Τι δείχνει ο πρώτος απολογισμός της νέας Βουλής

Τις προηγούμενες εβδομάδες και λίγο πριν διακοπούν οι εργασίες της Βουλής για να εκκινήσουν ξανά στο τέλος Αυγούστου, μπορέσαμε να πάρουμε μια «πρώτη γεύση» του πώς θα λειτουργήσουν οι πολιτικοί συσχετισμοί που προέκυψαν από τις εκλογές της 25^ης Ιουνίου. Έτσι λοιπόν η γενική αρνητική εικόνα που καταγράφθηκε μπόρεσε να γίνει πιο συγκεκριμένη και έτσι να μπορεί κανείς να διαβλέψει τα όσα θα συμβούν από το Φθινόπωρο.

Τότε δηλαδή που η κυβέρνηση Μητσοτάκη σχεδιάζει να ξεκινήσει ένα πυκνό νομοθετικό έργο. Θυμίζουμε άλλωστε ότι στην προηγούμενη θητεία της ψήφισε σε 4 χρόνια παρά κάτι μήνες 423 νομοσχέδια που σημαίνει πως ψηφίζει πάνω από 100 ανά έτος. Μία συνήθεια που δεν φαίνεται πως θα εγκαταλείψει στην δεύτερη θητεία της. Τουναντίον το επόμενο 6μηνο η Νέα Δημοκρατία θα εντείνει τους νομοθετικούς ρυθμούς της προκειμένου να εκμεταλλευθεί και την συνθήκη ανάδειξης νέας ηγεσίας στο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θα βρίσκεται σε συνεδριακές διαδικασίες μέχρι τον Δεκέμβριο,  όπως και την πολιτική αναμέτρηση των εκλογών της τοπικής αυτοδιοίκησης

Τις προηγούμενες εβδομάδες ψηφίστηκαν μόλις 3 νομοσχέδια: Το νομοθέτημα για την ψήφο των απόδημων, το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών που περιείχε κάποιες από τις προεκλογικές εξαγγελίες της κυβέρνησης και μία Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που αφορούσε θέματα του υπουργείου Υγείας ενώ «τακτοποιήθηκαν» και κάποια …ζητηματάκια όπως π.χ η παράταση της θητείας των διοικήσεων των επιμελητηρίων της χώρας.

Με βάση τα όσα έχουν έως στιγμής καταγραφεί στο ελληνικό κοινοβούλιο αξίζει να εστιάσει κανείς στις κοινοβουλευτικές συμπεριφορές των κομμάτων, που απηχούν φυσικά συνολικά την πολιτική τους τακτική. Κυρίως ως προπομπό των όσων αναμένεται να συμβούν το επόμενο διάστημα.

Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Το κυβερνών κόμμα είναι εμφανές – για όσους παρατηρούν τα πολιτικά δρώμενα- πώς μετά τις εκλογές του Ιουνίου άλλαξε τον νομοθετικό σχεδιασμό του. Θυμίζουμε ότι τον Μάιο ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωνε πως το πρώτο νομοσχέδιο που θα φέρει η κυβέρνηση για ψήφιση θα είναι αυτό που θα αφορά διορθώσεις στην δομή του «επιτελικού κράτους». Πλέον ένα τέτοιο νομοσχέδιο δεν υπάρχει στον προγραμματισμό. Αντικαταστάθηκε με τα νομοσχέδια που έχουν ήδη ψηφιστεί αλλά και με σειρά νομοθετημάτων που θα έρθουν από τα υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας και – όπως όλα δείχνουν- θα έχουν άκρως αντιδραστικό περιεχόμενο. Αντιθέτως η κυβέρνηση επέλεξε να φέρει το νομοσχέδιο των απόδημων που εξυπηρετεί σειρά σκοπιμοτήτων με βασικότερη εξ αυτών την ενίσχυση του συντηρητικού αποτυπώματος στο εκλογικό σώμα, ενώ εκτιμάται ότι θα επιδιωχθεί να αποτελέσει αντίβαρο στις απώλειες που θα έχει η Ν.Δ εξαιτίας της πολιτικής που χαράσσει στα ελληνοτουρκικά και στην προοπτική ενός διμερούς διαλόγου με τελική κατάληξη το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Η Ν.Δ άλλωστε έχει δημιουργήσει την υποδομή για να χειριστεί με τον πλέον ελεγχόμενο τρόπο τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Κάτι που καταδεικνύουν δύο επιλογές της: Η τοποθέτηση στο Υπουργείο Εξωτερικών του στενού συνεργάτη του Κ.Μητσοτάκη, Γιώργου Γεραπετρίτη αλλά και η τοποθέτηση της Ντόρας Μπακογιάννη στην θέση της προέδρου της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής. Το πεδίο δηλαδή στο οποίο αναμένεται να εντοπιστούν οι εσωκομματικές αντιδράσεις.

Ένα ακόμη στοιχείο των αλλαγών στον κοινοβουλευτικό σχεδιασμό είναι η τοποθέτηση του Μάκη Βορίδη ως υπουργού Επικρατείας και αντικαταστάτη του πρωθυπουργού στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Τον ρόλο του έχει ο ίδιος ο Μ.Βορίδης περιγράψει λέγοντας πως «ο Υπουργός Επικρατείας, ο υποφαινόμενος, αντικαθιστά και αναπληρώνει τον Πρωθυπουργό στα κοινοβουλευτικά του καθήκοντα όταν αυτός κωλύεται ή όταν αυτός κρίνει. Αυτό σημαίνει ότι ουσιαστικά στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού ελέγχου, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, θα μπορούσε να αναπληρώσει τον Πρωθυπουργό σε ερωτήσεις που απευθύνονται στον Πρωθυπουργό». Ένα δείγμα του τι σημαίνει αυτό είδαμε στην κοινοβουλευτική αντιπαράθεση που υπήρξε για τις πυρκαγιές, όπου ο Κ.Μητσοτάκης βρέθηκε στην Βουλή για να κάνει απλά ένα σύντομο διάγγελμα και να αποχωρήσει δίχως να απαντήσει σε κανένα ζήτημα από αυτά που έθεσε η αντιπολίτευση. Επίσης, ό Μάκης Βορίδης θα αναλάβει και την διευθέτηση των σχέσεων της Ν.Δ με τα νεοτευκτα κόμματα της Βουλής

Ο ΣΥΡΙΖΑ: Το καθεστώς ρευστότητας που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ, μετά την διπλή ήττα στις εκλογές και την παραίτηση του Α.Τσίπρα, είχε την άμεση αντανάκλασή του και στην λειτουργία της κοινοβουλευτικής του ομάδας, εστω κι αν αυτή κατάφερε να εκλέξει συναινετικά ως μεταβατικό πρόεδρο τον Σωκράτη Φάμελλο.

Ήταν εμφανές ότι στα δύο νομοσχέδια που κατατέθηκαν στην Βουλή η αξιωματική αντιπολίτευση «μπαλαντζάρισε» σχετικά με το αν θα τα ψηφίσει ή όχι, λειτουργώντας υπό το καθεστώς της πολιτικής πίεσης του να μην φανεί περισσότερο «επιθετική» από όσο πρέπει. Είναι ενδεικτικό ότι στο πολύ-νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών ο εισηγητής της Χάρης Μαμουλάκης δήλωσε πως ο ΣΥΡΙΖΑ υπερψηφίζει επί της αρχής, για να τον διορθώσει λίγη ώρα αργότερα ο Σωκράτης Φάμελλος λέγοντας ότι καταψηφίζει επί της αρχής αλλά θα υπερψηφίσει τα άρθρα που προβλέπουν επέκταση των επιδομάτων τύπου «pass» και τις αυξήσεις στο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων.

Προβληματισμός υπήρχε και για την ψήφο που θα έδινε ο ΣΥΡΙΖΑ στο νομοσχέδιο για τους απόδημους αφού στο εσωτερικό της Κ.Ο υπήρξε και η άποψη να ψηφίσει «παρών» αντί για κατά. Συνολικά ο ΣΥΡΙΖΑ δυσκολεύεται να εκφραστεί με σαφήνεια κοινοβουλευτικά κι αυτό δεν αφορά μόνον την συγκυρία της εκλογής νέου αρχηγού αλλά και συνολικά τις πολιτικές αντιφάσεις που υπάρχουν στο εσωτερικό του.

ΤΟ ΠΑΣΟΚ: Πολύ πιο σαφές στην τακτική του από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι το ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα η στάση του στα δύο νομοσχέδια που ψηφίστηκαν δείχνει πως το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη θα «είναι εκεί» όταν το απαιτεί το σύστημα, ενώ θα ασκεί αντιπολίτευση στις περιτπώσεις που η στάση του δεν είναι καθοριστική. Έτσι λοιπόν συνάθροισε τις δυνάμεις του για την ψήφιση του νομοσχεδίου για τους απόδημους ώστε να συγκεντρωθούν οι απαραίτητες 208 ψήφοι δηλώνοντας πως λειτουργεί από «θέση αρχών». Κι αυτά παρά το γεγονός ότι η κριτική που άσκησε στο νομοσχέδιο θα μπορούσε να δικαιολογήσει και ένα «παρών» και ένα «κατά» με χαρακτηριστική άνεση. Αντιθέτως στο πολυνομοσχέδιο του ΥΠΟΙΚ δεν δίστασε να καταψηφίσει επί της αρχής εγκαλώντας την κυβέρνηση για την απουσία ενός συνολικού σχεδίου για την αντιμετώπιση της ακρίβειας και του υψηλού ενεργειακού κόστους.

Η ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ: Έναν ιδιάζοντα αλλά καταλυτικό ρόλο στήριξης σε βασικές επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη θα παίξει το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, κάτι που αναδείχθηκε περίτρανα από τις πρώτες δύο εβδομάδες λειτουργίας της Βουλής. Η Πλεύση Ελευθερίας ήταν το πρώτο από τα κόμματα που έσπευσε να δηλώσει ότι υπερψηφίζει το νομοσχέδιο για τους απόδημους. Μάλιστα ανταμείφθηκε δεόντως από τον πρωθυπουργό από τον οποίο χαρακτηρίστηκε «υπεύθυνη δύναμη». Εστιάζει την κριτική της σε σειρά διαδικαστικών ζητημάτων στο κοινοβούλιο και γενικευμένες τοποθετήσεις περί του κόμματος – «υπερασπιστή των πολιτών», που δίνουν την δυνατότητα να έχει τον ρόλο του πολιτικού «μπαλαντέρ»τον οποίο έχει ήδη ενστερνιστεί.

ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ και ΝΑΖΙ: Σε «οχήματα» μετατόπισης σε αντιδραστική κατεύθυνση έχουν μετατραπεί όπως ήταν αναμενόμενο τα κόμματα της ακροδεξιάς και των Ναζί. Με ακραία εκδοχή τους «Σπαρτιάτες» και τα κόμματα «Νίκη» και «Ελληνική Λύση» η σκληρή ακροδεξιά ατζέντα υφίσταται ήδη στην Βουλή με έμφαση τον αντιμεταναστευτικό λόγο, τις συνεχείς επιθέσεις στα κινήματα και το τρίπτυχο «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια» σε όλες του τις εκδοχές. Η Νέα Δημοκρατία έχει αναλάβει (δια του Μ.Βορίδη) να απαντά στην κριτική αυτή νομιμοποιώντας στην πολιτική σκηνή τον συγκεκριμένο διάλογο («δεξιά ή ακόμη πιο δεξιά;») ενώ ταυτόχρονα ήδη επιτυγχάνονται και οι πρώτες συναινέσεις σε ψηφοφορίες. Επίσης, ειδικά για το νεοναζιστικό κόμμα μετά τις τελευταίες εξελίξεις και την αποδοκιμασία του προέδρου του Β.Στίγκα από την υπόλοιπη Κ.Ο είναι εμφανές ότι ενισχύει το νεοναζιστικό του αποτύπωμα με την ευθεία στήριξη του Κασιδιάρη.

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ