Αλλού τα κακαρίσματα...

 

«Λάμπουν» πριν καλά καλά αναλάβουν καθήκοντα οι «προοδευτικές υποψηφιότητες» που στήριξαν στις πρόσφατες τοπικές εκλογές ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές δυνάμεις.

Ηδη ο νέος περιφερειάρχης Θεσσαλίας Δ. Κουρέτας και ο νέος δήμαρχος Αθήνας Χ. Δούκας, δύο από τα «εμβληματικά παραδείγματα» που παρουσιάστηκαν κατά κόρον περίπου ως το «αντιδεξιό» αντίβαρο στην κυβερνητική πολιτική, πριν καν σβήσουν τα φώτα των εκλογών κατέθεσαν διαπιστευτήρια σε αυτή!

Ο πρώτος έσπευσε να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό, λέγοντας αμέσως μετά τη συνάντηση ότι «ζήτησα να συμμετέχω στο νέο συντονιστικό όργανο το οποίο γίνεται για να αποκατασταθεί η αξιοπιστία της Περιφέρειας στη σύνδεση με την κυβέρνηση και τους θεσμούς, κάτι το οποίο είχε διαταραχθεί».

Δήλωσε δηλαδή με το «καλημέρα» διαθέσιμος να αναλάβει ρόλο στην «αναστήλωση» της εικόνας της κυβέρνησης, του κρατικού μηχανισμού και της Περιφέρειας στα μάτια των πλημμυροπαθών, μετά τα συντριπτικά ...κατάγματα από τις συνέπειες της εγκληματικής πολιτικής που έπνιξε τον κάμπο και αμέσως μετά τον εγκατέλειψε μέσα στις λάσπες.

Ο δεύτερος αναγνώρισε σε συνέντευξή του το πόσο «βελτιώθηκε» η κατάσταση με τις πορείες στο κέντρο της Αθήνας επί δημαρχίας Μπακογιάννη και, δείχνοντας τα ...νύχια του απέναντι στους εργαζόμενους και στον λαό της πόλης, είπε ότι «υπάρχει νομοθεσία, με συγκεκριμένους κανόνες που πρέπει να τηρούνται ευλαβικά».

Δεσμεύτηκε δηλαδή για την εφαρμογή όλου του αντιλαϊκού οπλοστασίου που έστησαν και εφάρμοσαν διαδοχικά οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στη λαϊκή διαμαρτυρία και διεκδίκηση, στο όνομα του «να μη διαταράσσεται η οικονομική ζωή στο κέντρο».

Κατά τ' άλλα, δήλωσε παρών στην επέκταση του πλέγματος παρακολούθησης και καταστολής με την εγκατάσταση εκατοντάδων νέων καμερών, όπως είχε δρομολογηθεί από τον προηγούμενο δήμαρχο, της ΝΔ.

Αλήθεια όμως, ποιος έπεσε απ' τα σύννεφα με τις τοποθετήσεις αυτές; Σίγουρα κανένας που έχει στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα.

Στη Θεσσαλία, για παράδειγμα, ο νέος περιφερειάρχης όλα τα προηγούμενα χρόνια ως αντιπολίτευση στήριξε κεντρικά ζητήματα που έφερνε η διοίκηση Αγοραστού, όπως οι προϋπολογισμοί και τα Τεχνικά Προγράμματα, που με κριτήριο το περιβόητο «κόστος - όφελος» έστρωναν το έδαφος για την καταστροφή.

Αλλά και στην Αθήνα είναι γνωστό ότι η παράταξη του ΠΑΣΟΚ στον δήμο, εν πολλοίς μαζί με αυτήν του ΣΥΡΙΖΑ, έδωσε τα προηγούμενα χρόνια την πλειοψηφία στη διοίκηση Μπακογιάννη σε κάθε κρίσιμο ζήτημα: Από τον «μεγάλο περίπατο», έως την ανάπλαση του Βοτανικού με κριτήριο τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Και από τις συμβάσεις εκατομμυρίων για τη διαφήμιση της Αθήνας ως «τουριστικού προϊόντος», έως τις αναθέσεις και τις ΣΔΙΤ στο πλαίσιο της εμπορευματοποίησης και της «ανταποδοτικότητας» υπηρεσιών που έχει ανάγκη ο λαός.

Αλλού τα κακαρίσματα, λοιπόν, κι αλλού γεννάν οι κότες για τα «προοδευτικά μέτωπα» που αποτελούν τάχα «εναλλακτική» απέναντι στη ΝΔ και επωάζονται στο κοτέτσι της σάπιας σοσιαλδημοκρατίας, με έναν και μόνο στόχο: Να αποσπάσουν τη λαϊκή συναίνεση και να καταστήσουν τη σοσιαλδημοκρατία ξανά κυβερνητική εναλλακτική για το κεφάλαιο, στη λογική του «μικρότερου κακού».

Την ίδια αγωνία τους δείχνει από την ανάποδη και η προσπάθεια να μειώσουν την αξία του αποτελέσματος που κατέγραψαν τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης», να απαξιώσουν το γεγονός ότι διευρύνεται το κομμάτι εκείνο του λαού που απορρίπτει τα ψευτοδιλήμματα και επιλέγει τον δρόμο της αγωνιστικής συμπόρευσης με το ΚΚΕ, της διεκδίκησης και αντεπίθεσης για τις σύγχρονες ανάγκες.

Αυτός είναι και ο μόνος ελπιδοφόρος δρόμος που μπορούν σήμερα να βαδίσουν ακόμα περισσότεροι, και όχι η αναστήλωση της σάπιας σοσιαλδημοκρατίας.