Συγκρούσεων μεταξύ καπνοπαραγωγών και χωροφυλακής στο Ξηρόμερο της Αιτωλοακαρνανίας

Στις 8 Σεπτέμβρη του 1962, ένας νεκρός και 30 τραυματίες είναι το αποτέλεσμα των σφοδρών συγκρούσεων μεταξύ καπνοπαραγωγών και χωροφυλακής στο Ξηρόμερο της Αιτωλοακαρνανίας.
Στο πρωτοσέλιδο εφημερίδας της εποχής (ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Φύλλο της Κυριακής 9 Σεπτεμβρίου 1962) διαβάζουμε:

«Εξέγερσις καπνοπαραγωγών κατεστάλη αιματηρώς
ΜΑΧΑΙ ΑΓΡΟΤΩΝ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ΕΙΣ ΤΟ ΞΗΡΟΜΕΡΟΝ
Εφονεύθη εις, ετραυματίσθησαν 29. Απεκλείσθη επί ώρας η εθνική οδός
ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ΕΣΤΑΛΗΣΑΝ ΔΙ΄ ΑΕΡΟΠΛΑΝΩΝ

Η κυβέρνησις αντιμετώπισε χθες δι΄ αιματηράς ημιστρατιωτικής επιχειρήσεως εξέγερσιν καπνοπαραγωγών του Ξηρομέρου, κατελθόντων εις μαχητικάς εκδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά των προσφερομένων χαμηλών τιμών των προϊόντων των.
Εις νεκρός αγρότης και 29 τραυματίαι (εκ των οποίων 12 χωροφύλακες και 17 χωρικοί), πολλοί φέροντες βαρέα τραύματα, είναι ο απολογισμός των αστυνομικών επιχειρήσεων εναντίον των αγροτών, τέσσαρες χιλιάδες των οποίων είχον από ενωρίς την πρωΐαν καταλάβει διάφορα σημεία της εθνικής οδού Ηγουμενίτσης – Αγρινίου – Αθηνών και είχον σταματήσει την κυκλοφορίαν……

«Μπλόκον εις την δημοσίαν οδόν Αμφιλοχίας-Αγρινίου…

Ένοπλοι άνδρες της Χωροφυλακής με πολεμικήν εξάρτυσιν ελέγχουν την δημοσίαν οδόν Αμφιλοχίας-Αγρινίου, όπου εσημειώθησαν τα επεισόδια και συλλαμβάνουν τους «υπόπτους» καπνοπαραγωγούς»]
Εις τας κατά των καπνοπαραγωγών επιχειρήσεις εχρησιμοποιήθησαν ισχυρόταται δυνάμεις της Χωροφυλακής, μεταφερθείσαι δι΄ αεροπλάνων, στρατιωτικών αυτοκινήτων και πούλμαν, φέρουσαι στρατιωτικόν οπλισμόν και κράνη.»

Νεκρός είναι ο 27χρονος αγρότης Παναγιώτης (σ.σ. το μικρό όνομα είχε γραφεί λάθος) Δημήτριος Βλάχος από το χωριό Λεπενού, από σφαίρα στο κεφάλι: «εδέχθη πλήγμα εις την κεφαλήν, το κρανίον του εθραύσθη και η εγκεφαλική ουσία εχύθη επί του καταστρώματος της γέφυρας», συνεχίζει το ρεπορτάζ της εν λόγω εφημερίδας. Ο 11χρονος Σταύρος Μπίλιος τραυματίστηκε επίσης από σφαίρα στην κοιλιά. Η «αληθής μάχη» μεταξύ των δυνάμεων της Χωροφυλακής από τη μια μεριά, που χρησιμοποίησαν τα όπλα τους προς εκφοβισμό και επιτέθηκαν με γκλομπς και δακρυγόνα, και των εξαγριωμένων αγροτών από την άλλη που ήταν οπλισμένοι με «ράβδους και λίθους», έλαβε χώρα στη γέφυρα του χωριού Σφήνα.

Την άλλη μέρα πάνω από χίλιοι αγρότες συνοδεύουν τον νεκρό Δ. Βλάχο στην τελευταία του κατοικία:
«Παρά την αποκατάστασιν επιφανειακής ηρεμίας, την οποίαν το απόγευμα της Κυριακής διέκοπταν αι πένθιμοι κωδωνοκρουσίαι όλων των εκκλησιών όλων των χωρίων της περιφερείας και οι θρήνοι και αι αραί των υπερχιλίων αγροτών που συνέρρευσαν εις το χωρίον Λεπενού δια να παραστούν εις την κηδείαν του πληγέντος από φονικήν σφαίραν εις τον εγκέφαλον Δημητρίου Βλάχου, ο καπνοπαραγωγικός κόσμος της περιοχής τελεί υπό πρωτοφανή έξαψιν, συγκεντρούται εις τας πλατείας δια να εκφράση την αγανάκτησίν του δια το αίμα που εχύθη και διαδηλώνει την απόφασίν του να κατέλθη εις «πορείαν θανάτου» μέχρι του Μεσολογγίου, αδιαφορών δια τας συνεπείας…».

 kolivas.de

Ωδή στον αδικοχαμένο σμηναγό!

Του Βασίλης Λιόγκαρης

-Ήσουν καλός κι ήσουν γλυ­κός, είχες τις χάρες όλες!

Όχι! Δεν ανα­φέ­ρο­μαι στον επι­τά­φιο του Ρίτσου.

Σκλή­ρυ­νε η ζωή. Μεγά­λω­σαν και πλή­θαι­ναν οι πλη­γές! Και οι επι­τά­φιοι στις μέρες μας είναι φαι­νό­με­νο σχε­δόν καθη­με­ρι­νό. Μανά­δες και νύφες και αδελ­φές θρη­νού­νε πάνω σε φέρε­τρα αδικοχαμένων.

-Και τού­το το παλι­κά­ρι κεί­τε­ται τώρα νεκρό, παι­δί κι αυτός, ανά­με­σα στα παι­διά του.

Κεί­τε­ται νεκρός, πάνω στο τερά­στιο νεκρο­κρέ­βα­το μιας άγριας θάλασ­σας. Θυσία στα σαρ­κο­βό­ρα Νατοϊ­κά σαγόνια.

Θύμα της Τούρ­κι­κης προ­κλη­τι­κό­τη­τας και επεκτατικότητας.

Θύμα Ευρώ-Αμε­ρι­κα­νι­κής παραφροσύνης.

Θύμα της ιμπε­ρια­λι­στι­κής προ­ε­τοι­μα­σί­ας πολέμου.

Θύμα- δυστυ­χώς- της ολο­κλη­ρω­τι­κής εμπλο­κής της Ελλη­νι­κής Κυβέρ­νη­σης!! σ’ αυτό το άγριο παι­χνί­δι του θανά­του για τα συμ­φέ­ρο­ντα ξένων μονο­πω­λί­ων και το μοί­ρα­σμα της λεί­ας από το πλιά­τσι­κο της παγκό­σμιας αγοράς!
…
Τώρα το παλ­λη­κά­ρι κεί­τε­ται νεκρό, χωρίς γαρού­φαλ­λο στο στό­μα, ούτε χαρ­μό­συ­νη κραυ­γή θριάμ­βου… για την Ελλά­δα ρε γαμώτο!!!
Για ποια Ελλά­δα ρε γαμώτο;;;

-Πατρί­δα μου πως σε κου­ρέ­λια­σαν έτσι!
…
Ήταν γεν­ναίο παι­δί. Με τα σιρί­τια και τα θαμπό­χρυ­σα κου­μπιά στην πλου­μι­στή στο­λή του, και τον αέρα της αντρειάς στην περ­πα­τη­σιά του.
…
Τώρα σιω­πη­λό ναυά­γιο στο κατώ­φλι της αυγής λου­σμέ­νος με τη δόξα και την αδικία…

Μοιά­ζει λου­λού­δι μαρα­μέ­νο, μοιά­ζει τρα­γού­δι που το φίμω­σαν άδι­κες εξου­σί­ες. Κι’ έμει­νε μόνο ο λυγ­μός στα στή­θια των δικών του.
…
Μην εγγί­ζε­τε και μη βεβη­λώ­νε­τε τον νεκρό. Τυμ­βω­ρύ­χοι, μεγα­λό­στο­μοι μαγα­ρι­στές Αγί­ων λει­ψά­νων. Μη κρύ­βε­στε πίσω από το δάκτυ­λό σας.

-Αιω­νία η μνή­μη και Τετέλεσται!

Το κακό έχει ήδη αρχίσει!

Ποιος έχει τώρα σειρά…;