Οσο η κυβέρνηση καβγαδίζει με τα άλλα αστικά κόμματα για το ποια επιδόματα θα δοθούν στη φτωχολογιά και πώς θα δοθούν, μπας και αντέξει το τσουνάμι της ακρίβειας, τόσο αποκαλύπτεται ο κόσμος της βαρβαρότητας που όλοι μαζί υπερασπίζονται. Αυτός ο κόσμος τους είναι που αξιοποιεί ακόμα και τις νέες δυσκολίες στη ζωή του λαού, τις οποίες γεννά η πολιτική τους για να κρατάει τον πήχη των απαιτήσεων στον πάτο, να καλλιεργεί τη μοιρολατρία.
Είναι πραγματική πρόκληση όμως να εμφανίζονται τα διάφορα pass και voucher σαν αντίδοτο στη φτώχεια, σαν κάποιο «αντιστάθμισμα» της τεράστιας απώλειας εισοδήματος ή ακόμα και σαν το «αντίπαλο δέος» σε μια πολιτική που γενικεύει την εξαθλίωση. Αυτές οι «λύσεις», που θα παρουσιάσει ξανά από το βήμα της ΔΕΘ η κυβέρνηση για να κονταροχτυπηθεί με τις αντίστοιχες του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν μέρος της ίδιας στρατηγικής που βαθαίνει τη φτώχεια, που την απλώνει σε όλο και περισσότερους εργαζόμενους και ανέργους.
Στην πραγματικότητα αποτελούν εργαλείο υλοποίησης μιας πολιτικής που διαλύει τα εργασιακά δικαιώματα, που εντείνει την εκμετάλλευση, επιτίθεται στο λαϊκό εισόδημα, κόβει πόρους από παντού για να παρέχει κίνητρα στο κεφάλαιο. Δεν είναι καινούργια μια τέτοια προσπάθεια, αντίθετα γνώρισε μεγάλες «δόξες» στα χρόνια της προηγούμενης βαθιάς οικονομικής κρίσης. Θυμίζουμε τη λογική των «αντίμετρων» που καλλιεργούσε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν υλοποιούσε το τρίτο μνημόνιο, αναζητώντας άλλοθι στο ξήλωμα μιας σειράς ακόμα κατακτήσεων των εργαζομένων. Αυτή η τακτική εξελίσσεται ακόμα περισσότερο σήμερα, με την κυβέρνηση να προσπαθεί να κάνει «το μαύρο άσπρο», παρουσιάζοντας ακόμα και τις παροχές στο κεφάλαιο σαν «στήριξη στον λαό», όπως κάνει για παράδειγμα με τις επιδοτήσεις του ηλεκτρικού ρεύματος, την «επιδότηση απασχόλησης», το «πρώτο ένσημο».
Η απόδοση άλλωστε των «δελτίων ανακούφισης» στον λαό που υποφέρει έχει ως πρώτη προϋπόθεση την καταλήστευσή του. Γι' αυτό και η κυβέρνηση, όπως έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ, πασχίζει να «εκπαιδεύσει» τους εργαζόμενους να αναμένουν κάνα ψίχουλο μόνο στην περίπτωση που «πάνε καλά τα έσοδα του κράτους»: Από τα πρωτογενή πλεονάσματα που ξεζούμιζαν τον λαό προέκυπταν κάτι έκτακτα επιδόματα στους συνταξιούχους, ενώ από την «καλή πορεία των φορολογικών εσόδων», τα χαράτσια, τον ΦΠΑ στα είδη πλατιάς κατανάλωσης προκύπτουν πότε τα «fuel pass», πότε τα «food pass» και ό,τι άλλο παρόμοιο σκεφτούν.
Αντίστοιχα, αφού πρώτα οι εργαζόμενοι καταχρεώθηκαν προκειμένου να έχουν ρεύμα, με τις τεράστιες ανατιμήσεις του τελευταίου χρόνου, ήρθαν οι «επιδοτήσεις» στις κιλοβατώρες, που έγιναν τελικά «ανάσες ανακούφισης» των ενεργειακών ομίλων, κατοχυρώνοντας τις εισπράξεις τους. Επιδοτήσεις που τώρα γίνονται πιο «στοχευμένες», τιμωρώντας τις ενεργειακές ανάγκες των νοικοκυριών.
Μπορεί επίσης σήμερα η κυβέρνηση να επικαλείται την καλή πορεία του Τουρισμού, που τάχα της δίνει τη δυνατότητα για μεγαλύτερη «ευελιξία» και «περισσότερες παροχές», όμως και τα τουριστικά ρεκόρ είναι διπλοπληρωμένα από τον εργαζόμενο λαό: Είτε με την ακρίβεια που κουβαλάει η ανάπτυξη του Τουρισμού σε μεταφορές, ενοίκια και βασικά προϊόντα, είτε με τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων στον κλάδο, είτε με τα κάθε είδους κίνητρα στους μεγαλοξενοδόχους εδώ και χρόνια, είτε με τον αποκλεισμό της λαϊκής πλειοψηφίας ακόμα και από ολιγοήμερες διακοπές κ.ο.κ.
Κάπου εκεί βρίσκουν τελικά οι κυβερνήσεις τα ψίχουλα για να επιστρέφουν στους γδαρμένους, ενώ ο «δημοσιονομικός χώρος» που επικαλούνται προκύπτει και από τις περικοπές σε αναγκαίες κρατικές δαπάνες, με αποτέλεσμα τα νοσοκομεία και τα σχολεία - ρημαδιό, τα κενά σε καθηγητές, δασκάλους και γιατρούς, τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά εκτός βρεφονηπιακών σταθμών, τις ανύπαρκτες υποδομές προστασίας από φυσικά και άλλα φαινόμενα.
Την ίδια ώρα που τα ψίχουλα μοιράζονται με δόσεις στους εργαζόμενους μέσα από τα pass, η κυβέρνηση κάθε τόσο ξεπερνάει τον εαυτό της για τη στήριξη στο κεφάλαιο, είτε μέσα από το Ταμείο Ανάκαμψης είτε μέσα από τους «αναπτυξιακούς» νόμους, τις φοροαπαλλαγές και ένα σωρό «επενδυτικά κίνητρα». Ετσι χτίζεται το θαύμα της κερδοφορίας για τους ομίλους, που ταυτόχρονα έχουν στα χέρια τους όλο το νομοθετικό οπλοστάσιο της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, της επίθεσης στους μισθούς, στο ωράριο, στην Ασφάλιση. Αυτή η ζούγκλα περιλαμβάνει άλλωστε και τις προβλέψεις για «αυξήσεις» στον κατώτατο μισθό με βάση τις «αντοχές» της ανταγωνιστικότητας και με Υπουργικές Αποφάσεις, με αποτέλεσμα το 2022 ο μισθός να είναι ακόμα χαμηλότερος απ' ό,τι το 2009 ενώ η ακρίβεια τσακίζει κόκαλα.
Να λοιπόν ποιος πληρώνει ακόμα κι αυτά τα μέτρα - κοροϊδία, που βασικό τους κριτήριο είναι η διασφάλιση της «κοινωνικής συνοχής», η διαρκής αναμόρφωση των μηχανισμών ανακύκλωσης της φτώχειας, μπας και ξεγελαστεί η λαϊκή δυσαρέσκεια.
Αυτός είναι ο κόσμος τους: Ο κόσμος που φέρνει τον λαό στην απόγνωση, που γιγαντώνει τα αδιέξοδα και την ανασφάλεια, τους πολεμικούς κινδύνους, τον αυταρχισμό και την καταστολή για να μένει όσο πιο αδιατάρακτη γίνεται η κερδοφορία των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων. Αυτός είναι ο κόσμος της «ενεργειακής απελευθέρωσης» των «νέων και καινοτόμων» «πράσινων» μπίζνες, της «ανάπτυξης για όλους».
Αυτός είναι ο κόσμος τους, που απαιτεί από τον σύγχρονο εργαζόμενο να ζήσει πολύ χειρότερα από τους γονείς και τους παππούδες του, την ίδια στιγμή που ο πλούτος τον οποίο παράγει γιγαντώνεται.
Αυτός ο κόσμος είναι που όλο και περισσότερο δείχνει με απόλυτο κυνισμό ότι «δεν αντέχει» τις πιο στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες, τις αντιμετωπίζει σαν δυσβάσταχτο «κόστος» προς περικοπή: Από τη ζεστασιά στα νοικοκυριά μέχρι τη δουλειά με δικαιώματα.
Τίποτα δεν έχουν να περιμένουν από αυτόν τον κόσμο τού «χθες» η εργατιά, τα λαϊκά στρώματα, οι άνθρωποι του μεροκάματου και τα παιδιά τους. Εχουν εκλείψει πια και οι τελευταίοι λόγοι αναμονής λύσεων «ανακούφισης» από τους κάθε λογής σωτήρες, που το μόνο που μπορούν να υποσχεθούν είναι τα ακριβοπληρωμένα voucher.
Απέναντι σε αυτόν τον κόσμο οι εργαζόμενοι έχουν να αντιπαραβάλουν τις σύγχρονες ανάγκες τους. Απέναντι στα «κοστολογημένα» και «στοχευμένα» μέτρα έχουν να αντιπαραβάλουν τις τεράστιες δυνατότητες για ολόπλευρη ικανοποίηση των αναγκών τους, δυνατότητες τις οποίες οι ίδιοι δημιουργούν, με τον πλούτο που παράγουν, με τα χέρια και με το μυαλό τους.
Απέναντι στις προσπάθειες «αποσόβησης» των αντιδράσεων μέσα από ξεροκόμματα, οι εργαζόμενοι έχουν να αντιπαραβάλουν τις διεκδικήσεις τους, τον ανυποχώρητο αγώνα τους όχι απλά για να πάρουν «ανάσες», αλλά για ουσιαστικά μέτρα προστασίας του εισοδήματός τους. Να απαντήσουν στις απειλητικές προειδοποιήσεις της άρχουσας τάξης για «βαρυχειμωνιά διαρκείας» με αγωνιστικό ξεσηκωμό, με οργάνωση απεργίας το επόμενο διάστημα.
Απέναντι στο δηλητήριο της καλλιέργειας αναμονής για «πολιτικές εξελίξεις», δηλαδή για μια κυβερνητική εναλλαγή, να απαντήσουν με ένταση της πάλης παντού, για αυξήσεις στους μισθούς εδώ και τώρα, για φθηνό ρεύμα και καύσιμα, για πλαφόν στα είδη πλατιάς κατανάλωσης κ.ο.κ.
Απέναντι στην προετοιμασία για «πολλά δύσκολα χρόνια», οι εργαζόμενοι μπορούν να κάνουν τη δική τους προετοιμασία, συγκεντρώνοντας δυνάμεις, αλλάζοντας τους συσχετισμούς παντού, και ενισχύοντας τη συμπόρευσή τους με το ΚΚΕ να οργανώσουν σαρωτική αντεπίθεση, για να ζήσουν όπως τους αξίζει στον 21ο αιώνα.
Το συλλαλητήριο του Σαββάτου στη ΔΕΘ και οι συγκεντρώσεις σε μια σειρά πόλεις την ερχόμενη βδομάδα δίνουν το «σήμα» για γενίκευση της απεργιακής προετοιμασίας το επόμενο διάστημα, για οργάνωση και πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στα σωματεία, ώστε οι εργαζόμενοι να σταθούν στα πόδια τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου