“Σ’ έχουνε πρήξει να αγαπήσεις τον βάλτο...”

 

Τις τελευταίες ώρες στα δημοφιλή θέματα των social media είναι οι χτεσινοί καβγάδες στα “καλλιτεχνικά” βραβεία μουσικού τηλεοπτικού καναλιού. «Πέσαμε όλοι από τα σύννεφα» με αυτές τις εικόνες, όπως επίσης και όταν ένα άλλο …φαινόμενο της showbiz δήλωσε ότι είδε μέχρι και όπλα. Μικρή σημασία έχουν οι λεπτομέρειες. Μεγάλη σημασία, όμως, έχει η υποκρισία αυτών που τώρα με τρόμο “καταγγέλλουν” όσα είδαν τα μάτια τους. Η υποκρισία της μουσικής βιομηχανίας, των δισκογραφικών και των χορηγών, που, με κάθε τρόπο, εδώ και χρόνια, σπρώχνουν τη συγκεκριμένη θεματολογία, ιδιαίτερα σε μαθητές, νομιμοποιώντας ό,τι πιο σάπιο αναδύεται από το κοινωνικό πτώμα του σημερινού συστήματος: τα ναρκωτικά και το ναρκεμπόριο, την εμπορευματοποίηση του γυναικείου σώματος, την οπλοκατοχή, τον σεξισμό, τον ανταγωνισμό του “ο θάνατός σου, η ζωή μου”, την απόκτηση χρημάτων πάση θυσία με κάθε μέσο, τα κυκλώματα της νύχτας, την υποτίμηση της γνώσης. Με μία λέξη: βάλτος ή καλύτερα βάλτος εκατομμυρίων ευρώ.

Ποσώς μας ενδιαφέρει αν όσοι τα “τραγουδάνε”, τα ζούνε κιόλας. Ποσώς μας ενδιαφέρει αν ό,τι έγινε, έγινε σε εμπορικά πλαίσια κατά το δόγμα “η αρνητική διαφήμιση είναι διαφήμιση”. Ποσώς μας ενδιαφέρει αν νιώθουν ή δε νιώθουν ευθύνη απέναντι στο κοινό τους οι εταιρείες, οι managers, οι χορηγοί, τα κανάλια και οι παρατρεχάμενοι. Μία από τις ευθύνες τους, άλλωστε, απέναντι στο κοινό είναι να το πείσουν “να ντρέπεσαι να φωνάξεις τι σου λείπει”…

Μας αφορά, όμως, να μη μείνουν ως “εικόνα” του πολιτισμού τα χρυσοκάδενα,  τα glock και οι σαμπάνιες. Αυτός είναι ο πολιτισμός του βούρκου, που εκπροσωπεί μία κοινωνία που σαπίζει και παίρνει μαζί της και τους υπόλοιπους. Μας αφορούν ...συμβουλές από ορισμένους δήθεν προοδευτικούς που «για να κάτσουν με τη νεολαία» θα απενοχοποιήσουν μέχρι και τον βάλτο, με αστείους ισχυρισμούς όπως το «αν σε ενοχλούν οι στίχοι της trap και τα πρότυπά της γιατί δεν σε ενοχλούν οι ταινίες του Σκορσέζε;». Τι άλλο θα ακούσουμε δηλαδή... Μας αφορά, επίσης, ότι διάφοροι “δικαιωματιστές” -στα λόγια- έχουν πάρει τμήμα αυτής της σκηνής αγκαλιά για να πουλήσουν νεανικό προφίλ (έρχονται και εκλογές...), αφήνοντας διακριτικά στην άκρη τις πολύχρωμες σημαίες.

Μας αφορά, επίσης, η απάντηση στη σαπίλα, που δεν μπορεί να εξακολουθεί να μένει σε εύκολες περιγραφές μιας πραγματικά ζόρικης κατάστασης, ιδιαίτερα για τις νεότερες ηλικίες των φτωχογειτονιών. Στην εποχή της φτώχειας και των πολέμων, αλλά και της δυνατότητας να ζήσουμε “το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό” χρειάζονται πολλά περισσότερα από τα συνηθισμένα…

Δεν μας πιάνει κανένα άγχος να βρούμε τρόπο να κάτσουμε με τη νεολαία. Είμαστε μέσα στις αγωνίες και τους αγώνες της και αυτές τις μέρες χιλιάδες νέοι και νέες συμμετέχουν στις προφεστιβαλικές εκδηλώσεις της ΚΝΕ και ακούμε μαζί hip hop, rock, έντεχνα, metal, ρεμπέτικα, pop, παραδοσιακά, χορεύοντας και διασκεδάζοντας, όπως αγωνιζόμαστε. Γιατί ξέρουμε ότι η νεολαία μπορεί να σηκωθεί, να δει πολύ ψηλά, πέρα από τα βουνά που έχουν σηκωθεί μπροστά της, και να κατακτήσει τη ζωή που της αξίζει με συνοδοιπόρο τον δικό μας, τον λαϊκό πολιτισμό σε όλα τα είδη και μορφές τέχνης, προσπαθώντας να ανταποκριθούμε σε ό,τι σημαίνει η φράση: «Στα ιδανικά των κόσμων που γκρεμίζονται, φέρνω τα ιδανικά των κόσμων που γεννιούνται... ΕΙΜΑΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ!».

 

Υ.Γ.: ο dj που παρίστανε ότι χειρίζεται κονσόλα που δεν υπήρχε μπροστά του (αυτό ακριβώς συνέβη, δεν υπάρχει κάποιο τυπογραφικό λάθος στην πρόταση) ήταν η επιτομή της βραδιάς... keep it real!

«Ο»