Νέες απεργίες σε Ιταλία και Βρετανία

Σε 24ωρη πανεθνική απεργία προχώρησαν την Παρασκευή οι εργαζόμενοι σε αεροπορικές εταιρείες, στα αεροδρόμια και το προσωπικό εδάφους στην Ιταλία, με απόφαση των συνδικάτων τους. Παράλληλα απεργούν οι εργαζόμενοι σε εξωτερικές εταιρείες που συνεργάζονται με τα αεροδρόμια της χώρας.

Οπως ανακοίνωσαν τα συνδικάτα, η απεργιακή κινητοποίηση «οφείλεται σε ανεπαρκείς μισθολογικές αυξήσεις, στη συνεχή επέκταση του ωραρίου εργασίας και στην προώθηση της ιδιωτικής ασφάλισης και περίθαλψης». Οι εργαζόμενοι διεκδικούν, εκτός από ουσιαστικές αυξήσεις στον μισθό τους, καλύτερες συνθήκες εργασίας και μέτρα ασφάλειας.

Η ιταλική αεροπορική εταιρεία «Ita Airways» ανακοίνωσε την ακύρωση δεκάδων πτήσεων.

Στη Βρετανία, σε απεργία προχωρούν οι εργαζόμενοι της Βασιλικής Εταιρείας Τεχνών (Royal Society of Arts, RSA), για πρώτη φορά από την ίδρυσή της, πριν από 270 χρόνια. Η διήμερη απεργία στις 19 και 21 Σεπτέμβρη εγκρίθηκε με συντριπτική πλειοψηφία, από το 93,3% των μελών του σωματείου.

Οπως επισημαίνουν, οι περισσότεροι εργαζόμενοι αδυνατούν να αντεπεξέλθουν σε βασικές υποχρεώσεις επιβίωσης λόγω ακρίβειας, δραματικής αύξησης των ενοικίων στο Λονδίνο και άρνησης της διοίκησης να τους εξασφαλίσει ικανοποιητικές αυξήσεις στους μισθούς μετά από πέντε γύρους διαπραγμάτευσης.

Η «αύξηση» - ψίχουλα 4% που έδωσε η εργοδοσία τον Απρίλη δεν καλύπτει τις βασικές ανάγκες των εργαζομένων και τον πληθωρισμό, την ίδια ώρα που τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της RSA πήραν αυξήσεις 170%!

Στις 20 Σεπτέμβρη και στις 2 ως 4 Οκτώβρη απεργούν και περίπου 200.000 νοσοκομειακοί γιατροί (ειδικευόμενοι και ειδικευμένοι), μέλη της Βρετανικής Ιατρικής Ενωσης (ΒΜΑ), διεκδικώντας μισθολογικά και εργασιακά αιτήματα. Από την αρχή του χρόνου οι ειδικευόμενοι γιατροί έχουν απεργήσει 19 μέρες, κρίνοντας απογοητευτική την «αύξηση» 6% που τους έδωσε τον Ιούλη η κυβέρνηση.

Στο μεταξύ, έκθεση του βρετανικού «think tank» «Resolution Foundation», που δημοσιεύτηκε τις προηγούμενες μέρες, επισημαίνει ότι η Βρετανία είναι σε πορεία για τη μεγαλύτερη επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου από τη δεκαετία του 1950.