Είναι αλήθεια πως καμιά φορά οι καταιγιστικές -στην κυριολεξία- εξελίξεις σε αφήνουν άναυδο από πόνο και θλίψη μέχρι ο θυμός και η λογική της αντίδρασης να κυριαρχήσει.
Και περνάει ο καιρός χωρίς να φωνάξεις, να γράψεις ως οφείλεις, να γίνεις όπως έμαθες συμμέτοχος και όχι να χτυπιέσαι από μακριά με απελπισία ανενεργή.
Συμβαίνουν κι αυτά μέχρι να σε πάρουν από το χέρι και να σε ξεκουνήσουν όλοι οι μπροστάρηδες... ΝΑΙ! οι δικοί μας, που δεν έχουν καιρό για τέτοια γιατί ο καιρός τούς προλαβαίνει άμα τον αφήσουν στο έλεος του τυχαίου και της περιβόητης κλιματικής αλλαγής.
Και ναι θα δακρύσεις κι εσύ με τον πλημμυροπαθή που κλαίει από ντροπή με το συσσίτιο και τη λεηλατημένη ζωή του, αλλά κυρίως θα μαζέψεις τη δύναμή σου να την ενώσεις με τους συντρόφους σου ώσπου ο κόσμος μας να γίνει για μας.
Η δικιά μας επικαιρότητα έχει αλληλεγγύη και αντίσταση. Έχει σύσσωμη και μαζική απεργία του κόσμου της δουλειάς απέναντι στα εγκλήματα για το κέρδος των λίγων.
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια κι ας τα κρατήσουν όσοι επαναστατούν για τα επουσιώδη...
Ελένη Γερασιμίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου