«Κλαις κι αναστενάζεις, λευτεριά φωνάζεις μα η ελπίδα μαύρο, άπιαστο πουλί»

Δεν υπήρχε ειδησεογραφικό μέσο που να μην μετέδωσε το φρικτό έγκλημα που συντελέστηκε ανοιχτά της Πύλου. Δεν υπάρχει κάποιος που να μην παραδέχεται ότι πρόκειται για ένα από τα πιο πολύνεκρα ναυάγια που έχουν συμβεί στη Μεσόγειο τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με πληροφορίες και μαρτυρίες, στο «σαπιοκάραβο» της ελπίδας επέβαιναν περίπου 550 με 750 άτομα εκ των οποίων, γυναίκες και παιδιά, στοιβαγμένοι στα αμπάρια του πλοίου. Άνθρωποι, ξεριζωμένοι και κατατρεγμένοι, με όνειρα και ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο για αυτούς και τα παιδιά τους, εν έτει 2023 να δολοφονούνται από τις εγκληματικές και απάνθρωπες πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης που νοιάζεται μόνο για τα κέρδη.

Αναρωτιέμαι άραγε: Αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση, που όλοι ευαγγελίζονται, πόσο κοστολογεί την ανθρώπινη ζωή;! Σκέφτομαι, θα μιλήσει ανοιχτά για τις πραγματικές αιτίες που γεννούν την προσφυγιά και τη μετανάστευση; Για τον βίαιο ξεριζωμό των ανθρώπων; Για τη συμβολή του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστικών πολέμων; Για την καπιταλιστική βαρβαρότητα που μας έχει ρημάξει και μας ξεζουμίζει καθημερινά;!

Το 2022, σύμφωνα με την τελευταία ανακοίνωση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, «πάνω από 100 εκατ. είναι οι ξεριζωμένοι για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, εξαιτίας νέων κυμάτων βίας ή παρατεταμένων συγκρούσεων σε χώρες όπως η Αιθιοπία, η Μπουρκίνα Φάσο, η Μιανμάρ, η Νιγηρία, το Αφγανιστάν και η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, εξαιτίας του νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία». (Δεν) Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το γεγονός ότι ενώ οι ανακοινώσεις της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ διαχρονικά παρουσιάζουν και αντικατοπτρίζουν τη ζοφερή πραγματικότητα και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όχι μόνο δεν κάνουν θόρυβο αλλά τηρούν σιγήν ιχθύος;

Γιατί δεν μας λέει κανείς για την Eurodac και την Frontex, για τις επαναπροωθήσεις; Για τη λεγόμενη… Ευρωπαϊκή Αλληλεγγύη;! Για τον Κανονισμό του Δουβλίνου που εγκλωβίζει πρόσφυγες και μετανάστες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (hotspots) και στις φυλακές; Για τους νεκρούς στα σύνορα, στις όχθες του Έβρου, για τους νεκρούς στα καμπς και τους δολοφονημένους στα νερά του Αιγαίου και της Μεσογείου;! Για το βίαιο κλείσιμο του προγράμματος «Εστία» και τον επανεγκλωβισμό των ανθρώπων στα καμπς οι οποίοι μένουν ξανά απροστάτευτοι, χωρίς στέγη και χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα; Για τους εργάτες γης και για τις «σύγχρονες» Μανωλάδες;! Εκκωφαντική σιωπή…

Όσο εσείς συνεχίζετε να συνηθίζετε τη βαρβαρότητα και να γιορτάζετε με φιέστες και στατιστικά δεδομένα την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων κάθε 20 του Ιούνη, εμείς θα είμαστε πάντα απέναντι στο εκμεταλλευτικό σύστημα που μας θέλει νεκρούς χωρίς να γνωρίζει ωστόσο ότι νεκρούς μας φοβάται πιο πολύ… Εμείς θα στεκόμαστε δίπλα στον άνθρωπο, στον πρόσφυγα, στο μετανάστη, θα διεκδικούμε ζωή και δουλειά με δικαιώματα, κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πρόσβαση σε στέγαση, εργασία, Παιδεία και Κοινωνική Πρόνοια με την ευθύνη του κρατικού μηχανισμού χωρίς την εμπλοκή των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων.

Εμείς θα μετατρέψουμε την οργή και την αγανάκτησή μας σ’ ένα μεγάλο ποτάμι αλληλεγγύης και διεκδίκησης που θα σαρώσει τα πάντα γύρω του. Εμείς, στο ερώτημα «Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» απαντάμε ότι είμαστε με τη Ζωή. Ότι είμαστε με τον άνθρωπο. Πάντα με τον άνθρωπο.

Να μην κανονικοποιήσουμε αυτό το συνεχές έγκλημα, για να πάψει να είναι η «ελπίδα μαύρο και άπιαστο πουλί»…

• Έφη Θάνου, κοινωνική λειτουργός, μέλος του ΔΣ του Συνδέσμου Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδας