Τι γύρευε η αλεπού στο παζάρι;

 ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΓΕΡΟΥΣΙΑΣΤΗ ΜΕΝΕΝΤΕΖ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ - ΚΥΠΡΟ

Μετά το κλίμα ενθουσιασμού που προσπάθησαν να καλλιεργήσουν εν χορώ η κυβέρνηση, η ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα για το νομοσχέδιο Μενέντεζ - Ρούμπιο, τα «ψιλά γράμματα» που βλέπουν το φως της δημοσιότητας επιβεβαιώνουν ότι ο λαός μόνο κινδύνους και απειλή μπορεί να αισθάνεται από τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό στην περιοχή και τη βαθύτερη ελληνική εμπλοκή, που αποτυπώνεται και στο συγκεκριμένο νομοθέτημα.

Θυμίζουμε ότι το νομοσχέδιο προβλέπει, μεταξύ άλλων, την ενίσχυση του ρόλου των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο, με αναβάθμιση και άμεση αμερικανική εμπλοκή στην τριμερή συμμαχία Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ.

Μεταξύ άλλων, το νομοσχέδιο αίρει την απαγόρευση πώλησης όπλων στην Κυπριακή Δημοκρατία, προβλέπει ότι μέσα σε 90 μέρες από την επικύρωσή του, ο υπουργός Εξωτερικών πρέπει να υποβάλει λίστα στο Κογκρέσο με τον αριθμό των παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου και της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, εγκρίνει το ποσό των 3 εκατ. δολαρίων για στρατιωτική βοήθεια προς την Ελλάδα και άλλων 2 εκατ. δολαρίων για την Ελλάδα και την Κύπρο.
Αναφέρει, επίσης, ότι η ασφάλεια των εταίρων της Αμερικής, όπως η Ελλάδα και η Κύπρος, είναι σημαντική για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, εγκρίνει την ίδρυση ενός αμερικανικού ενεργειακού κέντρου για την Ανατολική Μεσόγειο με στόχο τη διευκόλυνση της ενεργειακής συνεργασίας μεταξύ των ΗΠΑ, του Ισραήλ, της Ελλάδας και της Κύπρου κ.ά.

Το στοιχείο που ξεχώρισαν κυβέρνηση και ΝΔ όταν ανακοινώθηκε το νομοσχέδιο των δύο Αμερικανών γερουσιαστών, ήταν η πρόβλεψη να καταθέτει η Ελλάδα στις ΗΠΑ τον πλήρη κατάλογο με τις παραβιάσεις των Τούρκων στον ελληνικό εναέριο χώρο. «Οι ΗΠΑ διασφαλίζουν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα» και «"βάζουν χέρι" στην Τουρκία», έλεγαν στους πανηγυρισμούς τους.  

Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι τελείως διαφορετική. Και είναι τουλάχιστον κοροϊδία και πρόκληση να ισχυρίζεται κανείς ότι οι ΗΠΑ δεν γνώριζαν έως τώρα πότε και πόσες παραβιάσεις κάνει η Τουρκία στον ελληνικό εναέριο χώρο.

 

Στα 10 ή στα 6 μίλια;

Οπως καταγράφεται σε έγκυρες αναλύσεις, η συγκεκριμένη πρόβλεψη από την πλευρά των ΗΠΑ κινδυνεύει να γυρίσει μπούμερανγκ στην Ελλάδα, η οποία ορίζει στα 10 μίλια τον εθνικό εναέριο χώρο όπου ασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα, έναντι των 6 μιλίων που αναγνωρίζει η Τουρκία. Ποιες παραβιάσεις επομένως θα αναγνωρίζουν οι ΗΠΑ; Αυτές που γίνονται στα 10 ή στα 6 μίλια;

Στην πραγματικότητα, με τον τρόπο αυτό, ενισχύεται ο ρόλος των ΗΠΑ ως επιδιαιτητή των ελληνοτουρκικών διαφορών στο Αιγαίο και μάλιστα σε μια περίοδο που η κυβέρνηση Τραμπ παζαρεύει ανοιχτά με την Τουρκία για την παραμονή της στο δυτικό στρατόπεδο, αξιοποιώντας πιέσεις και ανταλλάγματα.

Αλήθεια, όμως, σε ποιον εναποθέτει η κυβέρνηση την προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας; Στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, που δεν αναγνωρίζουν σύνορα στο Αιγαίο και το θεωρούν «ενιαίο επιχειρησιακό χώρο» στη Ν/Α πτέρυγα της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας; Σ' αυτούς που με τη συμβολή και την παρέμβασή τους έχει γκριζαριστεί το μισό σχεδόν Αιγαίο; Σ' αυτούς που με την ανοχή τους η Τουρκία παραβιάζει κάθε διεθνή συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας, κάνει παραβιάσεις, επεκτείνει τις αμφισβητήσεις και προωθεί το σχέδιο για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου;

Και μόνο τα παραπάνω δείχνουν τους κινδύνους που κρύβει η ενεργότερη εμπλοκή των ΗΠΑ στην «υπεράσπιση» τάχα των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο. Αλλωστε, η εμπειρία από τα Ιμια το 1996 και όσα ακολούθησαν είναι τραυματική και διδακτική.
Στην πραγματικότητα, με αυτό το νομοσχέδιο που προωθεί η αμερικανική Γερουσία, η ελληνική κυβέρνηση παραχωρεί και με τη βούλα στις ΗΠΑ τη δικαιοδοσία να ορίζουν αυτές κατά τα συμφέροντά τους τα όρια του εναέριου χώρου όπου η Ελλάδα ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα έναντι της Τουρκίας. Που σημαίνει ότι κι αυτά εγκλωβίζονται ανεπίστρεπτα στο παζάρι ΗΠΑ - Τουρκίας, με ανυπολόγιστους κινδύνους για τον λαό.

 

Φοβού τους ...«φιλέλληνες»

Ο λαός άκουσε πολλά τις προηγούμενες μέρες για τον «φιλέλληνα» Μενέντεζ, που επισκέφτηκε Ελλάδα και Κύπρο για να διαφημίσει τη νομοθετική πρωτοβουλία του, την οποία στηρίζουν ρεπουμπλικάνοι και δημοκρατικοί. Οπως άκουσε πολλά για την «ευκαιρία» που έχει η Ελλάδα να επωφεληθεί από την ένταση στις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας, για να αναβαθμίσει τον ρόλο της στην περιοχή και να κατοχυρώσει τον τίτλο του «προτιμώμενου εταίρου» στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό.

Κατά την επίσκεψή του όμως στην Ελλάδα, ο Αμερικανός γερουσιαστής φρόντισε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Σε συνέντευξη στην «Καθημερινή» (21/4/2019), αναφέρει επί λέξει:
«Πρέπει να ξεκαθαρίσω, γιατί πολλοί με ρωτούν, πως η πρωτοβουλία για τη συμμαχία ασφάλειας και ειρήνης στην Ανατ. Μεσόγειο δεν έχει σχέση με το τι κάνει η Τουρκία. Ακόμη και αν η Τουρκία ήταν ο τέλειος εταίρος, πάλι θα προωθούσα αυτήν τη συμμαχία. Βλέπουμε όμως τις προκλήσεις στην περιοχή. Η ελπίδα μας ήταν πάντα ότι η Τουρκία θα έχει ειρηνικές σχέσεις με τους γείτονές της, ότι θα είναι μια χώρα δημοκρατική που θα σέβεται την ανεξιθρησκία και μια ισχυρή σύμμαχος στο ΝΑΤΟ».

Ποιες είναι όμως οι «προκλήσεις» που βλέπουν οι ΗΠΑ στην περιοχή; Πέρα από την επέκταση της ρωσικής και κινεζικής επιρροής, πέρα από την προσπάθεια των ΗΠΑ να παίξουν ενεργότερο ρόλο στις εξελίξεις γύρω από τα Ενεργειακά στην Ανατ. Μεσόγειο, πληροφορίες αναφέρουν ότι η ενίσχυση της συμμαχίας Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ κάτω από την αμερικανοΝΑΤΟική ομπρέλα έχει την «κάννη» στραμμένη προς το Ιράν.
Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι για τη δημιουργία αυτού του σχεδίου νόμου «εργάστηκε» σκληρά το ισραηλινό λόμπι στις ΗΠΑ (το καταγράφει μέχρι και η «Αυγή», στις 28/4/2019), σε μια περίοδο μάλιστα που ΗΠΑ και Ισραήλ ανεβάζουν τους πολεμικούς τόνους ενάντια στο Ιράν και τους συμμάχους.

 

Επικίνδυνος εφησυχασμός, προκλητικός εξωραϊσμός

Οσοι, λοιπόν, καλούν τον λαό να δει στο πρόσωπο του Μενέντεζ έναν «φιλέλληνα», που ανησυχεί για την τουρκική επιθετικότητα στην περιοχή και προωθεί ένα νομοσχέδιο για την υπεράσπιση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, το λιγότερο που κάνουν είναι να καλλιεργούν συνειδητά εφησυχασμό και να εξωραΐζουν τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, παίζοντας επικίνδυνα παιχνίδια στην πλάτη του λαού.

Οπως όλα δείχνουν, με αυτό το νομοσχέδιο, που αποτελεί «οργανικό κομμάτι» του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού στην περιοχή, η Ελλάδα χώνεται βαθύτερα στα σχέδια ΗΠΑ - Ισραήλ ενάντια στο Ιράν και επομένως στους ανταγωνισμούς με τη Ρωσία, αλλά και με την Τουρκία, που, με αιχμή το Συριακό, έχουν διαμορφώσει ένα υψηλό επίπεδο σχέσεων και συντονισμένης δράσης στην περιοχή.

Καθόλου τυχαία, άλλωστε, εδώ και χρόνια, η συμμαχία Ελλάδας - Ισραήλ αποκτά ολοένα και πιο έντονα στρατιωτικά χαρακτηριστικά, με συνεκπαιδεύσεις των Πολεμικών Αεροποριών των δύο κρατών και μάλιστα σε συνθήκες που προσομοιώνουν πιθανές επιθέσεις στο Ιράν.
Με τον ίδιο τρόπο, οι ΗΠΑ «ενθάρρυναν» την επέκταση αυτής της συμμαχίας σε τριμερή, με την ένταξη και της Κύπρου, η οποία βρίσκεται τώρα στον προθάλαμο του ΝΑΤΟ, ενισχύοντας συνολικά την «προβολή ισχύος» της ευρωατλαντικής συμμαχίας στην περιοχή, άρα και την παρουσία των ΗΠΑ.

Γι' αυτό ο Μενέντεζ σημειώνει στην ίδια συνέντευξη ότι «η ουσία του νομοσχεδίου είναι σε πλήρη αρμονία με κινήσεις όπως η συμμετοχή του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών στην τριμερή συνάντηση Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, η επιστολή καλών προθέσεων που υπεγράφη μεταξύ ΗΠΑ και Κύπρου καθώς και η ολοένα και στενότερη συνεργασία με την Ελλάδα». Εν ολίγοις, η ενίσχυση της τριμερούς, που είναι ο στόχος του νομοσχεδίου, μπλέκει βαθύτερα τον ελληνικό και τους άλλους λαούς στους επικίνδυνους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς.

 

Μονά - ζυγά χαμένος ο λαός

Μιλώντας για την Τουρκία, ο Μενέντεζ ήταν ξεκάθαρος: «Η Τουρκία πρέπει να κάνει την επιλογή της. Μπορεί να συνεχίσει να είναι ένας σημαντικός σύμμαχος στο ΝΑΤΟ, να συνεχίσει να έχει έναν δυτικό προσανατολισμό, ή μπορεί να απομακρυνθεί (...) Δεν περιμένουμε ότι η Τουρκία θα ακολουθήσει έναν ανώμαλο δρόμο. Αν όμως το κάνει, θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να προστατεύσουμε την εθνική μας ασφάλεια και αυτή των συμμάχων μας».

Είναι φανερό, επομένως, ότι οι ΗΠΑ ασκούν πίεση με κάθε τρόπο στην Τουρκία να επιβεβαιώσει την προσήλωσή της στο ΝΑΤΟ και να σταματήσει τη συνεργασία με τη Ρωσία, διεξάγοντας μαζί της ένα παζάρι, που επικεντρώνεται κατά βάση στην επόμενη μέρα στη Συρία και στο μέλλον του κουρδικού πληθυσμού στα νότια σύνορα της Τουρκίας με τη Συρία.

Αντικειμενικά, το νομοσχέδιο που προωθείται στη Γερουσία ασκεί πίεση και στην Τουρκία να αναθεωρήσει την πολιτική της στην περιοχή και να συμβιβαστεί με τις ΗΠΑ, με τα ανάλογα βέβαια ανταλλάγματα.

Γι' αυτό οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο συμμετοχής της Τουρκίας με κάποιον τρόπο στα τριμερή σχήματα που φτιάχνονται υπό την αιγίδα τους στην Ανατ. Μεσόγειο. Γι' αυτό προτείνουν στην Τουρκία συνεκμετάλλευση των κυπριακών υδρογονανθράκων ακόμα και χωρίς διευθέτηση του Κυπριακού. Γι' αυτό η ελληνική κυβέρνηση, πλήρως ευθυγραμμισμένη με την αμερικανοΝΑΤΟική στρατηγική έναντι της Τουρκίας, προωθεί συμβιβασμούς στις ελληνοτουρκικές διαφορές στο Αιγαίο.

Ταυτόχρονα, η Ελλάδα και η αναβάθμιση της συνεργασίας της με τις ΗΠΑ αξιοποιούνται επίσης ως μέσο πίεσης στην Τουρκία, ρίχνοντας λάδι στον μεταξύ τους ανταγωνισμό, την ίδια ώρα που οι συμβιβασμοί, οι οποίοι συζητούνται στο παρασκήνιο, «ακουμπάνε» και τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου.
Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, ότι ο λαός έχει μόνο να χάσει απ' αυτόν τον σχεδιασμό, όπου συμμετέχουν ως τα μπούνια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και όλα τα αστικά κόμματα, είτε η Ελλάδα αξιοποιηθεί σαν αιχμή του δόρατος απέναντι στην Τουρκία, σε περίπτωση παραπέρα όξυνσης της αντιπαράθεσης με το ΝΑΤΟ, είτε υπάρξει συμβιβασμός, που θα περιλάβει με βεβαιότητα την κυπριακή ΑΟΖ, αλλά και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας σε Ανατ. Μεσόγειο και Αιγαίο.

 

Φαύλος κύκλος

Κι επειδή κάποιοι προσπαθούν επίμονα να πείσουν ότι με την εμπλοκή σ' αυτά τα σχέδια «δέσαμε το γάιδαρό μας», αφού «οι ΗΠΑ είναι ενεργότερα στο πλευρό μας», υπενθυμίζουμε τι έλεγε πρόσφατα ο Ελληνας υπουργός Αμυνας σε συνέντευξή του, απαντώντας στο ερώτημα αν εκτιμά ότι οι ΗΠΑ «θα πολεμήσουν στο πλευρό της Ελλάδας αν χρειαστεί»:
«Για να πολεμήσει κάποιος μαζί σου, πρέπει να έχει συμφέροντα τα οποία διακυβεύονται. Εάν δεν έχει οικονομικά συμφέροντα ή κάτι άλλο, δεν θα το κάνει (...) Το άλλο είναι να έχουμε μια πολύ καλή αυξημένη παρουσία από μια ισχυρή δύναμη, όπως είναι οι ΗΠΑ, η οποία σου εξασφαλίζει και αυτή μια κατά κάποιον τρόπο ασφάλεια. Δηλαδή, θα πρέπει να εξαλειφθούν σιγά - σιγά οι λόγοι για τους οποίους μπορεί η Ελλάδα να απειληθεί»...

Τα «συμφέροντα» για τα οποία μιλάει ο υπουργός βυθίζουν την Ελλάδα ολοένα και περισσότερο σε σχέδια και ανταγωνισμούς που μυρίζουν μπαρούτι, εκθέτοντας τον λαό σε μεγάλους κινδύνους, ακόμα και στον κίνδυνο μιας πιο γενικευμένης ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης στην περιοχή μας.  

Αυτόν τον φαύλο κύκλο μόνο ο λαός μπορεί να τον σπάσει, παλεύοντας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή της Ελλάδας, για την αποδέσμευση της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, παλεύοντας να πάρει αυτός την εξουσία.