Στα «δυο στενά» οι καπιταλιστικές οικονομίες

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΚΟΜΙΣΙΟΝ

Προς το ακόμα χειρότερο αναθεώρησε την περασμένη Πέμπτη η Κομισιόν τις προβλέψεις της για την οικονομία της ΕΕ, προβλέποντας πλέον ανάπτυξη 2,7% για το 2022 και 1,5% για το 2023 για την ΕΕ και 2,6% και 1,4% για την Ευρωζώνη αντίστοιχα, βαδίζοντας ολοταχώς προς την ύφεση, και εκτίναξη του πληθωρισμού φέτος στο 8,3% για την ΕΕ (7,6% για την Ευρωζώνη) και 4,6% για την επόμενη χρονιά (4,3% για την Ευρωζώνη).

Ακόμα και γι' αυτά τα δυσμενή σενάρια πάντως η Κομισιόν σημειώνει πως «εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την εξέλιξη του πολέμου. Περαιτέρω αυξήσεις των τιμών του φυσικού αερίου θα μπορούσαν να ενισχύσουν τις στασιμοπληθωριστικές δυνάμεις που επικρατούν αυτή τη στιγμή. Τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου θα μπορούσαν να ενισχύσουν αυτές τις δυνάμεις και να οδηγήσουν σε μια πιο απότομη αυστηροποίηση των χρηματοπιστωτικών συνθηκών που δεν θα επιβάρυνε μόνο την ανάπτυξη αλλά και τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα».

Επί της ουσίας η Επιτροπή περιγράφει γλαφυρά τον φαύλο κύκλο και τα αδιέξοδα της καπιταλιστικής οικονομίας, με το ένα «γιατρικό» για το ένα πρόβλημα να μετατρέπεται σε «φαρμάκι» για το άλλο, και όλα μαζί να φορτώνονται στις πλάτες των λαών.

Ενδεικτικά είναι άλλωστε και τα όσα αποφάσισε το Γιούρογκρουπ της περασμένης Δευτέρας με τους υπουργούς Οικονομικών, μετά από έναν γύρο «επεκτατικής πολιτικής» και άφθονου χρήματος στο κεφάλαιο, με τον οποίο διαχειρίστηκαν την προηγούμενη οικονομική κρίση και την πανδημία, εκτινάσσοντας εκτός των άλλων τον πληθωρισμό, να σημειώνουν πως τώρα «οι δημοσιονομικές πολιτικές θα πρέπει να στοχεύσουν στη διατήρηση της βιωσιμότητας του χρέους». «Μονά - ζυγά» κερδισμένα τα μονοπώλια και χαμένος ο λαός, ο οποίος αφού πρώτα πλήρωσε τα «πακέτα» για τους επιχειρηματικούς ομίλους, τώρα πληρώνει και τα κρατικά χρέη που αυτοί δημιούργησαν.

Παράλληλα σημείωναν πως ο αντίκτυπος σε κάθε χώρα ξεχωριστά είναι «ετερογενής» και από αυτήν την άποψη οι δημοσιονομικές πολιτικές θα πρέπει να διαφοροποιούνται αναλόγως της οικονομικής και δημοσιονομικής κατάστασης κάθε κράτους - μέλους, προαναγγέλλοντας παραπέρα ένταση των ανταγωνισμών στο εσωτερικό της ιμπεριαλιστικής ένωσης.

Την ίδια ώρα βέβαια «ομονοούσαν» σε ό,τι αφορά την επίθεση στους λαούς που σηματοδοτούν οι αποφάσεις τους για «εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και υποστήριξη των επενδύσεων για την "πράσινη" και την ψηφιακή μετάβαση (που) παραμένουν προτεραιότητες, όπως επίσης η διαρθρωτική διαφοροποίηση του ενεργειακού εφοδιασμού» και για αύξηση των στρατιωτικών δαπανών για την ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση που κλιμακώνεται.

Στο φόντο αυτό, μόνο ως «σύντομο ανέκδοτο» ακούγονται και οι δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών περί «αυξημένων αντοχών» της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας, για την οποία οι καλοκαιρινές προβλέψεις της Κομισιόν προβλέπουν εκτίναξη του πληθωρισμού στο 8,9%, και σημαντική επιβράδυνση από το 4% φέτος στο 2,4% για το 2023, χαμηλότερη από τις προηγούμενες προβλέψεις της για 3,1%.

Οι «αβεβαιότητες» που οδηγούν στις χαμηλότερες εκτιμήσεις κατά την Κομισιόν αφορούν την «πλήρη επίδραση του υψηλότερου πληθωρισμού και της συνακόλουθης συμπίεσης του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος», τη συρρίκνωση των εξαγωγών, η οποία «επηρεάζει τη δυναμική των θέσεων εργασίας», τους «αυστηρότερους όρους δανεισμού, (που) αναμένεται να επιβραδύνουν τις ιδιωτικές επενδύσεις, παρά την ώθηση του Ταμείου Ανάκαμψης», αλλά και τα «ρίσκα» που αντιμετωπίζει και ο τουριστικός τομέας «υπό το πρίσμα της αβέβαιης καταναλωτικής ισχύος των εισερχόμενων τουριστών και των αυξημένων γεωπολιτικών εντάσεων».

Η μόνη «βεβαιότητα» είναι η προσπάθεια να φορτωθούν οι συνέπειες στις πλάτες του λαού, αφού όλα αυτά μεταφράζονται για τη σημερινή και τις επόμενες κυβερνήσεις: Σε στόχους για την επαναφορά σε νέα ματωμένα πλεονάσματα από το 2023. Στις δεσμεύσεις για απαρέγκλιτη συνέχιση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων που περιλαμβάνονται στην απόφαση του Γιούρογκρουπ για την ελληνική οικονομία, μετά το υποτιθέμενο τέλος της «μεταμνημονιακής εποπτείας». Στον «οδικό χάρτη» του νέου «υπερμνημονίου» του Ταμείου Ανάκαμψης, για να «τρέξουν» οι «πράσινες» μπίζνες. Και, βέβαια, στα «χίλια πρόσωπα» της εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.