Αρθούρος Ρεμπώ

Ο Αρθούρος Ρεμπό (1854 — 1891) υπήρξε από τις πιο ανατρεπτικές παρουσίες στον πολιτισμό του 20ού αιώνα, παρά το γεγονός ότι έζησε τον 19ο αι. και έως και το θάνατό του δεν ήταν γνωστός παρά στους κύκλους της αβάν — γκαρντ.

Ο Ρεμπώ είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για την εικόνα που έχουμε σήμερα για τον επαναστάτη καλλιτέχνη — ήταν ο «ποιητής της εξέγερσης, και μάλιστα ο σημαντικότερος απ’ όλους», όπως είπε ο Αλμπέρ Καμύ. Τα ποιήματα που άφησε πίσω του σαν ανεπιθύμητες αποσκευές αποδείχτηκαν λογοτεχνικές ωρολογιακές βόμβες: το «Le Bateau ivre» («Το μεθυσμένο καράβι»), το αινιγματικό σονέτο «Voyelles» («Φωνήεντα»), το Une Saison en Enfer (Μια εποχή στην κόλαση), τα πεζά των Εκλάμψεων και κάποια περιέργως άγνωστα αριστουργήματα, όπως το «Mιmoire», προάγγελος του ύφους του Προυστ, και η χυδαία προ-φροϋδική παρωδία του Album zutique.

Από το 1875 ο Ρεμπό εγκατέλειψε τη λογοτεχνία και μετά από πολλές περιπλανήσεις το 1880 αναγκάστηκε να γίνει εμπορικός αντιπρόσωπος στην Αιθιοπία. Στον 20ό αιώνα για το έργο που άφησε ο Ρεμπό έγινε πάλη μεταξύ του ρεαλισμού και του μοντερνισμού.

Επηρέασε κατά τρόπο εντυπωσιακό συγγραφείς, μουσικούς και καλλιτέχνες που είδαν τη ζωή του ως αναπόσπαστο μέρος του έργου: τον Πάμπλο Πικάσο, τον Αντρέ Μπρετόν, τον Ζαν Κοκτώ, τον Αλεν Γκίνσμπεργκ, τον Μπομπ Ντίλαν και τον Τζιμ Μόρισον, για τον οποίο έχει ειπωθεί ότι δεν πέθανε, αλλά ακολούθησε τα βήματα του Ρεμπώ στην Αιθιοπία.