Απεργιακή σκυτάλη

Από χώρους δουλειάς και κλάδους περνάει αυτές τις μέρες η «απεργιακή σκυτάλη» για τις 9 Νοέμβρη, με χιλιάδες εργαζόμενους να δίνουν τον τόνο, πρωτοστατώντας στον αγώνα για αυξήσεις στους μισθούς, υπογραφή ΣΣΕ, ενάντια στις απολύσεις, για μέτρα προστασίας από τα εργατικά «ατυχήματα» κ.ο.κ.

Κινητοποιήσεις που τροφοδοτεί η γενικευμένη δυσαρέσκεια για την άγρια επίθεση στο εισόδημα, για την ενεργειακή φτώχεια και τις κυνικές συστάσεις «προσαρμογής» στη βαρβαρότητα, την ίδια στιγμή που οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι - ειδικά στους κλάδους που «γδέρνουν» τον λαό, όπως Ενέργεια, καύσιμα, σούπερ μάρκετ κ.ά. - καταγράφουν ρεκόρ κερδοφορίας και τα χρηματιστηριακά κέρδη μετρούν πρωτοφανή αύξηση.

Οι διεκδικήσεις τους δίνουν απάντηση στην «ψιχουλομαχία» κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ, στα voucher και pass, από τη μια, και στις «λελογισμένες προτάσεις», από την άλλη, που καλούν τον λαό να συμβιβαστεί με τα ελάχιστα, για να μπορούν τα μονοπώλια να απολαμβάνουν τα πάντα.

Την απεργιακή «σκυτάλη» πήραν χτες οι υγειονομικοί, που διαδήλωσαν για ουσιαστική ενίσχυση των δημόσιων νοσοκομείων, μόνιμες προσλήψεις και αυξήσεις μισθών, κόντρα στους σχεδιασμούς για ένταση της επιχειρηματικής δράσης στα νοσοκομεία, στα Κέντρα Υγείας και στις άλλες δομές. Κόντρα στην υποχρηματοδότηση και την αποψίλωση του προσωπικού που τους εξουθενώνει και αφήνει απροστάτευτους τους ασθενείς.

Σε λίγες μέρες, στις 25 Οκτώβρη, η «σκυτάλη» περνάει στον Πειραιά, στο λιμάνι του αμύθητου πλούτου που παράγουν αυτοί που «χτίζουν» τα βαπόρια, τα κινούν, τα ξεφορτώνουν.

Ναυτεργάτες, μεταλλεργάτες και λιμενεργάτες κατεβαίνουν σε απεργία την ερχόμενη Τρίτη, σε έναν σταθμό κλιμάκωσης μπροστά στις 9 Νοέμβρη, και παλεύουν για να έχουν Σύμβαση, να μη σκοτώνονται στο μεροκάματο, να μπορούν να επιστρέφουν ασφαλείς στις οικογένειές τους.

Η ίδια αγωνιστική «σκυτάλη» περνάει από μεγάλα εργοστάσια, όπως της ΦΑΜΑΡ, διεκδικώντας αυξήσεις. Της ΛΑΡΚΟ για τις θέσεις εργασίας και τη ζωή χιλιάδων οικογενειών. Της «Μαλαματίνας» ενάντια στις απολύσεις. Του Ναυπηγείου Σπανόπουλου για αυξήσεις στους μισθούς. Μέσα στην απεργιακή προετοιμασία «γεννιούνται» κι άλλες εστίες διεκδίκησης, όπως των εργαζομένων της «Skroutz» κ.ά.

Αν κάτι δείχνουν όλα αυτά, είναι πως όποια ελπίδα «καλών ειδήσεων» για τους εργαζόμενους περνάει μόνο μέσα από τη διεκδίκηση και όχι την «προσαρμογή», την αντιπαράθεση και όχι τη συναίνεση με την εργοδοσία και το κράτος, τη μαχητική οργάνωση και όχι την αναμονή για λύσεις από σημερινούς και επίδοξους «σωτήρες».

Δείχνουν ότι ο εργαζόμενος μπορεί να σταθεί όρθιος, οργανωμένος μέσα στον χώρο δουλειάς, στηριγμένος στους συναδέλφους του, συσπειρωμένος στο σωματείο του, και όχι ξεμοναχιασμένος, όπως επιδιώκουν οι εργοδότες, μέσα από το χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης. Δείχνουν τι μπορεί να καταφέρουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια τους, διεκδικώντας όσα σήμερα έχουν ανάγκη.

Κυρίως όμως δείχνουν τις μεγάλες δυνατότητες που υπάρχουν για να πολλαπλασιαστούν τέτοια παραδείγματα μπροστά στη μεγάλη απεργία, ώστε η 9η Νοέμβρη να αποτελέσει κορύφωση και πραγματικό ξεσηκωμό, με τη συμμετοχή βιοπαλαιστών ΕΒΕ και αγροτών, που υποφέρουν από τις ίδιες αιτίες. Να αποτελέσει με τη σειρά της η απεργία σταθμό αποφασιστικής κλιμάκωσης για τη συνέχεια.

Με τις εικόνες από τις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις στην Ευρώπη, όπως στη Γαλλία, να δίνουν κουράγιο, δείχνοντας για μια ακόμα φορά την ανεξάντλητη δύναμη της εργατικής τάξης, οι 18 μέρες που απομένουν μέχρι την απεργία μπορούν να αποτελέσουν πραγματικό «μπελά» για την κυβέρνηση, την εργοδοσία, τα άλλα κόμματά της.

Στις 9 Νοέμβρη να «παγώσουν» τα πάντα! Να ακουστεί ακόμα πιο δυνατά ότι «δεν θα πληρώσει ξανά ο λαός»!