09/12/1641
Πεθαίνει ο Φλαμανδός ζωγράφος της μπαρόκ Άντονι Βαν Ντάικ.
09/12/1714
Η Οθωμανική αυτοκρατορία κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Βενετίας. Ο πόλεμος διήρκεσε 4 χρόνια και έληξε με νίκη των πρώτων. Ως αποτέλεσμα, η βενετοκρατούμενη Πελοπόννησος πέρασε στους Οθωμανούς. Στον πόλεμο αυτό, οι Έλληνες κοτζαμπάσηδες του Μωριά τάχθηκαν με την Οθωμανική αυτοκρατορία, λαμβάνοντας ως αντάλλαγμα αυξημένα προνόμια.
09/12/1824
Κατά τον περουβιανό πόλεμο της Ανεξαρτησίας, οι Ισπανοί ηττώνται στη μάχη του Αγιακούτσο. Η ήττα αυτή οδήγησε στην ανεξαρτησία του Περού.
09/12/1852
Γεννιέται ο Ρώσος πρίγκιπας και βασικός θεωρητικός του αναρχισμού Πιότρ Κροπότκιν.
09/12/1859
Γεννιέται ο ποιητής και πεζογράφος Γεώργιος Δροσίνης.
09/12/1867
Γεννήθηκε ο μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος και συγγραφέας θεατρικών έργων, Γρηγόριος Ξενόπουλος.
09/12/1882
Γεννιέται ο Ισπανός συνθέτης της κλασσικής μουσικής Χοακίν Τουρίνα.
09/12/1917
Οι οθωμανικές δυνάμεις παραδίδουν την Ιερουσαλήμ στο βρετανικό στρατό (Α’ παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός πόλεμος).
09/12/1923
Η Ένωση Παλαιών Πολεμιστών και Θυμάτων Στρατού πραγματοποιεί μεγάλη συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας με κύριο σύνθημα «πόλεμος εναντίον πολέμου». Η αστυνομία και ο στρατός επιτίθενται, δολοφονούν 6 και τραυματίζουν 26.
Ένωση Παλαιών Πολεμιστών και Θυμάτων Στρατού
09/12/1929
Ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης παραιτείται από Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
09/12/1935
Υπογράφεται Βρετανογαλλική συμφωνία που ουσιαστικά σήμαινε την παράδοση της Αβυσσινίας (Αιθιοπίας) στην φασιστική Ιταλία (Συμφωνία «Χόαρ-Λαβάλ»).
Η συμφωνία προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις στη Βρετανία και τη Γαλλία, με αποτέλεσμα να μη τεθεί ποτέ σε εφαρμογή. Η φασιστική Ιταλία τελικά προσάρτησε την Αβυσσινία το Μάη του 1936 (δεύτερος ιταλο-αβυσσινιακός πόλεμος).
09/12/1943
Οι Γερμανοί προχωρούν σε ομαδικές δολοφονίες στην Πελοπόννησο. Το όργιο του αίματος θα συνεχιστεί έως τις 13 Δεκέμβρη και θα ολοκληρωθεί με μια από τις φοβερότερες θηριωδίες του ναζισμού, το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων.
09/12/1944
Ο ΕΛΑΣ κινείται κατά της Σχολής Ευελπίδων, ενώ συνεχίζονται και οι επιθέσεις στου Μακρυγιάννη. Τμήματα του Τάγματος Καλλιθέας καταφέρνουν να φτάσουν μαχόμενα μέχρι την Ακρόπολη, διευρύνοντας έτσι ακόμη περισσότερο το άνοιγμα που είχε δημιουργήσει ο ΕΛΑΣ.
Η βρετανική αεροπορία συνέχισε την τρομοκρατική της δράση, βομβαρδίζοντας το νοσοκομείο του Άη Γιάννη09/12/1963
Ο Κ. Καραμανλής φεύγει από την Ελλάδα, δηλώνοντας πως παραιτείται από την πολιτική. Ο Π. Κανελλόπουλος γίνεται αρχηγός της ΕΡΕ.
09/12/1970
Πεθαίνει ο Σοβιετικός Αρμένιος αεροναυπηγός Αρτέμ Μικογιάν, σχεδιαστής πολλών από τα αεροσκάφη τύπου MIG. Για την προσφορά του τιμήθηκε, μεταξύ άλλων, με τον τίτλο «Ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας», «Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης», με το Κρατικό Βραβείο «Στάλιν» και «Λένιν», κ.α.
09/12/1972
Συνέρχεται στην Ουγγαρία η 17η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία εκλέγει τον Χαρίλαο Φλωράκη Α’ Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ.
Εκλέγεται Α' Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ ο Χαρίλαος Φλωράκης
09/12/1975
Πέφτουν στα μαλακά οι βασανιστές της χούντας
Πέφτουν στα μαλακά οι βασανιστές της χούντας
09/12/1981
Ο Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας διαδέχεται τον Γεώργιο Ράλλη στην προεδρία της ΝΔ.
09/12/1987
Ξεσπούν στη Λωρίδα της Γάζας, οι πρώτες εκδηλώσεις της «Ιντιφάντα», της άοπλης εξέγερσης των Παλαιστινίων κατά της Ισραηλινής κατοχής και καταπίεσης.
09/12/1994
Η Βρετανική κυβέρνηση και το Σιν Φέιν, η πολιτική πτέρυγα του IRA, αρχίζουν τις πρώτες, μετά από 70 χρόνια, επίσημες συνομιλίες τους.
09/12/1996
Ο ομοιοπαθητικός Γιώργος Βυθούλκας τιμάται με το Νόμπελ εναλλακτικής ιατρικής.
1
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν σήμερα, 9 Δεκέμβρη 1959, εμφανίζεται για πρώτη φορά, με διακήρυξη, η νεοφασιστική ΕΚΟΦ, δημιούργημα της ΕΡΕ του Καραμανλή και του (παρα) κράτους της εποχής.
Ήταν περίοδος που η κυβέρνηση Καραμανλή κλιμάκωνε την αντιεκπαιδευτική πολιτική της (διπλασιασμός διδάκτρων Ανώτατης Παιδείας, τριπλασιασμός διδάκτρων Μέσης Εκπαίδευσης, περιστολή κρατικής ενίσχυσης προς το Πανεπιστήμιο, κ.α).
Η νεολαία έχει αρχίσει να κατεβαίνει στους δρόμους.Οι φοιτητές,ιδιαίτερα στην Αθήνα, συμμετέχουν σε μεγάλες αγωνιστικές κινητοποίησεις το 1954-1955 και σε ακόμα μεγαλύτερες το 1956-1957,για το Κυπριακό, την μείωση των διδάκτρων και τον καθορισμό τρίτης εξεταστικής περιόδου. Το 1957,συνέρχεται το Α' Πανσπουδαστικό Συνέδριο, συγκροτείται φοιτητικός συνδικαλισμός σε πανελλαδικό επίπεδο.
Απέναντι στις διεκδικήσεις των φοιτητών, ο Καραμανλής, η ΕΡΕ και η κυβέρνηση τους, απαντούν με ένταση της κρατικής τρομοκρατίας.
Απο τα μέσα της δεκαετίας του 1950, η αστυνομία κλιμακώνει τις επεμβάσεις στα Πανεπιστήμια (Το 1956 θα φτιάξει η ίδια εκλογικούς συνδυασμούς για τις εκλογές στην Φιλοσοφική!). Το 1958, συγκροτείται ειδικό Σπουδαστικό Τμήμα της Υποδιεύθυνσης Γενικής Ασφάλειας.
Την ίδια περίοδο εμφανίζονται νεοφασιστικές παρακρατικές οργανώσεις, που δρούν σε συντονισμό με τους κρατικούς μηχανισμούς καταστολής ενάντια στο κίνημα της νεολαίας. Στις γραμμές τους-η την καθοδήγηση τους-συγκεντρώνεται όλος ο "ανθός" της "εθνικοφροσύνης": Πατριδέμποροι, δωσίλογοι, τυχοδιώκτες, τραμπούκοι του υποκόσμου η συνεργάτες τους κ.α.
Καθώς οι φοιτητές συνεχίζουν τους αγώνες, η ΕΡΕ δημιουργεί και μια δήθεν "φοιτητική" νεοφασιστική οργάνωση με στόχο να χτυπήσει το φοιτητικό κίνημα απο τα μέσα και να ενισχύσει και το έργο της αστυνομίας.
2
ΔιαγραφήΕίναι η αντιφοιτητική οργάνωση"Εθνική Κοινωνική Οργάνωσις Φοιτητών (ΕΚΟΦ)", η οποία δημοσιεύει την διακήρυξη της 9 Δεκέμβρη 1959. Γρήγορα φανερώνει τους πραγματικούς σκοπούς της, που δεν έχουν σχέση με τις διεκδικήσεις των φοιτητών αλλά με την υποστήριξη-με όλα τα μέσα-του Καραμανλή και της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής του, την υπονόμευση κάθε φοιτητικού συνδικαλισμού, το χτύπημα κάθε δημοκρατικής φωνής στις σχολές, την υποστήριξη του Σπουδαστικού της Ασφάλειας.
Τα γραφεία της ΕΚΟΦ (Ακαδημίας 63) τα παραχωρούσε ο καθηγητής Άγγελος Προκοπίου (εμφανίστηκε στην επιτροπή του Καραμανλή για την "παρακολούθηση του κομμουνιστικού προβλήματος"-στην οποία συμμετείχε και ο μετέπειτα δικτάτορας Παπαδόπουλος-και η οποία οργάνωσε το όργιο βίας και νοθείας στις εκλογές του 1961), δωρεάν, μαζί με το τηλέφωνο του.
Η "Ηχώ των Σπουδαστών", όργανο της ΕΚΟΦ, τυπωνόταν στο Στρατιωτικό Τυπογραφείο. Φοιτητικές Ενώσεις που ελέγχονταν απο την ΕΚΟΦ χρηματοδοτούνταν απο την κυβέρνηση. Οι καθοδηγητές της ΕΚΟΦ ήταν μέρος του κρατικού/κυβερνητικού μηχανισμού (ΚΥΠ, Υπουργείο Προεδρίας).
Η ΕΚΟΦ ήταν ο βασικός συνεργάτης του Σπουδαστικού της Ασφάλειας. Με την βοήθεια της ΕΚΟΦ, σε κάθε σχολή εισχώρησαν "φοιτητές" με πλαστές ταυτότητες, αστυνομικοί, που παρακολουθούσαν τον κάθε φοιτητή.
Αυτό το δίκτυο δεν λειτουργούσε μόνο προς την μια πλευρά. Η ΕΚΟΦ στα έντυπα της έδινε συνεχώς βήμα στους υπουργούς της ΕΡΕ εκθειάζοντας το έργο τους και κυρίως το έργο του Καραμανλή ενώ πραγματοποιούσε "διαφωτιστικού" χαρακτήρα εκστρατείες στην επαρχια για λογαριασμό της ΕΡΕ.
Η ιδεολογία της ήταν ο "ελληνοχριστιανικός" πολιτισμός, η "εθνικοφροσύνη",ο φανατικός αντικομμουνισμός, το μίσος για κάθε κοινωνικό αγώνα, η επίκληση δήθεν "εθνικής πολιτικής" πέρα από κόμματα κ.α.
Άπο τις αρχές του 1960, με την στήριξη του κρατικού/κυβερνητικού μηχανισμού και τον χαφιεδισμό, την δωροδοκία, την πλαστογραφία και την προπαγάνδα, η ΕΚΟΦ αρχίζει να δικτυώνεται στις σχολές.
Στο τέλος της ίδιας χρονιάς, θα περάσει και σε δράση. Τον Δεκέμβρη του 1960 η ΕΚΟΦ, μαζί με την κυβέρνηση και την αστυνομία, στήνουν μια συγκέντρωση ακροδεξιών στην Θεσσαλονίκη που την βαφτίζουν "Γ Πανσπουδαστικό Συνέδριο".
Στο "Συνέδριο" (που μόνο στόχο είχε να παρουσιάσει την ΕΚΟΦ ως μοναδικό "εκπρόσωπο" των φοιτητών) απαγορεύεται η είσοδος σε οποιονδήποτε δεν έχει..πρόσκληση απο την ΕΡΕ και την ΕΚΟΦ (δηλαδή το Σπουδαστικό της Ασφάλειας).
3
ΔιαγραφήΤο "Συνέδριο" συνοδεύεται απο ξυλοδαρμούς φοιτητών απο ομάδες "εθνικοφρόνων"της ΕΚΟΦ κ.α. Όταν η εφημερίδα "Μακεδονία" θα δημοσιεύσει τα γεγονότα, τα γραφεία της θα γίνουν στόχος επίθεσης απο 100-120 τραμπούκουςτης ΕΚΟΦ.
Το 1961 κλιμακώνει την δράση της. Ξυλοδαρμοί συνδικαλιστών φοιτητών, είτε μεμονωμένα, είτε κατά την διάρκεια φοιτητικών αρχαιρεσιών (για να δημιουργείται κλίμα τρομοκρατίας), υφαρπαγή Διοικητικών Συμβουλίων με την βοήθεια Δικαστηρίων κ.α.
9 Μαίου 1961,κατά τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς απο το Συλλόγο Εργαζόμενων Φοιτητών Σπουδαστών (ΣΕΦΣ) στο "Νέο Θέατρο" "ομάδα κρούσης" της ΕΚΟΦ εισβάλλει στο χώρο, ξυλοκοπεί όποιον βρίσκει μπροστά τους και φωνάζει συνθήματα υπέρ του αρχιναζί Άιχμαν! Δύο μέρες μετά, 11 Μαίου 1961, ΕΚΟΦίτες εισβάλλουν ανενόχλητοι στο κοινοβούλιο και απειλούν βρίζοντας τον βουλευτή της Ένωσης Κέντρου Νικόλαο Ζορμπά, επειδή είχε ζητήσει την διάλυση της ΕΚΟΦ και άλλων νεοφασιστικών οργανώσεων.
Την επόμενη χρονιά, το 1962,οι φοιτητικοί αγώνες συνεχίζονται και η τρομοκρατία ΕΚΟΦ-Σπουδαστικού Ασφάλειας κλονίζεται.Ο μηχανισμός της Καραμανλικής τρομοκρατίας κλιμακώνει την βία: Τραμπούκοι της ΕΚΟΦ επιτίθονται στις αρχαιρεσίες της Νομικής τον Μάρτιο του 1962 και αργότερα της Παντείου, της Ανωτάτης Βιομηχανικής, της Ανωτάτης Εμπορικής και αλλού. Ταυτόχρονα, αρχίζουν επιθέσεις και σε πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια.
Η ήττα του Καραμανλή το 1963 και η φυγή του στο εξωτερικό, η άνοδος του λαικού κινήματος και οι αποκαλύψεις για την δράση της ΕΚΟΦ θα την οδηγήσουν σε "αμυντική στάση".
Ωστόσο, δεν θα διαλυθεί και προς τα τέλη του 1966, θα ξαναγυρίσει στα γνωστά της μονοπάτια, συνδεδεμένη με έναν πυρήνα της ΕΡΕ με εκφραστή τον Π.Πιπινέλη, στενό συνεργάτη του Καραμανλή(και αργότερα πρώτο πολιτικό που θα συνεργαστεί με την χούντα).
Με την επιβολή της δικτατορίας,η ΕΚΟΦ θα διαλυθεί (και τυπικά) αφού τα πρώτα χρόνια της δικτατορίας δεν υπάρχουν αγωνιστικές φοιτητικές οργανώσεις για να τους επιτεθεί.
Tα περισσότερα ιδρυτικά και δραστήρια στελέχη της θα "αξιοποιηθούν" σε σημαντικές θέσεις της κρατικής διοίκησης ενώ τα περισσότερα μέλη της θα εξελιχθούν σε μέλη διορισμένων επαγγελματικών συλλόγων και "επόπτες-διαφωτιστές" με παχυλούς μισθούς και προνόμια.
Όταν το φοιτητικό κίνημα εμφανιστεί ξανά (1972),η χούντα θα νεκραναστήσει την ΕΚΟΦ, με άνδρες των μυστικών υπηρεσιών και της ΕΣΑ.
Στην μεταπολίτευση,πολλά μέλη/στελέχη αυτής της κεντρικής οργάνωσης του Καραμανλικού παρακράτους, θα επιστρέψουν ως"δημοκράτες".
Πηγές: Ζορμπαλάς Σταύρος, "Ο νεοφασισμός στην Ελλάδα (1967-1974)", Αντωνίου Αντώνης-Τσικρίκης Νίκος, "Η ΕΚΟΦ στους διαδρόμους του Πανεπιστημίου..", Λεντάκης Ανδρέας, "Παρακρατικές Οργανώσεις και 21η Απριλίου", Κάτρης Γιάννης, "Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα 1960-1970".
1
ΑπάντησηΔιαγραφή9 Δεκέμβρη 1987, ξεσπά στην Λωρίδα της Γάζας η πρώτη "Ιντιφάντα" του Παλαιστινιακού λαού.
Την προηγούμενη μέρα, 8 Δεκεμβρίου, ένα στρατιωτικό ισραηλινό όχημα έπεσε με δύναμη σε δύο αυτοκίνητα Παλαιστινίων την ώρα που επέστρεφαν από τις δουλειές τους. Τέσσερις Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν επιτόπου και επτά τραυματίστηκαν σοβαρά.
Το περιστατικό εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια εκατοντάδων Παλαιστινίων εργατών, που επέστρεφαν από τις δουλειές τους. Την επομένη, δέκα χιλιάδες συνόδευαν τους νεκρούς στην κηδεία. Ακολούθησε πορεία διαμαρτυρίας.
Η απάντηση του ισραηλινού στρατού ήταν εν ψυχρώ πυροβολισμοί και δακρυγόνα πάνω στο πλήθος. Ένας ακόμη Παλαιστίνιος, ο 17χρονος Hatem Abu Sisi, πυροβολήθηκε δύο φορές στο στήθος και έπεσε νεκρός. 16 τραυματίστηκαν σοβαρά. Οι Ισραηλινοί έστειλαν αλεξιπτωτιστές στη Γάζα.
Η νεολαία, όλος ο Παλαιστινιακός λαός βγήκαν μπροστά και άρχισε η Ιντιφάντα (εξέγερση).
Οι ήρωες της Ιντιφάντα πέρασαν τα επόμενα χρόνια πετώντας καθημερινά πέτρες στους πάνοπλους Ισραηλινούς (που επιχειρούσαν με άρματα μάχης, αεροπλάνα,ειδικές στρατιωτικές μονάδες κ.α).
Οι δολοφόνοι του Ισραήλ προχώρησαν σε απαγορεύσεις κυκλοφορίας, η εκπαίδευση των παιδιών της Παλαιστίνης έγινε ουσιαστικά παράνομη, έγιναν μαζικές κατεδαφίσεις σπιτιών, καταστροφές γεωργικών εκτάσεων και πολλά άλλα.
Μόνο στην πρώτη επέτειο της Ιντιφάντα του 1988, ο απολογισμός ήταν περίπου 300 Παλαιστίνιοι νεκροί και τουλάχιστον 11 χιλιάδες τραυματίες. Σε διάστημα έξι ετών, 1.258 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν από τους Ισραηλινούς στρατιωτικούς ή εποίκους, σύμφωνα με τον απολογισμό των παλαιστινιακών αρχών.
Η πλειονότητα των θυμάτων, σχεδόν το ένα τέταρτο των οποίων ήταν κάτω των 16 ετών, σκοτώθηκε στη διάρκεια της προσπάθειας του ισραηλινού στρατού να διαλύσει τις διαδηλώσεις. "120.000 με 140.000 Παλαιστίνιοι πέρασαν από τις φυλακές μας" στη διάρκεια της Iντιφάντα, δήλωσε το 1994 ο Ράμπιν, ο οποίος δολοφονήθηκε ένα χρόνο αργότερα από έναν ακροδεξιό Εβραίο, που ήταν αντίθετος στη διαδικασία ειρήνευσης με τους Παλαιστίνιους.
2
ΔιαγραφήΤο 1993 υπεγράφη η Συνθήκη του Όσλο. Όμως ελάχιστα άλλαξαν ουσιαστικά για τους Παλαιστίνιους.Το 2000 θα ξεσπάσει δεύτερη Ιντιφάντα.
Τα εγκλήματα του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ, με την στήριξη/ανοχή όλων των κυβερνήσεων του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε(και των Ελληνικών), συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
Ο αιωνόβιος Γεώργιος Δροσίνης, ο ερημίτης του θαλερού προαστίου της Κηφισιάς, θαλερός ως τα τελευταία του, ρομαντικός, ωραιόπαθος, καλοσυνάτος, ο ποιητής της γαλήνης, ζώντας μακριά από τον ταραγμένο κόσμο των άλλων ανθρώπων, στο δικό του ανθισμένο κόσμο της φαντασίας και του ωραίου, πέθανε γεμάτος χρόνια και τιμές. Είναι ο τελευταίος της γενεάς του μετά τον Πολέμη, τον Προβελέγγιο και τον Παλαμά, που φεύγει από τη ζωή, αφού την είχε αφιερώσει ολόκληρη στην ποίηση, στην πεζογραφία, στην παιδεία – και στη μόρφωση του λαού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉτανε από τους πρώτους εργάτες της εθνικής μας γλώσσας (…)
https://gkagkarin.blogspot.com/2022/12/blog-post_451.html