Η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη

 Παρακολουθώντας τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι λίγοι αυτοί που καλοπροαίρετα αναρωτιούνται «τι έφερε τελικά τον Κασσελάκη». Που προβληματίζονται αν θα μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να ακολουθήσει μια διαφορετική πορεία, να γίνει «κάτι άλλο» απ' αυτό που σηματοδοτεί η εκλογή του νέου αρχηγού, που προκαλεί αποστροφή σ' ένα μεγάλο μέρος των μέχρι πρότινος οπαδών και ψηφοφόρων του.

Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, που οδήγησε στη σημερινή του εξέλιξη, δεν ξεκίνησε με την κοινοβουλευτική ήττα το 2019 ή το 2023, αλλά πολύ νωρίτερα, όταν δηλαδή ανέλαβε να βγάλει τη «βρώμικη δουλειά» για λογαριασμό του κεφαλαίου, καλλιεργώντας ψευδαισθήσεις ότι μπορούν και τα κέρδη του να σωθούν και ο λαός να ζει καλύτερα.

Οταν στη συνέχεια ανέλαβε τη συγκυβέρνηση με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ, πήγε σε ένα δημοψήφισμα κοροϊδεύοντας τον λαό, ψήφισε μαζί με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ το 3ο μνημόνιο, το εφάρμοσε τσακίζοντας τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, ξέπλυνε τον αμερικανοΝΑΤΟικό ιμπεριαλισμό βάζοντας τη χώρα βαθιά στον βούρκο των δολοφονικών σχεδιασμών του.

Λέρωνε δηλαδή μέρα - μέρα κάθε έννοια της αριστεράς, του ριζοσπαστισμού, φτάνοντας να επαναφέρει ως «δικαιωμένο» τον άλλο αστικό πόλο διακυβέρνησης, τη ΝΔ. Υπήρχε περίπτωση μετά από όλα αυτά να φέρει κάτι άλλο ως «επιστέγασμα»;

* * *

Αυτή είναι με λίγα λόγια η πορεία του απόλυτου πολιτικού εκφυλισμού που διένυσε ο ΣΥΡΙΖΑ και που εκφράστηκε σε κάθε υπόσχεση που έδωσε, σε κάθε νόμο που ψήφισε, σε κάθε θέση που πήρε. Εκφράστηκε στη στάση του απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, στην προσπάθειά του να υπονομεύσει αγώνες και διεκδικήσεις πάντα στο όνομα του «εφικτού» και του «μικρότερου κακού».

Είναι η πορεία που υπηρέτησαν με συνέπεια τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, είτε εκείνοι που σήμερα πλαισιώνουν τον Κασσελάκη και υπόσχονται να «διώξουν τη δεξιά», είτε εκείνοι που παρουσιάζονται ως «θεματοφύλακες» τάχα της «αριστερής ταυτότητας». Ολοι τους μαζί υπερασπίζονται την «παρακαταθήκη» της ΝΑΤΟικής εξωτερικής πολιτικής, των ματωμένων πλεονασμάτων, των αντεργατικών - αντιασφαλιστικών νόμων που γύρισαν τους εργαζόμενους 10ετίες πίσω.

Ολοι τους μαζί έριχναν στον λαό το δηλητήριο του «δεν υπάρχει άλλος δρόμος», των μειωμένων απαιτήσεων, της στοίχισης με την αντιλαϊκή πολιτική που εφάρμοσε ως κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, πότε για μια πιο «ανθρώπινη διαχείριση της βαρβαρότητας» και πότε για «να μην επιστρέψει η ΝΔ», που τελικά επέστρεψε παραλαμβάνοντας απλά τη σκυτάλη του.

Αυτή η πορεία δεν μπορούσε παρά να οδηγήσει στη σημερινή εξόφθαλμη παρακμή, στην απροκάλυπτη αντιγραφή της ατζέντας και των συνθημάτων της ΝΔ, όπως τα περί «αριστείας» και «καλών βιογραφικών». Ενα τέτοιο κόμμα δεν μπορούσε να πάρει άλλο δρόμο από το να βγάλει στην επιφάνεια είτε «Κασσελάκηδες», είτε τους «αντιπάλους» του, που όμως έχουν την ίδια ατζέντα.

Αλλωστε, με αυτό το κριτήριο πήρε μέρος στις εσωκομματικές εκλογές και η πλειοψηφία των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, παλιών και νέων: Ποιος από τους υποψήφιους νέους αρχηγούς μπορεί να ανταποκριθεί καλύτερα στις προσδοκίες για επιστροφή στη διακυβέρνηση, «να νικήσει τη ΝΔ του Μητσοτάκη» όπως έλεγαν όλοι οι υποψήφιοι με μια φωνή, με δεδομένη τη συμφωνία τους στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και στην «παρακαταθήκη» της διακυβέρνησής του.

* * *

Στον αντίποδα των παραπάνω, τίμιοι αγωνιστές, με αναφορές στο κίνημα και τις παραδόσεις του, που στήριζαν μέχρι τώρα τον ΣΥΡΙΖΑ, έχουν κάθε λόγο να προβληματίζονται και να νιώθουν απέχθεια από τις εξελίξεις. Ολοι αυτοί δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τον ΣΥΡΙΖΑ ή όποια άλλη εκδοχή του. Η όποια αναμονή θα αποδειχθεί ξανά προθάλαμος για μια ίδια πορεία, που ξεκινάει από αυταπάτες και καταλήγει σε «Κασσελάκηδες».

Σε αυτούς απλώνει το χέρι το ΚΚΕ, μπροστά και στις τοπικές εκλογές. Τους καλεί σε συμπόρευση στην κάλπη και στους αγώνες για τα δικαιώματα και τις ανάγκες του λαού, για την οργάνωση της αντεπίθεσης, ενάντια στην εγκληματική πολιτική του κέρδους, για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ μοιράζει διαβεβαιώσεις ότι είναι τώρα πιο ικανός να υπηρετήσει ξανά από τη θέση της κυβέρνησης.

Δ. Π