Η τριήμερη συζήτηση στη Βουλή για την πρόταση μομφής που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ είχε απ' όλα: Θεατρινισμούς, εξυπνακισμούς, άπλυτα στη φόρα. Μπόλικη από την μπόχα του θεσμικού βούρκου που ανακατεύτηκε και αναδόθηκε ακόμα πιο πολύ. Φυσικά, η συζήτηση είχε και «ξέπλυμα» ευθυνών, όπως και τα απαραίτητα προεκλογικά καθρεφτάκια για ιθαγενείς.
Η κυβέρνηση της ΝΔ προσπάθησε να ξεφύγει από τις τεράστιες ευθύνες της για το δυσώδες σκάνδαλο των υποκλοπών. Ταυτόχρονα υπεραμύνθηκε του «έργου» της στην περαιτέρω ενίσχυση του οπλοστασίου της μαζικής και προληπτικής παρακολούθησης μέσα και από τον απαράδεκτο νέο νόμο που θωρακίζει και ενισχύει τη δράση της ΕΥΠ. Δεν έχασε την ευκαιρία να «διαφημίσει» συνολικά την πολιτική της για την ενίσχυση της «επιτελικότητας» του κράτους, δηλαδή της ικανότητάς του πιο αποτελεσματικά να σφαγιάζει τη ζωή και τα δικαιώματα των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων.
Ο δε ΣΥΡΙΖΑ εμφάνισε τις υποκλοπές αποκλειστικά ως απότοκο του «παρακράτους» Μητσοτάκη, μιλώντας για «δημοκρατική εκτροπή», με στελέχη του να εγκαλούν τη ΝΔ επειδή τάχα μεταλλάχθηκε και απεμπόλησε τις αξίες του αστικού κόσμου. Ταυτόχρονα, δηλαδή, όχι μόνο «ξέπλυνε» το νομοθετικό πλαίσιο το οποίο συνδιαμόρφωσε, «καθαγίασε» το Σύνταγμα, τις δήθεν ανεξάρτητες Αρχές και τη Δικαιοσύνη, αλλά έδωσε «άφεση αμαρτιών» στον αστικό κόσμο, στη δικτατορία του κεφαλαίου γιατί - δήθεν - αυτή η σαπίλα των μαζικών παρακολουθήσεων συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα του Μητσοτάκη, στις ΗΠΑ του Τραμπ και την Ουγγαρία του Ορμπαν.
Οι εξελίξεις όμως σε παγκόσμιο επίπεδο αποτυπώνουν τη σφοδρότητα των ανταγωνισμών μεταξύ αστικών τάξεων και ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων. Στο πλαίσιο αυτό και σε ανοιχτούς διαύλους με οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα «αποκαλύπτονται» σκάνδαλα, σε ένα χωρίς τέλος «ξεκαθάρισμα» λογαριασμών στην καπιταλιστική αρένα και με σκοπό να εμφανιστεί αναβαπτισμένο το αστικό πολιτικό σύστημα ώστε να υφαρπάξει την εργατική και λαϊκή συναίνεση.
Ας θυμίσουμε σε ορισμένους ότι δεν πάει πολύς καιρός που η έκθεση της PEGAi σημείωνε ότι 14 χώρες της ΕΕ και οι κυβερνήσεις τους εμπλέκονται στην αξιοποίηση παράνομου λογισμικού (μεταξύ άλλων η Ισπανία, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ολλανδία, η Ουγγαρία). Μάλιστα, σε μεταγενέστερη έκθεσή της διαπιστώνει ότι υπάρχουν για διάφορα κράτη - μέλη «εκτεταμένα στοιχεία ότι το κατασκοπευτικό λογισμικό Pegasus έχει χρησιμοποιηθεί για να στοχοποιηθούν άτομα - όπως πολιτικοί αντίπαλοι, ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δικηγόροι και δημοσιογράφοι - που δεν έχουν καμία σχέση με σοβαρά εγκλήματα και δεν αποτελούν απειλή για την εθνική ασφάλεια»ii.
Είναι ήδη γνωστό από τον Μάη του 2022 ότι στην Ισπανία η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση στοχοποίησε πολιτικούς, ακτιβιστές, δικηγόρους που συνδέονται με τις εξελίξεις στην Καταλονία. Μάλιστα, όχι μόνο υπεραμύνθηκε αυτής της πρακτικής προβάλλοντας ότι της δόθηκε η νόμιμη εξουσία να το κάνει, αλλά αρνήθηκε και να αποκαλύψει λεπτομέρειες σχετικά με το κατασκοπευτικό της πρόγραμμαiii.
Στη Δανία είναι σε ισχύ νέος νόμος που επιτρέπει τη διατήρηση δεδομένων, σε βαθμό που θα έφτανε να καλύπτει περίπου το 67% του πληθυσμού. Σύμφωνα με αυτόν, ο υπουργός Δικαιοσύνης μπορεί να εκδώσει εντολή για γενική και αδιάκριτη διατήρηση δεδομένων, εάν υπάρχει λόγος να πιστεύεται ότι η Δανία αντιμετωπίζει σοβαρή απειλή για την εθνική ασφάλεια. Το πρώτο τέτοιο ένταλμα εκδόθηκε για την περίοδο από τις 30 Μάρτη 2022 έως τις 29 Μάρτη 2023iv.
Στις δε ΗΠΑ αποκαλύφθηκαν παρακολουθήσεις σε ανώτατο επίπεδο αφού το FBI με δικαστική εντολή (σύμφωνα με τη διαδικασία FISA) διεξήγαγε μυστική παρακολούθηση, για λόγους εθνικής ασφάλειας, κατά του πρώην συμβούλου προεκλογικής εκστρατείας του Τραμπ, Κάρτερ Πέιτζv. Αυτή η νομοθεσία αξιοποιείται σταθερά ενάντια και σε «εσωτερικούς εχθρούς», με τους περισσότερους από αυτούς τους στόχους να μη μαθαίνουν ποτέ ότι παραβιάστηκε η ιδιωτικότητά τουςvi.
Είναι αποκαλυπτική η διεθνής πείρα για το πώς, με προμετωπίδα τους λόγους εθνικής ασφάλειας, αξιοποιώντας και την αποκάλυψη σκανδάλων υποκλοπών, μαζικών «διαρροών» προσωπικών δεδομένων για κάθε χρήση, ενισχύεται και θωρακίζεται περαιτέρω το πολυπλόκαμο αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο σε διεθνές επίπεδο. «Λύνονται τα χέρια» των αστικών κρατών ώστε να προχωρά με γρήγορους ρυθμούς η μαζική και προληπτική παρακολούθηση, ως μια από τις προϋποθέσεις για την αποτελεσματικότερη χειραγώγηση και, όπου αυτό δεν είναι αρκετό, για την καταστολή του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Γι' αυτό, άλλωστε, με βάση και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, η «εθνική ασφάλεια» περιλαμβάνει και την αντιμετώπιση της λεγόμενης «τρομοκρατίας» και της «ριζοσπαστικοποίησης».
Στη Γαλλία του Ολάντ, το 2015, μετά τις επιθέσεις στο Charlie Hebdo εγκρίθηκε ο νόμος για τις υπηρεσίες πληροφοριών, που ενίσχυσε περαιτέρω τον Κώδικα για την Εσωτερική Ασφάλεια και, μεταξύ άλλων, επέκτεινε τις γενικές περιπτώσεις για τις οποίες επιτρέπεται η άρση του απορρήτου των επικοινωνιών χωρίς δικαστική άδεια, εκπορευόμενες δηλαδή απευθείας από το πρωθυπουργικό γραφείο: «(...) 3. Μείζονα γαλλικά οικονομικά, βιομηχανικά και επιστημονικά συμφέροντα. 4. Πρόληψη της τρομοκρατίας. 5. Πρόληψη: α) Ζημίας των δημοκρατικών θεσμών. β) Ενεργειών διατήρησης ή ανασύστασης διαλυμένων ομάδων (...). γ) Συλλογικής βίας που ενδέχεται να προκαλέσει σοβαρή βλάβη στη δημόσια ειρήνη (...)vii». Επίσης, η κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα να επεκτείνει με διάταγμα τον αριθμό των υπηρεσιών επιβολής του νόμου που μπορούν να διεξάγουν εξωδικαστική παρακολούθηση.
Στις ΗΠΑ την επίθεση στους δίδυμους πύργους το 2001 ακολούθησε η Patriot Actviii από την προεδρία Τζ. Μπους, που ανανεώθηκε από την προεδρία Ομπάμα και διατηρήθηκε μέχρι το 2020. Μεταξύ άλλων επέτρεπε την υπό προϋποθέσεις έρευνα σε σπίτια και επιχειρήσεις από δυνάμεις ασφαλείας χωρίς την προηγούμενη συγκατάθεση ή και γνώση των ιδιοκτητών τους, τη δυνατότητα έρευνας από το FBI χωρίς άδεια από το δικαστήριο σε τηλέφωνα, μέιλ και οικονομικά δεδομένα κ.ο.κ.
Το παράδειγμα της εθνικής ασφάλειας του κεφαλαίου είναι χαρακτηριστικό και στην Ελλάδα και διεθνώς για το πώς όλα τα αστικά κόμματα προσπαθούν να αθωώσουν το Σύνταγμα και το ευρωπαϊκό νομοθετικό πλαίσιο, όλο το αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο που θέτει σταθερά στο στόχαστρο δικαιώματα και ελευθερίες, τους αγώνες του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Με τη «βούλα» του Συντάγματος εξασφαλίζεται ότι κανένας δεν θα διαφεύγει της παρακολούθησης κάτω από τη σκόπιμα γενική έννοια της «εθνικής ασφάλειας», που συμπληρώνεται από έναν καταιγισμό άλλων λόγων «για τη διερεύνηση εγκλημάτων», μεταξύ των οποίων βρίσκεται το σύνολο των άρθρων του ποινικού κώδικα που χρησιμοποιείται για να ποινικοποιήσει τη δράση του εργατικού - λαϊκού κινήματος.
Ταυτόχρονα όμως εκδηλώνεται από τα αστικά κόμματα και η συντονισμένη προσπάθεια να μην αμφισβητηθεί η νομιμότητα του δόγματος «ουδείς εξαιρείται των παρακολουθήσεων» από την ΕΥΠ. Κυβερνητικά στελέχη έσπευσαν να ξεκαθαρίσουν ότι η υπόθεση του ΚΚΕ «δεν αφορά νόμιμη επισύνδεση», δηλαδή δεν σχετίζεται με κανέναν τρόπο με τους μηχανισμούς του κράτους και των κυβερνήσεων. Ενώ και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ «έτρεξαν» να προβάλουν το επιχείρημα πως η υπόθεση του ΚΚΕ είναι μια «εντελώς άλλη υπόθεση», που αφορά σε «παραβίαση από ιδιώτη» και επ' ουδενί «δεν συζητάμε για την ΕΥΠ»ix.
Αντίστοιχα, το άρθρο 27 του Συντάγματος επιτρέπει τη διέλευση και παραμονή ξένων στρατιωτικών δυνάμεων στο έδαφος της χώρας, οι οποίες φυσικά φέρουν μαζί και τη δική τους «τεχνογνωσία» για τη συλλογή πληροφοριών για την «υπεράσπιση» της δικής τους «εθνικής ασφάλειας». Γι' αυτό και όλο αυτόν τον καιρό, παρά τις συνεχείς αποκαλύψεις, μέσα και έξω απ' τη Βουλή, δεν λένε κουβέντα για το πώς διαχρονικά αλωνίζουν οι ξένες μυστικές υπηρεσίες και ειδικά αυτές των «φιλικών χωρών» στην Ελλάδα, όπως των ΗΠΑ, με τις οποίες είτε μέσω του ΝΑΤΟ είτε απευθείας συνεργάζονται «αγαστά» σε... «καθημερινή βάση».
Φυσικά, ούτε αυτό είναι αποκλειστικά «ελληνικό φαινόμενο». Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Δανία, το 2021, δημοσιεύματα ανέφεραν ότι η Στρατιωτική Υπηρεσία Πληροφοριών της χώρας (FE) φέρεται να διεξήγαγε κατασκοπεία κατά Γερμανών, Ολλανδών, Γάλλων, Σουηδών και Νορβηγών συναδέλφων υπέρ της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ (NSA).
Ταυτόχρονα, το Σύνταγμα και οι νόμοι, το «ευρωπαϊκό κεκτημένο», προβλέπουν και διάφορες δήθεν ανεξάρτητες Αρχές στο πλαίσιο του αστικού κράτους που λειτουργούν «ρυθμιστικά», ελέγχουν και αποτρέπουν υπερβολές και καταχρήσεις από την κυβέρνηση και άλλους κρατικούς παράγοντες. Προεξάρχοντα ρόλο σ' αυτό παίζει η «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη, για την οποία όμως σκόπιμα αποκρύπτεται μεταξύ άλλων ότι η ηγεσία της εκλέγεται από την εκάστοτε κυβέρνηση. Εχει πολλές φορές αποδειχθεί η στενή σχέση όλων αυτών των θεσμών με οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, με βασικά στελέχη τους να καταλαμβάνουν κυβερνητικές θεσούλες σε κυβερνήσεις κάθε απόχρωσης.
Μάλιστα, η στάση τους στην υπόθεση του ΚΚΕ είναι αποκαλυπτική: Αφού έκαναν ό,τι μπορούσαν όλες οι κρατικές αρχές για να μπει στο αρχείο η υπόθεση, με πρώτη και καλύτερη την Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών, όταν δεν τα κατάφεραν, κάτω από την επιμονή του ΚΚΕ, στη βάση συγκεκριμένων αποδείξεων, έφτασαν στο σημείο να μιλήσουν για «κακόβουλη» φάρσα (!). Μάλιστα, ο νυν πρόεδρός της έφτασε στο σημείο να χρεώσει στο ΚΚΕ «έλλειψη συνεργασίας» και άρα ευθύνη που δεν προχωρά η έρευνα!
Αλλά και εκτός συνόρων, στις ΗΠΑ, ο Πρόεδρος Ομπάμα δήλωνε ότι η NSA «δεν κάνει καταχρήσεις», «διαφημίζοντας» το αρμόδιο δικαστήριο (FISA Court) ως «ισχυρό πυλώνα επίβλεψης» της δράσης της NSA. Λίγο αργότερα με γραπτή δήλωσή του ο πρόεδρος του συγκεκριμένου δικαστηρίου παραδέχτηκε ότι δεν είναι σε θέση να επιβλέψει ή να σταματήσει την κατάχρηση εξουσίας από την NSA, «δεν έχει την ικανότητα να ερευνήσει περιπτώσεις μη συμμόρφωσης της NSA»x.
Αποδεικνύεται λοιπόν πανηγυρικά ότι η αστική δημοκρατία διαθέτει όλα τα απαραίτητα εργαλεία, που τα απλώνει και τα μαζεύει εν είδει «ακορντεόν», προκειμένου να επιλέγεται κάθε φορά ο κατάλληλος σκοπός που θα «κατευνάζει» προσωρινά τις κόντρες μεταξύ των αντικρουόμενων συμφερόντων και ταυτόχρονα θα «νανουρίζει» τις εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις για να συνεχίζεται με σταθερότητα, απρόσκοπτα, η πολιτική ενίσχυση της καπιταλιστικής κερδοφορίας σε βάρος τους.
Ο λαός έχει γνώση και πείρα. Δεν είναι τυχαίο ότι σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε τον Νοέμβρη του 2022, το 71% των ερωτηθέντων δήλωνε σίγουρο / μάλλον σίγουρο ότι η Δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη από την κυβέρνηση, το 60% ότι οι παρακολουθήσεις γίνονται από όλες τις κυβερνήσεις για κομματική αξιοποίηση.
Ο λαός έχει γνώση και πείρα για να γυρίσει την πλάτη σε όλα τα αστικά κόμματα και τις αστικές κυβερνήσεις που προωθούν τη στρατηγική του κεφαλαίου. Ολοι τους προασπίζονται την «κανονικότητα» της παρακολούθησης και της προληπτικής καταστολής, ανοιχτά ή με περιστροφές.
Ο λαός έχει γνώση και πείρα για να εμπιστευτεί το ΚΚΕ με την πάλη και με την ψήφο του, γιατί αποκαλύπτει τον ρόλο του κράτους με όλες του τις αρχές, πρωτοστατεί στην υπεράσπιση των λαϊκών αναγκών και «χαλάει» τα σχέδια για συναίνεση και θυσίες από τον λαό για τα κέρδη του κεφαλαίου. Το ΚΚΕ μπορεί μαζί με τον λαό να «κάψει» τα αντιλαϊκά σενάρια και να τους ανατρέψει.
Παραπομπές
i Βλ. The use of Pegasus and equivalent surveillance spyware, December 2022, PE 740.151
ii Βλ. The impact of Pegasus on fundamental rights and democratic processes, January 2023, PE 740.514
iii https://www.courthousenews.com/europes-got-a-big-creepy-spyware-problem-and-its-going-unchecked/
iv Jesper Lund, The new Danish data retention law: attempts to make it legal failed after six days, 15 JUNI 2022
vi https://www.nytimes.com/2019/12/11/us/politics/fisa-surveillance-fbi.html
vii Wanda Mastor, The French Intelligence Act: «The French Surveillance State?», European Public Law, 2017, vol.2013.
viii USA PATRIOT ACT of 2001, PUBLIC LAW 107-56-OCT.26, 2001
ix Ε. Αχτσιόγλου ομιλία στην εκδήλωση «Στάσεις και αντιλήψεις της ελληνικής κοινωνίας για το Σύνταγμα», Πε. 19 Γεν. 2023.
Μαρίνας ΛΑΒΡΑΝΟΥ*
* Η Μαρίνα Λαβράνου είναι υπεύθυνη του Τμήματος Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου