Δήμαρχοι «κεριά αναμμένα» για τα επιχειρηματικά συμφέροντα ή μπροστάρηδες στον αγώνα του λαού;

Τι δημάρχους, τι δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους θα έχει ανάγκη ο λαός από την ερχόμενη Δευτέρα;

Πώς θα εξασφαλίσει ότι θα έχει περισσότερα στηρίγματα στην πάλη του και λιγότερα εμπόδια όταν διεκδικεί;

* * *

Ερωτήματα όπως τα παραπάνω πρέπει να βρεθούν στο επίκεντρο της σκέψης του λαού και της νεολαίας μπαίνοντας την Κυριακή στο παραβάν των τοπικών και περιφερειακών εκλογών. Με βάση αυτά τα ερωτήματα μπορούν να κρίνουν τις «ικανότητες» των υποψηφίων, από τη σκοπιά των δικών τους αναγκών.

Για την κυβέρνηση, τους επιχειρηματικούς ομίλους, τα άλλα αστικά κόμματα «ικανός» είναι ο εκλεγμένος στην Τοπική Διοίκηση που λειτουργεί αποτελεσματικά στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής, που βάζει πλάτη για τη θωράκιση των κερδών, που σέβεται τους «δημοσιονομικούς κανόνες», που μπορεί ταυτόχρονα να καθησυχάζει τον λαό, να δηλώνει «αναρμόδιος» όταν οι εργαζόμενοι διεκδικούν το δίκιο τους.

Τα εργατικά - λαϊκά στρώματα έχουν «χορτάσει» από εκλεγμένους που καμαρώνουν γιατί «ξέρουν την αγορά», που έχουν «επιχειρηματικό πνεύμα», που έχουν ψωμοτύρι τις «έξυπνες» και τις «ψηφιακές» πόλεις.

Είναι οι ίδιοι που ως μέρος του κρατικού μηχανισμού αποδεικνύονται ικανότατοι στη στήριξη επιχειρηματικών σχεδιασμών αλλά επιλεκτικά ανίκανοι να προστατέψουν τη ζωή και την περιουσία του λαού, αφού στηρίζουν την πολιτική η οποία αφήνει πίσω της συντρίμμια, αποκαΐδια και λασπουριά, όπως φάνηκε ξανά τον τελευταίο μήνα με την τραγωδία του λαού της Θεσσαλίας.

Ορισμένα παραδείγματα:

• Ο δήμαρχος που ξέρει να «αφουγκράζεται την αγορά» είναι αυτός που έχει αποδείξει την ικανότητά του να στηρίζει τους επιχειρηματικούς ομίλους. Που στρώνει δρόμο για την επιχειρηματική δράση, μέσα π.χ. από την αποψίλωση υπηρεσιών, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις εργολαβίες, φορτώνοντας περισσότερα βάρη στους εργαζόμενους και επεκτείνοντας τις συμβάσεις εργασίας - λάστιχο.

Τι σχέση έχουν όμως κάτι τέτοιες «ικανότητες» με την ανάγκη του λαού να μην εξαρτάται από εργολάβους, να μην χρυσοπληρώνει για υποβαθμισμένες υπηρεσίες; Τι σχέση έχει με την ανάγκη των χιλιάδων εργαζομένων στους ΟΤΑ για μόνιμες σχέσεις εργασίας, να μη γίνονται λάστιχο ανάμεσα σε συμβάσεις με ημερομηνία λήξης και «αναδόχους» έργων;

• Ο «αναπτυξιακός» δήμαρχος και περιφερειάρχης είναι αυτός που τρέχει για κάθε απαίτηση των επιχειρηματικών ομίλων, που δίνει «πράσινο φως» για την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, για ξεχείλωμα ωραρίων, για φιέστες μεγαλεμπόρων όπως οι «Λευκές Νύχτες», οι «Μαύρες Παρασκευές» κ.ά., τσακίζοντας τη ζωή των χιλιάδων εργαζομένων αλλά και τα μικρομάγαζα. Ο δήμαρχος δηλαδή που βάζει «πλάτη» στη δουλειά ήλιο με ήλιο, στην εφαρμογή των αντεργατικών νόμων των κυβερνήσεων σε τοπικό επίπεδο.

Τι σχέση έχουν αυτές οι «ικανότητες» με την ανάγκη των εργαζομένων για σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο, για να έχουν ποιοτικό ελεύθερο χρόνο, για να μη λιώνουν στο μεροκάματο, να μη δουλεύουν όσο, όποτε και όπου θέλει ο εργοδότης;

• Οι εκλεγμένοι που «ξέρουν από επενδύσεις» και «αξιοποίηση ευκαιριών» είναι αυτοί που αποδεικνύονται «ταχύτατοι εκτελεστές» όταν είναι να παραδώσουν ελεύθερους χώρους σε ιδιώτες, όταν είναι να προωθήσουν τα γνωστά «επιλέξιμα» έργα για «αστικές αναπλάσεις», για τη στήριξη δηλαδή επιχειρηματικών σχεδιασμών, τουριστικών πρότζεκτ κ.ά. Είναι «ικανότατοι» να μοιράζουν την «πίτα» ζωτικών λειτουργιών σε ιδιώτες, όπως είναι η διαχείριση των απορριμμάτων, φορτώνοντας στον λαό τα σπασμένα των χωματερών, το «καύσιμο σκουπίδι», τα υπέρογκα τέλη για να έχουν εξασφαλισμένα κέρδη οι επιχειρηματίες της «πράσινης» ανάπτυξης.

Τι σχέση έχουν αυτά τα «επιχειρηματικά αντανακλαστικά» με την ανάγκη των λαϊκών ανθρώπων για απρόσκοπτη πρόσβαση σε ελεύθερους χώρους, για αξιοποίησή τους ώστε να κατασκευαστούν σύγχρονα και ασφαλή σχολεία, παιδικοί σταθμοί κ.λπ.; Τι σχέση έχουν με την ανάγκη ειδικά στις μεγαλουπόλεις να μην πνίγεται ο λαός στο σκουπίδι, να μην αναπνέει «καρκίνο»; Τι σχέση έχει η υποταγή των εκλεγμένων σε αυτήν την πολιτική που θεωρεί «κόστος» τα έργα ουσιαστικής προστασίας του λαού με την ανάγκη του για αντιπλημμυρική θωράκιση, αντιπυρική προστασία, προσεισμικούς ελέγχους;

• Ο «δημοσιονομικά πειθαρχημένος» δήμαρχος είναι αυτός που θα φορτώσει τον λαό με τέλη, που θα απογειώσει την ανταποδοτικότητα, ώστε να μην επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό. Που θα οργανώνει εκδηλώσεις με κριτήριο τα «έσοδα» για τον δήμο.

Τι σχέση έχει αυτή η «πειθαρχία» με την ανάγκη του λαού να ανακουφιστεί από τη φορομπηξία, να στηριχτεί το εισόδημά του, να μη φορτώνεται π.χ. «τροφεία» για τους παιδικούς σταθμούς, να έχει απολύτως δωρεάν πρόσβαση σε πολιτισμό και αθλητισμό;

* * *

Σε κάτι τέτοιες «ικανότητες» είναι λοιπόν δοκιμασμένοι οι υποψήφιοι που στηρίζουν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, η ίδια η μεγαλοεργοδοσία. Αποτελούν «εγγύηση» ότι κάθε ψήφος που πάει στους συνδυασμούς τους, μεταφέρεται απευθείας στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Γι' αυτό και όλοι μαζί βρίσκουν θέση σε κοινά ψηφοδέλτια, αλληλοϋποστηρίζονται, μετακομίζουν οι μεν σε συνδυασμούς των δε.

Δυνατό τους «χαρτί» είναι ότι αποτελούν τα «καλά παιδιά» των κυβερνήσεων. Αυτό μάλιστα το διαφημίζουν στον λαό, εκβιάζοντάς τον ότι πρέπει να τους ψηφίσει γιατί ξέρουν να «συνεργάζονται» με το κεντρικό κράτος και να «χτυπάνε πόρτες», διαφορετικά θα χαθούν τάχα «ευκαιρίες χρηματοδότησης», δεν θα υπάρχει «συνεργασία και συντονισμός» και άλλα παρόμοια.

Η ίδια η πείρα του λαού αποδεικνύει το αντίθετο: Οι «αρμονικά συνεργαζόμενοι» εκλεγμένοι, είτε «μπλε» είτε «ροζ» είτε «πράσινοι», τον άφησαν στο έλεος των καταστροφών, αποδείχθηκαν επιλεκτικά ανίκανοι για την προστασία του.

Οι «εκλεκτοί του συστήματος», με τις «προσβάσεις» τους στα υπουργεία, έφεραν στον κατεστραμμένο λαό της Βόρειας Εύβοιας τα σχέδια «Μπένου» και, δύο χρόνια μετά, πλημμύρισαν εκεί που είχαν καεί! Οι ίδιοι σήμερα υπερασπίζονται τους σχεδιασμούς κυβέρνησης και κεφαλαίου στα πλημμυρισμένα χωριά του κάμπου.

Αυτό που αποδείχθηκε, ειδικά τα τελευταία χρόνια, είναι πως ό,τι κέρδισε ο λαός, όποια μέτρα και ανάσες απέσπασε προς όφελός του, το κατάφερε όταν επέλεξε να συγκρουστεί οργανωμένα με αυτήν την πολιτική και τους εκπροσώπους της, στην κυβέρνηση, στις Περιφέρειες, στους δήμους.

* * *

Ο λαός έχει λοιπόν κάθε λόγο να στηρίξει τους υποψηφίους που όχι μόνο «δεν κάθονται καλά» αλλά συγκρούονται με τις κατευθύνσεις των κυβερνήσεων, του κράτους, τα «θέλω» των επιχειρηματικών ομίλων. Τους κομμουνιστές και όσους συμπορεύονται μαζί τους, στα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης», που έχουν δείξει στην πράξη τη δύναμη της σύγκρουσης με την πολιτική του κεφαλαίου, δίνοντας μάχες για τα δικαιώματα και τις ανάγκες του λαού, κόντρα σε ιδιωτικοποιήσεις, ΣΔΙΤ, στη φοροαφαίμαξη και την ανταποδοτικότητα.

«Ικανοί» για τον λαό είναι οι εκλεγμένοι που μέσα και έξω από τα Δημοτικά και τα Περιφερειακά Συμβούλια είναι στήριγμά του όταν διεκδικεί, που αντί να δηλώνουν «αναρμόδιοι» μπαίνουν μπροστά για κάθε πρόβλημα, γίνονται «κακός μπελάς» για την κυβέρνηση. Εκείνοι που ακριβώς επειδή στέκονται απέναντι στα «θέλω» των ομίλων δεν τους βάζουν στο χέρι.

Με ψήφο στη «Λαϊκή Συσπείρωση», με κριτήριο το να εκλεγούν περισσότεροι σύμβουλοι και δήμαρχοι, έμπειροι μαχητές για το δίκιο των πολλών, ο λαός μπορεί να είναι αισιόδοξος μπροστά στα ακόμα πιο δύσκολα που έρχονται, ώστε από καλύτερες θέσεις να δώσει τον αγώνα του για τα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες του.

 Ψηφοδέλτια μάχης στις 13 Περιφέρειες και σε 262 δήμους 

 10 λόγοι για να ψηφίσεις «Λαϊκή Συσπείρωση»