Καθένας από τους δεκάδες χιλιάδες που διαδήλωσαν σε πάνω από 55 πόλεις σε όλη τη χώρα, καθένα από τα εκατοντάδες Σωματεία, τα δεκάδες Εργατικά Κέντρα και τις Ομοσπονδίες του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα που συναντήθηκαν στη μεγάλη αυτή απεργιακή μάχη, ακυρώνοντας στην πράξη την υπονόμευση από τους κυβερνητικούς - εργοδοτικούς κλακαδόρους της ΓΣΕΕ, τη συκοφάντηση και τη βιομηχανία μηνύσεων από την κυβέρνηση, δείχνουν τον δρόμο της ενίσχυσης της πάλης μέσα από τα σωματεία το επόμενο διάστημα.
Ετσι εξηγούνται η χυδαία επίθεση στο ΚΚΕ και στο ΠΑΜΕ, οι «προειδοποιήσεις» από τα κυβερνητικά στελέχη προς τους κομμουνιστές και τους πρωτοπόρους εργάτες για «ποινικές διώξεις» σε όσους υπερασπίζονται το δικαίωμα στην απεργία, μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου.
Γι' αυτό έσκουζε η κυβέρνηση, γι' αυτό κατηγορούσε χιλιάδες εργαζόμενους που βρέθηκαν στους δρόμους ότι τάχα «δεν τους αφορά το νομοσχέδιο». Γι' αυτό η εργοδοσία και το κράτος έφτασαν στο σημείο να στέλνουν «προληπτικά» στα δικαστήρια σωματεία που ακόμα δεν είχαν κηρύξει απεργία, όπως στις αστικές συγκοινωνίες.
Εξηγούνται αυτές οι επιθέσεις, αφού είδαν ότι δεν πέρασε η «σιγή νεκροταφείου». Παρά το γεγονός ότι απέκρυψαν προεκλογικά το νομοσχέδιο - έκτρωμα, παρά την προπαγανδιστική ομοβροντία που επιχείρησαν ακόμα και μέσα στο κατακαλόκαιρο, μπας και μείνει η εντύπωση ότι πρόκειται για «φιλεργατικές ρυθμίσεις, παρά τους μονολόγους στα ΜΜΕ από τα κυβερνητικά στελέχη, η απεργιακή απάντηση δόθηκε και ήταν ένα συντριπτικό «όχι» στον εργασιακό μεσαίωνα.
Παρά την αβάντα που είχε η κυβέρνηση από τα άλλα αστικά κόμματα, από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, που την εγκαλούσαν ότι «δεν έκανε διάλογο» ή ότι «δεν εφαρμόζει καλά τις προβλέψεις της ΕΕ για την ευελιξία», μπας και ξεπλυθεί η πολιτική που όλοι μαζί υπηρετούν εδώ και δεκαετίες, η απεργία έβαλε στο στόχαστρο τη δουλειά και τη ζωή - λάστιχο, έθεσε στο επίκεντρο σύγχρονες διεκδικήσεις και δικαιώματα.
Ακρίβεια δίχως τέλος, ενεργειακή φτώχεια, πάγωμα συντάξεων, φορομπηξία με νέα «πράσινα» χαράτσια, ανασφάλεια, κρατική εγκατάλειψη μπροστά σε «ακραία» και μη φυσικά φαινόμενα, ακόμα μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, χώροι δουλειάς - καρμανιόλες.
Αυτά περιέχονται στο «καλάθι» της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων για τους επόμενους μήνες, αυτά είναι που προκαλούν δυσαρέσκεια, οργή και αγανάκτηση στα εργατικά - λαϊκά στρώματα, κάτι που εκφράστηκε και στην απεργία της Πέμπτης.
Μήπως το ίδιο το αντεργατικό νομοσχέδιο δεν ξεκαθαρίζει ότι οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να τα βγάζουν πέρα με τον μισθό τους, οπότε όλο και περισσότεροι θα πέφτουν στην ανάγκη της δεύτερης εργασίας; Δεν είναι προειδοποίηση για τα ακόμα χειρότερα η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας σε κλάδους με πολυάριθμο εργατικό δυναμικό, με τους ίδιους τους βιομηχάνους να βιάζονται για την επέκταση της κατάργησης σε όλους τους κλάδους; Οι πάνω από 7.000 απολύσεις τη μέρα που καταγράφηκαν την προηγούμενη χρονιά, πριν ακόμα περάσει το νομοσχέδιο έντασης της ευελιξίας, τώρα θα απογειωθούν, θα πολλαπλασιαστούν οι εργαζόμενοι «μίας χρήσης», θα γιγαντωθούν η περιπλάνηση ανάμεσα στην απλήρωτη δουλειά, στην υπερεντατικοποίηση και την ανεργία, το ξεζούμισμα και η δουλειά όποτε, όπως και όπου θέλει η εργοδοσία.
Με τη λαϊκή δυσαρέσκεια λοιπόν να φουντώνει, με τον κλοιό από την εγκληματική πολιτική του κέρδους να γίνεται όλο και πιο ασφυκτικός για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα και τις ανάγκες τους, η απεργία και τα συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα έδωσαν αγωνιστική διέξοδο και αφήνουν παρακαταθήκη για την ένταση της πάλης και της διεκδίκησης το επόμενο διάστημα.
Ο συντονισμός που κατάφεραν οι εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις μπορεί να μετατραπεί σε αφετηρία για να δυναμώσουν οι αγώνες ενάντια στην πολιτική που είτε για τη δημοσιονομική σταθερότητα καίει τον λαό και τον πνίγει, είτε για την ανταγωνιστικότητα τον σπρώχνει στη σύγχρονη σκλαβιά.
Να γίνει βήμα για να αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο η κοινή δράση των σωματείων, να δυναμώσουν το περιεχόμενο και η κατεύθυνση του αγώνα, οι διεκδικήσεις για Συλλογικές Συμβάσεις που θα κατοχυρώνουν ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, που θα κατοχυρώνουν το 5ήμερο και το 8ωρο, που θα αφήνουν δηλαδή «στα χαρτιά» και τις αντεργατικές διατάξεις, όπως έχουν ήδη καταφέρει άλλωστε οι εργαζόμενοι στο λιμάνι, στην «e-food» κ.α. Γιατί το νομοσχέδιο μπορεί να ψηφίστηκε, αλλά θα κριθεί στους χώρους δουλειάς, όπως άλλωστε κρίθηκε και το προηγούμενο αντεργατικό έκτρωμα, με τους εργαζόμενους να το κάνουν κάμποσες φορές κουρελόχαρτο.
Σε αυτόν τον δρόμο, οι εργαζόμενοι μπορούν να δουν ακόμα πιο καθαρά ότι απέναντί τους έχουν «μονομπλόκ» την κυβέρνηση και την εργοδοσία, το κράτος και την ΕΕ, τα κόμματα που υπερασπίζονται την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.
Γιατί αυτοί είναι που μετατρέπουν σε «άπιαστο όνειρο» το αυτονόητο για το 2023, το να μπορεί δηλαδή ο εργαζόμενος να ζει από τον μισθό του, να εργάζεται με ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, με σταθερό και μειωμένο ωράριο, να έχει ποιοτικό ελεύθερο χρόνο, δωρεάν Υγεία και Παιδεία, να μην κινδυνεύει στην πρώτη νεροποντή.
Βαδίζοντας λοιπόν στον δρόμο που δείχνει το ΚΚΕ, στον δρόμο της ανατροπής, ο λαός μπορεί να αναμετρηθεί με τη σημερινή σαπίλα, να κάνει «τα σκοτάδια φως», φέρνοντας στο προσκήνιο τις σύγχρονες ανάγκες του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου