«Οδικός χάρτης» επικίνδυνων διολισθήσεων στο Κυπριακό

 «Οδικό χάρτη» ανάμεσα στις συμπληγάδες των σχεδίων ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ αποτελούν πλέον οι μετά τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους (Λιθουανία) ευρύτερες γεωπολιτικές διευθετήσεις στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένων των πτυχών του Αιγαίου και του Κυπριακού. Σε ό,τι δε αφορά το Κυπριακό, γίνεται πιο ευδιάκριτη πλέον η από ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ μετατροπή του σε μηχανισμό εδραίωσης της κυριαρχίας τους στην Ανατολική Μεσόγειο, μέσα από ένα σχέδιο «λύσης» - ανοιχτής ή/και συγκαλυμμένης διχοτόμησης - «δύο συνιστώντων κρατών». Μια τέτοια διχοτομική λύση συνιστά διεθνώς επικίνδυνη ανακύκλωση εξελίξεων, καθότι δεν εγγυάται βιώσιμη λύση υπέρ του λαού της Κύπρου, ενώ παράλληλα συνδέεται με νέα όξυνση των κεφαλαιοκρατικών αντιθέσεων, υπονομεύοντας την ειρήνη και την ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο.

Μολονότι, η κυβέρνηση της ΝΔ παρουσιάζεται ως θεματοφύλακας της «ασφάλειας» και των κυριαρχικών δικαιωμάτων, εντούτοις βρίσκεται σε πλήρη σύμπλευση με τους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς που έχουν ως στόχο τη συνοχή του ΝΑΤΟ στον ανταγωνισμό του με τη Ρωσία και την Κίνα. Ωστόσο η εν λόγω νατοϊκή πολιτική της ΝΔ, που σημειωτέον στηρίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους για τους λαούς της περιοχής και, ειδικότερα, για τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου.

Πάντως στο Βίλνιους αναδείχθηκε γι' ακόμη μια φορά η δεινότητα της Άγκυρας να διεκδικεί αυτόνομα τα συμφέροντά της, την ώρα που η Αθήνα είχε προαναγγείλει υποχωρήσεις. Άλλωστε ο ίδιος o Πρωθυπουργός αποκάλυψε πως η απομείωση της εθνικής κυριαρχίας είναι μια σχετική έννοια. Επιπρόσθετα, ο κ. Μητσοτάκης έσπευσε να αποκαλέσει αυτή την πολιτική της υποχώρησης ως «πατριωτισμό της ευθύνης». Οι δηλώσεις του Πρωθυπουργού συνιστούν επικίνδυνη παρέκκλιση και μέγιστη πολιτική πρόκληση. Συν τοις άλλοις, ο κ. Μητσοτάκης και οι ευρω-νατοϊκοί κύκλοι επιζητούν «να μάθουμε να μοιραζόμαστε» σύμφωνα με τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας.

Όταν «στις ημέρες μας η τυραννία γίνεται μεταδοτική» (για να χρησιμοποιήσω την έκφραση του Paul Valéry), συμβαίνει ό,τι ακριβώς ο Θουκυδίδης και, αργότερα, ο John Locke προειδοποιούσαν για τα περί κακοποίησης των λέξεων. «Κακή χρήση της γλώσσας είναι η ηθελημένη συσκότιση», διατύπωνε ο Locke. Πίσω ακριβώς από την «ηθελημένη συσκότιση» και τις επικίνδυνες αποφάσεις, βρίσκονται η ΕΕ - ΝΑΤΟ, τα συμφέροντα των οποίων καθορίζουν την εξέλιξη ελληνοτουρκικών και Κυπριακού. Εξού και δεν διατυπώθηκε επίσημη διαφωνία από την Αθήνα επί της πρότασης του ΝΑΤΟ, όπου στα επιχειρησιακά του σχέδια η Κύπρος από χώρα μετατρέπεται σε χώρο, με αναφορά σε συντεταγμένες και όχι σε κρατική οντότητα.

Όσο για τη Λευκωσία, ο μεν Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Χριστοδουλίδης αναγόρευσε την πρόσφατη Σύνοδο του ΝΑΤΟ σε ορόσημο για το Κυπριακό, τα δε κόμματα στην πλειοψηφία τους αλλά και η Βουλή γενικότερα τήρησαν «σιωπή των αμνών».

Αναγνωρίζοντας τα πολιτικά κενά Αθηνών - Λευκωσίας, η Άγκυρα επιχειρεί να οδηγήσει Ελλάδα και Κύπρο σε μια μακρά διαδικασία φθοράς, υποταγμένης στους τουρκικούς στρατηγικούς σχεδιασμούς. Η εντεινόμενη επιβολή τετελεσμένων επί του κυπριακού εδάφους με εποικισμό και «οικοδομική ανάπτυξη» σε περιοχές των κατεχομένων, αποτελεί ηχηρή απόδειξη. Όπως και η ενίσχυση και αναβάθμιση των στρατιωτικών υποδομών της Τουρκίας στα κατεχόμενα, όπως βέβαια και οι απαιτήσεις στον ενεργειακό τομέα. Αυτές και άλλες πρακτικές αφήνουν για ακόμα μια φορά εκτεθειμένη την πολιτική ηγεσία Αθηνών και Λευκωσίας. Στο μεταξύ, ο κ. Μητσοτάκης έχει σπάσει, από πλευράς πολιτικού πρωτοκόλλου, την παράδοση των πρωθυπουργών, καθότι δεν πραγματοποίησε το πρώτο εκτός Ελλάδας ταξίδι στην Κύπρο μετά την επανεκλογή του. Γεγονός που υποδηλοί - άμεσα ή έμμεσα - το άνοιγμα ενός διαφορετικού κεφαλαίου πολιτικής σημειολογίας επί των διαδικασιών του Κυπριακού.

Άρθρο από ΤΑ ΝΕΑ του Κώστα Γουλιάμο, τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών, πρ. πρύτανης Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου, ποιητής, συγγραφέας.

Ήταν υποψήφιος βουλευτής με το ΚΚΕ