράστιες ευθύνες για την τραγική αυτή κατάσταση. Μόνο που το δίκαιο αίσθημα του λαού να «πάρουν πόδι» όσοι έχουν βάλει στο στόχαστρο τη ζωή του, δεν έχει καμιά σχέση με τα σοσιαλδημοκρατικά πυροτεχνήματα του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα έχουν πείρα και μπορούν να βγάλουν χρήσιμα συμπεράσματα, για να διαμορφώσουν στάση που θα ενισχύει τον δικό τους αγώνα για μια καλύτερη ζωή, να ακυρώσουν νέες αυταπάτες και ψεύτικα διλήμματα. Γνωρίζουν πλέον καλά ποιοι ήταν αυτοί που αντιπάλεψαν την κυβερνητική αντιλαϊκή πολιτική όλα αυτά τα χρόνια και ποιες δυνάμεις τής έβαλαν πλάτη.
Ηταν το ΚΚΕ που πρωτοστάτησε για να έχουν φωνή τα καλυμμένα στόματα την περίοδο της πανδημίας, οργάνωσε την πάλη και τη διεκδίκηση όταν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι έλεγαν στην κυβέρνηση ότι «θα λογαριαστούμε μετά». Το «μετά» βέβαια δεν ήρθε ποτέ.
Ηταν το ΚΚΕ που έσπασε και κουρέλιασε στην πράξη απαράδεκτες απαγορεύσεις, όπως την Πρωτομαγιά του 2020 και στον γιορτασμό του Πολυτεχνείου, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι έβγαζαν το πολύ - πολύ καμιά ανακοίνωση.
Ηταν το ΚΚΕ που μπήκε μπροστά για να οργανωθεί η πάλη, για να παρθούν όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας της ζωής και της υγείας του λαού, σπάζοντας στην πράξη τη σιγή νεκροταφείου, που επιδίωκε η κυβέρνηση, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε υπουργούς κοινής αποδοχής.
Ηταν το ΚΚΕ και άλλοι αγωνιστές, που μαζί οργάνωσαν τον αγώνα, τη διεκδίκηση και την αλληλεγγύη στους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ καλούσε σε στάση αναμονής για εκλογικές «λύσεις» και έσπερνε απογοήτευση, λέγοντας ότι με τους αγώνες δεν βγαίνει τίποτα.
Είναι το ΚΚΕ που πάντα, από την πρώτη γραμμή, αναδεικνύει πως η μόνη ελπίδα είναι η πάλη των λαών, για να μη σύρουν τον λαό να διαλέξει στρατόπεδο ληστών, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τα άλλα κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου, φτάνουν στο σημείο να χειροκροτούν το Τάγμα Αζόφ στη Βουλή.
Αυτό που τελικά πρέπει να φύγει, για να πάρει ανάσα ο λαός, είναι όλο το αντιλαϊκό οπλοστάσιο που βάζει εμπόδια στη ζωή του. Μόνο που:
Το μεγάλο κύμα της ακρίβειας δεν φεύγει από αυτούς που συμφωνούν στην «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας, στην πολιτική της «πράσινης μετάβασης» με τα πανάκριβα «πράσινα» χαράτσια, στην πολιτική της απολιγνιτοποίησης, με τον λαό να πληρώνει το ακριβό φυσικό αέριο και τώρα με τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας το ακόμη πιο ακριβό αμερικάνικο LNG.
Το τσάκισμα του λαϊκού εισοδήματος δεν φεύγει από αυτούς που δηλώνουν πίστη στο Ταμείο Ανάκαμψης, το νέο υπερμνημόνιο, μοχλό της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Που δεν επανέφεραν ποτέ τον 13ο και τον 14ο μισθό, δεν κατάργησαν τον ΕΝΦΙΑ, άφησαν τον κατώτατο μισθό πιο κάτω από τα προ κρίσης επίπεδα, την ώρα που ο πληθωρισμός και η ακρίβεια εκτινάσσονται.
Η ανασφάλεια από τους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς δεν φεύγει από αυτούς που μπλέκουν με τα μπούνια τη χώρα στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων, που ποντάρουν σε «χρυσές δουλειές» από τη μετατροπή της χώρας σε «ενεργειακό και μεταφορικό κόμβο». Αυτούς που ακολουθούν πιστά το άρμα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, το οποίο θέτει υπό αμφισβήτηση ακόμη και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, στο πλαίσιο των παζαριών με την Τουρκία.
Ο κίνδυνος για την υγεία και η ανύπαρκτη προστασία του λαού δεν φεύγουν από αυτούς που προβάλλουν την τάχα «αρμονική» συνύπαρξη με τον ιδιωτικό τομέα στην Υγεία, που έκλεισαν δημόσια νοσοκομεία και τα διατήρησαν κλειστά, που αποψίλωσαν απαραίτητες δομές.
Το τι θα φύγει άλλωστε και τι θα μείνει, ακολουθώντας τη λογική του «μικρότερου κακού», φαίνεται και από το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπερψήφισε το 50% και το ΚΙΝΑΛ το 75% των κυβερνητικών νομοσχεδίων της ΝΔ. Εχει φανεί από τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όταν έταζε κατάργηση των μνημονίων και τελικά φόρτωσε ένα ακόμα στην πλάτη του λαού. Αλλά και ανάποδα, αν εξαιρέσουμε τον εκλογικό νόμο, δεν υπάρχει νόμος του ΣΥΡΙΖΑ που να κατάργησε η ΝΔ.
Το αντιλαϊκό πρόγραμμα της επόμενης κυβέρνησης είναι ήδη γραμμένο. Γι' αυτό πηγαίνοντας προς τις εκλογές, πυκνώνουν οι δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ότι «φοβόμαστε τι θα παραλάβουμε», προετοιμάζοντας το έδαφος για τη σκληρή αντιλαϊκή πολιτική που κι ο ίδιος θα εφαρμόσει αν εκλεγεί κυβέρνηση, με το πρόσχημα ότι παρέλαβε καμένη γη. Πόσες και πόσες φορές δεν έχει δει ο λαός το ίδιο έργο τα τελευταία χρόνια από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ!
Πολύ περισσότερο που σε αυτά που τυχόν παραλάβει, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βάλει το χεράκι του, όπως: Τον νόμο Χατζηδάκη που ψήφισε πάνω από τα μισά του άρθρα. Τις δεσμεύσεις από τη νέα Συμφωνία με τις ΗΠΑ την οποία προετοίμασε. Τον κατώτατο μισθό, που με δικό του νόμο καθορίζεται με βάση τις δημοσιονομικές δυνατότητες κ.ά.
Οι «αντιπολιτευτικές» κορόνες και οι τηλεοπτικοί τσακωμοί δεν μπορούν να κρύψουν τη στρατηγική σύμπλευση των αστικών κομμάτων στα βασικά ζητήματα, ενώ μακριά από τα φώτα αυτή είναι ακόμη πιο κραυγαλέα.
Δεν είναι τυχαίο ότι σε μια σειρά κλάδους και χώρους δουλειάς που οι εργαζόμενοι κάνουν - μικρά έστω - αγωνιστικά βήματα, αυτές οι δυνάμεις συνασπίζονται, βάζουν εμπόδια, καταρτίζουν μέχρι και κοινά ψηφοδέλτια παραμερίζοντας με μεγάλη ευκολία τις κατά τ' άλλα «αγεφύρωτες» διαφορές τους. Αυτά έγιναν στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, στο Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου και αλλού.
Το πραγματικό δίλημμα λοιπόν που πρέπει να απαντήσει ο λαός είναι: Θα συνεχίσουμε την ίδια πορεία, που είναι προδιαγεγραμμένη και φέρνει μόνο τα χειρότερα; `Η θα γίνουμε εμείς οι πρωταγωνιστές των εξελίξεων; Ο εργατικός - λαϊκός κόσμος που νιώθει αγανάκτηση, μπορεί και πρέπει να εκφραστεί μέσα από τη συμμετοχή του στον αγώνα, μέσα από τη συμπόρευσή του με το ΚΚΕ, που έχει προτάσεις πάλης για την ουσιαστική ανακούφιση των λαϊκών οικογενειών.
Για να πάρουν πόδι τελικά τα δεινά και οι υπεύθυνοι για αυτά, ο λαός πρέπει να τολμήσει τον αγώνα με το ΚΚΕ. Η αποφασιστική ενίσχυσή του μπορεί να μετατραπεί σε πραγματική ασπίδα για τον ίδιο και να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα για το νικηφόρο αύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου