Μια συνέντευξη που συζητήθηκε ήταν αυτή που παραχώρησε πρόσφατα ο επικεφαλής του ρωσικού ιδιωτικού στρατού «Βάγκνερ», Γιεβγκένι Πριγκόζιν, στον δημοσιογράφο Κονσταντίν Ντολγκόφ, ο οποίος απολύθηκε στη συνέχεια από το ειδησεογραφικό μέσο («Telega») στο οποίο εργαζόταν.
Ο Πριγκόζιν, που το τελευταίο διάστημα έχει εκφραστεί δημόσια με σκληρούς χαρακτηρισμούς κατά του υπουργού Αμυνας Σ. Σόιγκου και του γενικού επιτελάρχη των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων Β. Γκερασίμοφ, αναφέρθηκε στην πορεία της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, που η ρωσική ηγεσία τη χαρακτηρίζει «ειδική στρατιωτική επιχείρηση».
Ορισμένα σημεία των εκτιμήσεών του: «Ηρθαμε με θράσος, περάσαμε πατώντας με τις μπότες μας όλη την Ουκρανία αναζητώντας τους ναζί. Οσο ψάχναμε τους ναζί, κάναμε όση ζημιά μπορούσαμε σε όσους μπορούσαμε. Φτάσαμε στο Κίεβο και έπειτα - θα το πω στα Ρωσικά - χεστήκαμε και φύγαμε. Επειτα στη Χερσώνα, χεστήκαμε, φύγαμε. Και κάπως δεν μας βγαίνει όλο αυτό. Η ειδική στρατιωτική επιχείρηση (ΕΣΕ) έγινε για την "αποναζιστικοποίηση" και κάναμε την Ουκρανία ως έθνος γνωστή σε όλο τον κόσμο. Κάτι σαν τους Ελληνες ή τους Ρωμαίους στην εποχή της ακμής τους. Τώρα, σε ό,τι αφορά την "αποστρατιωτικοποίηση": Αν στην αρχή της ΕΣΕ είχαν φερ' ειπείν 500 άρματα μάχης, τώρα έχουν 5.000. Αν στην αρχή είχαν 20.000 στρατιώτες που ήξεραν να πολεμούν, τώρα έχουν 400.000. Με ποιον τρόπο λοιπόν την αποστρατιωτικοποιήσαμε; Αποδεικνύεται ότι έγινε το αντίθετο, εμείς - άγνωστο πώς - στρατιωτικοποιήσαμε την Ουκρανία».
Εκθειάζοντας τον ιδιωτικό στρατό του, ο Πριγκόζιν είπε τα εξής: «Σήμερα η ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία "Βάγκνερ" είναι ο καλύτερος στρατός στον κόσμο. Φυσικά, λόγω πολιτικής ορθότητας, πρέπει να πω ότι ο επόμενος καλύτερος είναι ο ρωσικός στρατός, αλλά νομίζω ότι οι Ουκρανοί σήμερα είναι ένας από τους ισχυρότερους στρατούς. Εχουν υψηλό επίπεδο οργάνωσης, υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης, υψηλό επίπεδο κατασκοπείας και ποικίλο οπλισμό. Χειρίζονται εξίσου καλά όλα τα οπλικά συστήματα, σοβιετικά και ΝΑΤΟικά. Δίνουν τα πάντα για την επίτευξη του υπέρτατου σκοπού τους, όπως κάναμε εμείς στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο».
Στην ίδια συνέντευξη ο Πριγκόζιν προσπαθεί να «πατήσει» στη λαϊκή δυσφορία για τον πόλεμο.
Ετσι, σημειώνει: «Ο γαμπρός του Σόιγκου τριγυρνάει σεινάμενος κουνάμενος και η κόρη του εγκαινιάζει τα οχυρά της Κρονστάνδης. Εβγαλε άραγε λεφτά γι' αυτά τα οχυρά; Ξόδεψε τα δικά της χρήματα γι' αυτά τα οχυρά; Για πυρομαχικά, ρε διάολε, να δώσει λεφτά. Τι να πω όταν ο υπουργός Αμυνας επιδεικνύει την κόρη του και έναν μαλάκα μπλόγκερ που μας δείχνει με το δάχτυλο και λέει ότι δεν του αρέσει η ειδική επιχείρηση...
Δεν την ξεκινήσαμε εμείς αυτήν την ειδική επιχείρηση. Εμείς χαιρετίσαμε στρατιωτικά και είπαμε, αφού το χωριό μας βρέθηκε σε μπελάδες και εφόσον πήγαμε να πλακωθούμε με τους γείτονες, πρέπει να πλακωθούμε μέχρι τέλους. Γιατί τώρα, καταπώς φαίνεται, οι άντρες πλακώνονται και κάποιοι άλλοι απλώς κάνουν χάζι και γουστάρουν.
Τα παιδιά της ελίτ στην καλύτερη περίπτωση το βουλώνουν, ενώ μερικοί επιτρέπουν στον εαυτό τους να επιδεικνύουν δημόσια μια πλούσια, ανέμελη ζωή. Ομως δεν έχει μόνο η ελίτ παιδιά. Και ενώ τα παιδιά της ελίτ ανεβάζουν στο διαδίκτυο πώς αλείφονται με κρέμες, τα παιδιά των απλών ανθρώπων γυρνάνε πίσω μέσα σε τσίγκινα φέρετρα, κομματιασμένα, και οι μανάδες κλαίνε τους γιους τους».
Ο επικεφαλής της «Βάγκνερ» κρούει τον «κώδωνα του κινδύνου», λέγοντας:
«Αυτή η διαίρεση μπορεί να καταλήξει όπως το 1917, σε μια επανάσταση, όταν πρώτα εξεγέρθηκαν οι στρατιώτες και μετά οι συγγενείς τους. Και είναι μάταιο να πιστεύουμε ότι είναι εκατοντάδες, σήμερα είναι δεκάδες χιλιάδες οι συγγενείς των σκοτωμένων. Μάλλον θα γίνουν εκατοντάδες χιλιάδες. Απ' αυτό δεν θα γλιτώσουμε. Και όλα θα τελειώσουν σε μια στιγμή, με μια Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου. Η επίδειξη πλούτου των παιδιών της ελίτ θα τελειώσει με το γεγονός ότι ο κόσμος θα τους πάρει φαλάγγι με τις πιρούνες και τα στειλιάρια.
Συνιστώ στην ελίτ της Ρωσικής Ομοσπονδίας: Μαζέψτε, κοπρόσκυλα, τα παιδιά σας, στείλτε τα στον πόλεμο και όταν πάτε σε κηδεία, όταν αρχίσετε να θάβετε κι εσείς τα παιδιά σας, τότε ο κόσμος θα πει, τώρα όλα γίνονται δίκαια».
Στη συνέντευξη αναδεικνύονται πλευρές της διαπάλης στα ηγετικά κλιμάκια της σημερινής καπιταλιστικής Ρωσίας:
«Σήμερα η "Βάγκνερ" διαθέτει 6.000 άτομα ικανά να διοικήσουν λόχο. Δηλαδή μπορούν να διοικήσουν τουλάχιστον 600.000 άτομα. Αν μας έδιναν, όπως ζήτησα, 200.000 άτομα, θα μετακινούσαμε το μέτωπο προς τα μπρος κατά 50 - 150 χιλιόμετρα σε διαφορετικές κατευθύνσεις, θα παίρναμε υπό τον έλεγχό μας ολόκληρο το Ντονμπάς. Είμαστε ένας κανονικός στρατός. Γιατί δεν μας άφησαν; Αυτό συνέβη λόγω ιντριγκών, λόγω του φόβου ότι όταν μεγαλώσει κάποια δομή, μπορεί να αρχίσει να υπαγορεύει όρους και ίσως να φτάσει με τανκς ακόμα και στη Μόσχα (...)
Αν το σύστημα βασίζεται στο ότι πρέπει να γλείφουμε κώλους, τότε η "Βάγκνερ" δεν θα το κάνει αυτό. Το βασικό πρόβλημα βρίσκεται στους Σόιγκου και Γκερασίμοφ. Πρόκειται για δύο άτομα που με απόφασή τους μας μπλόκαραν τα πάντα, παρά τη δήλωση του Προέδρου ότι υπάρχουν πυρομαχικά. Εάν σήμερα ο Μιζίντσεφ γίνει υπουργός Αμυνας και ο Σουροβίκιν γίνει αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, τότε αυτή θα ήταν μια κανονική διάρθρωση. Το πολιτικό μου πιστεύω: Αγαπώ την πατρίδα μου, υπακούω στον Πούτιν, τον Σόιγκου για σαπούνι, θα συνεχίσουμε να πολεμάμε».
Αναφερόμενος στις προοπτικές του ιμπεριαλιστικού πολέμου, είπε:
«Υπάρχει το αισιόδοξο και το απαισιόδοξο σενάριο. Δεν πιστεύω και πολύ στο πρώτο: Η Ευρώπη και η Αμερική θα κουραστούν από την ουκρανική σύγκρουση. Η Κίνα θα βάλει τους πάντες στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Θα συμφωνήσουμε πως ό,τι έχουμε ήδη αρπάξει είναι δικό μας και ό,τι δεν αρπάξαμε δεν είναι δικό μας. Αυτό το σενάριο φαντάζει απίθανο.
Το απαισιόδοξο σενάριο: Δίνουν στους Ουκρανούς πυραύλους, αυτοί ετοιμάζουν στρατεύματα και, φυσικά, θα συνεχίσουν την επίθεση, θα προσπαθήσουν να αντεπιτεθούν. Ισως κάπου να πετύχει η αντεπίθεση, να αποκαταστήσουν τα σύνορα σε αυτά του 2014, και αυτό μπορεί εύκολα να συμβεί. Θα επιτεθούν στην Κριμαία, θα προσπαθήσουν να ανατινάξουν τη γέφυρα της Κριμαίας, να κόψουν τις γραμμές ανεφοδιασμού. Επομένως, πρέπει να προετοιμαστούμε για έναν σκληρό πόλεμο.
Βρισκόμαστε τώρα σε μια κατάσταση όπου μπορούμε απλά να χάσουμε τη Ρωσία. Επομένως, πρέπει να επιβάλουμε στρατιωτικό νόμο, να ανακοινώσουμε νέα κύματα επιστράτευσης, πρέπει να μεταφέρουμε όσους γίνεται στην παραγωγή πυρομαχικών. Πρέπει να σταματήσουμε, να κόψουμε την καλοπέραση, να σταματήσουμε να χτίζουμε νέους δρόμους, νέες υποδομές, και να δουλεύουμε μόνο για τον πόλεμο.
Η Ρωσία για μερικά χρόνια θα πρέπει να γίνει σαν Βόρεια Κορέα, να κλείσει όλα τα σύνορα, να σταματήσει να είναι συγκαταβατική, να φέρει πίσω όλους τους νέους της από το εξωτερικό και να εργαστεί σκληρά. Τότε θα φτάσουμε σε κάποιο αποτέλεσμα».
Ταυτόχρονα τάχθηκε ενάντια στη χρήση πυρηνικών όπλων ή στην απειλή χρήση τους, λέγοντας: «Εμείς ξεκινήσαμε αυτόν τον καβγά. Είναι δυο γείτονες και αυτοί τσακώθηκαν. Πας στον γείτονα, μπορεί να του σπάσεις τα μούτρα, μπορεί να σπάσεις πιατικά. Αλλά αν ο γείτονας σε έστειλε στο διάολο κι εσύ πήρες ένα τσεκούρι και του άνοιξες το κεφάλι, αυτό είναι ήδη μια περίεργη κατάσταση. Το τσεκούρι είναι η πυρηνική βόμβα. Δεν χρειάζεται να κυνηγάς τον γείτονα με το τσεκούρι. Πρέπει, τίμια, ή να τον πλακώσεις στο ξύλο ή να παραδεχτείς ότι τις έφαγες. Πρέπει στο πεδίο της μάχης να αποδείξεις το δίκιο σου».
Οι δηλώσεις του Πριγκόζιν, που για μια ακόμα φορά «ταράζουν τα νερά» της σιωπής που έχει επιβληθεί στα ρωσικά ΜΜΕ για τις προοπτικές της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, αναδεικνύουν τη διαπάλη στους κόλπους της ρωσικής αστικής τάξης, αλλά και τους φόβους της.
Ο Πριγκόζιν λειτουργεί ως «λαγός» μιας ενίσχυσης των αστικών κατασταλτικών μηχανισμών, αναδεικνύοντας την ανάγκη επιβολής στρατιωτικής δικτατορίας σε περίπτωση εμφάνισης κινδύνου για το αστικό σύστημα.
Α. Ξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου