Η μυθ-ιστορία του Πιραντέλο
Ο γεννημένος και μεγαλωμένος στο λιμάνι Εμπέντοκλε (Εμπεδοκλής) του Τζιρτζέντι (Αγκριτζέντο, δηλαδή του αρχαιελληνικού Ακράγαντα) της Σικελίας,
Αντρέα Καμιλέρι, φημισμένος συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας - και ίσως χάρη στη συγγραφική εξάσκησή του με τη, συνήθως, αντιφατική ψυχοσύνθεση των παραβατικών ατόμων - λάτρης, και προφανώς επηρεασμένος από το ιδιοφυές πεζογραφικό, δραματουργικό και ποιητικό έργο του κορυφαίου της ιταλικής λογοτεχνίας στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, Λουίτζι Πιραντέλο, έγραψε μια συναρπαστική, τολμηρά ψυχογραφική, μυθιστορηματικής μορφής βιογραφία του νομπελίστα (1934) συντοπίτη του, με τίτλο «Λουίτζι Πιραντέλο» (εκδόσεις «Μεταίχμιο», μετάφραση Γιώργος Κασαπίδης).
Ο Πιραντέλο (1867-1936) - ο οποίος έλεγε ότι είναι ελληνικής καταγωγής και το όνομά του είναι ιταλική παραφθορά του Πυράγγελος - γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αγκριτζέντο. Γνώρισε και εμβάθυνε στην άθλια ζωή και στην καταπιεσμένη ψυχολογία της φτωχολογιάς του λιμανιού, αλλά και στην ιδιαίτερη υπαρξιακή και κοινωνική ιδιοσυγκρασία, στην έντονα πατριαρχική ηθο-εθιμική παράδοση των κατοίκων του σικελικού νότου. Εξάλλου, βίωσε και ο ίδιος την απολυταρχική - και λόγω ταξικής θέσης - εξουσία του πλούσιου επιχειρηματία πατέρα του, η οποία, μετά την οικονομική καταστροφή του - μοιχού επιπλέον - πατέρα του, πήρε συγκρουσιακές διαστάσεις. Γεγονός, που δηλητηρίασε αθεράπευτα την ψυχοσύνθεση του εφήβου τότε Πιραντέλο (έγραφε ότι δεν είναι γιος κανενός πατέρα και κανενός τόπου), τον απομάκρυνε από την οικογένεια, τον έριξε στη βιοπάλη (το άλλοτε πλουσιόπαιδο έδινε μαθήματα ιταλικών και γερμανικών σε πλουσιόπαιδα), αλλά και διαμόρφωσε - ακουσίως - τη δική του αυταρχική πατρική συμπεριφορά.
Ο Αντρέα Καμιλέρι, θεωρώντας ως αδιάσπαστη ενότητα τη ζωή και το έργο του Πιραντέλο και βασιζόμενος στη σημαντικότερη βιογραφία του Γκάσπαρε Τζούντιτσε, σε γραπτές (αλληλογραφία, σημειώσεις) και προφορικές μαρτυρίες (συχωριανών του Πιραντέλο) και πρωτίστως σε χαρακτηριστικά αποσπάσματα από πιραντελικά έργα, συνθέτει μια ελκυστική, σεβαστική αλλά και με κριτική τόλμη, μυθιστορηματικής μορφής βιογραφία, αποδεικνύοντας ότι το τεράστιο λογοτεχνικό ταλέντο του Πιραντέλο (πρωτοεμφανίστηκε το 1889, με μια ποιητική συλλογή), τα οδυνηρά βιώματα από την πατρική οικογένεια, τη βιοπάλη και το μακρόχρονα δυστυχισμένο γάμο του (λόγω της ψυχικής νόσου και της ζήλιας της γυναίκας του - νόσος και ζήλια που αποτυπώνεται ποικιλόμορφα στο θεατρικό του έργο) τον διέπλασαν σε μεγάλο ψυχανατόμο. Σε έναν «Φρόιντ» της πεζογραφίας και δραματουργίας, ο οποίος εισήγαγε τη διερεύνηση του «είναι» και «φαίνεσθαι» της ανθρώπινης ύπαρξης, κυρίως, αλλά και της κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου