Φουντώνει το αντιρατσιστικό κίνημα στις ΗΠΑ

Από τις πρώτες μέρες του 1965, το επίκεντρο του αντιρατσιστικού κινήματος μεταφέρεται στον αντιδραστικό αμερικανικό νότο και συγκεκριμένα στην πόλη Σέλμα της Αλαμπάμα. Το συντηρητικό γαλλικό περιοδικό «Εξπρές» γράφει ότι η Σέλμα «προσωποποιεί το κατ’ εξοχήν ρατσιστικό κτήνος, σ’ όλη του την αμορφωσιά, σ’ όλη του την ανανδρία, σ’ όλη του τη βαναυσότητα». Εκεί, λοιπόν, στήνει το «στρατηγείο» του ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο οποίος ηγείται της καμπάνιας για την άρση του αποκλεισμού των μαύρων από τους εκλογικούς καταλόγους. Οι αριθμοί είναι αποστομωτικοί: Παρότι στην περιοχή της Σέλμα κατοικούν 87.972 μαύροι και 47.289 λευκοί, οι λευκοί ψηφοφόροι είναι 24.037, ενώ οι έγχρωμοι μόλις… 904! Η κύρια μέθοδος αποκλεισμού των μαύρων είναι η θέσπιση κάποιου είδους… εξετάσεων(!) με περίπλοκες ερωτήσεις νομικού περιεχομένου πάνω σε άρθρα του Συντάγματος και της αμερικανικής νομοθεσίας.

Εκείνη την περίοδο, ο Πρόεδρος Τζόνσον και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, κάτω από την κατακραυγή της παγκόσμιας κοινής γνώμης για τις συνεχιζόμενες φυλετικές διακρίσεις και την πάλη του αντιρατσιστικού κινήματος στις ΗΠΑ, προχωρούσε στην ψήφιση νόμων που αποκαθιστούσαν την πολιτική ισότητα των εγχρώμων. Ομως, η εφαρμογή των νόμων σκόνταφτε στους κυβερνήτες του Νότου, με πρώτο και χειρότερο τον Τζορτζ Ουάλας της Αλαμπάμα, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει «κράτος εν κράτει», εγκαθιδρύοντας ένα βασίλειο τρόμου και αυθαιρεσίας.

Ετσι την 1η Φλεβάρη του 1965 συλλαμβάνονται από την Αστυνομία της ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και άλλοι 766 διαδηλωτές, ενώ ένας μαύρος διαδηλωτής δολοφονείται εν ψυχρώ με μια σφαίρα στο στομάχι, έπειτα από βίαιη διάλυση πορείας στην πόλη Μάριον.

Η αστυνομική βία έχει τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα: οι ειρηνικές και απολύτως πειθαρχημένες διαδηλώσεις των μαύρων σαρώνουν τον αμερικάνικο Νότο με ρυθμούς χιονοστιβάδας. Στις 7 του Μάρτη δεκάδες μαύροι τραυματίζονται από αστυνομικά κλομπ και δακρυγόνα στην πρωτεύουσα της Αλαμπάμα, Μοντγκόμερι, ενώ δύο μέρες αργότερα, ρατσιστική συμμορία ξυλοκοπά μέχρι θανάτου τον αιδεσιμότατο Τζέιμς Ριμπ, από τους πρωταγωνιστές των ειρηνικών κινητοποιήσεων. Το αίμα του Ριμπ δε χύνεται μάταια: Η πανεθνική συγκίνηση μετατρέπεται σε μαζικότατες πορείες διαμαρτυρίας στην Ανατολική Ακτή (Νέα Υόρκη, Νιου Τζέρσεϊ), και το βιομηχανικό Βορρά (Ντιτρόιτ, Σικάγο).

Οι εξελίξεις παίρνουν καταιγιστικούς ρυθμούς όταν πλέον το κίνημα των μαύρων ξεπερνά το αρχικό, περιορισμένο πλαίσιο της κινητοποίησης και εκτός από τη διεκδίκηση της πολιτικής ισότητας θέτει στο επίκεντρο το θέμα της κοινωνικής αδικίας.

 "Ρ"