Ο Ζαραλίκος βαριέται βλέποντας πως δεν έχει αλλάξει τίποτα με τους κοψοχέρηδες, από τη δεκαετία του ’80, και καταπολεμά την ανία του με την Πολιτεία του Κωτσομπακογιάννη, που είναι με διαφορά ο καλύτερος δήμαρχος για να καταστρέψει μια άθλια πόλη.
Χρησιμοποιεί τις γνώσεις του από το Χάρβαρντ στις Κουκουβάουνες και απαντά ξεκάθαρα στο “αθώο” ερώτημα “γιατί να μην έχουμε ένα Χάρβαρντ στην Ελλάδα”, λέγοντας σαφώς: ρε δεν πάτε να…
Και ίσως να μην έχει τις απαντήσεις του Νίκου Κοτζιά για το 4άρι στην Κύπρο, ξέρει όμως πως τουλάχιστον η γειτονική Τουρκία δεν είναι προτεκτοράτο. Και είναι έτοιμος, την επόμενη μέρα των εκλογών να βάλε μπλουζάκι “τι ψηφίσατε ρε μ-λ-κες”, σε διάφορα χρώματα, ανάλογα με το αποτέλεσμα.
Δεν είναι ντροπή κάποιος να ξέρει λίγα γράμματα. Δεν είναι να τον κοροϊδεύεις. Με ενοχλεί κάποιος να υποτιμήσει και να προσβάλει τον άλλον γιατί έκανε ένα ορθογραφικό ή γραμματικό λάθος. Grammar nazis τους λένε και μάλλον δεν είναι τυχαίο. Ακόμα κι η νέα μόδα που γελάμε γιατί κάποιος δε μιλάει καλά μια ξένη γλώσσα είναι μακριά από την ηθική και την αισθητική μου. Είναι μια μορφή ρατσισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνήθως άλλωστε τα κριτήρια για όσους αποκλείστηκαν από το σχολείο είναι ταξικά. Οι περισσότεροι άνθρωποι που δεν κατάφεραν να μάθουν -πολλά- γράμματα είναι γιατί το ίδιο το σύστημα τους ήθελε στο περιθώριο και καταδικασμένους σε μια προδιαγεγραμμένη μοίρα για να μην αλλάξει η «Αγία Τάξη» των πραγμάτων. Και δεν είναι μόνο ο φόβος της κοινωνικής κινητικότητας, το σύστημα συνολικά ποντάρει σε μια γενικευμένη πνευματική ένδεια για να μπορεί να πουλά πιο αποτελεσματικά το όποιο αφήγημά του και να γυρίζει την κάμερα εκεί που θέλει.
Από την άλλη υπάρχουν οι «Άριστοι». Τα καλύτερα βιογραφικά της χώρας. Αυτοί που είχαν αγορασμένα τα πτυχία τους πριν καλά καλά βγουν από την κοιλιά της μαμάς τους και μετά πλασάρουν αυτήν την κοινωνική ανισότητα ως πνευματική υπεροχή. Όμως τα ρημάδια τα γράμματα θέλουν κόπο, θυσίες, ξενύχτια, μεροκάματα, είναι μια διαδικασία που δεν τελειώνει ποτέ. Φτύνεις αίμα να φτάσεις σε μια κορυφή για να δεις όχι πόσα έμαθες, αλλά πόσα ακόμα σου μένουν να μάθεις. Όταν λοιπόν, έχεις γεμίσει τον τοίχο με αγορασμένα πτυχία και το βιογραφικό σου με καλοπληρωμένες βούλες, τότε είσαι ένας γυμνός βασιλιάς. Κι αν έχεις και την αυτοπεποίθηση ότι όντως ξέρεις γράμματα ενώ είσαι μόνο ένα κακομαθημένο στουρνάρι, ένας άχρηστος βουτυρομπεμπές, τότε η κατάσταση γίνεται θλιβερή και κωμικοτραγική. Τότε είσαι ικανός να πιστεύεις ότι η Πολιτεία του Πλάτωνα όχι μόνο δεν είναι ένα θεωρητικό κατασκεύασμα, αλλά να διατάζεις να σκάψουν την Ακαδημία για να την βρεις από κάτω.
Επειδή όμως ο βασιλιάς και γυμνός, βασιλιάς παραμένει, σίγουρα ακόμα και στο άκουσμα τέτοιων ανοησιών θα υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες που θα χειροκροτούν με τη γλώσσα έξω και θα φωνάζουν «Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου». Καλύτερα βέβαια να μην ξέρετε τι γνώμη είχε ο Πλάτωνας για αυτούς και τι σχέδια έκανε για τη ζωή τους στην πνευματική του σκακιέρα.
Κυκλοθυμικός
Και βέβαια δεν είναι ντροπή να ξέρει κανείς λίγα γράμματα. Αυτό είναι σχεδόν κοινοτοπία να λέγεται και σήμερα και σε κάθε εποχή. Ντροπή όμως είναι σε κάθε περίπτωση να δικαιολογείται αυτό το καθεστώς με επιχειρήματα που δήθεν φέρουν αριστερό πρόσημο σαν κι αυτά του κατεβατού του Κυκλοθυμικού. Γιατί; Γιατί με κάτι τέτοια «επιχειρήματα» το καθεστώς της αμάθειας κι ημιμάθειας που επικρατεί στην Ελλάδα μόνο να διαιωνίζεται μπορεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΨΩ