«Να παραμείνουμε στο μονοπάτι της δημοσιονομικής βιωσιμότητας», «να ρίξουμε το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ», «να ανακτήσουμε την επενδυτική βαθμίδα». Αυτά προέταξε ως στόχους που πρέπει να εκπληρώσει για το κεφάλαιο, κατά την επόμενη διακυβέρνησή του, ο Κυρ. Μητσοτάκης μιλώντας χτες βράδυ στο CNN.
Σχετικά με την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας, διαβεβαίωσε άλλωστε ότι «είμαστε πολύ κοντά» και «με ισχυρή κυβέρνηση θα το επιτύχουμε», σε μια προσπάθεια να στοιχήσει ευρύτερα λαϊκά στρώματα στην πολιτική του κεφαλαίου, έχοντας πάρει στο μεταξύ όλες τις αναγκαίες πάσες και από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος όλο το προηγούμενο διάστημα, πασχίζοντας για την εύνοια των μεγαλοεπιχειρηματιών, τον κατηγορούσε ότι άργησε ήδη να την επιτύχει.
Στον αντίποδα, ερωτηθείς για το υψηλό ποσοστό Ελλήνων που κινδυνεύουν από φτώχεια, ο Μητσοτάκης υπενθύμισε τις «οδυνηρές συνέπειες» που είχε για το ΑΕΠ η χρηματοπιστωτική κρίση, βασικά επιβεβαιώνοντας ότι άλλη μια κρίση του κεφαλαίου την φόρτωσαν να την πληρώσει ο λαός. Ως λύση, δε, προέκρινε την ανάπτυξη της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας, μεταξύ άλλων, με περαιτέρω ενίσχυση των «επενδύσεων» στη χώρα, αποσιωπώντας ότι αυτές έρχονται μέσα από διεύρυνση των συνθηκών εργασιακού μεσαίωνα για τον λαό και νέα προνόμια για το κεφάλαιο, προκειμένου να διασφαλίζεται η κερδοφορία του.
Αλλωστε, αναφορικά με τον πολυδιαφημισμένο στόχο του περί αύξησης των μισθών, δήλωσε ότι εάν αναλάβει και δεύτερη θητεία, «θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να στηρίξουμε το μέσο εισόδημα, χωρίς να θέσουμε σε κίνδυνο την οικονομία», σε άλλη μια απόδειξη ότι ο λαός όχι μόνο δεν έχει τίποτε να περιμένει από την ανάπτυξη του κεφαλαίου, αλλά αντίθετα θα «ματώσει» ακόμα περισσότερο.
Τέλος, ερωτηθείς για τα Ελληνοτουρκικά διαβεβαίωσε ότι δεν φείδεται «κινήσεων καλής κίνησης» προς την Τουρκία, απευθύνοντας ξανά μήνυμα για διευθετήσεις σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, δίνοντας ως παράδειγμα τις προηγούμενες συμφωνίες για ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο και προετοιμάζοντας για συνεκμετάλλευση καθώς με αυτά τα κομπρεμί παραχωρήθηκαν δικαιώματα σε ελληνικές θαλάσσιες ζώνες, ενώ ταυτόχρονα αναγνωρίστηκε μειωμένη επήρεια ακόμα και στο μεγαλύτερο ελληνικό νησί, την Κρήτη.
Εξερχόμενος του Προεδρικού Μεγάρου, υποστήριξε ότι «μια σημαντική αλλαγή του τρόπου που κυβερνάται η χώρα χάθηκε πριν τις εκλογές. Χάθηκε μια σημαντική ευκαιρία για τον τρόπο με τον οποίο κυβερνάται η χώρα, με την απλή αναλογική. Νομίζω χάθηκε πριν τις εκλογές, οπότε δεν είχα κανέναν λόγο να κρατήσω την εντολή».
Χαρακτήρισε το εκλογικό αποτέλεσμα «απρόσμενα οδυνηρό σοκ» για τον ΣΥΡΙΖΑ, για να προσθέσει ότι αν η νέα κάλπη δώσει τους ίδιους συσχετισμούς, αυτό θα είναι οδυνηρό και για την κοινωνία, καθώς «θα δημιουργήσουν συνθήκες ασφυκτικές για τη δημοκρατία. Μια παντοδυναμία, και μάλιστα μιας κυβέρνησης που η συμπεριφορά της την πρώτη τετραετία έδειξε ότι δεν σέβεται ούτε το κράτος δικαίου, ούτε τη δημοκρατία, ούτε τον πλουραλισμό. Φανταστείτε λοιπόν έναν παντοδύναμο, ανεξέλεγκτο, ηγεμόνα πρωθυπουργό αν αποτυπωθούν αυτοί οι συσχετισμοί. Συνεπώς, αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα για εμάς τούτη την ώρα: Να δούμε πώς θα αποτρέψουμε την επανάληψη αυτών των συσχετισμών στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση στις 25 του Ιούνη».
Απαντώντας εμμέσως στα σενάρια για αποχώρησή του από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλ. Τσίπρας επανέλαβε ότι αναλαμβάνει ακέραιη την ευθύνη για το εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά αυτό για τον ίδιο σημαίνει ότι θα δώσει τη μάχη με στόχο «να μην έχουμε μια παντοδύναμη, ανεξέλεγκτη, ηγεμονική και αλαζονική κυβέρνηση (...) αλλά και να παραμείνει η Αριστερά βασικός κορμός και εκφραστής των λαϊκών αγώνων και διεκδικήσεων».
«Ξέχασε» βέβαια ότι ήταν η στάση του κόμματός του και η πολιτική του όλα τα προηγούμενα χρόνια οι οποίες τροφοδότησαν τη ΝΔ, ενώ θυμήθηκε όψιμα τους λαϊκούς αγώνες, που πυροδοτούνται από την αντιλαϊκή πολιτική την οποία υπηρέτησε και ο ίδιος, σε μεγάλο βαθμό συμπλέοντας με τη ΝΔ.
Στη συνομιλία του με την ΠτΔ ισχυρίστηκε ότι «σύμφωνα με τη λαϊκή ετυμηγορία δεν υπάρχει περιθώριο προγραμματικών συγκλίσεων». Ακριβώς το αντίθετο ισχύει. Ο συσχετισμός που προέκυψε την Κυριακή μεταξύ ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, αλλά και του κόμματος Βελόπουλου, δείχνει όχι μόνο τις δυνατότητες σχηματισμού άλλης μιας αντιλαϊκής κυβέρνησης, αλλά και μιας συναίνεσης και στήριξης από δυνάμεις στην αντιπολίτευση, σε πολιτικές σε όφελος του κεφαλαίου και σε βάρος του λαού.
Καθώς, άλλωστε, η επιλογή μη σχηματισμού κυβέρνησης και η προσφυγή σε νέες εκλογές με τον καινούργιο εκλογικό νόμο μόνο έναν σκοπό έχει, τη λεηλασία της εργατικής - λαϊκής ψήφου που δεν εγκλωβίστηκε την Κυριακή στα διλήμματα της αντιλαϊκής «σταθερότητας» και την προσπάθεια απόσπασης ευρύτερης λαϊκής συναίνεσης στο αντιλαϊκό έργο της επόμενης κυβέρνησης, ο Ανδρουλάκης αράδιασε μια σειρά φληναφήματα τύπου «ο ελληνικός λαός ανέδειξε μια πολύ μεγάλη ανάγκη: να υπάρχει στον τόπο μας ισχυρή, αξιόπιστη, προοδευτική δύναμη που να μπορεί να είναι φρουρός του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ιδιαίτερα μετά από αυτά που περάσαμε στην πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια». Στο μεταξύ, το ΠΑΣΟΚ είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση ψήφισε μια σειρά εκτρωματικά αντιλαϊκά νομοσχέδια και ευρωενωσιακές Οδηγίες, γιγαντώνοντας ένα ανεξέλεγκτο δίκτυο παρακολουθήσεων και φακελώματος σε βάρος λαϊκών ελευθεριών και δημοκρατικών δικαιωμάτων.
Εξερχόμενος δε του Μεγάρου, δίνοντας εκ νέου διαπιστευτήρια στο σύστημα, διαβεβαίωνε ότι θα «διασφαλίσει» «ένα στρατηγικό πλάνο βιώσιμης ανάπτυξης», όπως και ότι θα «υπάρχει δυνατότητα σταθερότητας» «και όχι να γίνουμε ξανά πρωταγωνιστές σε νέες περιπέτειες», όπου σταθερότητα η απρόσκοπτη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής.
Προηγούμενα, στον «ΣΚΑΪ», ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Δ. Μάντζος μιλούσε για «ανάγκη ο τόπος να αποκτήσει επιτέλους μία ισχυρή, γνήσια, προοδευτική προγραμματική αντιπολίτευση, μία εναλλακτική θετική πρόταση, δομημένη πάνω σε ρεαλιστικούς όρους διακυβέρνησης». Οπου «ρεαλισμός» οι δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει τα αστικά πολιτικά κόμματα να υλοποιήσουν π.χ. τα 350 βαριά αντιλαϊκά «προαπαιτούμενα» που προβλέπει μέχρι και το 2026 το υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης, ή τους σκληρούς δημοσιονομικούς περιορισμούς που προϋποθέτει το «αναθεωρημένο» Σύμφωνο Σταθερότητας.
Αλλωστε και η «προγραμματική αντιπολίτευση» ή η «θετική εναλλακτική» που ευαγγελίζεται πάλι το ΠΑΣΟΚ έχει φανεί στην πράξη τι σημαίνει, όταν με βάση το κοινό τους πρόγραμμα, για εξυπηρέτηση στόχων του κεφαλαίου, ταυτίστηκε στις κοινοβουλευτικές ψηφοφορίες τα τελευταία 4 χρόνια κατά 68,88% με τη ΝΔ και κατά 65,08% με τον ΣΥΡΙΖΑ, στους οποίους έλεγε αλλεπάλληλα «ναι», ενώ δήθεν αντιπαρατίθεται «προγραμματικά». Στην ίδια ρότα, εξάλλου, τα προηγούμενα χρόνια έφερε το πρώτο μνημόνιο και το ψήφισε με το ΛΑ.Ο.Σ. του Καρατζαφέρη. Κατόπιν ψήφισε μαζί με ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. το δεύτερο, ενώ μαζί με ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ και Ποτάμι ψήφισε και το τρίτο.
Νομίζοντας ότι ο λαός έχει μνήμη χρυσόψαρου και πασχίζοντας να υφαρπάξουν την ψήφο του ώστε να εκτοπίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην έκφραση της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας, ο Μάντζος αποσιώπησε τα παραπάνω απευθύνοντας ταυτόχρονα «κάλεσμα σε όλους τους δημοκράτες προοδευτικούς πολίτες να χτίσουμε ξανά μαζί το Κίνημα της Αλήθειας, στο ΠΑΣΟΚ (...) ενισχύοντας μια γνήσια προοδευτική εναλλακτική για τη διακυβέρνηση του τόπου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου