Το ποδόσφαιρο πάντα θα τους διαψεύδει

Όσο και να προσπαθούν το ποδόσφαιρο πάντα θα τους διαψεύδει.Το ποδόσφαιρο πάντα θα μας συνεπαίρνει. Να βλέπεις την ιστορία όταν γράφεται.

Το ποδόσφαιρο είναι μια βιομηχανία. Είναι ένα πεδίο κερδοφορίας. Είναι ένα μέσο γεωπολιτικής ισχύος. Ένας χώρος σκανδάλων, διαφθοράς και στημένων παιχνιδιών.

Όσο όμως και να προσπαθούν το ποδόσφαιρο πάντα θα τους διαψεύδει.

Πάντα θα μας χαρίζει μοναδικές, ατόφιες, αυθόρμητες στιγμές συγκίνησης, χαράς και λύπης. Μία μοναδική διακύμανση συναισθημάτων. Από τις λίγες αν όχι η μόνη στην οποία θέλουμε να επιστρέφουμε ξανά και ξανά.

Σε όσα εκατομμύρια και να αποτυπώνεται ο καθένας τους, πάντα θα υπάρχει μέσα του αυτή η πρώτη συγκίνηση που νιώθει ο πιτσιρικάς όταν ακουμπάει για πρώτη φορά τη μπάλα.

Πάντα θα υπάρχει το πάθος που φτιάχνεται στις αλάνες του κόσμου.

Πάντα θα υπάρχει ο άνθρωπος ποδοσφαιριστής. Αυτός που σε κάνει να τρέχεις λυσσασμένα όταν είσαι μπροστά στο σκορ και να απογοητεύεσαι με την πρώτη αναποδιά. Αυτός που σου δίνει το σθένος, που σε σπρώχνει να κάνεις την υπέρβαση και να νιώσεις τη λύτρωση μέσα από τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν. Στο τέλος πάντα θα υπάρχει το συναίσθημα.

Σε κάτι τέτοιες στιγμές, λίγο μεταφυσικές, είναι λες και το ποδόσφαιρο αυτονομείται. Του το επιτρέπουμε.

Αν σήμερα πρέπει να χαρούμε,

…είναι γιατί ζήσαμε την ποδοσφαιρική ιστορία τη στιγμή που γράφτηκε.

…είναι γιατί ζήσαμε έναν από τους μεγαλύτερους τελικούς όλων των εποχών. Χωρίς να μας νοιάζει αν ήταν ο μεγαλύτερος.

…είναι γιατί ζήσαμε έναν από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών χωρίς να μας νοιάζει αν είναι ο καλύτερος.

…είναι γιατί πιστέψαμε ότι δεν θα αποδοθεί ποδοσφαιρική δικαιοσύνη και η ζωή μας διέψευσε.

…είναι γιατί νιώσαμε αυτή την ανατριχίλα που χαρίζει το ποδόσφαιρο.

Αν σήμερα πρέπει να λυπηθούμε,

…είναι γιατί λείπει ο Μαραντόνα να συγχαρεί το Μέσι με αυτό το Χέρι. Το μοναδικό χέρι με τόσο πολιτική χροιά στην ιστορία του ποδοσφαίρου.

…είναι γιατί δεν είδαμε μία μάχη Αργεντινής - Πορτογαλίας, κόντρα σε όσους δε μπορούσαν να δουν το δάσος και κοιτούσαν τα δέντρα.

…είναι γιατί κλείνει ένας κύκλος.

…είναι γιατί δεν υπάρχει ένας Γκαλεάνο να γράψει με πάθος αυτή τη σελίδα της ιστορίας του ποδοσφαίρου.

Σήμερα όμως είναι μέρα μοναδικής χαράς.

Αν ζήσαμε τη μεγαλύτερη στιγμή του ποδοσφαιρικού αιώνα δεν το ξέρουμε.

Η ιστορία πρέπει να κατασταλάζει πριν τα μεγάλα λόγια.

Ίσως θα μπορούσαμε να αισθανθούμε μια ποδοσφαιρική πληρότητα. Μας επιτρέπεται.

Σίγουρα μπορούμε να αισθανθούμε μέρος τη χαράς που συνεπαίρνει και θα συνεπαίρνει τους λαούς αυτού του κόσμου.

Σήμερα το ποδόσφαιρο γύρισε πάλι για λίγο στα χέρια μας.

Α.Σ