Ένας διαφορετικός ταξιδιωτικός οδηγός για τη Λέσβο

Ταξιδεύουμε στο νησί της Λέσβου, στο τρίτο σε μέγεθος νησί της χώρας μας, με την πλούσια χλωρίδα και πανίδα, τους φημισμένους ελαιώνες, το μοναδικό απολιθωμένο δάσος, τις ιαματικές πηγές, τις πανέμορφες παραλίες, το ούζο και τη σαρδέλα Καλλονής, τα σαντούρια και τις Μικρασιάτικες μυρωδιές και μελωδίες.

Στο νησί που ξέρει να αγαπάει και να προσφέρει στις τέχνες και στα γράμματα, καθώς αποτελεί γενέτειρα σημαντικών προσωπικοτήτων, όπως της ποιήτριας Σαπφούς, του Θεόφραστου, του Θεόφιλου, του Στρατή Μυριβήλη, του νομπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη, που το ΚΚΕ τίμησε και ανέδειξε το έργο του με την ημερίδα που διοργάνωσε το 2022, αλλά και πολλών άλλων.

Στο νησί της Λέσβου που δεν είναι μόνο όμορφο αλλά ήταν, είναι και θα είναι κόκκινο! Που ο λαός του ξέρει να δίνει μάχες και να τις κερδίζει και από τις 25 Ιούνη οι καρδιές όλων χτυπάνε πιο δυνατά από περηφάνια, ελπίδα και αισιοδοξία γιατί το ΚΚΕ ενισχύθηκε σημαντικά, αναδείχθηκε 2ο κόμμα στον νομό και εκλέχθηκε κομμουνίστρια βουλευτής.

Με τα πανέμορφα ορεινά χωριά του με τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους που δίνουν μάχη για να επιβιώσουν. Χωριά όπως η Αγιάσος, η Αγία Παρασκευή, η Ανεμώτια και ο Μανταμάδος, που γέννησαν αντάρτες και αντάρτισσες που έχουν "λιπάνει" με το αίμα τους το χώμα αυτού του τόπου. Και εσύ ταξιδιώτη που περνάς και απολαμβάνεις τη φύση και το τοπίο στον Κλαπάδο, στο Περίτονο, στον Όλυμπο, στον Αετό, στα Στσίδια να θυμάσαι υπάρχουν ίχνη... Ίχνη που δε σβήνονται, αλλά αποτελούν φωτεινό παράδειγμα στο σήμερα, μέσα από τις λαμπρές σελίδες που γράφτηκαν στην ιστορία του νησιού από το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και την ΕΠΟΝ, μετέπειτα τον ηρωικό Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας.

Ο λαός της Λέσβου όχι μόνο θυμάται τους νεκρούς του, αλλά ξέρει και να τους τιμά συνεχίζοντας στον ίδιο δρόμο με το κεφάλι ψηλά και το μέτωπο καθαρό. Γιατί ξέρει πως ΚΚΕ και λαός μαζί μπορούν να μεγαλουργήσουν.

Γι΄ αυτό οι Λέσβιοι ξέρουν να πολεμάνε, να πηγαίνουν κόντρα και να ματαιώνουν σχεδιασμούς. Ξέρουν να φωνάζουν “Go Back”και να αγαπάνε τον γκασμά γιατί με αυτόν στο χέρι ματαίωσαν την απόβαση των στρατευμάτων του Άγγλου ταξίαρχου Τόρνμπουλ τα Χριστούγεννα του 1944 στη Μυτιλήνη. Όπως ΚΚΕ και λαός, το 2020, έστειλαν τα ΜΑΤ στην… αφετηρία τους, όταν οι υπόλοιποι χτίζανε και υπηρετούσαν Μόριες και Βάστρια.

Ξέρουν όμως και να γλεντάνε και αυτό το καταλαβαίνει κανείς από τα πανηγύρια και τα γλέντια που θα συναντήσει σε πολλά σημεία του νησιού όπου μικροί και μεγάλοι χορεύουν ως το πρωί. Όπως γλέντησε σύσσωμος ο λεσβιακός λαός τον Σεπτέμβρη του 1944 στην προκυμαία της Μυτιλήνης, όταν το νησί απελευθερώθηκε από τους Γερμανούς και ο λαός ήταν πλέον ελεύθερος με το ΕΑΜ στην εξουσία. Η Λέσβος ήταν το μοναδικό νησί του Αιγαίου που ανήκε στην Ελεύθερη Ελλάδα. Έτσι γλέντησε με χαρά και συγκίνηση πριν λίγες μέρες για το αποτέλεσμα των εκλογών και την εκλογή κόκκινης βουλευτή, μαχήτριας μέσα και έξω από τη Βουλή.

Με τα πανέμορφα ψαροχώρια και τα λιμανάκια τους, που οι αλιείς είναι ακούραστα εκεί στα ψαροκάικά τους και παρά τις αντίξοες συνθήκες πάντα σου γνέφουν με χαμόγελο στα χείλη. Στο Πλωμάρι που μυρίζει το καζάνι, στη Νυφίδα και το Λισβόρι που μυρίζει γλυκάνισο και στη Συκαμιά που οι γιαγιάδες της ξέρουν τι σημαίνει αλληλεγγύη. Γι΄ αυτό δεν ξεχωρίζουν τι χρώμα έχουν τα μωρά και δίναν γάλα στα προσφυγόπουλα. Όχι για να πάρουν νόμπελ Ειρήνης, αλλά για να τα θρέψουν. Γιατί στη Λέσβο ξέρουν τι σημαίνει προσφυγιά. Γι' αυτό οι κάτοικοί της δεν δέχονται να γίνεται η θάλασσα υγρό νεκροταφείο και μαζί με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ πλημμυρίζουν τους δρόμους για να μην χάνονται ανθρώπινες ζωές, ενώ οι υπόλοιποι δουλεύουν για τα κέρδη των λίγων.

Μέσα από μεγάλες, αλλά και πιο μικρές ιστορίες οι διηγήσεις του λαού της Λέσβου συναρπάζουν και μαρτυρούν πως ΚΚΕ και λαός μεγαλουργούν και νικούν, όταν συναντιούνται με γνώμονα το συμφέρον των πολλών, τόσο ιστορικά όσο και σήμερα.

Έτσι οι κόκκινοι δεσμοί ανανεώνονται και δεν μένουν ευχολόγιο. Γιατί σε αυτό τον τόπο η ΚΝΕ παλεύει και ριζώνει, αποτελεί την ελπίδα για το αύριο και εμπνέει τους αγώνες του σήμερα, για κάθε μαθητή που τον πνίγει η αδικία, για κάθε νέο εργαζόμενο ή φοιτητή που δεν μπορεί να χωρέσει στον ρεαλισμό που του προβάλλουν, για κάθε νέα που την πνίγουν οι διακρίσεις στην εργασία, στις διαπροσωπικές σχέσεις. Έτσι ρίχνει κόκκινο στην νύχτα όπως έκανε με την 30ή Αντιιμπεριαλιστικη Κατασκήνωση το καλοκαίρι του 2021 και κάθε χρόνο με τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ της ΚΝΕ-Οδηγητή. Γι' αυτό, όχι τυχαία, σήμερα στέκουν περήφανα τα «κόκκινα κάστρα», ο Μανταμάδος, η Ανεμώτια, ο Μεσότοπος, η Αγιάσος και η Πτερούντα.

Η ομορφιά στον τόπο που πας, φαίνεται σε αυτό που βλέπεις στους ανθρώπους που μιλάς, αλλά και σε ό,τι έμαθες που δεν φαίνεται με το μάτι. Γιατί κάθε ομορφιά αποκτά σημασία όταν θα είναι στο νου σου για τον επόμενο τόπο που θα επισκεφτείς. Έτσι ώστε το καλοκαίρι σου να γίνει  αφορμή για να είναι αλλιώς οι χειμώνες σου.

«Ο»