Τα «έργα και οι ημέρες» τους ή πώς ο ένας κόβει και ο άλλος ράβει όσον αφορά μισθούς και εργασιακά δικαιώματα
Η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ έχουν μπει σε μια προεκλογική πλειοδοσία με εξαγγελίες για αυξήσεις των μισθών,
κάτω από τη μεγάλη κατακραυγή των εργαζομένων που εδώ και 11 χρόνια
συνεχίζουν να βλέπουν το εισόδημά τους να μειώνεται. Τα κόμματα του
κεφαλαίου, που ο λαός μας τα έχει καταδικάσει για τη σκληρή τους
αντιλαϊκή πολιτική, πρέπει να απολογηθούν και όχι να δίνουν ξανά
υποσχέσεις γραμμένες στο χιόνι, για να εξασφαλίσουν ψήφους.
Καλά, γιατί δεν τα έκαναν τόσα χρόνια; Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ που ως κυβέρνηση λέει ότι είχε «θηλιά στο λαιμό», γιατί δεν στήριξε τις προτάσεις νόμου του ΚΚΕ ως αντιπολίτευση; Οχι μόνο δεν τις στήριξε αλλά ψήφισε και τον μισό νόμο Χατζηδάκη όπως και άλλες αντεργατικές ρυθμίσεις, τόσο στη Βουλή όσο και στο Ευρωκοινοβούλιο, με πιο χαρακτηριστική την ευρωπαϊκή Οδηγία που προβλέπει ακόμα και μειώσεις των κατώτατων μισθών αν η καπιταλιστική οικονομία μπει σε κρίση. Το ίδιο και το ΠΑΣΟΚ. Ταυτόχρονα, κρύβουν ότι το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας, η εξάμηνη εποπτεία και τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης είναι μια νέα «θηλιά», μια νέα δέσμη αντιλαϊκών μέτρων για τους εργαζόμενους, ένα νέο υπερμνημόνιο. Το μόνο που κάνουν είναι να κοροϊδεύουν!
Πριν από την καπιταλιστική κρίση του 2008 και τα τρία μνημόνια του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, υπογράφονταν πάνω από 100 κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας τον χρόνο, διατηρώντας ένα ανώτερο επίπεδο μισθών στις κλαδικές ΣΣΕ σε σχέση με τον κατώτατο, από 20% έως 100%. Φτάσαμε το 2022 να έχουν υπογραφεί μόλις τρεις πανελλαδικές κλαδικές. Επιπλέον, κάποιες τοπικές κλαδικές ΣΣΕ δεν έγιναν υποχρεωτικές από την κυβέρνηση, όπως των ξενοδοχοϋπαλλήλων στα Χανιά, αξιοποιώντας φυσικά το αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο, όπως άλλωστε είχε κάνει και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν είχε κάνει υποχρεωτική τη Συλλογική Σύμβαση των μεταλλεργατών της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης. Τα σχετικά στοιχεία είναι αποκαλυπτικά, με πρόσφατες εκτιμήσεις να δείχνουν ότι στην Ελλάδα σήμερα καλύπτονται από Συλλογικές Συμβάσεις κάτω από το 25% των εργαζομένων. Αυτή είναι η πραγματικότητα που δεν μπορούν να κρύψουν τα κόμματα του κεφαλαίου.
Αυτό που κρύβουν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ είναι ότι, σύμφωνα με τους νόμους τους, για να υπάρχουν μικρές ονομαστικές αυξήσεις στον κατώτατο μισθό προϋπόθεση είναι να υπάρχουν σταθερά ανοδικοί δείκτες στην καπιταλιστική «ανάπτυξη», δηλαδή ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων ώστε να μη θίγεται η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτός είναι ο λόγος που όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα καθήλωσαν τον ονομαστικό κατώτατο μισθό οριακά πάνω από το 2011, ο μέσος μισθός παραμένει 25% μειωμένος σε σχέση με το 2010, ενώ οι πραγματικοί μισθοί των εργαζομένων στην Ελλάδα - με βάση τα επίσημα στοιχεία του ΟΟΣΑ για το 2022 - είναι μειωμένοι κατά 7,6%. Και αυτά σε συνδυασμό με το σμπαράλιασμα των εργασιακών σχέσεων και την κατάργηση του 8ωρου.
Ομως, οι προβλέψεις της ΕΕ, αστικών κυβερνήσεων όλων των αποχρώσεων και διεθνών χρηματοοικονομικών οργανισμών για το ξέσπασμα μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης μετατρέπουν αυτές τις υποσχέσεις σε λόγια του αέρα. Οι προβλέψεις αυτές επιβάλλουν τα πρόσθετα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα του νέου Συμφώνου Σταθερότητας και του Ταμείου Ανάκαμψης, την επιβολή μιας πιο σκληρής περιοριστικής πολιτικής. Πρακτικά, νέες, ακόμα πιο επώδυνες θυσίες για τους εργαζόμενους, ακόμα μεγαλύτερη «ευελιξία», εξαντλητικά ωράρια, απλήρωτες υπερωρίες, μείωση των πραγματικών μισθών και της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων.
Σε αυτήν την πορεία είναι δεσμευμένα όλα τα κόμματα του κεφαλαίου, γι' αυτό όχι μόνο αφήνουν ανέγγιχτο το θεσμικό πλαίσιο που τσακίζει Συλλογικές Συμβάσεις και δικαιώματα, με πιο εμβληματικούς έως τώρα τους νόμους Βρούτση - Αχτσιόγλου και Χατζηδάκη αλλά δεσμεύονται να το θωρακίσουν και με νέους αντιλαϊκούς νόμους. Εχουν κοινό αντιλαϊκό πρόγραμμα. Γι' αυτό, για παράδειγμα, κανένα από αυτά τα κόμματα, ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, που θέλουν να παρουσιάζονται ως πιο φιλεργατικά, δεν αναφέρει στο πρόγραμμά του την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, παρά μόνο «κάποιων», χωρίς να διευκρινίζουν «ποιους»!
Σίγουρα πάντως όχι του μισού νόμου Χατζηδάκη που ψήφισαν, της Υπουργικής Απόφασης του ΣΥΡΙΖΑ που έκανε υποχρεωτική την αντιπροσώπευση των εργοδοτών στην Ενωσή τους κατά 51% για να είναι έγκυρη μια ΣΣΕ, του νόμου Βρούτση για τις κλαδικές ΣΣΕ που τα συνδικάτα πρέπει να παρουσιάζουν οικονομοτεχνική μελέτη που να αποδεικνύει ότι δεν θίγεται η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων ενός κλάδου, του νόμου για την κατάργηση της Κυριακής αργίας, του νόμου για την «ευελιξία» και τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, τη μείωση των αμοιβών των υπερωριών, νόμων που είχαν ως αποτέλεσμα την 9ήμερη συνεχόμενη εργασία στους σιδηροδρομικούς, στους γιατρούς, σε πολλούς άλλους κλάδους, τη δουλειά χωρίς ρεπό για μήνες στους ξενοδοχοϋπαλλήλους.
Πρακτικά μιλάνε για μισθούς που συνδέονται με 10ωρα και 12ωρα, με έξι και επτά μέρες δουλειάς, χωρίς ρεπό και με δεκάδες απλήρωτες υπερωρίες για κάθε εργαζόμενο. Η άσχημη κατάσταση των εργαζομένων σε κλάδους όπως του τουρισμού, της ναυτιλίας και των μεταφορών εν γένει, σε κλάδους της βιομηχανίας όπως τα τρόφιμα - ποτά, το επιβεβαιώνει. Ο πρόσφατος θάνατος ενός 50χρονου εργάτη πάνω στη μηχανή που δούλευε, σε μεγάλη βιομηχανία, αφού εργαζόταν 15 συνεχόμενα 12ωρα για να συμπληρώσει το εισόδημα της οικογένειάς του αφού ο μισθός του ήταν μόλις 1.000 ευρώ, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη με τους πραγματικούς όρους της «ελαστικής» απασχόλησης και της «ευελιξίας» που ρίχνουν ακόμα περισσότερο τον πραγματικό μισθό. Δύο μόνο στοιχεία: Πρώτο, είναι χαρακτηριστικό ότι ο αριθμός των μισθωτών με μερική απασχόληση, από 305.685 το 2011, εκτοξεύτηκε στους 735.125 το 2021 και, δεύτερο, ότι οι απολύσεις - αποχωρήσεις το 2022 έφτασαν το αστρονομικό νούμερο των 2.838.458! Φτάσαμε, δηλαδή στο σημείο ο απόλυτος αριθμός των αποχωρήσεων - απολύσεων μέσα σε έναν χρόνο να αντιστοιχεί στον συνολικό αριθμό των μισθωτών, σαν κάθε εργαζόμενος να απολύεται τουλάχιστον μία φορά στη διάρκεια ενός έτους και σε κάθε πρόσληψη να αντιστοιχεί σχεδόν μία απόλυση.
Εκεί που η αθλιότητα και τα ψέματα σπάνε κάθε ρεκόρ για τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ είναι ότι θα επαναφέρουν τους κλαδικούς και τον μέσο μισθό το 2027 στο επίπεδο του 2010, όχι γιατί θα κάνουν υποχρεωτικές τις κλαδικές Συλλογικές Εργασίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις αλλά μέσα από τις επενδύσεις!!! Μα οι επενδύσεις από τους καπιταλιστές προϋποθέτουν τον ενταφιασμό των συλλογικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, τη μετατροπή των χώρων δουλειάς σε «ειδικές οικονομικές ζώνες» όπου οργιάζουν η εργοδοτική αυθαιρεσία και η άγρια εκμετάλλευση. Αυτό το βλέπει ο καθένας σε όλες τις εμβληματικές επενδύσεις των τελευταίων ετών: Στο λιμάνι της COSCO, στα αεροδρόμια της «Fraport», στα Ναυπηγεία της Ελευσίνας και της Σύρου, στα μεγάλα εμπορικά κέντρα και τα σούπερ μάρκετ, στα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα, το είδαμε όλοι με το τραγικό σιδηροδρομικό έγκλημα στα Τέμπη.
Η διέξοδος βρίσκεται στην πρόταση του ΚΚΕ και στην αναμέτρηση του κινήματος της εργατικής τάξης με την αντιλαϊκή πολιτική και τους αντιδραστικούς νόμους που σμπαραλιάζουν το εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Με ισχυρό το ΚΚΕ και μαζικούς εργατικούς αγώνες μπορούμε να επιβάλουμε την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ για τις ΣΣΕ και τους μισθούς.
Την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης ως αφετηρίας για την αύξηση του κατώτατου μισθού, υιοθετώντας τα αιτήματα των συνδικάτων για αυξήσεις πάνω από 850 ευρώ και ταυτόχρονη επαναφορά των τριετιών. Πρακτικά, με την πρόταση του ΚΚΕ, ένας εργαζόμενους με μία τριετία θα δει τον μισθό του να αυξάνεται πάνω από 935 ευρώ σήμερα και όχι το 2027 που υπόσχεται η ΝΔ.
Αυτή η πρόταση είναι συνδεδεμένη με τις προτάσεις του ΚΚΕ για σταθερό ημερήσιο χρόνο δουλειάς, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο με κατάργηση των απλήρωτων υπερωριών και με την επαναφορά της κυριακάτικης αργίας.
Προτείνουμε τη ρήτρα αναπροσαρμογής των μισθών με βάση τον πληθωρισμό, ανεξάρτητα από την πορεία της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ως ουσιαστικό μέτρο της προστασίας του λαϊκού εισοδήματος, σε συνδυασμό με άλλα μέτρα που προτείνει το ΚΚΕ, όπως η αύξηση του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ για κάθε εργαζόμενο και η κατάργηση όλων των έμμεσων φόρων στα είδη πρώτης ανάγκης και την Ενέργεια. Γενναία αύξηση στην επιδότηση ενοικίου για τα εργατικά και λαϊκά νοικοκυριά.
Στο Δημόσιο υιοθετούμε την πρόταση των συνδικάτων για αυξήσεις 20%, τη χορήγηση όλων των μισθολογικών κλιμακίων και την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, για τους οποίους η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ δεν λένε κουβέντα.
Προτείνουμε την επαναφορά των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και την υποχρεωτικότητά τους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, που αποτελεί βασική προϋπόθεση για να αυξηθούν οι μισθοί σε όλες τις κλίμακες. Να επανέλθουν επίσης η μετενέργεια και η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης.
Αυτή είναι η μόνη φιλολαϊκή απάντηση στα ψέματα της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Τα αγωνιστικά παραδείγματα των οικοδόμων, των μεταλλεργατών της Ζώνης, των λιμενεργατών της COSCO, των διανομέων της «e-food», με τα στελέχη του ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή, το επιβεβαιώνουν.
Γι' αυτό, λοιπόν, το δίκαιο αίτημα των εργαζομένων για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς δεν μπορεί παρά να εκφραστεί και στις 21 Μάη με την καταψήφιση των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και την αποφασιστική στήριξη του ΚΚΕ. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να δυναμώσει η διεκδίκηση, για να βρεθεί στο στόχαστρο όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο που έχτισαν με τους νόμους τους όσοι κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα, για να κατακτήσουν οι εργαζόμενοι ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, να περιφρουρήσουν το εισόδημά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου