Να δυναμώσουν οι προσπάθειες για την επαναστατική ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος

Αγαπητοί σύντροφοι,

Πάντα είμαστε χαρούμενοι να δεχόμαστε στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ τους εκπροσώπους αδελφών κομμουνιστικών κομμάτων, πολύ περισσότερο σήμερα, μετά από το διάστημα της πανδημίας, που είχε περιορίσει τις δια ζώσης πολυμερείς επαφές μας.

Έτσι, χαιρόμαστε ιδιαίτερα που είμαστε μαζί σήμερα εδώ σε αυτή τη σημαντική 4μερή συνάντηση των κομμάτων μας και θα πάρετε μέρος στις φετινές αντιιμπεριαλιστικές εκδηλώσεις της ΚΝΕ.

Είναι αλήθεια πως τα κόμματά μας έχουν κατακτήσει ένα υψηλό επίπεδο συνεργασίας. Από κοινού συμμετέχουμε στις Διεθνείς Συναντήσεις των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, στη Διεθνή Κομμουνιστική Επιθεώρηση, και τα 3 ευρωπαϊκά κόμματα στην Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία. Παλεύουμε από κοινού σε πολλά μέτωπα. Έχουμε στο επίκεντρό μας τα προβλήματα της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων και της ενίσχυσης του προλεταριακού διεθνισμού.

Τα κόμματά μας συμμετείχαν δραστήρια στην αλληλεγγύη προς τους εργατικούς αγώνες και στην λαϊκή εξέγερση στο Καζακστάν στις αρχές του φετινού χρόνου και στη συνέχεια έλαβαν, πριν μερικούς μήνες, τη σημαντική πρωτοβουλία για την Κοινή Ανακοίνωση των ΚΚ σχετικά με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, που συγκέντρωσε τη στήριξη ενός σημαντικού αριθμού κομμουνιστικών κομμάτων και οργανώσεων νεολαίας.

Η δράση αυτή διαμόρφωσε το έδαφος για τη συνάντηση σήμερα στην Αθήνα, ώστε να συζητήσουμε τις εξελίξεις που αφορούν τον πόλεμο στην Ουκρανία, γενικότερα τις σοβαρές διεθνείς εξελίξεις. Να ανταλλάξουμε πείρα από την πάλη των κομμάτων μας, να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη της κοινής δράσης των ΚΚ, στην προσπάθεια ενίσχυσης της ενότητας και στην ανασυγκρότηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, σε επαναστατική βάση, να καταλήξουμε σε κοινές δράσεις για την επόμενη περίοδο.

Σ’ αυτήν την κατεύθυνση, πιστεύουμε, πως μπορούμε να δώσουμε ώθηση και με όλα τα μέσα στο δυνάμωμα της ταξικής πάλης, για τη συγκέντρωση και προετοιμασία εργατικών-λαϊκών δυνάμεων στην πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Άλλωστε η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού προβάλλει μέσα από τις εξελίξεις, τα βάσανα, τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, οι νέοι και οι νέες, οι γυναίκες λαϊκής προέλευσης στις χώρες μας και στις άλλες καπιταλιστικές χώρες.

Τα κόμματά μας έχουν καταδικάσει τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη, την Υεμένη, το Μάλι στην Αφρική και σε τόσα άλλα σημεία του πλανήτη, που κατά καιρούς βρέθηκαν στο «μάτι του κυκλώνα» των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Έχουμε αντιπαλέψει την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, τον επικίνδυνο ρόλο των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και συνεχίζουμε αποφασιστικά σ’ αυτό τον δρόμο.

Ταυτόχρονα, αναδεικνύουμε και θέτουμε σταθερά τον κίνδυνο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που γεννούν τους πολέμους. Αποκαλύπτουμε τη σύγκρουση των μονοπωλίων, αστικών κρατών, των συμμαχιών τους για τις πρώτες ύλες, τον ορυκτό πλούτο, τους δρόμους μεταφοράς των εμπορευμάτων, τα γεωπολιτικά στηρίγματα, τα μερίδια των αγορών.

Σήμερα οι εξελίξεις σημαδεύονται από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία ανάμεσα στις ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ με τη Ρωσία, που διεξάγεται εδώ και 5 περίπου μήνες.

Οι αιτίες του βρίσκονται στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, στην αναμέτρηση των αστικών τάξεων. Και η «καύσιμη ύλη», που μας οδήγησε σε αυτόν τον πόλεμο, ξεκίνησε να συσσωρεύεται μετά την αντεπανάσταση, την καπιταλιστική παλινόρθωση και τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.

Όταν όλα αυτά που με ηρωικές προσπάθειες δημιούργησε ο σοβιετικός λαός έγιναν και πάλι εμπόρευμα, όταν τα εργοστάσια και η γη, όλα τα μέσα παραγωγής, από κοινωνική ιδιοκτησία έγιναν και πάλι ατομική καπιταλιστική ιδιοκτησία, κατέληξαν στα χέρια εγχώριων και ξένων εκμεταλλευτών.

Μέσα από αυτή τη διαδικασία, προέκυψε και η σύγκρουση στην Ουκρανία για την ενσωμάτωσή της σε διαφορετικά σχέδια καπιταλιστικής ενοποίησης, όπως, και η ανάδειξη της αντιδραστικής κυβέρνησης με τη στήριξη των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, που αξιοποίησαν σε αυτούς τους σχεδιασμούς τους ακόμη και φασιστικές δυνάμεις. Αντιδραστικές δυνάμεις, που την προηγούμενη περίοδο αναδείχτηκαν και ενισχύθηκαν, μεταξύ άλλων, και με την οικονομική στήριξη και πολιτική κάλυψη και της Ρωσίας.

Να γιατί επισημαίνουμε ότι είναι περισσότερο προσχηματικοί οι λόγοι περί «αποναζιστοποίησης», που επικαλέστηκε η ρωσική ηγεσία, χύνοντας ταυτόχρονα δηλητήριο για τη σοβιετική εξουσία, τον Λένιν και τους μπολσεβίκους.

Όμως, εμείς ξέρουμε, ότι η πάλη ενάντια στον φασισμό δεν μπορεί να γίνει με συνέπεια από εκείνους που κρύβουν πως ο φασισμός είναι «τέκνο» του καπιταλισμού και υπόσχονται μάλιστα ταυτόχρονα να εφαρμόσουν τη …«σωστή αποκομμουνιστικοποίηση»!

Όπως, εντελώς προσχηματικοί είναι και οι λόγοι με τους οποίους, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ προωθούν τους εγκληματικούς σχεδιασμούς στην Ουκρανία, δήθεν για να διαφυλάξουν τον «ελεύθερο κόσμο», τη «δημοκρατία», την πάλη με τον «αναθεωρητισμό» κοκ. Πίσω από αυτά κρύβουν τις πραγματικές επιδιώξεις τους, τα στρατηγικά τους σχέδια, για την προώθηση των συμφερόντων τους στην Ευρασία, πριν τη μεγάλη σύγκρουση με την Κίνα για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Και στις δυο πλευρές υπερισχύουν οι σχεδιασμοί κατά των λαών, της ακόμη βαθύτερης εκμετάλλευσής τους.

Η ανάδειξη του ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα της σύγκρουσης και από τις δύο πλευρές, είναι πολύ σημαντικό ζήτημα για τον προσανατολισμό της πάλης των λαών. Αποτελεί ένα από τα επίμαχα ζητήματα της συζήτησης, της διαπάλης και στις γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος.

Η ιστορική πείρα έχει αποδείξει, ότι τα Κομμουνιστικά Κόμματα δοκιμάζονται στις συνθήκες του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Ασκούνται πιέσεις και απαιτούνται γερές θεωρητικές και πολιτικές βάσεις, για την αυτοτελή δράση των ΚΚ, για να διαχωρίσουν τη θέση τους από τις αστικές τάξεις και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

Σε αυτές τις συνθήκες, έχει πολύ μεγάλη σημασία η θέση, ότι δεν τασσόμαστε με το μέρος κανενός στρατοπέδου καπιταλιστών στον πόλεμο. Ότι συγκρουόμαστε με τις αστικές τάξεις και είμαστε με την πάλη των λαών μας, σε κατεύθυνση απεμπλοκής των χωρών μας από τον πόλεμο και για την ενίσχυση της πάλης στην κατεύθυνση της εξάλειψης των αιτιών του πολέμου, για την ανατροπή συνολικά του καπιταλισμού που τον γεννά. Αυτή, συνεπώς, είναι η σωστή πλευρά της ιστορίας!

Κόμματα που παραβιάζουν αυτή την αρχή ή κάποια που ακόμα φαντασιώνονται μια «ειρηνική συνύπαρξη» μέσα στο πλαίσιο των διεθνών καπιταλιστικών ανταγωνισμών, από έναν ουτοπικό «μη επιθετικό» ιμπεριαλισμό ή έναν ιμπεριαλισμό που η επιθετικότητά του δήθεν θα «δαμαστεί» μέσα από διάφορες «αρχιτεκτονικές ασφαλείας» στον σημερινό λεγόμενο «πολυπολικό κόσμο», στην πράξη -αυτά τα κόμματα- σύρονται πίσω από τα προσχήματα της μιας ή της άλλης άρχουσας αστικής τάξης και τελικά βάζουν «πλάτη» μόνο στις δικές της επιδιώξεις.

Έτσι όμως και τα ίδια αφοπλίζονται ιδεολογικό-πολιτικά-οργανωτικά, με οδυνηρό αποτέλεσμα να μην μπορούν να ανταποκριθούν στα καθήκοντα του αγώνα ενάντια στην πολεμική σφαγή των λαών.

Αυτά τα ζητήματα, θεωρούμε ότι στη σημερινή εποχή και φάση, είναι απαραίτητο να ξεκαθαριστούν από έναν -όσο γίνεται- μεγαλύτερο αριθμό Κομμάτων, μιας και είναι υπαρκτός ο κίνδυνος γενίκευσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Σ’ αυτό συντείνει η κινητοποίηση μεγάλων στρατιωτικών δυνάμεων των χωρών του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, οι απειλές για χρήση πυρηνικών όπλων, οι νέες ιμπεριαλιστικές ενώσεις στην περιοχή της Ασίας, οι σχεδιασμοί, που εκπονήθηκαν στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη και τόσα άλλα.

Οι λαοί ήδη πληρώνουν, άλλοι με το αίμα τους και άλλοι και με το δυσβάσταχτο οικονομικό βάρος τον πόλεμο, τη λεγόμενη «πράσινη μετάβαση», τους ανταγωνισμούς του μοιράσματος της «πίτας» των ενεργειακών πηγών, την κατάσταση που διαμορφώνεται από την πορεία «απεξάρτησης» της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο, τις κυρώσεις, αλλά και την επελαύνουσα «επισιτιστική κρίση».

Χρειάζεται σταθερή παρακολούθηση της μεγάλης εικόνας, το σύνολο των ανταγωνισμών που διαπερνούν τον καπιταλισμό σε όλη την υδρόγειο. Συνεχή παρακολούθηση των εξελίξεων στην περιοχή της Ασίας-Ειρηνικού και γενικότερα, όπου εκδηλώνεται έντονα ο ανταγωνισμός των ΗΠΑ με την Κίνα, που αποτελεί τη σοβαρότερη οικονομική δύναμη του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου, που ραγδαία αυξάνει και τη στρατιωτική ισχύ της.

Η Ελλάδα, η Ισπανία, η Τουρκία είναι μέλη του ΝΑΤΟ. Έχουν στρατηγικές σχέσεις με τις ΗΠΑ, όπως άλλωστε τέτοιες σχέσεις έχει και το Μεξικό. Επίσης, η Ελλάδα και η Ισπανία είναι μέλη της ΕΕ και η Τουρκία είναι στρατηγικός εταίρος. Οι χώρες μας έχουν εμπλακεί στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, όπως πχ με την ύπαρξη των αμερικάνικων βάσεων.

Όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν την αναγκαιότητα της πάλης για την απεμπλοκή. Συμμετέχουν στις λαϊκές κινητοποιήσεις για το κλείσιμο των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων, που κάθε άλλο παρά εξασφαλίζουν την ειρήνη και την ασφάλεια των λαών.

Πρέπει να πούμε πως οι αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας, δύο ΝΑΤΟικών κρατών, εντείνουν τον ανταγωνισμό, με μεγάλους κινδύνους για τους λαούς μας.

Σ’ αυτές τις συνθήκες, το ΚΚΕ και το ΚΚΤ έχουμε τοποθετηθεί για τις εξελίξεις στην περιοχή μας. Έχουμε εναντιωθεί σε κάθε προσπάθεια αλλαγής των συνόρων και των συνθηκών που τα έχουν καθορίσει, παλεύουμε ενάντια στον εθνικισμό, προτάσσουμε τη φιλία των λαών μας. Θα κάνουμε ότι μπορούμε, για να βαθύνουν και να πληθύνουν οι σχέσεις ανάμεσα στους κομμουνιστές της Ελλάδας και της Τουρκίας, να αποκτήσουν αυτές οι σχέσεις ένα θετικό αποτύπωμα και στις σχέσεις των δύο λαών.

Την ίδια ώρα δεν μπορούμε να αφαιρεθούμε από τη συνολικότερη κατάσταση στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, που έχουμε εκτιμήσει, ότι αντιμετωπίζει πολύχρονη ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική κρίση.

Το ισχυρό οπορτουνιστικό ρεύμα, που έχει παραιτηθεί από τον επιστημονικό κομμουνισμό και από τις νομοτέλειες της σοσιαλιστικής επανάστασης και οικοδόμησης, ανακυκλώνει σοβαρά ιδεολογικά προβλήματα, που μπαίνουν εμπόδιο στην πάλη των ΚΚ, στην κοινή δράση, στην ιδεολογική του ταυτότητα και ενότητα.

Τέτοιες προβληματικές προσεγγίσεις είναι πχ αυτές:

- Που προωθούν τη μάταιη προσπάθεια δήθεν «εξανθρωπισμού του καπιταλισμού» και «εκδημοκρατισμού των ιμπεριαλιστικών ενώσεων».

- Που αναπτύσσουν λαθεμένες, έωλες και παρωχημένες απόψεις:

• Περί «κυβερνητικής συνεργασίας με τη σοσιαλδημοκρατία»,

• περί κάποιων «νέων αντιφασιστικών μετώπων» ως βασικό περιεχόμενο του λαϊκού κινήματος αποσπασμένα από τη στρατηγική τους σύνδεση με την ουσία της καπιταλιστικής βαρβαρότητας,

• περί «ενότητας της αριστεράς», με συνεργασίες «σούπα», εξαφάνιση της αυτοτέλειας του κομμουνιστικού κινήματος, ενσωμάτωσης ριζοσπαστικών δυνάμεων στην αστική διαχείριση κλπ.

Επίσης, απόψεις:

• Που προσεγγίζουν αταξικά τις διεθνείς συμμαχίες των αστικών τάξεων (ΕΕ, ΝΑΤΟ, BRICS, κοκ).

• Που δεν παίρνουν σαφή στάση απέναντι στον εθνικισμό και σε ρατσιστικές αντιλήψεις που αναπτύσσονται ενάντια στους πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά και σε άλλες μειονότητες.

• Που προωθούν αντιλήψεις περί «πολυπολικού κόσμου», περί «νόμων και κανόνων του διεθνούς δικαίου» και κατανοούν αυτούς τους νόμους και κανόνες ως υπερταξικό προϊόν ειρηνικών διευθετήσεων και όχι ως αντανάκλαση ενός συγκεκριμένου συσχετισμού δυνάμεων και άλλα σχετικά.

Θα θέλαμε να σταθούμε λίγο πιο αναλυτικά σε ορισμένα από αυτά:

Θεωρούμε ότι πολλά από αυτά τα προβλήματα, οφείλονται στο γεγονός, ότι δυστυχώς, αρκετά κόμματα δεν μπόρεσαν να προσαρμόσουν τη στρατηγική τους στην εποχή μας. Δηλαδή, την εποχή του ιμπεριαλισμού, της κυριαρχίας των μονοπωλίων και την κατεύθυνση της πάλης για το πέρασμα από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό, για την επίλυση της βασικής αντίθεσης κεφαλαίου-εργασίας, που τεκμηριώνουν τον χαρακτήρα της επανάστασης ως σοσιαλιστικής.

Παραμένουν στα προγράμματά τους παλιές, ξεπερασμένες από την ίδια την ιστορική πείρα θέσεις, περί κάποιων ασαφών, ενδιάμεσων σταδίων ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό, τα οποία -υποτίθεται- θα μας διευκολύνουν για το πέρασμα στον σοσιαλισμό.

Αγνοώντας έτσι πλήρως την ιστορική πείρα που μας διδάσκει ότι αυτή η στρατηγική προσέγγιση, οδήγησε μόνο σε κέρδισμα χρόνου από τις αντιδραστικές, τις καπιταλιστικές δυνάμεις για ανασύνταξη και επίθεση στις προοδευτικές, τις επαναστατικές δυνάμεις, για διάβρωση των εργατικών και κομμουνιστικών κινημάτων και συνεπώς σε χάσιμο χρόνου για την ίδια την επαναστατική διαδικασία που υποτίθεται υπηρετούσαν αυτά τα κόμματα.

Υπάρχουν κόμματα που δεν έχουν ξεκαθαρίσει τη στάση τους απέναντι στις αστικές κυβερνήσεις, στην απόρριψη στήριξης ή συμμετοχής σε αυτές στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Δυστυχώς, συνεχίζουν τη συνεργασία με την αμαρτωλή σοσιαλδημοκρατία κι ενώ, έχει στην πράξη πλέον, πολλές φορές αποδειχθεί ο ρόλος της, ως πολιτικής δύναμης που εκπροσωπεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου, ως διαχειριστή του καπιταλισμού που χρησιμοποιείται για την άλωση εργατικών-λαϊκών συνειδήσεων, για την επιβολή αντεργατικών-αντιλαϊκών μέτρων, για τη διαιώνιση του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Εμφανίζεται ακόμη και το φαινόμενο στήριξης, συνεργασίας, ή ανοχής απέναντι σε αστικές, ακόμα και εθνικιστικές και σοβινιστικές δυνάμεις, που αξιοποιούν τον «μανδύα» του «πατριωτισμού».

Έχουμε τη γνώμη ότι πολλά ΚΚ μέσα στο διεθνές Κομμουνιστικό κίνημα, δεν μπόρεσαν να μελετήσουν ακόμα συλλογικά:

• Την ιστορία του ΔΚΚ, αλλά και τη δική τους ιστορική πείρα,

• Τις αιτίες της ανατροπής του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες,

• Να βγάλουν συμπεράσματα για τη διαβρωτική δουλειά του οπορτουνισμού.

• Τις βαριές συνέπειες της παραβίασης των αρχών της σοσιαλιστικής επανάστασης και οικοδόμησης.

Είναι φανερό σε όλους μας επίσης, ότι μέσα στο κομμουνιστικό κίνημα γίνεται μεγάλη συζήτηση, διεξάγεται διαπάλη, για το τι είναι ιμπεριαλισμός. Κυριαρχεί η ανάλυση που περιορίζει τον ιμπεριαλισμό μόνο ή κυρίως στην αντιδραστική-επιθετική εξωτερική πολιτική του, με αποτέλεσμα, αυτή η έννοια να ταυτίζεται κατά βάση, μόνο με τις ΗΠΑ και τα πιο ισχυρά κράτη-μέλη της ΕΕ.

Παραμένουν Κόμματα που ακόμα θεωρούν την Κίνα ως κράτος που οικοδομεί τον σοσιαλισμό, κόντρα στις νομοτέλειες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης αλλά και στην ίδια την πραγματικότητα, η οποία δείχνει, πως στην Κίνα πλέον, κυριαρχούν πλήρως οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.

Άλλα Κόμματα πάλι, ενώ αποδέχονται ότι η Ρωσία δεν είναι η Σοβιετική Ένωση, εγκλωβίζονται σε θέσεις που αμφισβητούν τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της Ρωσίας που στηρίζεται σε ισχυρά μονοπώλια και είναι η δεύτερη παγκόσμια καπιταλιστική στρατιωτική δύναμη μετά τις ΗΠΑ.

Γι' αυτά και άλλα ζητήματα, είναι πολύτιμη η στάση των κομμάτων μας που μπορούν να συμβάλλουν και να βοηθήσουν, ιδιαίτερα στα πλαίσια της Διεθνούς Κομμουνιστικής Επιθεώρησης και της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας.

Βεβαίως, είναι σημαντικό ποιοτικό στοιχείο πως οι δύο αυτές μορφές πολυμερούς συνεργασίας Κομμουνιστικών Κομμάτων (η ΔΚΕ και η ΕΚΠ) διακηρύσσουν ότι στηρίζονται στην κοσμοθεωρία του επιστημονικού κομμουνισμού. Ωστόσο και σε αυτές, εμφανίζονται αρκετές ιδεολογικό-πολιτικές προσεγγίσεις διαφορετικές, ακόμα και συγχύσεις, χαρακτηριστικό δείγμα πως δεν είναι αρκετές οι διακηρύξεις ή μόνον οι προθέσεις.

Απαιτείται, λοιπόν, να γίνει πιο ουσιαστική συζήτηση για να ξεπεραστούν προβλήματα, να μπούνε πιο στέρεες βάσεις και να εμπλουτιστεί το πλαίσιο και η δράση μας την επόμενη περίοδο.

Σύντροφοι,

Το ΚΚΕ δίνει αυτήν την περίοδο σκληρές μάχες. Στη χώρα μας πραγματοποιούνται μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή της Ελλάδας, δυναμώνει η απαίτηση κανένας στρατιώτης και αξιωματικός εκτός συνόρων, να κλείσουν οι αμερικανοΝΑΤΟικές στρατιωτικές βάσεις.

Αυτός ο αγώνας συνδυάζεται με την πάλη για να μην πληρώσει ο λαός τις συνέπειες του πολέμου και της ονομαζόμενης «πράσινης μετάβασης», ενάντια στην ακρίβεια, την ενεργειακή φτώχεια, για την επιβίωση της λαϊκής οικογένειας, την άρση της βαριάς φορολογίας, την ενίσχυση των λαϊκών εισοδημάτων, για τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες και δικαιώματα της εργατικής τάξης και συνολικά των λαϊκών στρωμάτων.

Πρόκειται για αγώνες που αναπόσπαστα συνδέονται με την πορεία της συγκρότησης της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού, με την υπόθεση της εργατικής-λαϊκής εξουσίας.

Είναι ελπιδοφόρα τα μηνύματα που έρχονται από εργατικούς κλάδους, που μέσα από σημαντικούς και σκληρούς αγώνες υπογράφουν συλλογικές συμβάσεις εργασίας, όπως οι εργάτες στο μονοπώλιο της Cosco στο λιμάνι του Πειραιά, ή η Ομοσπονδία των εργαζόμενων στις κατασκευές κ.ά.

Ενθαρρυντικά είναι και τα μηνύματα από εργασιακούς χώρους, όπου οι εργαζόμενοι ανασυγκροτούν τα σωματεία τους, ενισχύουν τις αγωνιστικές δυνάμεις, όπως διακριτά συνέβηκε πχ στους χώρους Υγείας, που όλο το προηγούμενο διάστημα οι εργαζόμενοι έδωσαν ηρωική μάχη για την αντιμετώπιση της πανδημίας, σε συνθήκες απαράδεκτες, εξαιτίας της πολιτικής της εμπορευματοποίησης και συρρίκνωσης της δημόσιας Υγείας, που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις.

Δυναμική κρύβει και το αποτέλεσμα των πρόσφατων φοιτητικών εκλογών, όπου μετά το 1986 η «Πανσπουδαστική», τα ψηφοδέλτια δηλαδή που στηρίζει η ΚΝΕ και το ΚΚΕ, αναδείχτηκαν σε 1η δύναμη.

Όπως επίσης και η πραγματοποίηση της πρόσφατης Πανελλαδικής Σύσκεψης του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ), στην οποία έλαβαν μέρος πάνω από 500 σωματεία - ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα απ’ όλη τη χώρα, με στόχο την ενίσχυση της οργάνωσης της πάλης της εργατικής τάξης της χώρας μας.

Βλέπουμε πως και στις δικές σας χώρες δυναμώνει η πάλη σας και πιστεύουμε πως η κοινή πάλη των κομμάτων μας μπορεί να αναπτυχθεί σε πολλά μέτωπα.

Είναι αναγκαία η ανταλλαγή πείρας από την πολιτική δράση των κομμάτων και την πάλη στο εργατικό-λαϊκό κίνημα, στη νεολαία.

Μπορούμε να ενισχύσουμε τη συνεργασία για να δυναμώσουν οι προσπάθειες για την επαναστατική ανασυγκρότηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, με τα βήματα που έχουν γίνει στην ΔΚΕ και στην ΕΚΠ, καθώς και στις ΔΣΚΕΚ.

Με την ευκαιρία ευχόμαστε κάθε επιτυχία στο ΚΚ Κούβας, που έχει αναλάβει να φιλοξενήσει στα τέλη Οκτώβρη την 22η ΔΣΚΕΚ.

Υπάρχουν πολλά ζητήματα, που τα Κόμματά μας μπορούν να διευρύνουν τη συνεργασία τους.

Είναι σημαντική η πρωτοβουλία των Κομμάτων μας: του ΚΚΕ, του ΚΚ Τουρκίας, του ΚΚ Εργαζομένων Ισπανίας και του ΚΚ Μεξικού για την κοινή ανακοίνωση που υπογράφηκε από 42 κομμουνιστικά κι εργατικά κόμματα και 30 κομμουνιστικές νεολαίες, για να εκφραστεί η αντίθεση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και να τεθούν ζητήματα αρχών. Αλλά αυτό δεν αρκεί.

Απαιτούνται νέες πρωτοβουλίες και μορφές δράσεις σε αυτήν την κατεύθυνση. Για να συνεχιστεί η δουλειά μας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, συνολικά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις επεμβάσεις, ενάντια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, σε κάθε είδους ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, με γραμμή αποδέσμευσης, με τον λαό στην εξουσία. Για να κλείσουν οι στρατιωτικές βάσεις στις χώρες μας και να ακυρωθούν όλες οι συμφωνίες που τις εμπλέκουν σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Επιπλέον, μπορούμε να ενισχύσουμε την πάρα πέρα μελέτη για ζητήματα του σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε το 20ο αιώνα, για τις αιτίες της ανατροπής, για τη μελέτη της Ιστορίας του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.

Ταυτόχρονα, πρέπει να δυναμώσει η κοινή δράση στο διεθνές εργατικό κίνημα και στις διεθνείς μαζικές αντιιμπεριαλιστικές οργανώσεις. Να ανέβει σε υψηλότερο επίπεδο η διεθνιστική αλληλεγγύη. Τόσο η πάλη ενάντια στις διώξεις κομμουνιστών και κομμουνιστικών κομμάτων, όσο και η δράση στο πλευρό όλων των λαών που αντιμετωπίζουν την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, στο πλευρό των προσφύγων και των μεταναστών. Να δυναμώσει ο αγώνας για τα εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα για τις ανάγκες των εργαζομένων, ενάντια στην κρατική καταστολή και την εργοδοτική τρομοκρατία.

Σύντροφοι,

Η νέα φάση μέσα στην οποία παλεύουμε έχει μεγάλες απαιτήσεις και οι συνθήκες επιβάλλουν την κλιμάκωση της ιδεολογικής, πολιτικής διαπάλης με τα αστικά κόμματα κάθε εκδοχής. Οι θέσεις που εστιάζουν μόνο ή κυρίως στην πάλη ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, οδηγούν στην αθώωση της σοσιαλδημοκρατίας και άλλων αστικών δυνάμεων, θιασωτών της κρατικής «ρύθμισης της αγοράς».

Ωστόσο και τα φιλελεύθερα και τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, είναι διαχειριστές της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, ευθύνονται για τα δεινά των λαών, με διαφορετικούς τρόπους, αλλά πάντα φορτώνουν τα βάρη του συστήματος στις πλάτες των εργαζομένων.

Σήμερα, αυξάνονται τα καθήκοντα των κομμουνιστών στη διαπάλη με τον οπορτουνισμό, που εκφράζει την επίδραση της αστικής ιδεολογίας και πολιτικής στο εργατικό κίνημα. Η δράση του υπονομεύει την ταξική πάλη που είναι κινητήρια δύναμη της κοινωνικής εξέλιξης. Οδηγεί στον αφοπλισμό της εργατικής τάξης, στην ενσωμάτωση στο καπιταλιστικό σύστημα.

Ο καπιταλισμός έχει σαπίσει, γεννάει φτώχεια, ανεργία, πολέμους, προσφυγιά! Εντείνεται η εκμετάλλευση, μεγαλώνει διαρκώς το χάσμα ανάμεσα στα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, τις δυνατότητες της εποχής μας και τη ζωή της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων.

Επιβεβαιώνεται η αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού, της εργατικής εξουσίας, της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, του κεντρικού σχεδιασμού και καθημερινά προβάλλει η σημασία της κοινωνικής συμμαχίας, της αντιμονοπωλιακής - αντικαπιταλιστικής κατεύθυνσης του αγώνα.

Η συζήτησή μας δεν θα τελειώσει με τη σημερινή συνάντηση, σήμερα βάζουμε τις βάσεις για πιο στενή και ουσιαστική συνεργασία, μελέτη των εξελίξεων και ανταλλαγή απόψεων, για την ανάπτυξη της κοινής πάλης και τη συμβολή στην ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος.

Με αυτές τις σκέψεις, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τη σημερινή συμμετοχή σας και συμβολή σας στη συνάντηση των 4 κομμάτων μας και να σας ευχηθώ συντροφικά, αδελφικά, δύναμη και υγεία!

 Η εισαγωγική τοποθέτηση του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα

 Τετραμερής συνάντηση του ΚΚΕ, του ΚΚ Εργαζομένων Ισπανίας, του ΚΚ Μεξικού και του ΚΚ Τουρκίας στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ.