Καμία αναμονή για «λύσεις» από τους ενόχους!

 Οργάνωση και αγώνας για ζωή με δικαιώματα!

Μπορούν η ΕΕ, η κυβέρνηση, τα άλλα αστικά κόμματα να δώσουν λύση στην εκτίναξη των τιμών της Ενέργειας; Ακόμα και το ερώτημα που βάζουν τις μέρες αυτές τα αστικά επιτελεία, για να δημιουργούν ψεύτικες προσδοκίες στον λαό, είναι προκλητικό: Ολοι αυτοί όχι μόνο δεν μπορούν να δώσουν λύση, αλλά είναι μέρος του προβλήματος, αφού πρωτοστάτησαν και πρωτοστατούν σε όσα σήμερα πληρώνει ο λαός.

Αλήθεια, από πού κι ως πού θα δώσει λύσεις η ΕΕ;

Μήπως δεν είναι οι δικές της Οδηγίες και νομοθετήματα με πυξίδα τα συμφέροντα του κεφαλαίου, η στρατηγική του «πράσινου New Deal», που έφερε τους λαούς εδώ;

Με την «απελευθέρωση» της Ενέργειας και όσα τη συνόδευσαν, όπως το Χρηματιστήριο Ενέργειας, που εκτοξεύει κάθε μέρα τις τιμές του ρεύματος, με τη «μονοκαλλιέργεια» των πανάκριβων ΑΠΕ, τα «πράσινα» χαράτσια στον λιγνίτη ώστε αυτός να καταστεί ασύμφορος, την αναγωγή του φυσικού αερίου σε βασικό ηλεκτροπαραγωγό καύσιμο; Μήπως δεν είναι η ΕΕ που συμμετέχει με τα μπούνια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, που στο πλαίσιό του βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και ο «πόλεμος» των κυρώσεων και αντικυρώσεων με τη Ρωσία, που εκτοξεύει παραπέρα τον «φόρο» για τους λαούς;

Αυτήν τη στρατηγική, που πληρώνουν πολύ βαριά οι λαοί, επιταχύνει το περιβόητο Ταμείο Ανάκαμψης, που δίνει πάνω από 700 δισ. και νέα προνόμια στους επιχειρηματικούς ομίλους για τις «πράσινες» και ψηφιακές μπίζνες, με αντάλλαγμα και μια σειρά από «μεταρρυθμίσεις», νέες αντεργατικές και άλλες ανατροπές.

Αυτήν την πολιτική υπηρετεί το ευρωενωσιακό πακέτο «Fit for 55», που ψήφιζε πέρυσι τέτοια εποχή η ΕΕ και το οποίο χαρατσώνει άγρια τους λαούς.

Αυτήν την πολιτική επιταχύνει το σχέδιο της ΕΕ «RepowerEU», φορτώνοντας επιπρόσθετα 210 δισ. ευρώ στους λαούς ως «προκαταβολή» για νέα «πράσινα» πεδία κερδοφορίας στους ομίλους, αντικαθιστώντας την εξάρτηση από το ρωσικό αέριο με το αμερικάνικο LNG, αλλά και φτάνοντας να βαφτίζει «πράσινη» έως και την παραγωγή από... πυρηνικά.

Αυτήν την πολιτική επιταχύνουν και οι Οδηγίες της Κομισιόν μέσα στο καλοκαίρι για την «εξοικονόμηση» Ενέργειας, που καλούν τους λαούς να ξεπαγιάσουν, να αποδεχτούν να ζουν με δελτίο σε φως και θέρμανση, να δεχτούν σχολεία και κοινωνικές υποδομές με περικοπές, για να μείνουν «ζεστά» τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.

Τίποτα δεν έχει να περιμένει ο λαός και από τις νέες παρεμβάσεις που συζητιούνται ενόψει της έκτακτης Συνόδου των υπουργών Ενέργειας της ΕΕ.

Ακόμα κι αν τα κράτη - μέλη καταλήξουν σε κάποιον προσωρινό συμβιβασμό για τις μεγάλες αντιθέσεις τους, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο λογαριασμός θα σταλεί στους λαούς:

-- Είτε με τα περί πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου, που με άθικτη την «απελευθερωμένη» αγορά Ενέργειας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε επιδοτήσεις στους «αναξιοπαθούντες» ενεργειακούς ομίλους, τις οποίες οι λαοί θα κληθούν να πληρώσουν από την άλλη τσέπη.

-- Είτε με τις προτάσεις για αποσύνδεση της τιμής του φυσικού αερίου από την τιμή του ηλεκτρισμού, που μπορεί προσωρινά να ρίξει για μερικά ευρώ τον μήνα το κόστος (σύμφωνα με εκτιμήσεις στα... μόλις 180 ευρώ τη μεγαβατώρα) αλλά η τιμή θα παραμένει «συνδεδεμένη» με όλες τις υπόλοιπες αιτίες που εκτοξεύουν την τιμή της Ενέργειας, με τους νόμους της αγοράς, το κυνήγι του κέρδους.

-- Είτε με τα σχέδια για κοινές αγορές φυσικού αερίου, που φουντώνουν τους ανταγωνισμούς για τον επιμερισμό του κέρδους και της χασούρας ανάμεσα στα κράτη - μέλη, για το ποιος χάνει και ποιος κερδίζει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, ανταγωνισμούς που με οποιοδήποτε αποτέλεσμα θα φορτώσουν επίσης στους λαούς.

-- Είτε με «κύμα» κρατικοποιήσεων, όπως πρόσφατα σε Γαλλία και Γερμανία, με το αστικό κράτος να αναλαμβάνει πάλι να «καθαρίσει» τους επιχειρηματικούς ομίλους και να τους παραδώσει «άσπιλους - αμόλυντους» και κερδοφόρους στο κεφάλαιο, με χρήματα των λαών.

-- Είτε με «έμφαση στα μέτρα εξοικονόμησης», με παραπέρα τσεκούρι δηλαδή στις λαϊκές ανάγκες και με τον λαό να πληρώνει από δέκα μπάντες για να ανοίξουν νέα πεδία «πράσινης» κερδοφορίας, που θα μετατρέψουν σε «είδος πολυτελείας» την κατοικία, τη μετακίνηση, τη διατροφή κ.ο.κ.

Σε όλα τα σχέδια και τις εκδοχές, λοιπόν, η «τράπουλα» της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων είναι σημαδεμένη για τον λαό και σε ό,τι αφορά τις υποτιθέμενες «λύσεις» για τον «βαρύ χειμώνα» που οι ίδιοι προκαλούν στους λαούς.

«Μιλάει από μόνη της» άλλωστε για τον λογαριασμό που θα πληρώσουν οι λαοί η ευρωενωσιακή Οδηγία που αποκάλυψε την Παρασκευή ο «Ριζοσπάστης» και η οποία αναμένεται να ψηφιστεί στο τέλος του μήνα, βάζοντας έξτρα χαράτσια σε βενζίνη, πετρέλαιο, υγραέριο και φυσικό αέριο, για να στηρίξει τους ομίλους της «πράσινης» καπιταλιστικής ανάπτυξης, απαλλάσσοντας ταυτόχρονα προκλητικά από τη φορολογία τα μονοπώλια των ΑΠΕ, εφοπλιστές, αεροπορικές εταιρείες.

Αλήθεια, μήπως έχει ο λαός να περιμένει τίποτα από την κυβέρνηση της ΝΔ, που καμώνεται την «αποφασισμένη να ξεπεράσει την αναβλητικότητα της ΕΕ» και να «δώσει λύσεις», με βάση και τον «αυξημένο δημοσιονομικό χώρο» που της δίνουν η φοροληστεία που απογειώθηκε το πρώτο 7μηνο, η τουριστική κίνηση, η σχετική «διαφορά φάσης» από την υπόλοιπη Ευρωζώνη που ήδη βρίσκεται «με το ένα πόδι» στην κρίση;

«Ονειρα θερινής νυκτός»...

Γιατί είναι η κυβέρνηση που πήρε τη σκυτάλη από τις προηγούμενες και «έτρεξε» με νέα ορμή τα σχέδια για τις «πράσινες» μπίζνες. Από τα 40 δισ. που ετοιμάζεται να μοιράσει από το Ταμείο Ανάκαμψης μπορεί να έχουν να περιμένουν πολλά οι επιχειρηματικοί όμιλοι που κονταροχτυπιούνται σε προσκήνιο και παρασκήνιο, τίποτα όμως ο λαός, που θα πληρώσει με ενεργειακή φτώχεια «στο τετράγωνο» τα νέα «πράσινα» επιχειρηματικά ντιλς. Και επιπρόσθετα με τα προαπαιτούμενα αντιλαϊκά μέτρα που πρέπει να παρθούν για να εκταμιευθούν τα πακέτα του Ταμείου Ανάκαμψης, είτε σε Εργασιακά και Ασφαλιστικό είτε με «πράσινα» χαράτσια, πλειστηριασμούς και κατασχέσεις.

Είναι η κυβέρνηση που παίρνοντας τη σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ «έτρεξε» πιο αποφασιστικά τα σχέδια «απολιγνιτοποίησης», στερώντας μια φτηνή πηγή Ενέργειας, και που μπροστά στα αδιέξοδα επαναφέρει σήμερα προσωρινά λιγνιτικές μονάδες, φορτωμένες με τους «φόρους άνθρακα» και τα λοιπά χαράτσια. Που δίνει κάθε είδους προνόμια για τις μπίζνες στις ΑΠΕ και «εγγυάται» την κερδοφορία τους, φορτώνοντας στον λαό τον λογαριασμό. Που μαζί με ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ψήφισαν μόλις τον περασμένο Ιούλη τη μονιμοποίηση των ειδικών φόρων στην Ενέργεια.

Που πρωτοστατεί στον ενεργειακό σχεδιασμό των ΗΠΑ στην περιοχή, με αιχμή την εισαγωγή του πανάκριβου αμερικανικού LNG, που μάλιστα εγκυμονεί και σοβαρούς περιβαλλοντικούς και υγειονομικούς κινδύνους για ολόκληρες περιοχές, σχεδιασμό από τον οποίο περιμένουν πολλά οι εφοπλιστές και λοιποί όμιλοι, ενώ ο λαός έχει να περιμένει ακόμα πιο ακριβό ρεύμα και μεγάλους κινδύνους από την παραπέρα εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Αλλά και με τα υποτιθέμενα μέτρα «ανακούφισης» διασφαλίζει την «εισπραξιμότητα» των ομίλων με τα χρήματα των εργαζομένων, όπως και ότι ο λαός θα συνεχίσει να πληρώνει όλες τις αυξήσεις, π.χ. με την ενσωμάτωση της ρήτρας αναπροσαρμογής απευθείας στα τιμολόγια του ρεύματος.

Αλλωστε, ακόμα και αυτά τα μέτρα «ανακούφισης» ο πρωθυπουργός την περασμένη Τρίτη ήταν σαφής ότι σύντομα θα τελειώσουν, αφού «το όριο του δημοσιονομικού χώρου» τελειώνει εκεί που ξεκινά η ανάγκη διαφύλαξης των πακέτων και των προνομίων προς τους επιχειρηματικούς ομίλους. Αυταπόδεικτο, αφού ταυτόχρονα «εγγυάται» στο κεφάλαιο ότι τα όποια μέτρα δεν θα «διαταράξουν τη δημοσιονομική ισορροπία»: Οτι δηλαδή ο λαός θα συνεχίσει να πληρώνει από την άλλη τσέπη τις παρεμβάσεις που μεγαλώνουν τα κρατικά χρέη και το «κόστος δανεισμού» για το αστικό κράτος και, κατ' επέκταση, τους ομίλους.

'Η μήπως έχει ο λαός να περιμένει τίποτα από τους επίδοξους «σωτήρες» του ΣΥΡΙΖΑ, που συνυπογράφουν τη στρατηγική της «πράσινης» ανάπτυξης η οποία - με όποιο «μείγμα» και «ρυθμό» - οδηγεί τον λαό ολοταχώς στην ενεργειακή φτώχεια; Που έβαλαν την υπογραφή τους στην πορεία «απελευθέρωσης» της Ενέργειας, που την πληρώνει σήμερα ο λαός, μεταξύ άλλων νομοθετώντας και το περιβόητο Χρηματιστήριο Ενέργειας; Που παρουσιάζουν ως πρότυπο για τα μέτρα - ψίχουλα «εντός των δημοσιονομικών αντοχών», όπως λένε, το «ιβηρικό μοντέλο», εκεί όπου οι λαοί πληρώνουν «από την άλλη τσέπη» τους ενεργειακούς ομίλους;

Καμία αναμονή λοιπόν από τον λαό απέναντι στην ΕΕ, στην κυβέρνηση, στα αστικά κόμματα και σε λοιπούς «σωτήρες»: Ενόψει του «δύσκολου χειμώνα» έχει να περιμένει μόνο από τον δικό του αγώνα, σε σύγκρουση με την πολιτική που τον καταδικάζει στην ενεργειακή φτώχεια για τα κέρδη του κεφαλαίου.

Εκεί δηλαδή που πρέπει να στοχεύσει και η λαϊκή πάλη και διεκδίκηση για:

Κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης και του ΦΠΑ σε πετρέλαιο, βενζίνη, φυσικό αέριο και ηλεκτρική ενέργεια.

Γενναία μείωση και πλαφόν στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος και του φυσικού αερίου.

Κατάργηση της χρέωσης του χαρατσιού των ΑΠΕ στους λογαριασμούς ρεύματος.

Καμία διακοπή ρεύματος σε όσους δεν μπορούν να ανταποκριθούν στους υπέρογκους λογαριασμούς.

Διαγραφή χρεών για τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά και τους επαγγελματίες.

Αμεση αξιοποίηση όλων των εγχώριων πηγών ορυκτών καυσίμων (λιγνίτη), κόντρα στις δεσμεύσεις της ΕΕ για την «πράσινη ανάπτυξη» και το εμπόριο ρύπων, για να αξιοποιηθούν προς όφελος του λαού όλες οι πηγές Ενέργειας που διαθέτει η χώρα μας, για τις δικές του ανάγκες, όχι για τα κέρδη των μονοπωλίων, για να πάψει η Ενέργεια να αποτελεί εμπόρευμα.

Στον δρόμο του αγώνα και της σύγκρουσης για να απαλλαγεί η λειτουργία της οικονομίας και της κοινωνίας από τους νόμους του καπιταλιστικού κέρδους. Ωστε να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή ευημερία, που απαιτεί να κοινωνικοποιηθούν τα εργοστάσια, τα μέσα παραγωγής, να εδραιωθούν οι σχέσεις κοινωνικής ιδιοκτησίας, να υπάρξει επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός στην οικονομία.

Ενας ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης, όπου όλες οι εγχώριες ενεργειακές πηγές, τα μέσα παραγωγής, διανομής και μεταφοράς Ενέργειας θα αποτελούν κοινωνική - κρατική ιδιοκτησία, θα υπάρχει ενιαίος, αποκλειστικά κρατικός φορέας Ενέργειας, ως μηχανισμός της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, εξασφαλίζοντας τις λαϊκές ανάγκες και σε αυτό το πεδίο.

Τ. Γαλ