Ανησυχίες των ΝΑΤΟ - ΕΕ για την «παγκόσμια τάξη»

ΔΙΑΣΚΕΨΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ

Ανησυχίες των ΝΑΤΟ - ΕΕ για την «παγκόσμια τάξη»

Στη σχετική έκθεση η Κίνα και η Ρωσία, που διεκδικούν τη «θέση τους» στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, χαρακτηρίζονται «αυταρχικά κράτη»

 Με την ιμπεριαλιστική σύγκρουση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσίας στην Ουκρανία να βρίσκεται στο επίκεντρο των ομιλιών και των διμερών συναντήσεων, ξεκίνησε την Παρασκευή και ολοκληρώνεται την Κυριακή η 59η Διεθνής Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου, το αποκαλούμενο και «Νταβός της Αμυνας».

Η όξυνση του παγκόσμιου ανταγωνισμού, με ανερχόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως η Κίνα και η Ρωσία, να αμφισβητούν το «μονοπώλιο» του ΝΑΤΟ στην «παγκόσμια τάξη», απασχολεί ιδιαίτερα τη φετινή έκθεση Ασφαλείας (Munich Security Report) που δημοσιεύτηκε, όπως κάθε χρόνο, λίγο πριν την έναρξη της Διάσκεψης. Σε κάθε σελίδα της έκθεσης κυριαρχεί η ανησυχία για την άνοδο της Κίνας και τονίζεται το ψεύτικο δίπολο «δημοκρατία - αυταρχισμός», για να «ντυθεί» ιδεολογικά ο σφοδρός γεωπολιτικός ανταγωνισμός.

«Απαιτείται μια επανασχεδιασμένη φιλελεύθερη, βασισμένη σε κανόνες διεθνής τάξη, για την ενίσχυση της δημοκρατικής ανθεκτικότητας σε μια εποχή σκληρού συστημικού ανταγωνισμού με αυταρχικά καθεστώτα», τονίζεται στην έκθεση και προστίθεται ότι «η ρωσική εισβολή έκανε ξεκάθαρο πως ο αυταρχικός αναθεωρητισμός εντείνεται».

Το γεγονός και μόνο ότι πολλές κυβερνήσεις από την Αφρική, τη Λατινική Αμερική και την Ασία δεν ήταν πρόθυμες να μιλήσουν ενάντια στην επιθετικότητα της Ρωσίας «δείχνει ότι τα ισχυρά αυταρχικά καθεστώτα (βλέπε Κίνα, Ρωσία κ.ά.) δεν είναι μόνα» και υπάρχει «βαθιά δυσαρέσκεια με τα υπάρχοντα διεθνή πρότυπα και τους θεσμούς» της Δύσης, διαπιστώνει ακόμα η έκθεση.

Το δεύτερο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην άνοδο της Κίνας, ως δύναμης που αμφισβητεί τα «ατομικά δικαιώματα» και θέλει να επιβληθεί ως παγκόσμια δύναμη.

Στο τρίτο κεφάλαιο υπογραμμίζεται ότι οι στρατηγικής σημασίας παγκόσμιες υποδομές έχουν γίνει επίσης σημαντικό μέρος του γεωπολιτικού ανταγωνισμού. Οι ψηφιακές τεχνολογίες και το εμπόριο «εργαλειοποιούνται» από τα «δημοκρατικά» και τα «αυταρχικά» καθεστώτα, σημειώνει η έκθεση, ενώ διαπιστώνει πως «όλες οι μεγάλες δυνάμεις καταφεύγουν όλο και περισσότερο στον προστατευτισμό» των οικονομιών τους.

Η λεγόμενη «αναπτυξιακή συνεργασία» - αναφέρει το τέταρτο κεφάλαιο - δεν έχει μείνει ανεπηρέαστη από τον παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό και η Υγεία, η επισιτιστική ασφάλεια, η χρηματοδότηση για το «κλίμα» έχουν εξελιχθεί σε βασικούς τομείς αντιπαράθεσης και σύγκρουσης συμφερόντων. Και πάλι βασική ανησυχία εκφράζεται για την Κίνα, ότι προωθεί μοντέλα «αναπτυξιακής συνεργασίας» με χώρες όπου οι ΗΠΑ και η ΕΕ «αποτυγχάνουν».

Η νέα ενεργειακή τάξη - μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία - αντανακλά όλο και περισσότερο γεωπολιτικούς σχεδιασμούς, παρά τη λογική της αγοράς, σημειώνεται στο πέμπτο κεφάλαιο. Τα κράτη της Δύσης, κυρίως της ΕΕ, στην προσπάθειά τους να απεξαρτηθούν από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες «πρέπει να διασφαλίσουν ότι ταυτόχρονα δεν θα αυξήσουν την εξάρτησή τους από άλλες αυταρχικές δυνάμεις, όπως η Κίνα για κρίσιμες πρώτες ύλες και το Κατάρ για το φυσικό αέριο».

Στο έκτο κεφάλαιο διατυπώνονται ανησυχίες για νέες πυρηνικές δυνάμεις που αναδύονται, δημιουργώντας «προκλήσεις για την πυρηνική τάξη και τη στρατηγική σταθερότητα». Αναφέρεται ότι η Κίνα έχει επενδύσει σημαντικά σε πρόσθετες πυρηνικές δυνατότητες, καθώς επίσης ότι η Βόρεια Κορέα και το Ιράν παρουσιάζουν «προκλήσεις για την πυρηνική τάξη».