Η «Μασσαλιώτιδα»

 Η «Μασσαλιώτιδα» είναι πολεμικό επαναστατικό άσμα που υιοθετήθηκε προοδευτικά ως Εθνικός Ύμνος της Γαλλίας. Γράφτηκε στις 24 Απριλίου 1792 από τον λοχαγό του Μηχανικού Κλοντ Ζοζέφ Ρουζέ ντε Λιλ.

Ο Ρουζέ ντε Λίλ ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Κλοντ Ροζέ. Γεννήθηκε στις 10 Μάη 1760. Στα 1776 μπήκε στη στρατιωτική σχολή αν και δεν είχε καθόλου κλίση στα στρατιωτικά και στις 23 Φλεβάρη 1792 έγινε λοχαγός.

Η χρονιά αυτή ήταν αποφασιστική για το μέλλον της μεγάλης γαλλικής επανάστασης. Οι ξένες δυνάμεις βοηθούμενες από τους εμιγκρέδες του Κόπλεντζ απειλούσαν τη Γαλλία. Ο λαός ήταν ξεσηκωμένος να υπερασπίσει την πατρίδα του από την ξενική εισβολή . Όλοι κατατάσσονται εθελοντές. Η «Ένωση των φίλων του Συντάγματος» με ενθουσιώδεις προκηρύξεις καλούσε τους πολίτες στα όπλα.

Στις 20 Απρίλη 1792 η Εθνοσυνέλευση είχε κηρύξει τον πόλεμο ενάντια στην Αυστρία και την Πρωσία και στις 25 Απριλίου όλος ο λαός του Στρασβούργου ξεχείλιζε από έναν αγνό ενθουσιώδη πατριωτισμό.

Η «Ένωση των φίλων του Συντάγματος» είχε ενθουσιάσει τον πληθυσμό με μια της προκήρυξη που καλούσε τους πολίτες στα όπλα να πολεμήσουν για να νικήσουν ή να πεθάνουν.

Ακριβώς εκείνη τη βραδιά ο Ρουζ.ε ντε Λίλ επηρεασμένος από την έκκληση αυτή και κατά προτροπή του δημάρχου έφτιαξε και τόνισε μουσικά ένα τραγούδι  που έγινε στην αρχή το πολεμικό εμβατήριο της στρατιάς του Ρήνου.

Το τραγούδι από την πρώτη στιγμή που τραγουδήθηκε από το συνθέτη του μπροστά στα πλήθη, τα συνάρπασε. Έγινε πραγματικό τραγούδι του λαού, γιατί απηχούσε τους πόθους του και τον ενθουσιασμό του.

Στις 25 Ιούνη οι εθελοντές της Μασσαλίας το καθιέρωσαν σαν εμβατήριό τους και το μετέδιδαν παντού απ’ όπου περνούσαν. Αυτό τραγουδώντας οι Μασσαλιώτες εθελοντές, που έφτασαν στο Παρίσι και συμμετείχαν στην εξέγερση της 10ης Αυγούστου 1792, η οποία οδήγησε στην κατάργηση της Μοναρχίας, μεσούσης της Γαλλικής Επανάστασης. Από τότε ονομάστηκε τραγούδι των Μασσαλιωτών «μασσαλιώτιδα» και έγινε το τραγούδι των δημοκρατών και του στρατού της δημοκρατίας.

Στις 14 Ιούλη 1795 καθιερώθηκε σαν εθνικό τραγούδι, ανήμερα της έκτης επετείου από την Πτώση της Βαστίλης (Κατά τη διάρκεια της Αυτοκρατορίας και της Παλινόρθωσης απαγορεύτηκε επειδή θεωρήθηκε επαναστατικό τραγούδι) κάτι που ψηφίστηκε από τη Βουλή στις 14 Φλεβάρη 1879.

«Απαγορεύθηκε εκ νέου από το φιλοναζιστικό καθεστώς του Βισί, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το Σεπτέμβριο του 1944, με εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας, η Μασσαλιώτιδα παίζεται στα σχολεία για να γιορτασθεί η Απελευθέρωση και να τιμηθούν οι μάρτυρες. Τα Συντάγματα του 1946 και 1958 καθιέρωσαν την Μασσαλιώτιδα ως τον Εθνικό Ύμνο της Γαλλίας (Άρθρο 2).

Για πολλά χρόνια η Μασσαλιώτιδα ήταν ο Ύμνος του Διεθνούς Επαναστατικού και Αριστερού κινήματος. Οι στίχοι της Διεθνούς (The Intenationale) γράφτηκαν το 1870 από τον Εζέν Ποτιέ πάνω στη μουσική της Μασσαλιώτιδας. Το 1871 υιοθετήθηκε ως Ύμνος της Παρισινή Κομμούνας, τραγουδήθηκε από τους απεργούς του Σικάγου στα αιματηρά γεγονότα του Χέιμαρκετ που οδήγησαν στην καθιέρωση της Εργατικής Πρωτομαγιάς και μαζί με τη Διεθνή, που είχε αποκτήσει τη δική της μουσική το 1888 από τον Πιερ Ντεζετέ, ήταν οι επίσημοι ύμνοι της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία. Σταδιακά, η Μασσαλιώτιδα υποχώρησε και η Διεθνής επικράτησε ως ο Ύμνος του Διεθνούς Επαναστατικού και Αριστερού κινήματος».

Η Μασσαλιώτιδα

Εμπρός παιδιά της Πατρίδας,
Η μέρα της δόξας έφθασε!
Ενάντια στην τυραννία μας,
Το ματωμένο λάβαρο υψώθηκε, (δις)
Ακούστε τον ήχο στα λιβάδια
Το ουρλιαχτό αυτών των φοβερών στρατιωτών
Έρχονται ανάμεσά μας
Να κόψουν τους λαιμούς των γιων και των συζύγων σας!

Στα όπλα πολίτες,
Σχηματίστε τα τάγματά σας,
Προελάστε, προελάστε!
Αφήστε το μολυσμένο αίμα
Να ποτίσει τα αυλάκια στα χωράφια μας!

Ηρακλής Κακαβάνης