Εξισώσεις

*

«Αν μειώσουμε τους ειδικούς φόρους στα καύσιμα, δεν θα έχουμε λεφτά για συντάξεις και επιδόματα». Αυτό το ψευτοδίλημμα αναμασούν κυβερνητικά στελέχη, εξετάζοντας αν ο «δημοσιονομικός χώρος» επαρκεί για τη συνέχιση της επιδότησης στο ρεύμα ή για κάποια «παρέμβαση» στα καύσιμα κ.ο.κ.

Της υποκρισίας το ανάγνωσμα δηλαδή... Αλήθεια, όμως: Από πού κι ως πού οι ειδικοί φόροι - που αποτελούν τους κατεξοχήν πιο άδικους για τα λαϊκά στρώματα - μαζεύονται για να γίνουν συντάξεις και επιδόματα; Πώς γίνεται την ώρα που συντάξεις και επιδόματα κουτσουρεύονται από παντού, οι ειδικοί φόροι να έχουν εκτιναχθεί όλα αυτά τα χρόνια; Πώς γίνεται ο λαός να συνεχίζει με κάθε προϋπολογισμό να πληρώνει πάνω από 95% των φόρων; Ας αφήσουν τα παραμύθια για το «φιλεύσπλαχνο» αστικό κράτος, που τάχα μαζεύει τους φόρους για να τους μοιράσει κατόπιν «ακριβοδίκαια» σε συνταξιούχους και φτωχούς. Το «ταμείον» είναι μόνιμα μείον για τον λαό και τις ανάγκες του και μόνιμα γεμάτο για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Εκείνων τον «λογαριασμό» προσπαθεί να «φέρει βόλτα» η κυβέρνηση της ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, που παρουσιάζει τις «απόλυτα κοστολογημένες» προτάσεις του και διαβεβαιώνει ότι «δεν επιβαρύνουν ούτε σεντ» το ταμείο των καπιταλιστών, στέλνοντας και πάλι τον λογαριασμό στον λαό. Ξανά επιβεβαιώνεται πως για να ανακουφιστεί πραγματικά ο λαός από την ακρίβεια, όπως με την κατάργηση των ειδικών φόρων στα καύσιμα, χρειάζεται να αμφισβητήσει τις «εξισώσεις» και τα «θεωρήματα» του κεφαλαίου και των κομμάτων του. Να χάσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, για να πάρει ανάσα ο ίδιος.

 * του Πάνου Ζάχαρη