Ο δεκάλογος της αντιλαϊκής «σταθερότητας» ένας ακόμα σοβαρός λόγος για την ενίσχυση του ΚΚΕ

 
Σήμα κλιμάκωσης της αντιλαϊκής επίθεσης για να θωρακιστούν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων ενόψει των μεγάλων «αναταράξεων» που είναι μπροστά δίνουν οι εκθέσεις της Τράπεζας της Ελλάδας (ΤτΕ) και του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) που δημοσιεύτηκαν τις προηγούμενες μέρες, σκιαγραφώντας το οικονομικό πρόγραμμα της όποιας επόμενης κυβέρνησης.

Ο αντιλαϊκός «δεκάλογος» περιλαμβάνει:

1.Καθήλωση των μισθών και κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης αφού, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην έκθεση της ΤτΕ «η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας θα πρέπει να συνεχιστεί, διατηρώντας συγκρατημένες τις μισθολογικές αυξήσεις» και «σταθμίζοντας» «τις εξελίξεις στην παραγωγικότητα μεσοπρόθεσμα, καθώς και την τρέχουσα συγκυρία υψηλής αβεβαιότητας», όπως ακριβώς δηλαδή «σταθμίζει» και ο κατάπτυστος νόμος Βρούτση - Αχτσιόγλου.

Αλλά και προετοιμάζοντας τις επόμενες αντεργατικές ανατροπές, όπως π.χ. αυτές για την «εναρμόνιση» οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής, τη «μείωση του μη μισθολογικού κόστους», τις νέες αντιασφαλιστικές ανατροπές κ.ά.

2. Κλιμάκωση των πλειστηριασμών και εκβιασμών στα χρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά, αφού, όπως χαρακτηριστικά καταγράφεται στην έκθεση της ΤτΕ, «ως προς τα Μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια (ΜΕΔ), απαιτείται εντατικότερη προσπάθεια περαιτέρω μείωσής τους, όταν μάλιστα δεν έχει ακόμη καταγραφεί η πλήρης επίδραση της ενεργειακής κρίσης και του πληθωρισμού στην ποιότητα του δανειακού χαρτοφυλακίου των τραπεζών».

Παράλληλα, σημειώνεται ότι παρά το πέρασμά τους εκτός ισολογισμών με τη μεταβίβασή τους στα funds, «το απόθεμα των ΜΕΔ εξακολουθεί να υφίσταται όσον αφορά την πραγματική οικονομία και να θέτει μεγάλο αριθμό οφειλετών εκτός χρηματοδότησης από τον τραπεζικό τομέα».

3. Γενίκευση της ενεργειακής φτώχειας, με την ακόμα πιο αποφασιστική προώθηση της στρατηγικής της «πράσινης μετάβασης». «Η μερική ανακοπή στην πρόοδο της αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης λόγω της ενεργειακής κρίσης δεν θα πρέπει να αποκτήσει μόνιμο χαρακτήρα», σημειώνεται.

4. Διασφάλιση της «επενδυτικής βαθμίδας» που «θα οδηγούσε σε πολύ μεγάλη διεύρυνση της επενδυτικής βάσης για τα ελληνικά κρατικά ομόλογα» - ώστε το αστικό κράτος να τροφοδοτήσει με φτηνό χρήμα τους ομίλους - και «θα ασκούσε θετική επίδραση και στις ελληνικές επιχειρήσεις και τράπεζες μέσω της μείωσης του κόστους δανεισμού τους και της προσέλκυσης νέων κεφαλαίων», όπως λέγεται.

Εκείνο που δεν λέγεται είναι ότι για την ανάκτηση «της επενδυτικής βαθμίδας», οι αγορές «αξιολογούν» μεταξύ άλλων την «κωδικοποίηση» και επέκταση της αντεργατικής νομοθεσίας, τη δημιουργία του νέου φορέα ακινήτων που θα αναλάβει να «τρέξει» μια ώρα αρχύτερα πλειστηριασμούς και εκβιασμούς σε βάρος των λαϊκών νοικοκυριών, τις «μεταρρυθμίσεις» στην αστική Δικαιοσύνη, ώστε με γρηγορότερους ρυθμούς να υλοποιούνται τα «θέλω» των επιχειρηματικών ομίλων σε βάρος του λαού, τις νέες αντιδραστικές αλλαγές στον τομέα της Πρωτοβάθμιας Υγείας, για να «τρέξει» παραπέρα η εμπορευματοποίηση που σμπαραλιάζει το δημόσιο σύστημα Υγείας και «γεννά ευκαιρίες» για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

5.«Συνέχιση της δυναμικής υλοποίησης μεταρρυθμίσεων και επενδύσεων στο πλαίσιο του προγράμματος "Ελλάδα 2.0"». Υλοποίηση, δηλαδή, του υπερμνημονίου του Ταμείου Ανάκαμψης, με κύριους άξονες τις «παραγωγικές δημόσιες επενδύσεις», τους πακτωλούς δηλαδή κρατικής χρηματοδότησης που «παρέχουν σημαντική δημοσιονομική ώθηση» στις «πράσινες» και ψηφιακές μπίζνες και την «υλοποίηση μεταρρυθμίσεων».

Την επιτάχυνση δηλαδή των αντιδραστικών ανατροπών για τον λαό, οι οποίες, θυμίζουμε, μεταξύ άλλων προβλέπουν την παραπέρα «απελευθέρωση» - εμπορευματοποίηση σε τομείς όπως η Ενέργεια, οι μεταφορές, το νερό και η Υγεία, την επιτάχυνση εξαγορών και συγχωνεύσεων σε βάρος των αυτοαπασχολούμενων, τον «ψηφιακό μετασχηματισμό» για ακόμα αποτελεσματικότερο αστικό κράτος στη φορομπηξία, τη στήριξη της «πράσινης μετάβασης» που σηματοδοτεί πανάκριβα «πράσινα» εμπορεύματα, νέα χαράτσια για την κατοικία, τις μετακινήσεις, την Ενέργεια.

6.Επιστροφή σε περιοριστική πολιτική και ματωμένα πλεονάσματα ήδη από τη φετινή χρονιά, για να θωρακιστούν τα κέρδη των ομίλων. Ο λαός θα ματώσει τώρα από τις νέες περικοπές και την ενίσχυση της φοροληστείας, που θα έρθουν να προστεθούν στον πληθωρισμό, στην ακρίβεια, στην εκτίναξη των επιτοκίων και τα άλλα «μέτρα αποπληθωρισμού» με τα οποία πληρώνει και την «επεκτατική» πολιτική των προηγούμενων χρόνων.

Ενδεικτικές άλλωστε ότι σε κρίση και ανάπτυξη, με «επεκτατική» και «περιοριστική» αστική διαχείριση, χαμένος είναι ο λαός είναι και οι αναφορές της ΤτΕ ότι «λαμβάνοντας υπόψη την εμπειρία από τη διαχείριση των κρίσεων του παρελθόντος» απαιτείται «στην ανοδική φάση του οικονομικού κύκλου να δημιουργούνται τα αναγκαία αποθέματα ασφαλείας και τα δημοσιονομικά περιθώρια τα οποία θα επιτρέπουν την άσκηση διακριτικής δημοσιονομικής πολιτικής σε έκτακτες συγκυρίες».

7.Σε αυτά τα πλαίσια προβλέπεται και μάζεμα στα όποια επιδόματα και «pass», τα οποία δόθηκαν το προηγούμενο διάστημα με βασικό στόχο να στηρίξουν την «εισπραξιμότητα» των ενεργειακών ομίλων και σουπερμαρκετάδων, και τώρα αποσύρονται για να στηρίξουν τους επόμενους στόχους του κεφαλαίου, αφήνοντας ακόμα πιο εκτεθειμένα τα λαϊκά στρώματα στις ανατιμήσεις και την ακρίβεια που συνεχίζουν να «τρέχουν» με διψήφια ποσοστά.

Στα πλαίσια αυτά, όπως σημειώνει η ΤτΕ, ναι μεν «οι σχετικές δράσεις είναι αναγκαίες προκειμένου να στηριχθεί η ιδιωτική κατανάλωση και να διατηρηθεί η αναπτυξιακή δυναμική», οι τζίροι δηλαδή των ομίλων, αλλά «υπό τις παρούσες συνθήκες» αυτά θα πρέπει να είναι «α) προσωρινά, β) στοχευμένα και γ) προσαρμοσμένα στην ανάγκη αντιμετώπισης της ενεργειακής κρίσης», όπως απαιτεί και η ΕΕ.

8. Ενίσχυση της «εξωστρέφειας» και παράλληλα προσέλκυση ξένων επενδύσεων με κρατικές πλάτες για τη διαμόρφωση υποδομών, νέες φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο και επιτάχυνση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων.

Οπως λέγεται, «προαπαιτούμενα για την προσέλκυση επιπρόσθετων επενδύσεων από το εξωτερικό αποτελούν οι υποδομές (μεταφορών, Ενέργειας, πληροφορικής και επικοινωνιών), η ανάπτυξη εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού, η ενίσχυση της έρευνας και ανάπτυξης και η ενσωμάτωση της χώρας στις παγκόσμιες αλυσίδες αξίας».

Από την «ανάποδη», για τον λαό, όλα αυτά σηματοδοτούν υποδομές «κομμένες και ραμμένες» στα σχέδια του κεφαλαίου, την ώρα που η αντιπλημμυρική, αντισεισμική, αντιπυρική θωράκιση και οι υπόλοιπες υποδομές για τις λαϊκές ανάγκες θα μπαίνουν διαρκώς στο «ζύγι» του κόστους - οφέλους του αστικού κράτους και του κεφαλαίου, ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, ακόμα στενότερη προσαρμογή της Ερευνας στις ανάγκες του κεφαλαίου.

Ενώ και η περιβόητη «εξωστρέφεια» που, όπως καταγράφει και η έκθεση του ΙΟΒΕ, «εκτινάχθηκε» τα προηγούμενα χρόνια, σπάζοντας νέα ρεκόρ, αφήνει ακόμα πιο εκτεθειμένη την καπιταλιστική οικονομία στις «σημαντικές πιέσεις στις εξαγωγές εμπορευμάτων λόγω της επιβράδυνσης των οικονομιών στο εξωτερικό».

9. «Σχεδιασμός ενός (...) αξιόπιστου μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού πλαισίου» με μπούσουλα και την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ για τα επόμενα πολλά χρόνια.

Κι αν έχει κανείς αμφιβολία για το ότι ο στόχος της «βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους» σηματοδοτεί μνημόνια διαρκείας για τον λαό, δεν έχει παρά να δει τις επισημάνσεις για το πώς αυτή θα επιτευχθεί, μέσα από την «εφαρμογή ενός αξιόπιστου μηχανισμού κυρώσεων σε περίπτωση μη συμμόρφωσης, ο οποίος θα είναι αρκετά αυτοματοποιημένος, αφήνοντας λίγα περιθώρια πολιτικών παρεμβάσεων».

...και μία, αντιλαϊκές «σταθερές»

10. Για την υλοποίηση όλων των παραπάνω, τα αστικά επιτελεία παρουσιάζουν ως βασικό «προαπαιτούμενο» την αντιλαϊκή «σταθερότητα», την απρόσκοπτη συνέχιση της στρατηγικής υπέρ του κεφαλαίου που τσακίζει τον λαό.

«Εχει ιδιαίτερη σημασία η σταθερότητα της οικονομικής πολιτικής ώστε να μην εκτίθενται σε υπερβολική αβεβαιότητα οι επιχειρήσεις», σημειώνει το ΙΟΒΕ, σημειώνοντας ότι «το ενδεχόμενο να υπάρξουν δυσκολίες και καθυστερήσεις στον σχηματικό κυβέρνησης αποτελεί πηγή ανησυχίας για αστάθεια, κάτι που δεν θα ήταν καλό για την εικόνα της χώρας».

Ενώ αντίστοιχες επισημάνσεις έκανε και ο διοικητής της ΤτΕ, Γ. Στουρνάρας, λέγοντας ότι «απαιτείται σύνεση και υπευθυνότητα των πολιτικών δυνάμεων καθώς και στήριξη των εθνικών στόχων ώστε να διατηρηθεί το κλίμα εμπιστοσύνης στις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα πρέπει να συμφωνήσουν στην υλοποίηση των βασικών δεσμεύσεων της οικονομικής πολιτικής...».

Οι «παραινέσεις» βέβαια είναι περιττές, όταν απευθύνονται στη ΝΔ, στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ΠΑΣΟΚ και τα λοιπά εν αναμονή «εξαπτέρυγα» της όποιας επόμενης αντιλαϊκής κυβέρνησης. Ολοι τους άλλωστε συνυπογράφουν το παραπάνω κοινό πρόγραμμα, τις δεσμεύσεις του Ταμείου Ανάκαμψης και του επόμενου Συμφώνου Σταθερότητας, την επιστροφή στα ματωμένα πλεονάσματα, ενώ καταθέτουν και τις δικές τους «εποικοδομητικές προτάσεις» για την ένταση των εκβιασμών και πλειστηριασμών στα χρεωμένα σπίτια, για την εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας κ.ο.κ.

Στην πραγματικότητα λοιπόν οι συμβουλές αυτές περί «σταθερότητας» απευθύνονται στον λαό, την ίδια ώρα που όλα τα παραπάνω ένα προς ένα δείχνουν ότι από αυτήν τη σταθερότητα ο ίδιος έχει να περιμένει μόνο αστάθεια και νέες μεγάλες θυσίες. Αντίθετα, σταθερότητα για τον ίδιο είναι να νιώθουν επιχειρηματικοί όμιλοι, κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου πιο ασταθείς, να δυναμώσει η πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες του, για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, ΣΣΕ παντού, στήριξη του εισοδήματος αγροτών και αυτοαπασχολούμενων, απαγόρευση των πλειστηριασμών, κατάργηση του ΦΠΑ και των ειδικών φόρων σε καύσιμα, Ενέργεια, βασικά είδη διατροφής, για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία. Αυτήν τη σταθερότητα μπορεί να ενισχύσει μόνο με ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ.