Εκεί που οι «προοδευτικές κυβερνήσεις» είναι ήδη πραγματικότητα

Ισπανία – Πορτογαλία

Μπροστά στις επερχόμενες εθνικές εκλογές, επανέρχεται στο προσκήνιο μια συζήτηση όχι και τόσο καινούργια, είναι η αλήθεια. Ποια είναι αυτή; Η «ξινισμένη σούπα» των «προοδευτικών κυβερνήσεων» με μπροστάρη στην κουβέντα τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από κοντά το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, που θέτουν ως πρότυπα τις κυβερνήσεις σε Πορτογαλία και Ισπανία.

Εδώ ακόμα και οι λέξεις έχουν τη σημασία τους. Οι απολογητές της καπιταλιστικής βαρβαρότητας είναι πλέον πιο «προσεκτικοί» με τις εκφράσεις τους. Ενώ παλιότερα επικαλούνταν ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες ως αυτές που δείχνουν τον δρόμο «για μια καλύτερη ζωή», σήμερα απλώς ισχυρίζονται ότι τα πρότυπά τους παρέχουν έστω μια στοιχειώδη ανακούφιση σε σχέση με το τι συμβαίνει εκεί που υπάρχουν «νεοφιλελεύθερες» κυβερνήσεις.

Θα μπορούσαμε με πολλά «εγχώρια» παραδείγματα να αποδομήσουμε την «προοδευτικότητα» τέτοιων κυβερνήσεων από τα χρόνια που στο τιμόνι της εξουσίας βρέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά ας δούμε και ορισμένα «προοδευτικά» στοιχεία της σοσιαλδημοκρατικής διακυβέρνησης σε Ισπανία και Πορτογαλία που τόσο διαφημίζουν με πάθος!

Τι μας λέει ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα; «Δεν μπορούμε να αναιρέσουμε την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας και το γεγονός ότι το ρεύμα αποτελεί εμπόρευμα, αλλά τουλάχιστον η Ισπανία και η Πορτογαλία διαπραγματεύτηκαν και πέτυχαν την “Ιβηρική εξαίρεση”». «Δεν μπορούμε να καταργήσουμε την επιχειρηματική δράση στην υγεία, αλλά είναι εφικτή μία αρμονική συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα με ενίσχυση του πρώτου». «Η σοσιαλιστική κυβέρνηση Ισπανίας μηδενίζει τον ΦΠΑ σε βασικά τρόφιμα για να αντιμετωπιστεί το αυξημένο κόστος διαβίωσης», hashtag… #ispania και πανηγυρισμοί για την αύξηση του κατώτατου μισθού και άλλα τέτοια. Για να δούμε όμως… Τι συμβαίνει πραγματικά σε αυτές τις χώρες;

Εργασιακά

Η Πορτογαλία αποτελεί «δευτεραθλήτρια» της ΕΕ στις «ελαστικές» σχέσεις εργασίας, με 8 στις 10 νέες συμβάσεις να αφορούν «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις και με μισθούς που υπολείπονται μέχρι και 28% των εργαζομένων αορίστου χρόνου.

Ο Εθνικός Ελάχιστος Μισθός εξακολουθεί να είναι κάτω από τα επίπεδα αξιοπρεπούς επιβίωσης στην Πορτογαλία. Το 2023 οι εργαζόμενοι θα έχουν μικρότερη αγοραστική δύναμη από ό, τι είχαν το 2021. Οι άμεσοι φόροι αυξήθηκαν κατά 10,3% και οι έμμεσοι κατά 27,6%.

Τα ίδια και στην Ισπανία , όπου η κυβέρνηση Σάντσεθ, «αριστερή» κι αυτή με τη στήριξη του μεταλλαγμένου ΚΚ Ισπανίας και των Ποδέμος, επέκτεινε τον αντεργατικό νόμο του φιλελεύθερου Ραχόι, που κατά τ’ άλλα θα καταργούσε, νομιμοποιώντας αλλαγές συμβάσεων και αναστολές εργασίας αν επικαλεστεί η εργοδοσία «οικονομικές δυσχέρειες» με τους βιομηχάνους βέβαια να επικροτούν.

Ως μεγάλο «φιλεργατικό» μέτρο επιχειρεί να  παρουσιάσει η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Ισπανίας την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 1.000 ευρώ καθαρά (από 964 πριν), όταν στην πραγματικότητα και μόνο η άνοδος του πληθωρισμού κάνει αυτήν την αύξηση «καπνό», ενώ ο κατώτατος μισθός παραμένει κάτω από το όριο της φτώχειας.

Στέγαση

Τα ενοίκια έχουν αυξηθεί τρεις φορές περισσότερο από τα εισοδήματα των νοικοκυριών στην Καταλονία. Μόνο το 13,7% των ατόμων ηλικίας 25-34 ετών μπορούν να αντέξουν οικονομικά να μην μοιράζονται ένα διαμέρισμα.

Το 2021 στην Ισπανία υπήρχαν περισσότερες από 110 εξώσεις την ημέρα. Από τις περισσότερες από 41.000 εξώσεις που έγιναν το 2021, το 70% οφειλόταν σε μη συμμόρφωση με τις πληρωμές του ενοικίου. Οι τιμές των ενοικίων αυξήθηκαν κατά 7,3% τον τελευταίο χρόνο.

Υγεία

Στην Ισπανία, περισσότεροι από 700.000 άνθρωποι περιμένουν για μια χειρουργική επέμβαση, σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας. Πάνω από 5.000 γενικοί γιατροί και παιδίατροι απήργησαν πρόσφατα, διαμαρτυρόμενοι για τη χρόνια υποχρηματοδότηση του συστήματος Υγείας και τις ατελείωτες υπερωρίες. Λόγω της εξάντλησης και επειδή δεν βλέπουν φως στο τούνελ, πολλοί γιατροί προτιμούν να βγουν νωρίτερα στη σύνταξη, με μικρότερες απολαβές, από το να συνεχίζουν να δουλεύουν.

Ακρίβεια

Στην Ισπανία, οι τιμές των τροφίμων κατέγραψαν την υψηλότερη άνοδο των τελευταίων 34 ετών, σύμφωνα με την τελευταία μελέτη του Οργανισμού Καταναλωτών που δημοσιεύτηκε το Σεπτέμβρη. Η διαφορά τιμής φτάνει κατά μέσο όρο το 15,2% σε σύγκριση με το 2021.

Ο μέσος οικιακός λογαριασμός ηλεκτρικού ρεύματος έφτασε στην Ισπανία τα 158,26 ευρώ «στον ακριβότερο Αύγουστο της Ιστορίας» (συμπεριλαμβανομένων των φόρων). Στις 31/10 η Eurostat ανακοίνωνε ότι η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος στην Ισπανία αυξήθηκε 32,2% κατά το πρώτο εξάμηνο του 2022, που περιλαμβάνει και ενάμιση μήνα εφαρμογής της «ιβηρικής εξαίρεσης», αύξηση υπερδιπλάσια του μέσου όρου των άλλων χωρών της ΕΕ (13%) σε σύγκριση με το πρώτο εξάμηνο του 2021.

Να σημειωθεί επίσης ότι στην Πορτογαλία καταγράφεται και η πανευρωπαϊκή πρωτιά όσον αφορά ποσοστό των μηνιαίων εξόδων τους που δαπανούν τα λαϊκά νοικοκυριά για καύσιμα.

Όσο γι΄ αυτούς που λένε ότι οι υποκλοπές είναι Ελληνικό φαινόμενο και «εκτροπή από την ευρωπαϊκή κανονικότητα», να θυμίσουμε ότι είναι ήδη γνωστό από τον Μάη του 2022 ότι στην Ισπανία η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση στοχοποίησε πολιτικούς, ακτιβιστές, δικηγόρους που συνδέονται με το αποσχιστικό κίνημα της Καταλονίας. Μάλιστα, όχι μόνο υπεραμύνθηκε αυτής της πρακτικής προβάλλοντας ότι της δόθηκε η νόμιμη εξουσία να το κάνει, αλλά αρνήθηκε και να αποκαλύψει λεπτομέρειες σχετικά με το κατασκοπευτικό της πρόγραμμα.

Προσφυγικό & ΝΑΤΟ

Για τέλος αφήσαμε και τον «προοδευτικό» ρόλο των συγκεκριμένων κυβερνήσεων στο προσφυγικό αλλά και στην προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών του ΝΑΤΟ. Πόσο προοδευτικές άραγε ήταν οι εικόνες φρίκης στη Μελίγια με έναν σωρό από άψυχα σώματα προσφύγων χτυπημένα από δυνάμεις καταστολής της Ισπανίας σε συνεργασία με του Μαρόκου; Ήταν τότε που ο Πρωθυπουργός της κυβέρνησης της Ισπανίας έδινε συγχαρητήρια για τον χειρισμό των ισπανικών δυνάμεων! Τουλάχιστον ντροπή…

Η «αγάπη» τους από την άλλη για το ΝΑΤΟ, δεν κρύβεται. Και οι δυο τους συμμετέχουν σε στρατιωτικές αποστολές του, εμπλέκονται άμεσα στον πόλεμο της Ουκρανίας στέλνοντας βαρύ πολεμικό εξοπλισμό. Ταυτόχρονα, η Κυβέρνηση Σάντσεθ ως γνήσιος «προοδευτικός» οικοδεσπότης των μακελάρηδων του ΝΑΤΟ, φιλοξένησε τη διοργάνωση στη Μαδρίτη της ΝΑΤΟικής Συνόδου Κορυφής.

Η εικόνες της σφαγής των προσφύγων που προσπάθησαν να περάσουν στον ισπανικό θύλακα της Μελίγια τον περασμένο Ιούνιο, προκαλούν «κόμπο» στο στομάχι, όσες φορές και να τις δεις. Ο «προοδευτικός» Ισπανός πρωθυπουργός έδωσε συγχαρητήρια στην ισπανική συνοριοφυλακή για αυτό το κατόρθωμά της, ενώ στη χώρα μας ο κατά τα άλλα «ευαίσθητος» ΣΥΡΙΖΑ και τα φιλικά προς αυτόν ΜΜΕ, έκαναν πως δεν είδαν…

Εγκλωβισμός που διοχετεύεται σε επικίνδυνα μονοπάτια

Η προσφορά των σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων στο σύστημα έχει και ακόμη έναν ρόλο, εξίσου σημαντικό με αυτόν της προώθησης της πολιτικής για τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Ποιος είναι αυτός; Η ικανότητα τους, μέσα από μία πιο «φιλολαϊκή» φρασεολογία και ύφος, να ενσωματώνουν αρχικά και εν τέλει να αφοπλίζουν μία σημαντική μερίδα λαϊκών δυνάμεων που αρχικά εναποθέτει τις ελπίδες της για δικαίωση των διεκδικήσεών της σε αυτές και εν τέλει, «απογοητευμένη» από τα αποτελέσματα, «κλείνεται» στο καβούκι της και συντηρητικοποιείται.

Η πείρα αναδεικνύει ότι στο έδαφος αυτής ακριβώς της απογοήτευσης και της δυσαρέσκειας ενισχύονται αντιδραστικές δυνάμεις και ακροδεξιά μορφώματα. Έτσι, τα «προοδευτικά μέτωπα ενάντια στην ακροδεξιά» καταλήγουν εν τέλει να την ενισχύουν! Στην Πορτογαλία το ακροδεξιό κόμμα «Chega» («Αρκετά») υπερδιπλασίασε το 2022 το ποσοστό του από 1,29% που ήταν το 2019 σε 7,15%, αυξάνοντας τις βουλευτικές του έδρες από 1 σε 12. Αντίστοιχα, στην Ισπανία το ακροδεξιό «Vox» διατηρεί 52 βουλευτικές έδρες και συμμετέχει ήδη σε μια περιφερειακή κυβέρνηση. Στη Σουηδία, η εκλογική νίκη της ακροδεξιάς ήρθε μετά από πολλά χρόνια σοσιαλδημοκρατικής διακυβέρνησης και πάει λέγοντας…

 Στην προηγούμενη θητεία της «προοδευτικής» κυβέρνησης Κόστα στην Πορτογαλία, το δεξιό αντιπολιτευόμενο κόμμα ψήφισε περισσότερα νομοσχέδιά της (συνολικά το 62,7%) από ότι οι μικρότεροι κυβερνητικοί εταίροι, δηλαδή το Πορτογαλικό ΚΚ και το «Μπλοκ της Αριστεράς». Κατά τ’ άλλα, η κυβέρνησή τους συνάφθηκε για να... επιτευχθεί «ρήξη με τη δεξιά πολιτική». Τα παραπάνω θυμίζουν πολύ όσα συμβαίνουν και στη χώρα μας, με τη ΝΔ να ψηφίζει το 58% των νομοσχεδίων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τούμπαλιν, τον ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίζει ως αντιπολίτευση το 50% των νόμων που φέρνει η ΝΔ.

Σε ποια χώρα γίνονται σήμερα αυτά που λέει το ΚΚΕ;

Αυτά που λέει το ΚΚΕ γίνονται παντού. Γιατί παντού, σε όλες τις χώρες και με κάθε «τύπο» κυβέρνησης, βλέπουμε να διεξάγεται μια μεγάλη επίθεση στα δικαιώματα των «πολλών» για τα κέρδη των λίγων, βλέπουμε τους εργαζόμενους να την πληρώνουν είτε στην κρίση, είτε στην ανάπτυξη, είτε με περιοριστική πολιτική και περικοπές, είτε με επεκτατική πολιτική και πληθωρισμό. Παντού, σε όλον τον καπιταλιστικό κόσμο, οι εργαζόμενοι και η νεολαία ζουν χειρότερα από το πώς θα μπορούσαν με βάση τις τεράστιες δυνατότητες της εποχής και μάλιστα αυτή η «ψαλίδα» συνεχώς ανοίγει.

Αντίθετα, πουθενά δεν γίνονται αυτά που μας τάζουν τα κόμματα του κεφαλαίου: πουθενά δεν επωφελούνται όλοι από την καπιταλιστική ανάπτυξη, πουθενά δεν μοιράζονται όλοι εξίσου της συνέπειες της κρίσης και καμία κυβέρνηση δεν έχει εξασφαλίσει έστω μια ουσιαστική ανακούφιση για τον λαό, αφού όλες λειτουργούν υποχρεωτικά στο πλαίσιο των «σιδερένιων» νόμων του καπιταλισμού! Έτσι έχουμε φτάσει σήμερα να ζούμε σε έναν κόσμο, με αρκετές σοσιαλδημοκρατικές και αρκετές νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις, όπου το 1% των πιο πλούσιων «έβγαλαν» 26 τρισεκατομμύρια δολάρια «σε νέο πλούτο», από το ξέσπασμα της πανδημίας έως το τέλος του 2021.

Αυτή η πραγματικότητα «φωνάζει» για την ανάγκη ανατροπής της, ώστε να μπορέσουν να υλοποιηθούν αυτά που προτείνει το ΚΚΕ και να ζήσουμε επιτέλους τη ζωή που μας αξίζει. Τα «ποτάμια» των εκατοντάδων χιλιάδων απεργών και διαδηλωτών σε πολλές χώρες της Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, οι μεγάλοι αγώνες που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα, αποτελούν την πραγματική ελπίδα! Έτσι μόνο κέρδισαν ακόμα και το παραμικρό οι λαοί και η νεολαία σε κάθε χώρα και όχι περιμένοντας να τους χαριστεί από κάποια κυβέρνηση. Αυτοί οι αγώνες χρειάζεται να ενισχυθούν, να γίνουν ακόμα πιο μαζικοί και να στοχεύσουν περισσότερο τον πραγματικό αντίπαλο. Εγγύηση για αυτό αποτελεί στη χώρα μας ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ.

Αν η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, ο κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός της οικονομίας και η εργατική εξουσία κατάφεραν, παρά τα λάθη και τις αδυναμίες, να δώσουν τέτοια θαυμαστά αποτελέσματα και κατακτήσεις για τους λαούς τον προηγούμενο αιώνα, σήμερα, με τις τεράστιες δυνατότητες που προσφέρει η εποχή, μπορούν κυριολεκτικά να «εκτοξεύσουν» την ποιότητα ζωής του σύγχρονου ανθρώπου. Για να το πετύχουμε αυτό, δεν αρκεί μόνο μία ψήφος. Η ψήφος στο ΚΚΕ, όμως, είναι η μόνη που μπορεί να δυναμώσει αυτή την προοπτική!

"Ο"