Ο ανιστόρητος «μύλος»

Ο «καλός ο μύλος όλα τα αλέθει» σκέφτηκε ο πρωθυπουργός, κι είπε από τις εκδηλώσεις για την 28η Οκτώβρη να πασπαλίσει τα καλέσματα περί «εθνικής ενότητας» στην πολιτική της εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, με αναφορές στον πειθαρχικό Ουλαμό Καλπακίου, «δείγμα του διχασμού και του αυταρχισμού της εποχής», όπως είπε, για να προσθέσει πως «ο άνεμος της πατριωτικής ενότητας του ‘40 παρέσυρε διαφορές και λάθη». 

Ποιός έχασε τη ντροπή για να τη βρουν αυτοί που νομίζουν ότι με τέτοια τερτίπια θα ξαναγράψουν την ιστορία στα μέτρα τους…

Μόνο που ο πειθαρχικός ουλαμός Καλπακίου, - ο τάφος των ζωντανών όπως τον είπαν και δίκαια οι εκατοντάδες κομμουνιστές φαντάροι που μαρτύρησαν εκεί στα χέρια του αστικού κράτους τη δεκαετία του 1920 και 1930 - τα ακριβώς αντίθετα δείχνει απ’ όσα εκείνοι λένε. 

Δείχνει ότι καμία «εθνική ενότητα» δεν υπάρχει, αλλά «υπεράνω όλων» για το αστικό κράτος είναι τα ταξικά συμφέροντα των καπιταλιστών και γι’ αυτά δε διστάζει μπροστά σε κανένα έγκλημα όταν πρόκειται να τα υπερασπιστεί.  

Το έγκλημα αυτό άλλωστε απέναντι στους κομμουνιστές στρατευμένους δεν ήταν καμιά «αυταρχική παρέκκλιση» του σάπιου συστήματος, όπως λίγο - πολύ προσπαθεί να παρουσιάσει ο πρωθυπουργός: Οι κομμουνιστές και οι υπόλοιποι αγωνιστές δεν στάλθηκαν στα Καλπάκια μόνο από τις αστικές δικτατορίες και τους Μεταξάδες, αλλά και από τους «δημοκράτες» και κοινοβουλευτικούς πολιτικούς εκπροσώπους της δικτατορίας της αστικής τάξης, με πρώτο πρώτο τον «δημοκράτη» Βενιζέλο, που με το γνωστό «ιδιώνυμο» του χιλιάδες κομμουνιστές εξορίστηκαν και εκτελέστηκαν. 

Η συνειδητή ταξική επιλογή και όχι κάποια «λάθη» και «διχασμοί» όπως λέει ο Μητσοτάκης φάνηκαν άλλωστε και στη συνέχεια: Η αστική τάξη προτίμησε να παραδώσει τους κομμουνιστές στους Ιταλούς και Γερμανούς, απ’ ό,τι να τους στείλει στο μέτωπο όπως ζητούσαν.

Και το ‘40 ο άνεμος που έπνευσε πήρε μακριά τα παραμύθια των δήθεν «κοινών εθνικών συμφερόντων», καθάρισε την «ήρα απ’ το στάρι», έδειξε πως μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό όταν πιστέψει στη δύναμη του και με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, την ώρα που η αστική τάξη συνεργαζόταν με τον κατακτητή, εγκατέλειπε το λαό στη μοίρα του κι απεργαζόταν τη στερέωση της μεταπολεμικής εξουσίας της με τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της, ματοκυλώντας το λαό.  

Αν πάντως ψάχνει «ιστορικές αναλογίες» με το σήμερα ο πρωθυπουργός, άλλες είναι αυτές που βγάζουν μάτι: Οι κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές φαντάροι βρέθηκαν εκεί επειδή στις τότε συνθήκες πήγαν κόντρα στην εμπλοκή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που προετοιμαζόταν, επειδή αντιτάχθηκαν στην προσπάθεια ο λαός να γίνει κρέας στα κανόνια της αστικής τάξης για τη μοιρασιά της λείας, κονταροχτυπήθηκαν με τον εθνικισμό, τον αντικομμουνισμό, υπερασπίστηκαν το πρώτο σοσιαλιστικό κράτος στον κόσμο, τη Σοβιετική Ένωση. Αυτός ήταν ο γνήσιος λαϊκός πατριωτισμός κι αυτός που αντιστοιχούσε στα λαϊκά συμφέροντα, όπως πολύ γρήγορα αποδείχτηκε, και όχι αυτός που παρουσίαζε τότε και τώρα η αστική τάξη. Αυτό ήταν το μήνυμα που το αστικό κράτος, οι καπιταλιστές, οι κυβερνήσεις τους ήθελαν να μη φτάσει στους στρατευμένους, γι’ αυτό και οι αστικές κυβερνήσεις έστησαν τα «Καλπάκια». 

Μιλάνε από μόνα τους τα λόγια των εφτά καταδικασμένων σε θάνατο φαντάρων του Καλπακίου, από τις στρατιωτικές φυλακές Ακραίου Ιωαννίνων σε γράμμα τους προς τον «Ριζοσπάστη»: «Μέσα απ' τα μπουντρούμια που μας έρριξε ο μιλιταρισμός γιατί δε δεχτήκαμε να πεθάνουμε κάτω απ' τον κασμά και το ξύλο στο κάτεργο του Καλπακίου, σου στέλνουμε τον πιο θερμό επαναστατικό χαιρετισμό. Τα κάτεργα και οι θανατικές καταδίκες δεν μας πτοούν καθόλου. Οι τσαγκωφικές μέθοδες που εφαρμόζονται απ' τον αρχιδήμιο Βενιζέλο θα τσακιστούν απ' το ροζάρικο χέρι του προλεταριάτου. Ο μακελάρης του 14 για την επιτυχία του νέου μακελειού, της σταυροφορίας ενάντια στη Σοβιετική Ενωση, θέλει να καθαρίσει το δρόμο απ' τους επαναστάτες που καθοδηγούν τους καταπιεζόμενους. Να, γιατί μας καταδίκασαν σε θάνατο, ισόβια και δεκάδες χρόνια φυλακή. Σ' απάντηση της απόφασης αυτής και της εν γένει εξαπολυθείσης τρομοκρατίας, σου στέλνουμε απ' το υστέρημά μας 50 δραχμές. Είνε 50 σφαίρες στο κουφάρι των δημίων που θέλουν μ' άτιμα μέσα να διακόψουν την έκδοσή σου». 

Η Ιστορία του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος και στη χώρα μας δεν είναι για τα δόντια του ανιστόρητου μύλου τους…

Είναι όμως πηγή έμπνευσης και διδαγμάτων για το λαό, για να δυναμώσει η πάλη ενάντια στα σχέδια της αστικής τάξης και στην εμπλοκή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.