55 χρόνια από τη δολοφονία του κομμουνιστή επαναστάτη

Πενήντα πέντε χρόνια συμπληρώνονται από τη δολοφονία του κομμουνιστή επαναστάτη Ερνέστο Τσε Γκεβάρα στη Βολιβία από τον στρατό της χώρας και την καθοδήγηση της αμερικανικής CIA.

Στις 8 Οκτώβρη 1967 ο Τσε, σε ηλικία 39 χρόνων, τραυματίζεται σε μάχη στη νότια Βολιβία, στην περιοχή Λα Ιγκέρα, και τα ξημερώματα της 9ης Οκτώβρη, όντας τραυματίας, δολοφονείται.

Ο Τσε γεννήθηκε στο Ροζάριο της Αργεντινής ως Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα, σπούδασε γιατρός και από νωρίς ήρθε σε επαφή με τις επαναστατικές ιδέες. Ταξιδεύει δύο φορές στη Λατινική Αμερική, γνωρίζει τη δυστυχία των λαών της και το 1954 βρίσκεται στη Γουατεμάλα, όπου θα συμμετάσχει ενεργά στην υπεράσπιση της κυβέρνησης του Γιάκομπο Αρμπενς, που χτυπιέται από την ξένη επέμβαση. Στη συνέχεια περνάει στο Μεξικό, όπου συναντιέται για πρώτη φορά με τον Φιντέλ Κάστρο και γίνεται ένας από τους 82 επαναστάτες που θα αποτελέσουν την αποστολή του θρυλικού πλοιαρίου «Γκράνμα» που σήμερα φυλάσσεται στο Μουσείο της Επανάστασης στην Αβάνα. Ο Τσε Γκεβάρα, που είναι μαζί με τον Φιντέλ και τον Ραούλ Κάστρο, τον Καμίλο Σιενφουέγος και τον Χουάν Αλμέιδα ένας από τους 12 επιζώντες από την επίθεση που δέχτηκαν οι επιβαίνοντες στο πλοιάριο τις πρώτες μέρες μετά την αποβίβαση, θα συμβάλει στον ένοπλο αγώνα του κουβανικού λαού που θα ανατρέψει τον δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα την 1η Γενάρη του 1959. Ο Τσε ήταν ο διοικητής της φάλαγγας που απελευθέρωσε τη Σάντα Κλάρα.

Ο Τσε ανέδειξε παράλληλα την τεράστια αξία της μελέτης, της γνώσης και της πρακτικής εφαρμογής του μαρξισμού - λενινισμού. Σε όποιον τομέα και αν χρεώθηκε, μελέτησε βαθιά, με οδηγό αυτό το εργαλείο. Ως ηγετικό στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας και υπουργός Βιομηχανίας (1961) είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην επεξεργασία πολιτικών κατευθύνσεων για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στην Κούβα. Την ίδια περίοδο επισκέφτηκε ως επικεφαλής αντιπροσωπείας μια σειρά από σοσιαλιστικές χώρες και μελέτησε ζητήματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Σε αυτό το πλαίσιο, αντιμετώπισε με κριτικό πνεύμα μεταρρυθμίσεις και πολιτικές που ακολουθούνταν τη δεκαετία του 1960 στην ΕΣΣΔ και σε άλλες σοσιαλιστικές χώρες.

Στις 14/3/1965 κάνει την τελευταία δημόσια εμφάνισή του και φεύγει για να ενισχύσει τον επαναστατικό αγώνα στην Αφρική και στη Λατινική Αμερική, καταλήγοντας στη Βολιβία.