Αγιο Πάσχα και “Αγιο”… χριστεμπόριο

 Πριν από λίγους μήνες είχαμε την “ιερή” μπίσνα στην Κοζάνη με την… ιερή παντόφλα του Αγιου Σπυρίδωνα  – η οποία κυκλοφορεί και σε… απόθεμα (δείτε εδω) 

-Το 2013 πήρανε την… ιερή παντόφλα του Αγ. Διονυσίου, την τοποθέτησαν σε ειδική λάρνακα στο κεντρικό σαλόνι του «ΝΗΣΟΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ» για τις – καθόλου επουράνιες αλλά απολύτως επίγειες – ανάγκες της ναυτιλιακής εταιρείας (δείτε εδω) 

– Το 2015 πήρανε δυο πλαστικές παντόφλες βαλμένες σε ξύλινη θήκη υπό μορφή λειψανοθήκης και μια εικόνα του Αγίου Παϊσίου (αυτός έχει και ιερά…κάστανα), τις τοποθέτησαν σε τραπέζι σε Ναό στη Λεμεσό και καλούσαν τους πιστούς να τις… προσκυνήσουν (δείτε εδω).
– Το 2016 οι βόλτες της… ιερής παντόφλας του Αγιου Σπυρίδωνα (είδαμε τούτες τις μέρες ότι σουλατσάριζε στην Κοζάνη) ευλογήθηκαν κι από το Αγιο Ορος αφού φτάσανε μέχρι το Βατοπαίδι (δείτε εδω)
– Το 2017 (και καθ’ εκάστην ανά την Ελλάδα) είχαμε στην Κυψέλη, και μάλιστα υπό την Ιερα Αρχιεπισκοπή Αθηνών, τις “ἑορταστικὲς λατρευτικὲς ἀκολουθίες (όπου) ὑπῆρχε πρὸς προσκύνησιν ἡ ἱερὰ ἐμβάδα (=παντόφλα) τοῦ Ἁγίου (Γερασίμου – μεγάλη η χάρη του), ποὺ ἔφερε ταπεινὸς προσκυνητὴς τοῦ Ἁγίου, προκειμένου καὶ οἱ ἐνορίτες μας νὰ λάβουν τὴν ἁπτὴ εὐλογία τοῦ Ἁγίου μας” (δείτε εδω).

Η’ εκείνη η ιστορία, στο Αγρίνιο, με τα βρασμένα κάστανα που φίλεψε σε πιστούς ο Αγιος το 1990. Εκείνοι, ξέρετε, κράτησαν ένα από τα βρασμένα κάστανα. Και μετά από τρεις δεκαετίες, το 2017, Εκκλησίες στο Αγρίνιο τελούσαν αγρυπνία προς τιμήν του κάστανου. Καθότι το βρασμένο κάστανο που πήρε ο πιστός της παρέας, είχε την θεία φώτιση και το φύλαξε. Και έτσι – σύμφωνα με την ανακοίνωση των διοργανωτών της αγρυπνίας για το ευλογημένο βρασμένο κάστανο του Αγιου Παΐσιου – “έως σήμερα, 27 χρόνια μετά, παραμένει κατά θαυμαστό τρόπο, αναλλοίωτο, ενώ ακούγεται ακόμη και ο καρπός μέσα σε αυτό»…

(*) Για να ξέρετε, πάντως, και για να μην πάει το μυαλό σας στο κακό, άμα από πανήγυρη σε πανήγυρη δείτε… άλλες παντούφλες του Αγιου Σπυρίδωνα, δεν φταίει που όσοι τις βγάζουν για προσκύνημα είναι χριστέμποροι. Οχι. Οι πολλές (και διαφορετικές παντούφλες – όλες ιερές) οφείλεται στο ότι ο Αγιος, παρότι πάνε 17 αιώνες από τότε που πέθανε, συνεχίζει να κάνει… βόλτες: “Ο άγιος Σπυρίδωνας πολλές φορές βγαίνει από την εκκλησιά του στην Κέρκυρα, που είναι το λείψανό του, και γυρίζει τη θάλασσα και τη στεριά, για να κάμει καλά και να βοηθήσει εκείνους που τον επικαλούνται. Γι’ αυτό χαλάει τα υποδήματά του, και είναι αναγκασμένοι να του τ’ αλλάζουν κάθε τόσο.“ (Νικόλαος Πολίτης, “Παραδόσεις”)

– Κάθε Πάσχα, δε, έχουμε το επαναλαμβανόμενο θαύμα του Αγίου Φωτός, του οποίου η έλευση έχει φροντίσει το κράτος μας και η κυρίαρχη θρησκεία του να γίνεται με εκείνο τον τρόπο που θα ζήλευε κάθε “μάρτυρας’ του παγανισμού.

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Μα, κατά την παράδοση, εκτός από σμύρνα και λιβάνι, οι Μάγοι προσήλθαν στη φάτνη κρατώντας και χρυσό. Και ο χρυσός ανέκαθεν προσέλκυε τους «αγιογδύτες»…

***

Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε, εδώ, με εμφαντικό τρόπο, ότι τι πιστεύει κανείς είναι αναφαίρετο προσωπικό του δικαίωμα. Εκείνο που δεν είναι δικαίωμα κανενός είναι να καπηλεύεται και να μιζάρει πάνω στην πίστη των ανθρώπων, σε όποιο Θεό κι αν αυτοί πιστεύουν.

Το ανεπίτρεπτο είναι μερικοί «ξύπνιοι» να έχουν μετατρέψει σε επάγγελμα τις ανασφάλειες, τις μεταφυσικές προσεγγίσεις, τα αγνά αισθήματα των ανθρώπων και να εξαργυρώνουν αυτή την αθωότητα στα πανέρια με τα κομποσκοίνια, τα φυλαχτά, τις «άγιες» εικονίτσες και το …μαλλί της γριάς, που, επίσης, πωλείται σε απίστευτες ποσότητες έξω από τα κάθε λογής προσκυνήματα.

Βέβαια, όλη αυτή ιστορία των «θαυματουργών» και «άγιων» αντικειμένων, που περιφέρονται εδώ και 2.000 χρόνια για να «υπενθυμίσουν» την ύπαρξη του Θεού στους πιστούς, είναι παλιά. Δεν περίμεναν δηλαδή τους προφήτες και ευαγγελιστές των Παίσιων για να εξασκηθούν στο εν λόγω εμπόριο.

Για το εμπόριο της απάτης πρόκειται. Βαριά κουβέντα και γι’ αυτό θα προσκομίσουμε τις αναγκαίες αποδείξεις για του λόγου το αληθές. Για όποιον, λοιπόν, έχει αμφιβολία ότι η επίσημη Εκκλησία έχει καταστήσει μια τεράστια μπίζνα εξαπάτησης την υπόθεση των κάθε φορά εκτιθέμενων φετίχ της χριστιανοσύνης, τον καλούμε να διαβάσει δυο πολύ ενδιαφέροντα βιβλία, που – ανάμεσα σε πλήθος άλλων – προσφέρουν συγκεντρωτικά στοιχεία για το εν λόγω εμπόριο. Το ένα είναι το βιβλίο «Αντιγνώση – τα δεκανίκια του καπιταλισμού» της Λιλής Ζωγράφου (εκδόσεις «Αλεξάνδρεια») και το δεύτερο του Γιαρουσλάφσκι με τίτλο «Πώς γεννιούνται και πώς πεθαίνουν οι θεοί και οι θεές» (εκδόσεις «Γνώσεις»).

Εκεί, λοιπόν, θα βρούμε καταγεγραμμένα τα εξής πολύτιμα στοιχεία για να εξάγουμε τα αναγκαία συμπεράσματα. Εχουμε και λέμε λοιπόν:

– Η Κλερμόν και η Σαρόλ είναι δυο γαλλικές πόλεις. Μέχρι εδώ, τίποτα το παράξενο. Το παράξενο βρίσκεται στο γεγονός ότι στις εκκλησίες των δυο αυτών πόλεων καλούνταν οι πιστοί να δουν με τα …μάτια τους τον «άγιο ομφαλό» του Χριστού. Επομένως, ο Ιησούς δεν είχε έναν, αλλά …δυο ομφαλούς. Αλλά έχει και συνέχεια. Διότι, έλα που υπάρχει και τρίτος «άγιος ομφαλός»! Αυτός ο τελευταίος, όμως, είναι …κομμένος στα δυο. Το ένα του μέρος βρίσκεται στον καθεδρικό ναό της Ρώμης Λατεράν, το άλλο του μέρος στη Σάντα Μαρία. Πρέπει να …μοιράζεται η δουλειά, βλέπετε.

– Πέραν του «ομφαλού», πολυπληθή είναι, απ’ ό,τι φαίνεται, και τα «άγια σπάργανα» του Ιησού, αφού και εδώ υπάρχουν περισσότερα του ενός. Οπως μας πληροφορούν τα αναγνώσματα που αναφέραμε, η μια «άγια» αλλαξιά βρίσκεται στην εκκλησία του Αγίου Παύλου, στη Ρώμη. Υπάρχει, όμως, κι άλλη αλλαξιά. Στον καθεδρικό ναό της πόλης Ααχεν… Πάλι καλά, που δε δημιούργησαν ολόκληρη …γκαρνταρόμπα οι απατεώνες.

– Στη Γένοβα, τώρα, αλλά και σε μερικές ακόμα εκκλησίες της Λωραίνης, το «χριστεμπόριο» γίνεται με …άχυρα. Πρόκειται, φυσικά, για «άγια άχυρα», προερχόμενα, λέει, από το παχνί στο οποίο γεννήθηκε ο Ιησούς και επί των οποίων ξάπλωσε το βρέφος…

– Προσέξτε τώρα το ακόλουθο «θαύμα». Ο Ιησούς ήταν, ως γνωστόν, Εβραίος. Ως εκ τούτου, κατά τη γέννησή του, υπέστη την περιτομή. Αν νομίζετε ότι το κομμάτι του δέρματος που αφαιρέθηκε από τον Ιησού είναι ένα, πλανάσθε. Ετσι μαθαίνουμε ότι στα χέρια διαφόρων μοναχών διαφόρων εκκλησιών υπάρχει κι από ένα κομμάτι αυτού του περιτμημένου δέρματος. Σύνολο; Ούτε ένα ούτε δυο, αλλά δεκαεφτά (!) τέτοια κομματάκια «αγίου» δέρματος από την περιτομή του Ιησού εκτίθενται ανά τις εκκλησίες.

– Γνωστό είναι, επίσης, ότι κατά την παράδοση του χριστιανισμού ο Ιησούς έκανε και θαύματα. Ενα από τα θαύματα ήταν και εκείνο της Κανά. Εκεί, δηλαδή, που οι 5 στάμνες με το νερό μεταμορφώθηκαν σε στάμνες με κρασί. Ελα, όμως, που, 2000 χρόνια αργότερα, μπορεί να μη γίνονται θαύματα με το περιεχόμενο της στάμνας, αλλά γίνονται θαύματα με τις στάμνες αυτές καθ’ εαυτές! Ετσι, αν πιστέψουμε τους διάφορους κατόχους «άγιας» στάμνας από την Κανά, τότε οι στάμνες, από 5 που ήταν επί εποχής Ιησού, με την πάροδο του χρόνου …πολλαπλασιάστηκαν και έγιναν 14. Τόσες υπάρχουν και εκτίθενται σε προσκυνήματα σε διάφορες εκκλησίες στην Πίζα, στη Ραβένα, στη Βενετία, στο Παρίσι κ.α.

– Θα ‘λεγε κανείς, όμως, ότι όλα τα παραπάνω ωχριούν μπροστά στην εφευρετικότητα των παπάδων της πόλης της Βαντόμ. Αυτοί, όπως ισχυρίζονται, κατέχουν, λέει, …δάκρυα του Χριστού. Από εκεί και πέρα, έχουμε και λέμε: Στην εκκλησία Ευαγγελισμός της Μόσχας υπάρχουν, λέει, «τρίχες από τα γένια» του Ιησού, αλλά και αίμα από το πλευρό του. Στο μοναστήρι του Αγίου Βερνάρδου υπάρχει ένα δόντι της παιδικής ηλικίας του Ιησού. Στον καθεδρικό ναό της Κλερμόν υπάρχουν μαλλάκια και νύχια του Ιησού από τη βρεφική του ηλικία.

– Κλείνοντας αυτή την περιήγηση στον κόσμο των «αγίων» εκθεμάτων, προσθέτουμε ότι, αν προσθέσουμε τα ανά τη Γη εκθέματα εκ μέρους των κομπογιαννιτών της πίστης, προκύπτει ότι: α)Το σφουγγάρι με το οποίο ποτίστηκε ξίδι ο Ιησούς στο σταυρό δεν είναι ένα, αλλά έξι(!), β)οι «άγιοι» χιτώνες του ανέρχονται σε ντουζίνες, (γ) τα καρφιά που τον σταύρωσαν δεν είναι ούτε δυο, ούτε τρία, ούτε 4, αλλά …32! Οσο για το ακάνθινο στεφάνι, έχει κι αυτό πολλαπλασιαστεί. Το πρώτο εμφανίστηκε να δωρίζεται στα 1588 από τον πατριάρχη Ιερεμία στον τσάρο Θεόδωρο. Ενα άλλο, όμως, είχε αγοραστεί και από τον Λουδοβίκο τον 15ο. Σιγά σιγά, όμως, ο πολλαπλασιασμός παράγινε κι έτσι είναι 800 (!) οι εκκλησίες, που ισχυρίζονται ότι διαθέτουν κι από ένα κομμάτι του ακάνθινου στέφανου…

Θα σταματήσουμε την περιήγηση εδώ, αφού συμπληρώσουμε ότι από τον παραπάνω συρφετό τον «χριστεμπόρων» δεν έλειψε κάποτε και εκείνος ο πάπας, που, ενώπιον των πιστών, ισχυρίστηκε ότι μετέφερε στη Γένοβα από τη Βηθλεέμ λίγη «ανάσα» του Ιησού, σφραγισμένη μέσα σε μια μποτίλια!

Είναι ώρα να κλείσουμε το θέμα, προσκομίζοντας μια ακόμα απόδειξη για το εμπόριο που έχει στηθεί γύρω από ναούς με την καθοδήγηση των συγκαιρινών μας Μακαριοτάτων Πατέρων. Ο εκφέρων τα κάτωθι λόγια είναι υπεράνω πάσης υποψίας, αφού πρόκειται για τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό. Ιδού, λοιπόν, πως ο Γιαρουσλάφσκι μετέφερε (όλο το βιβλίο εδω) την επιστολή του Ναζιανζηνού στον Αγιο Ιερώνυμο και ας το λάβουν υπόψη τους οι ενδιαφερόμενοι:

«Εχουμε ανάγκη από όσο το δυνατόν περισσότερους μύθους για να μπορούμε να εντυπωσιάζουμε τον όχλο. Οσο λιγότερο καταλαβαίνει ο όχλος, τόσο πιο ενθουσιώδης γίνεται…».

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ