Στις «εκκρεμότητες» της τρέχουσας περιόδου συγκαταλέγεται και το υπό διαμόρφωση Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019 - 2023, που αναμένεται να έχει οριστικοποιηθεί μέχρι τα τέλη του Μάη, προκειμένου στη συνέχεια να κατατεθεί στη Βουλή. Επίσης, αμέσως μετά το κλείσιμο της κάλπης, και συγκεκριμένα στις 5 Ιούνη, θα δημοσιοποιηθεί και η νέα έκθεση της «ενισχυμένης εποπτείας» από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αναφορικά με την 3η «αξιολόγηση».
«Μεταμνημονιακά» αντιλαϊκά μέτρα χωρίς τέλος
Στα σχέδια αυτά για την «επόμενη μέρα», «ένα το κρατούμενο» είναι η διατήρηση και παραπέρα απογείωση των «φαραωνικών» πλεονασμάτων στους κρατικούς προϋπολογισμούς της επόμενης περιόδου, για τα οποία άλλωστε έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση.
Ενα πρώτο δείγμα γραφής δόθηκε από το Πρόγραμμα Σταθερότητας που υπέβαλε η κυβέρνηση τις προηγούμενες μέρες στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο πλαίσιο του «Ευρωπαϊκού Εξαμήνου», όπου σύμφωνα με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς η σωρευτική «υπερπαραγωγή» πλεονασμάτων στην 4ετία 2019 - 2022, δηλαδή η υπέρβαση των αντιλαϊκών στόχων, φτάνει στο αστρονομικό ύψος των 5,5 δισ. ευρώ. Το ποσό αυτό σηματοδοτεί τον λεγόμενο διαθέσιμο «δημοσιονομικό χώρο», που κατά ένα μεγάλο τμήμα του έχει ήδη μοιραστεί με αντίστοιχες νομοθετικές ρυθμίσεις σε παρεμβάσεις τόνωσης της ανταγωνιστικότητας των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων, όπως η σταδιακή μείωση του φορολογικού συντελεστή επί των επιχειρηματικών κερδών και των διανεμόμενων μερισμάτων κ.ά.
Τα παραπάνω μεγέθη «φωτογραφίζουν» επίσης την παραπέρα κατακρεούργηση του αφορολόγητου ορίου (από το 2020) που έχει προνομοθετήσει η κυβέρνηση, και την οποία τώρα, σε ένα κρεσέντο κοροϊδίας, παρουσιάζει ότι δεν θα εφαρμόσει. Διασταυρώνει μάλιστα προκλητικά τα ξίφη της με τη ΝΔ για το ποιος φόρτωσε τα περισσότερα βάρη στο λαό, και για την απαρέγκλιτη εφαρμογή όχι μόνο όλων των μνημονιακών νόμων, αλλά και των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων που είναι μπροστά.
Θυμίζουμε πως στην ανακοίνωση του Γιούρογκρουπ ακριβώς ένα μήνα πριν (5/4), αναφορικά με το κλείσιμο της 2ης «μεταμνημονιακής» «αξιολόγησης», τονιζόταν: «Χαιρετίζουμε το γεγονός ότι οι ελληνικές αρχές επανέλαβαν τη γενική δέσμευσή τους να συνεχίσουν την εφαρμογή όλων των βασικών μεταρρυθμίσεων που εγκρίθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος του ΕSΜ, ιδίως όσον αφορά τη μεταρρύθμιση του φόρου εισοδήματος, διευρύνοντας τη φορολογική βάση, και άλλες φορολογικές μεταρρυθμίσεις, των κοινωνικών προγραμμάτων, της μείωσης των ληξιπρόθεσμων καθυστερήσεων, της είσπραξης φόρων και των εισφορών Κοινωνικής Ασφάλισης, των προσλήψεων στον δημόσιο τομέα, των ιδιωτικοποιήσεων, καθώς και των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας».
Στην αντιλαϊκή ατζέντα της προσεχούς περιόδου θα βρεθεί επίσης η νέα φουρνιά των παρεμβάσεων για τα «κόκκινα» δάνεια (συμπεριλαμβανομένης της πρώτης κατοικίας), με έμφαση στην έναρξη λειτουργίας της ηλεκτρονικής πλατφόρμας για τους πλειστηριασμούς. Ταυτόχρονα, η 3η «αξιολόγηση» πλαισιώνεται από παρεμβάσεις όπως η «μεταρρύθμιση» στα προνοιακά επιδόματα, η αναθεώρηση αντικειμενικών αξιών (επ' αυτών υπολογίζονται τα χαράτσια του ΕΝΦΙΑ κ.ά.), οι ιδιωτικοποιήσεις, η διενέργεια ανεξάρτητης «αξιολόγησης» για τη στελέχωση των υπουργείων κ.ο.κ.
Απογειώνουν τα πλεονάσματα και τον εμπαιγμό στο λαό
Τα παραπάνω δίνουν μια εικόνα για το πόσο κάλπικες είναι οι προσδοκίες που επιχειρεί να δημιουργήσει η κυβέρνηση στο λαό περί «θετικών» για τον ίδιο μέτρων που έρχονται.
Αλλωστε, οι αντιλαϊκές «μεταμνημονιακές» δεσμεύσεις προβλέπουν ότι η απόδοση των αντιλαϊκών μέτρων, που σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία των ΕΛΣΤΑΤ - Eurostat την περίοδο 2015 - 2018 έφτασε στο αστρονομικό ύψος των 12 δισ. ευρώ, πρέπει «να μείνει στο ύψος της» και να αυξηθεί τα επόμενα χρόνια.
Την ίδια ώρα, ενδεικτικά είναι και τα όσα καταγράφονται σε μελέτη της Εθνικής Τράπεζας που δημοσιοποιήθηκε προ ημερών, μετά από επεξεργασία των δημοσιονομικών στοιχείων. Η μελέτη διαπιστώνει ότι η συρρίκνωση των πρωτογενών δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού για 3ο συνεχές έτος το 2018 (δηλαδή κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ) ως ποσοστό του ΑΕΠ τις έχει πισωγυρίσει στο χαμηλότερο σημείο της τελευταίας 15ετίας από το 2003. Παράλληλα, και η Εθνική Τράπεζα διαπιστώνει πως η διάλυση αυτή αντανακλά κατά κύριο λόγο «και τη συνεχιζόμενη συρρίκνωση των μεταβιβάσεων προς την Κοινωνική Ασφάλιση», την παραπέρα διάλυση δηλαδή του Ασφαλιστικού. Επιπλέον, αναφέρουν, «η τάση αυτή υποδηλώνει μια διατηρήσιμη δημοσιονομική αναδιάρθρωση, που πλέον ενισχύεται και από την ανάκαμψη του ΑΕΠ»...
Αλλωστε, και τα όσα η κυβέρνηση παρουσιάζει ως τάχα «σταδιακή αποκατάσταση των αδικιών της μνημονιακής περιόδου» και «θετικά μέτρα», που όπως όλα δείχνουν έρχονται από Δευτέρα στη Βουλή, είναι αποκαλυπτικά:
-- Τα περί «ρύθμισης των οφειλών» από επαγγελματίες προς τα ασφαλιστικά ταμεία αλλά και των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό αφορούν «διευκολύνσεις» προκειμένου τα λαϊκά στρώματα να καταβάλουν το μεγαλύτερο δυνατό μέρος της εμφανιζόμενης οφειλής.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στη ρύθμιση για τα χρέη προς τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό θα προβλέπονται εισοδηματικά και άλλα κριτήρια, με βάση τα οποία θα προσδιορίζονται τόσο ο αριθμός των δόσεων όσο και το ύψος της ελάχιστης μηνιαίας δόσης, που θα ξεκινά από τα 20 ευρώ.
Επιπλέον, η δυνατότητα ένταξης στη ρύθμιση θα έχει προσωρινό χαρακτήρα, θα αφορά «οφειλές» που έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες μέχρι το τέλος του 2018 και με μία ακόμα προϋπόθεση: Να έχουν εξοφληθεί ή ρυθμιστεί οι «οφειλές» που «τρέχουν» το 2019. Δηλαδή η κυβέρνηση, με καρότο και μαστίγιο, επιχειρεί να μαζέψει τους ληξιπρόθεσμους φόρους και τα χαράτσια που έχει φορτώσει στις λαϊκές πλάτες.
Την ίδια ώρα, τα στοιχεία αποκαλύπτουν πως ενώ η μεγάλη μάζα των οφειλών βρίσκεται συγκεντρωμένη στους κάθε είδους μεγαλοοφειλέτες, η κυβέρνηση και ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός εστιάζουν σε κατασχέσεις μισθών, συντάξεων και άλλων εισοδημάτων σε βάρος της «μαρίδας», προκειμένου να διασφαλίσουν τα «φαραωνικά» πλεονάσματα στους κρατικούς προϋπολογισμούς.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΑΑΔΕ, πάνω από 2,2 εκατομμύρια οφειλέτες (περίπου 55% στο σύνολο) «χρωστάνε» στο φοροεισπρακτικό μηχανισμό ποσά μέχρι 500 ευρώ ο καθένας, ενώ η συνολική μάζα της «οφειλής» για τη συγκεκριμένη κατηγορία διαμορφώνεται σε 306 εκατ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί μόλις στο 0,3% του συνόλου των ληξιπρόθεσμων χρεών.
-- Η «μείωση» του αρχικού φορολογικού συντελεστή για μισθωτούς και συνταξιούχους, από το 22% στο 20%, θα έρθει να «κουμπώσει» με την προνομοθετημένη κατακρεούργηση του αφορολόγητου ορίου (από το 2020), στα 5.681 ευρώ, γεγονός άλλωστε που ήδη προβλέπεται και στο τρέχον Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο, ενώ σε κάθε περίπτωση, με τη μία ή την άλλη μορφή, η φοροληστεία απέναντι στο λαϊκό εισόδημα και οι περικοπές θα κλιμακωθούν.
Ετσι, στην περίπτωση μισθωτού ή συνταξιούχου (χωρίς προστατευόμενα παιδιά) με εισόδημα 8.500 ευρώ, αφορολόγητο μέχρι φέτος, από το 2020, με συντελεστή 22%, θα επιβάλλεται φόρος ύψους 620 ευρώ το χρόνο. Με μείωση του συντελεστή από 22% στο 20%, η επιβάρυνση στο συγκεκριμένο παράδειγμα θα φτάνει στα 450 ευρώ.
-- Λόγος γίνεται ακόμα για κάποιες μειώσεις στον ΦΠΑ, ενδεχομένως με μετατάξεις εμπορευμάτων από τον υψηλό συντελεστή (24%) στο 13%. Θυμίζουμε ότι το 2016 η κυβέρνηση προχώρησε στην αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ (24% από 23%) και μάλιστα σε συνδυασμό με τις μετατάξεις εμπορευμάτων μαζικής κατανάλωσης στον υψηλό συντελεστή, καθώς και σε μια σειρά από ανατιμήσεις σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης.
-- Στο κάλπικο παιχνίδι «παίζουν» και οι «διορθωτικές κινήσεις» στα χαράτσια του ΕΝΦΙΑ. Την ίδια ώρα, στο πλαίσιο των προσεχών «αξιολογήσεων» θα εξεταστεί το ζήτημα της αναθεώρησης των αντικειμενικών τιμών, που με τη σειρά τους αποτελούν τη βάση υπολογισμού για τα χαράτσια του ΕΝΦΙΑ.
-- Ο εμπαιγμός έχει και συνέχεια, με την πρόταση για επαναφορά της έκπτωσης φόρου 1,5% σε περίπτωση εφάπαξ εξόφλησης τυχόν επιπλέον οφειλής που βεβαιώνεται στα εκκαθαριστικά της Εφορίας. Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη έκπτωση ίσχυε μέχρι το 2015, για να καταργηθεί στη συνέχεια και να επανέλθει τώρα με τη μορφή του λεγόμενου «αντίμετρου».
Ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου