Το πόρισμα έχει βγει...

Ηταν συγκλονιστικά τα απεργιακά συλλαλητήρια την περασμένη Τετάρτη. Πώς να σταθεί απέναντι σε αυτό το ποτάμι οργής το θράσος του …«ανθρώπινου λάθους»;

Πώς να κρυφτούν οι εγκληματικές ευθύνες «όσων κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα», προωθώντας την αντιλαϊκή πολιτική της «απελευθέρωσης»;

Ο,τι μαγειρέματα και να κάνουν, το «πόρισμα» έχει βγει.

Εκατοντάδες χιλιάδες σε όλη την Ελλάδα, σε κάθε τους σύνθημα, ονοματίζουν ξεκάθαρα τον ένοχο: Κέρδη, κράτος, σύστημα, επιχειρηματικοί όμιλοι, κυβερνήσεις…

* * *

Τον «μουντζούρη» παίζουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για την κατάσταση στον σιδηρόδρομο, που αποκάλυψε το έγκλημα στα Τέμπη.

«Φταίμε», λέει ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης Οικονόμου, αλλά… ο «σοκαριστικός διάλογος (σ.σ. του σταθμάρχη) δείχνει τις ευθύνες» κ.λπ. κ.λπ.

«Συγγνώμη» ζητάει ο Γεραπετρίτης και μετά αναλύει τις …«πλημμέλειες σε τρία επίπεδα».

«Ε φταίμε κι εμείς λίγο», λέει η Γεροβασίλη, αλλά μόνο για 4 χρόνια… Από κει και έπειτα, φταίνε τα …ρουσφέτια του ΟΣΕ. «Χάιδεμα» δηλαδή της βολικής θεωρίας του ανθρώπινου λάθους…

* * *

Τους ξελάσπωσε όλους πάντως ο Μητσοτάκης στο υπουργικό.

«Ολοι φταίμε», είπε και κάπως έτσι ο μουντζούρης κατέληξε στον «συνήθη ύποπτο»: Τους εργαζόμενους και τον λαό…

Το επιβεβαίωσε και η Εριέττα, της γνωστής οικογένειας των Λάτσηδων.

«Κάπου φταίμε και εμείς», διαπίστωσε, αηδιασμένη επειδή στα συλλαλητήρια της περασμένης Τετάρτης κάποιοι «έβριζαν το κεφάλαιο και τον ιδιωτικό τομέα»…

Πιπέρι στο στόμα των σαρδανάπαλων!

* * *

«Συντεχνίες που εμπόδιζαν κάθε αξιολόγηση του προσωπικού των τρένων μας», είδε ο πρωθυπουργός…

Για τις προειδοποιήσεις των εργαζομένων ότι το κακό πλησιάζει, τίποτα δεν πήρε το αυτί του;Για εργαζόμενους στη σήμανση των γραμμών που έχουν μείνει 30, από 300 πριν από μερικά χρόνια, δεν άκουσε τίποτα;

Για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας στον σιδηρόδρομο, που σημαίνει εξαντλητική δουλειά και μεγαλύτερο κίνδυνο ατυχημάτων, δεν τον ενημέρωσε ο Τσίπρας στην παράδοση – παραλαβή της πρωθυπουργίας;

Για το προσωπικό στον σιδηρόδρομο, που έχει απομείνει λιγότερο του 1/3 απ’ όσο στοιχειωδώς χρειάζεται, δεν πήρε «μυρωδιά»;

Η «αξιολόγηση» τους μάρανε!

* * *

«Είναι ένα ξεκούραστο ταξίδι (…) ο επιβάτης μπορεί να δει τη χώρα μας με μια άλλη ματιά μέσα από το τρένο (…) ο σιδηρόδρομος έχει αλλάξει σελίδα (…)».

Τάδε έφη Σπίρτζης το 2019, ως υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, έχοντας παραδώσει το «φιλέτο» στους Ιταλούς. Τέτοια …διαφήμιση στην ιδιωτικοποίηση.

Και να σκεφτεί κανείς ότι είχε προηγηθεί το Αδενδρο… Με τέσσερις νεκρούς και δέκα τραυματίες.

Αλλά δεν βαριέσαι… Συμβαίνουν αυτά στον σιδηρόδρομο «που αλλάζει σελίδα». Η εταιρεία και τα κέρδη της να είναι καλά.

Κι όπως έλεγε ο Σπίρτζης μετά το δυστύχημα, «η ΤΡΑΙΝΟΣΕ θα φέρει νέους συρμούς που θα μπορούν με ασφάλεια και με συγκεκριμένες προδιαγραφές να υλοποιήσουν με υψηλότερες ταχύτητες το δρομολόγιο Αθήνα – Θεσσαλονίκη».

Τους έφερε (ξέρετε, αυτούς από την Ελβετία…) και πάλι τα ίδια…

Πλήρης κατάρρευση του μύθου ότι η κερδοφορία μπορεί να συνυπάρξει με σύγχρονες, φτηνές και ασφαλείς για τον λαό Μεταφορές.

* * *

«Είναι δυνατόν ο υπουργός να ξέρει ότι υπάρχει θέμα ασφάλειας και να βγει να το πει; Δεν θα ανέβαινε ο κόσμος στο τρένο!».

Εξανέστη ο υπουργός Ανάπτυξης Γεωργιάδης με την αφέλεια ορισμένων, που αναρωτιούνται γιατί η κυβέρνηση, ενώ γνώριζε, δεν έλεγε τίποτα…

Τι θα γινόταν όμως αν ο κόσμος δεν ανέβαινε στο τρένο, όπως λέει ο υπουργός; Θα έχανε κέρδη η εταιρεία.

Φαντάσου τώρα, παραμονές τουριστικής σεζόν, να βγει υπουργός και να πει ότι έχουν βάση οι καταγγελίες των ναυτεργατικών σωματείων για τους κινδύνους στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες!

Κι ότι η κατάσταση είναι οριακή εξαιτίας της πολιτικής όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων και της «απελευθέρωσης» για τα κέρδη των ακτοοπλόων εφοπλιστών!

Θα …«βούλιαζε» αύτανδρο το αφήγημα του τουρισμού – πυλώνα της ανάπτυξης, όπου τόσα έχουν επενδύσει μεγαλοξενοδόχοι, διεθνείς τουριστικοί οργανισμοί και όμιλοι των Μεταφορών…

Οπότε, καλύτερα να βουλιάξει κάνα πλοίο. Τόσα έχουμε να κυκλοφορούν στο Αιγαίο…

* * *

Μέσα σε όλα αυτά, βγαίνει ο Αραχωβίτης του ΣΥΡΙΖΑ και λέει πως «αν ο κ. Βελόπουλος θεωρεί τον εαυτό του προοδευτική δύναμη και συμφωνήσουμε στα βασικά σημεία, στον στόχο μας, στη μετεκλογική συνεργασία, όλα τα συζητάμε».

Δεν μας κάνει καμία εντύπωση. Εδώ με τους ΑΝΕΛ κυβέρνησε ο ΣΥΡΙΖΑ τόσα χρόνια, στις …κηραλοιφές θα κολλήσει;

Βγήκε μετά την κατακραυγή ο Αραχωβίτης και κατήγγειλε ότι δεν έγινε αντιληπτό «το νόημα των λεγόμενών του» και ότι η δήλωσή του ήταν «αφοριστική» για το κόμμα Βελόπουλου.

Ας μην ανησυχεί ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ… Ολοι το «πιάσανε» το νόημα.

* * *

Το ‘πιασε μέχρι και ο Βελόπουλος…

Ο οποίος, τον Σεπτέμβρη του 2022 στη Βουλή, όταν κουβέντιαζαν για το νομοσχέδιο του ΟΣΕ και της ΕΡΓΟΣΕ, δεν είχε αντίρρηση με τις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά τις ήθελε «ελεγχόμενες και δομημένες».

Για το έγκλημα στα Τέμπη, το κόμμα Βελόπουλου λέει ότι οι ευθύνες ξεκινούν από το 2012 και μετά. Λογικό… Αφού το 2011 ο ίδιος είχε δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στη μνημονιακή κυβέρνηση Παπαδήμου.

Να βάλει τέτοιες ώρες τα χεράκια του να βγάλει τα ματάκια του…

* * *

Αλήθεια, το 2012 – 2015 το περιλαμβάνει στον καταμερισμό των ευθυνών;

Γιατί αν δεν μας απατάει η μνήμη μας (που δεν μας απατάει…), ήταν η περίοδος που ο Βελόπουλος στήριζε την κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ ως μέλος της ΝΔ.

Του θυμίζει τίποτα το 2013, όταν η κυβέρνηση της ΝΔ με τον ν. 4199 εισήγαγε τον ευρωπαϊκό κανονισμό για την ιδιωτικοποίηση του σιδηροδρόμου;

`Η μήπως όταν ψηφιζόταν στη Βουλή είχε …πονοκέφαλο και δεν καταλάβαινε τι ψήφιζε; Ας έπαιρνε ένα «τελοπόν» να του περάσει…

Να ξέρουν πάντως οι εκατοντάδες χιλιάδες που διαδήλωσαν την Τετάρτη ότι ο Βελόπουλος τους είδε σαν «πανηγυράκι»!

Λογικό… Αυτές τις δύσκολες ώρες για το αστικό πολιτικό σύστημα, οι εφεδρείες κρίνονται για την ικανότητά τους να συγκρατήσουν «εντός ορίων» τη λαϊκή οργή. Ει δυνατόν, να την «βουλιάξουν» στον καναπέ του σπιτιού… Μάταια, όμως, όπως αποδεικνύεται.

* * *

Ο μόνος δρόμος για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα και να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο, είναι αυτός που δείχνουν τα μεγαλειώδη απεργιακά συλλαλητήρια της περασμένης Τετάρτης.

Τον δείχνουν οι εκατοντάδες μαζικές κινητοποιήσεις και άλλες πρωτοβουλίες που παίρνουν οργανωμένα τα σωματεία, οι φοιτητικοί σύλλογοι, τα μαθητικά συμβούλια και συντονιστικά, οι άλλοι φορείς του κινήματος.

Είναι ο αγώνας που βάζει απέναντι τον πραγματικό ένοχο, την εγκληματική πολιτική της «απελευθέρωσης» για τα κέρδη των λίγων, το αντιλαϊκό κράτος, όλες τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που την υπηρετούν, σε βάρος της ασφάλειας, ακόμα και της ζωής του λαού…

Είναι η πάλη να φύγει το κέρδος από τη μέση ως κριτήριο οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας, με μια άλλη εξουσία, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο.

Η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού προβάλλει από παντού: Από κάθε τέτοια τραγωδία, από τα καθημερινά αδιέξοδα που βιώνει ο λαός σε όλες τις πτυχές της ζωής του, εξαιτίας αυτού του βάρβαρου, δολοφονικού συστήματος!