gkagkarin: Πλήθος κόσμου στο θάνατο του ηγέτη

Από την κηδεία του ηγέτη.

Όχι δεν είναι από την κηδεία του Κοκό, είναι από την κηδεία του Στάλιν.

Πέθανε στις 5 Μαρτίου 1953 ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι , Στάλιν, γεννήθηκε στις 18/12/1879.

Ο Στάλιν, επικεφαλής της ΚΕ του ΚΚ,(μπολσεβίκων) της ΕΣΣΔ και του σοβιετικού κράτους, συνεχιστής του Λένιν στο τεράστιο ιστορικό έργο της σοσιαλιστικής πορείας των σοβιετικών ανθρώπων, ήταν ένας από τους πιο επιφανείς ηγέτες του προλεταριάτου της ΕΣΣΔ, αλλά και του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος.

Επί ηγεσίας του Στάλιν η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο κυμάτισε περήφανα στο Ράϊχσταγκ. Αυτό, οι αστοί και οι πραιτωριανοί τους δεν πρόκειται να το συγχωρήσουν ποτέ στον Στάλιν.

Η κηδεία του Στάλιν 1953

Οι αστοί σε όλο τον κόσμο τρέμουν ακόμη τ’ όνομα του. Στους φασίστες και τους νεοναζί, η μορφή του προκαλεί αφόρητους εφιάλτες. Οι οπορτουνιστές-λαθρεπιβάτες του κομμουνιστικού κινήματος προσπαθούν εδώ και πολλές δεκαετίες να τον ξορκίσουν με ψέματα και συκοφαντίες.

Ο ίδιος ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς άλλωστε, προβλέποντας κατά κάποιον τρόπο τα γεγονότα, σημείωνε: «Μετά το θάνατό μου πολλά σκουπίδια θα ριχτούν πάνω στον τάφο μου, αλλά ο άνεμος της ιστορίας θα τα σκορπίσει».

Η κηδεία του Γλίξμπουργκ

Σε ηλικία 83 ετών πέθανε χτες ο Κωνσταντίνος Γλίξμπουργκ, τέως βασιλιάς της Ελλάδας, μετά από νοσηλεία σε ιδιωτικό νοσοκομείο.

Όταν πεθαίνει βασιλιάς, μη χαίρεσαι λαουτζίκο

Μη λες πως θάν' καλύτερος ο νυν από τον τέως

Πως θά' ναι το λυκόπουλο καλύτερο απ' τον λύκο

Τότε μονάχα να χαρείς: Αν θάναι ο τελευταίος.

Κ. Βάρναλης

Έργα και ημέρες του Κωνσταντίνου Γκλίξμπουργκ

Ο Κωνσταντίνος Γκλίξμπουργκ υπήρξε ο τελευταίος εκπρόσωπος του θεσμού της βασιλείας στην χώρα μας.

Η βασιλεία στην Ελλάδα δεν προέκυψε όπως σε άλλα κράτη, ως κατάλοιπο της μετάβασης από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό, αλλά εισήχθη μετά την Επανάσταση του 1821 ως αποτέλεσμα της άμεσης παρέμβασης των “μεγάλων δυνάμεων” της εποχής (Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία) σε σύμπραξη με μερίδα της εγχώριας αστικής τάξης.

Ως θεσμός, δεν μετεξελίχθηκε σε “διακοσμητική κορυφή” (όπως σε άλλα καπιταλιστικά κράτη), αλλά διατήρησε σε μεγάλο βαθμό την ισχύ του ως κέντρο εξουσίας, πάντοτε βέβαια ενσωματωμένος στο πλαίσιο του αστικού κράτους, με άμεσες διασυνδέσεις με διεθνή καπιταλιστικά κέντρα.

....