«Γολγοθάς» η φοιτητική στέγη

Ο «Γολγοθάς» της φοιτητικής στέγης για τις λαϊκές οικογένειες που τα παιδιά τους περνούν σε άλλη πόλη από αυτή της μόνιμης κατοικίας είναι γνωστός εδώ και χρόνια. Φέτος, όμως, όλα επιβεβαιώνουν ότι τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα. Οι νέες αυξήσεις στις τιμές των διαμερισμάτων έρχονται να προστεθούν σε αυτές των προηγούμενων χρόνων, με αποτέλεσμα την τελευταία πενταετία οι τιμές στα νοίκια των μικρών διαμερισμάτων να έχουν ανέβει από 30% έως 50% στην Αθήνα και αναλογικά στις υπόλοιπες πόλεις όπου υπάρχει ζήτηση. Ετσι, π.χ. στην περιοχή του Ζωγράφου τα νοίκια για σπίτια 40 έως 50 τετραγωνικών ξεκινούν από 450 ευρώ και φτάνουν μέχρι και 650 ευρώ!

Σε αυτά έρχονται να προστεθούν πιέσεις και προβλήματα σε τουριστικές περιοχές, όπου οι αυξήσεις των ενοικίων είναι ακόμα μεγαλύτερες (σε Κέρκυρα, Κρήτη, Ρόδο κ.α.), ενώ ιδιοκτήτες επιλέγουν να νοικιάζουν τα σπίτια τους σε φοιτητές με συμβόλαια μέχρι Μάη - Ιούνη και μετά να τα βάζουν σε πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης. Στις εύλογες αντιδράσεις των φοιτητών, που καλούνται να μετακομίζουν κάθε χρόνο, η Ομοσπονδία των ιδιοκτητών απάντησε προκλητικά μέχρι και ότι ...ξεβολεύονται οι γονείς που θέλουν να κάνουν τζάμπα διακοπές το καλοκαίρι στα σπίτια των παιδιών τους!

***

Τα ευχολόγια για «ρύθμιση» της αγοράς μέσω «πλατφορμών καταγραφής» των διαθέσιμων διαμερισμάτων (βλ. ΠΟΜΙΔΑ), ή αλλιώς «τράπεζας στέγης» (πρόταση της Εφης Αχτσιόγλου του ΣΥΡΙΖΑ), όχι μόνο δεν λύνουν το πρόβλημα αλλά συγκαλύπτουν και τις πραγματικές αιτίες του. Γιατί αυτό ξεκινά από την έλλειψη φοιτητικών εστιών και από τα χάλια που έχουν όσες υπάρχουν. Από το γεγονός ότι δεν υπάρχει φοιτητική μέριμνα με ευθύνη του κράτους, επειδή αυτή θεωρείται «κόστος». Είναι χαρακτηριστικό ότι οι υπάρχουσες εστίες δεν φτάνουν ούτε για το 10% των φοιτητών που έχουν ανάγκη στέγης, ενώ 17 πόλεις δεν διαθέτουν καν φοιτητικές εστίες! Αποτέλεσμα είναι να γίνεται κάθε χρόνο ένας «διαγωνισμός φτώχειας», όπως λένε οι φοιτητές, για να επιλεγούν αυτοί που θα πάρουν τελικά δωμάτιο στις εστίες, και μάλιστα το τοπίο να ξεκαθαρίζει πολύ αργά κάθε χρόνο.

Η «απάντηση» της κυβέρνησης στα παραπάνω είναι η εξαγγελία για δημιουργία φοιτητικών εστιών με τη μέθοδο των ΣΔΙΤ, δρομολογώντας ένα σχέδιο που είχε πρωτοεξαγγείλει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με ενοίκια στις εστίες, που θα κυμαίνονται σε ζώνες, φτάνοντας έως και τα ενοίκια της αγοράς. Παράλληλα, τα υπάρχοντα κτίρια στην ιδιοκτησία των πανεπιστημίων, που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για τη φοιτητική στέγη, με τον νόμο - πλαίσιο ανοίγει ο δρόμος να αξιοποιούνται για άλλους, εμπορικούς σκοπούς. Ετσι, σε ένα τοπίο όπου έτσι όπως έχει διαμορφωθεί οι φοιτητές και οι οικογένειές τους καλούνται να ακριβοπληρώνουν για να μπορέσουν να σπουδάσουν, η απάντηση του κράτους είναι διεύρυνση της εμπορευματοποίησης και μπίζνες με τους μεγαλοκατασκευαστές, για εστίες και κλίνες που αριθμητικά θα είναι και πάλι πολύ πίσω από τις ανάγκες.

* * *

Απέναντι στο «κάθε χρόνο και χειρότερα» για τους φοιτητές και τις οικογένειές τους, οι αγωνιστικοί Φοιτητικοί Σύλλογοι μπαίνουν μπροστά για τις ανάγκες των πρωτοετών που αναζητούν στέγη, διαμηνύοντας ότι δεν θα επιτρέψουν να μείνουν συμφοιτητές τους εκτός αμφιθεάτρων λόγω οικονομικών δυσκολιών και αδυναμίας εξεύρεσης στέγης. Τα αιτήματά τους είναι τα μόνα που μπορούν να δώσουν «ανάσα» από τον βραχνά της φοιτητικής στέγης, σε σύγκρουση με την πολιτική που στερεί από χιλιάδες φοιτητές και τους γονείς τους το όνειρο να σπουδάσουν χωρίς να «ματώνει» το οικογενειακό εισόδημα.

Καλούν σε πάλη για: Να ανοίξουν από τις αρχές Αυγούστου οι αιτήσεις για τις εστίες, έτσι ώστε να ξεκινήσουν οι εισδοχές πριν τις αρχές του εξαμήνου. Ολοι οι φοιτητές που κάνουν αίτηση για δωμάτιο να εξασφαλίσουν τρόπο διαμονής στην πόλη σπουδών τους, είτε στη φοιτητική εστία είτε με την ενοικίαση ξενοδοχείων και δωματίων από το εκάστοτε Ιδρυμα, για να καλυφθούν οι ανάγκες. Να δοθεί γενναία αύξηση στο στεγαστικό επίδομα, στα 400 ευρώ τον μήνα για όλους τους φοιτητές που νοικιάζουν. Να αξιοποιηθούν η περιουσία των πανεπιστημίων και κενά κτίρια του Δημοσίου για την κατασκευή νέων, σύγχρονων εστιών, στην ευθύνη του κράτους, χωρίς ΣΔΙΤ και ενοίκια. Να ανακαινιστούν και να αξιοποιηθούν πλήρως οι ήδη υπάρχουσες εστίες, με επαρκή κρατική χρηματοδότηση και μόνιμο προσωπικό.

Γ. Σ