Αυτοί που «ψήφισαν» άρχισαν τις «παραγγελιές»

«Στην τελική ευθεία για τις εκλογές της 25ης Ιούνη, υπάρχουν κάποιοι που έχουν ήδη "ψηφίσει". Και δεν μιλάμε βέβαια για όσους συμμετείχαν στις εκλογές του περασμένου Μάη... Την ψήφο τους έχουν "ρίξει" - και μάλιστα δημόσια, χωρίς να την κρύβουν μέσα σε φάκελο - εκπρόσωποι μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, των διεθνών αγορών, ιμπεριαλιστικών οργανισμών και "συμμάχων" της αστικής τάξης». Αυτά γράφαμε στο κύριο άρθρο της εφημερίδας μας, στις 15 Ιούνη. Δεν πέρασε ούτε ένα 24ωρο και ένας από αυτούς που ...πράγματι έχουν ψηφίσει, ήρθε να τα επιβεβαιώσει. Πρόκειται για έναν από τους αντιπροέδρους του ΣΕΒ, τον επικεφαλής της «Bespoke», Σπύρο Θεοδωρόπουλο, ο οποίος μιλώντας σε συνέδριο δεν μάσησε τα λόγια του. Στη διαπασών, διακήρυξε ότι πρέπει «να προχωρήσουμε μπροστά, να φύγουμε από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος»! Ποιες είναι όμως αυτές οι «αγκυλώσεις» για τον ΣΕΒ;

* * *

Οπως εξήγησε, «σε έναν χρόνο θα πρέπει να επανέλθουν οι τριετίες, θα πρέπει να επανέλθουμε σε λογικές προ μνημονίων και πολλές από αυτές τις λογικές, κατά τη γνώμη μου, μπορεί να είναι και καταστροφικές για την Ελλάδα, καθώς εμπεριέχουν μέσα διατάξεις άλλων εποχών και άλλων μεγεθών». «Καταστροφικό» λοιπόν για τους ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων το δικαίωμα των τριετιών, της αμοιβής δηλαδή με βάση την προϋπηρεσία, που καταργήθηκε από το 2012, συμβάλλοντας μαζί με άλλα μέτρα στη μείωση όλων των μισθών, και του μέσου μισθού, σε επίπεδα κατά 25% χαμηλότερα σε σχέση με πριν το 2009.

Και δεν σταμάτησε εδώ! Οπως ισχυρίστηκε προκλητικά ο εκπρόσωπος του ΣΕΒ, «σήμερα ο εργαζόμενος δεν έχει ανάγκη να προστατευτεί από την επιχείρηση. Το 32% των εργαζομένων το πρώτο τετράμηνο άλλαξε εργοδότη, δεν χρειάζεται προστασία». Για τους βιομηχάνους δεν είναι προφανώς αρκετό το «ελεύθερο» που τους δίνουν οι νόμοι όλων των κυβερνήσεων να απολύουν μέχρι και 6.000 εργαζόμενους τη μέρα, ανακυκλώνοντας κάθε χρόνο εκατομμύρια μισθωτούς. Αντιστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα, αξιοποιούν αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση στη ζούγκλα της αγοράς εργασίας για να παρουσιάσουν τις απολύσεις περίπου ως ...επιλογή των εργαζομένων, που αν «δεν τους κάνει η δουλειά» πάνε γι' άλλα!

* * *

Μιλώντας ειδικά για το καθεστώς των υπερωριών, που με τον νόμο Χατζηδάκη ξεχείλωσε ακόμα παραπέρα και έγιναν πιο φτηνές, υποστήριξε ότι «πρέπει να φτιάξουμε πιο ευέλικτες μορφές εργασίας. Δεν λέω να βάλουμε τους ανθρώπους να δουλεύουν 200 ώρες την εβδομάδα, αλλά δεν γίνεται να ζει η χώρα με 120 ώρες νόμιμες υπερωρίες τον χρόνο και όποιος θέλει να δουλέψει μια ώρα παραπάνω την ημέρα, ουσιαστικά να του απαγορεύεται». Η μεγαλοεργοδοσία δεν θέλει κανέναν φραγμό στον απλήρωτο χρόνο εργασίας, γι' αυτό και μονίμως ζητάει να έχει την πλήρη ευχέρεια στη «διευθέτηση», που με νόμους των ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ την έχει ξεχειλώσει μέχρι εκεί που δεν παίρνει! Μικρή λεπτομέρεια: «Εργαλείο» για την περαιτέρω «διευθέτηση» είναι και η ψηφιακή κάρτα εργασίας, με την οποία ο εργοδότης θα μπορεί στο μέλλον να μετράει με ακρίβεια δευτερολέπτου τον «ενεργό» και τον «ανενεργό» χρόνο εργασίας. Μιλάμε για την κάρτα που περιεχόταν στον νόμο Χατζηδάκη και εκτός από τη ΝΔ την ψήφισαν επίσης ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, ως «φιλεργατικό» τάχα μέτρο!

Τέλος, ο εκπρόσωπος του ΣΕΒ δεν παρέλειψε να ορίσει και αυστηρό χρονοδιάγραμμα στην επόμενη κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και στην ...«εποικοδομητική» αντιπολίτευση των ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, για την υλοποίηση όλου αυτού του αντεργατικού πλέγματος, δηλώνοντας ότι «το επόμενο 18μηνο είναι μια καλή ευκαιρία, εφόσον θελήσει η κυβέρνηση να γίνει τολμηρή, να λύσουμε αρκετά από αυτά τα οποία κουβαλάμε». Δηλαδή, κλιμάκωση της επίθεσης με το «καλημέρα» της επομένης των εκλογών.

* * *

Πράγματι, λοιπόν, το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του έχουν ήδη ψηφίσει και δεν το κρύβουν. Εχουν διατυπώσει με σαφήνεια το δικό τους «εκλογικό πρόγραμμα», που είναι η εμβάθυνση της εργασιακής ζούγκλας, το παραπέρα ξεζούμισμα των μισθωτών. Αυτό είναι το αντεργατικό τους «μανιφέστο», σ' αυτόν τον «αστερισμό» κινούνται και οι θέσεις όλων των κομμάτων του κεφαλαίου, που δεσμεύονται στην ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» και της κερδοφορίας των ομίλων. Κριτήριο ψήφου λοιπόν για τους εργαζόμενους δεν μπορεί να είναι το πώς θα ενισχύσουν την επίθεση σε βάρος τους, ψηφίζοντας για «ισχυρή κυβέρνηση», όπως τους καλεί η ΝΔ, ή για «υπεύθυνη αντιπολίτευση», όπως τους λένε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Αλλά το πώς θα δυναμώσει η μόνη πραγματική λαϊκή αντιπολίτευση που μπορεί και έχει σχέδιο να βρεθεί απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική τους.

Με ακόμα πιο ισχυρό το ΚΚΕ, οι εργαζόμενοι και ο λαός θα στείλουν πανίσχυρο το μήνυμα της διεκδίκησης, αλλά και της προοπτικής, ότι η εργατική τάξη μπορεί να περάσει στην αντεπίθεση. Αυτοί λοιπόν μπορεί να ψήφισαν... Οι εργαζόμενοι όμως με το Κόμμα τους, το ΚΚΕ, μπορούν να κάνουν την πραγματική διαφορά στις 25 Ιούνη!

Γ. Ζαχ.