Κολοκυθιά

«Να είναι η Λήμνος». «Και γιατί να είναι η Λήμνος;». «Αλλά ποιο να είναι». «Να είναι η Κάρπαθος». «Και γιατί να είναι η Κάρπαθος;». «Αλλά ποιο να είναι». «Να είναι η Σκύρος». Την κολοκυθιά θυμίζουν τα δημοσιεύματα στον αστικό Τύπο, μετά το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στην αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων για την επέκταση των βάσεών τους και σε ελληνικά νησιά.

Οι κάθε είδους ειδήμονες επί των ελληνοαμερικανικών και ελληνοτουρκικών σχέσεων αναλύουν τα «πλεονεκτήματα» και τα «μειονεκτήματα» της κάθε τοποθεσίας και όλοι μαζί διαφημίζουν τη μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια ως «ασπίδα» για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας απέναντι στις αμφισβητήσεις της Τουρκίας. Η πραγματικότητα βέβαια είναι εντελώς ανάποδη.

Ολα τα προηγούμενα βήματα στην υλοποίηση της Στρατιωτικής Συμφωνίας ανάμεσα στην Ελλάδα και τις ΗΠΑ όξυναν τους ανταγωνισμούς με την Τουρκία και τροφοδότησαν ακόμα περισσότερο τις αμφισβητήσεις, την ώρα που στο όνομα της ΝΑΤΟικής συνοχής βρίσκονται στο τραπέζι επώδυνοι συμβιβασμοί και υποχωρήσεις, τις οποίες ανοιχτά πλέον ομολογεί και η κυβέρνηση.

Ανεξάρτητα λοιπόν από το ποιο νησί θα διαλέξουν οι ΗΠΑ για να εγκαταστήσουν την επόμενη βάση τους, ο λαός για ένα μόνο πράγμα μπορεί να είναι σίγουρος: Οτι μια τέτοια εξέλιξη θα σημάνει μεγαλύτερους κινδύνους και θα αξιοποιηθεί ως όχημα για ευρύτερες διευθετήσεις στην περιοχή, σε βάρος κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και των πραγματικών συμφερόντων του ελληνικού, του τουρκικού και του κυπριακού λαού.