Νοσοκομείο γιοκ, αν δεν θέλει ο «χορηγός»

Η επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση της μοναδικής παιδοογκολογικής μονάδας της χώρας αποτελεί την επιτομή των αντιδραστικών στοχεύσεων κράτους και επιχειρηματικών ομίλων, που αξιοποιούν ως μοχλό και τις κάθε λογής «χορηγίες» από γνωστά ...ευαγή ιδρύματα στο δημόσιο σύστημα Υγείας. Επιβεβαιώνει ταυτόχρονα τη στάση του ΚΚΕ, που διαχρονικά αναδεικνύει τη λαϊκή διεκδίκηση για αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, αντί η Υγεία του λαού να «κρεμιέται» στις κάθε είδους «χορηγίες». Εχει άλλωστε αποδειχτεί ότι αυτές ξεκινούν με ανακοινώσεις και τυμπανοκρουσίες από τους «ευεργέτες», διαφημίζονται από τους κυβερνώντες και τους προπαγανδιστές τους και όταν τελικά έρχονται στη Βουλή για να γίνουν νόμος, αρχίζει να ξετυλίγεται το πραγματικό τους περιεχόμενο.

Ειδικά η περίπτωση του «Παιδοογκολογικού Κέντρου» είναι διδακτική. Η συγκεκριμένη Μονάδα, που τώρα μετατρέπεται σε «Κέντρο» (Ιδιωτικού Δικαίου), ξεκίνησε να λειτουργεί πριν από 15 χρόνια στο πλαίσιο των κρατικών νοσοκομείων παίδων, ως «δωρεά» από συγκεκριμένο ίδρυμα. Τώρα, προωθείται η απόσχιση τόσο της Μονάδας όσο και μιας σειράς τμημάτων των κρατικών παιδιατρικών νοσοκομείων, ώστε όλα μαζί να συγκροτήσουν το ιδιωτικό «Παιδοογκολογικό Κέντρο», με στόχο την πιο αποφασιστική διείσδυση των επιχειρηματικών συμφερόντων στον ευαίσθητο τομέα της ογκολογικής παιδιατρικής περίθαλψης.

* * *

Ποιος πληρώνει και ποιος κερδίζει από αυτήν την εξέλιξη;

Από τη μία, το κράτος απαλλάσσεται ουσιαστικά από κάθε ευθύνη για τη λειτουργία ενός τέτοιου δημόσιου νοσοκομείου που έχουν ανάγκη τα παιδιά και οι οικογένειές τους. Από την άλλη, ανοίγονται νέα πεδία κερδοφόρας δράσης για τους ιδιώτες, αφού τα «έσοδα» του νοσοκομείου (κέρδη στην πραγματικότητα) έρχονται από την πώληση υπηρεσιών, ερευνητικού έργου κ.ά. σε κάθε «ενδιαφερόμενο». Μια κανονική «μπίζνα» δηλαδή, με τις πλάτες του κράτους σε βάρος των ασθενών. Και ο λαός θα κληθεί να βάλει ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για υπηρεσίες που είτε θα τις πληρώνει άμεσα είτε έμμεσα, από τις ασφαλιστικές εισφορές, τον κρατικό προϋπολογισμό κ.ο.κ.

Αποκαλυπτικό είναι και το πού κατέληξαν τα μεγάλα λόγια για την πολυπόθητη δημιουργία του παιδιατρικού νοσοκομείου Θεσσαλονίκης. Με τη Βόρεια Ελλάδα να μη διαθέτει κανένα νοσοκομείο παίδων, είχε πλασαριστεί από τις κυβερνήσεις ως «πανάκεια» η σύμβαση του Δημοσίου με το Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», το οποίο θα ήταν χορηγός. Τελικά, το Ιδρυμα «ρίχνει άκυρο» στον σχετικό διαγωνισμό, αφού διαπιστώνει ότι βγαίνει «εκτός οικονομικού πλάνου», οπότε το παιδιατρικό νοσοκομείο καταλήγει ξανά στις ελληνικές καλένδες, μαζί και με άλλα δύο νοσοκομεία της ίδιας Σύμβασης (σε Κομοτηνή και Σπάρτη). Αφού δεν συμφέρει τον «χορηγό», παιδιατρικό νοσοκομείο γιοκ!

* * *

Τα μόνα που απέμειναν είναι, από τη μία, τα αποθεωτικά λόγια της κυβέρνησης για τις ΣΔΙΤ, που θα έδιναν τη ...δυνατότητα στη Θεσσαλονίκη να αποκτήσει παιδιατρικό νοσοκομείο. Και, από την άλλη, όσα υποστήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ, που ως κυβέρνηση υπέγραψε τη συγκεκριμένη συμφωνία, ευχαριστώντας τον ιδιώτη, ενώ πριν από λίγο καιρό ξεκαθάριζε στη Βουλή ότι η δωρεά είναι «στη σωστή κατεύθυνση» και θύμιζε με καμάρι ότι ήταν η δική του κυβέρνηση που την είχε δρομολογήσει. Μιλάμε δηλαδή για μια σύμβαση που υπογράφηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, εξειδικεύτηκε από τη ΝΔ και τελικά ναυαγεί επειδή ο ιδιώτης κρίνει ότι δεν τον συμφέρει.

Μπροστά στις κάλπες, λοιπόν, βασικό κριτήριο για τους εργαζόμενους, και ειδικά τους υγειονομικούς, είναι το κατά πόσο θα βγουν οι ίδιοι πιο δυνατοί για να αναμετρηθούν με αυτήν την εγκληματική πολιτική. Πώς θα καταφέρουν να βάλουν εμπόδια στην όποια επόμενη κυβέρνηση, που θα «τρέξει» ένα βήμα πιο πέρα τον σχεδιασμό για γενίκευση των «Νοσοκομείων ΑΕ» τύπου Σαντορίνης, των ΣΔΙΤ κ.λπ. Και όσο πιο δυνατό είναι το ΚΚΕ, τόσο μεγαλύτερα θα είναι αυτά τα εμπόδια, τόσο περισσότερο θα δυναμώνει η λαϊκή διεκδίκηση για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, σύγχρονη παιδιατρική περίθαλψη, με ευθύνη του κράτους.

Δ. Π.