Σταρτ-απ κόμματα ζητάνε ρόλο

Κάποτε οι προεκλογικές συγκεντρώσεις ήταν η καλύτερη δημοσκόπηση. Τώρα τα αστικά κόμματα συγκεντρώνονται σε γωνίες και πεζόδρομους όπου κανείς Μπιρσίμ δεν μπορεί να κάνει θαύματα, εκτός και αν είναι ένα αυτό του Ιησού κι αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται οι τρεις και ο κούκος.
Αντ’ αυτού οι κάμερες μοιάζουν σαν να έχουν ψύξη, πιασμένο λαιμό και να κοιτάνε πάντα στο ίδιο σημείο, το μοναδικό δηλαδή που έχει κόσμο.

Μπορεί να μην έχουν λοιπόν κομματικές οργανώσεις, κόσμο στο δρόμο, δύναμη να τον κινητοποιήσουν σε μια διαδήλωση, είχαν όμως εκλογικό μηχανισμό και βασικά λειτουργούσαν μόνο ως τέτοια, με κομματάρχες τύπου Σκούταρη από το Τζένη-Τζένη που οδηγούν τον κόσμο με επιχειρήματα, Γκόρτσος ή Μαντάς και κρατάν ένα νησί στο χέρι.
Τώρα εκτυλίσσεται μπροστά μας το επόμενο στάδιο. Κομματάρχες μιας χρήσης με κεφαλαία αγνώστου προέλευσης, χωρίς κανένα λαϊκό έρεισμα (μόλις την περασμένη Πρωτομαγιά το μπλοκ του Μέρα25 είχε μπλοκ με περίπου ισάριθμους συμμετέχοντες), αλλά με μπόλικο χρήμα για να το αγοράσουν. Και αν τους κάτσει και το καταφέρουν, βγαίνουν προς αναζήτηση ατόμων που θα στελεχώσουν την πολιτική τους επιχείρηση, με δέλεαρ μια πιθανή θέση στη Βουλή.

Ποσοστό έχουμε, ανθρώπους πού θα βρούμε;
Κι αν κάποιος αμφιβάλλει για του λόγου το αληθές, μπορεί απλά να δει τους βουλευτές που εκλέγει η Σταρτ-απ του Βαρουφάκη, που είναι απλώς τα πρώτα ονόματα κάθε λίστας και όλα αρχίζουν από άλφα. Εξαιρείται η Σακοράφα που έχει πείρα και μηχανισμό από παλιά. Ούτε καν γνωστά ονόματα όπως ο σκιτσογράφος Στάθης -που είσαι νιότη…- και η Πάολα Ρεβενιώτη.

Ο Βαρουφάκης είναι σαν μπουφές για ετερόκλητα γούστα, έτοιμος να συνεργαστεί με οποιονδήποτε του δώσει κάποιο ρόλο, ενάντια στις μνημονιακές κυβερνήσεις και υπέρ του 70% των μνημονίων τους, ενάντια στην αρχιτεκτονική της ευρωζώνης, αλλά και ενάντια στην έξοδο από αυτήν, υπέρ του Κέινς, αλλά του αρέσει στα κρυφά και ο Μητροπάνος-Μαρξ, μπορεί να ψήφισε και ΚΚΕ, αλλά συνεργάστηκε με το ΓΑΠ και με τον Τσίπρα. Τα παίρνεις όλα μαζί, τα ανακατεύεις και σερβίρεις το χυλό στον κόσμο που νιώθει πως και τα δικά του μυαλά έχουν μπει στο μπλέντερ.

Όσα χτυπημένα μυαλά έχουν πιο μεταφυσικές και λίγο ναζιστικές ανησυχίες -όχι πολύ όμως- πάνε στη Σταρτ – απ του Βελόπουλου που ξεκίνησε από ελληνόψυχα βιβλία για να φτάσει σε επιστολές, βοτάνια και εσχάτως στη Βουλή, επεκτείνοντας διαρκώς τις επιχειρήσεις της, με δόρυ-σάρισα αιχμής τη Μακεδονία, ώστε να μας θυμίσει πως εκτός από το μεσαίωνα, εργατικό και πνευματικό, είναι της μόδας και η δεκαετία του ενενήντα, ο Σαμαράς και η Πολιτική Άνοιξη μες στη βαρυχειμωνιά της νέας Βουλής που θα έχει πέντε έξι μνημονιακούς, και μια σειρά επίδοξους κληρονόμους της ΧΑ, σε μια πιο σοβαρή εκδοχή της, από τον Μπάμπη ως την ελληνική λύση. Και αν το ΧΑ το καταλαβαίνουν όλοι, το σοβαρή τους προβληματίζει και δεν ξέρει κανείς πώς προκύπτει.
Η βασική μεταξύ τους διαφορά είναι το περιτύλιγμα και η προσέλευση των κεφαλαίων. Ο ένας παίζει με τον Ιβάν στις περιοχές που έχει έδρα ο τελευταίος, ο άλλος έχει διεθνείς διασυνδέσεις και υψηλές γνωριμίες από τις ΗΠΑ, αλλά μην τολμήσει κανείς και το πει φωναχτά, είναι ψεκασμένος συνωμοσιολόγος.

Αυτοί λένε πως ήρθαν για να μείνουν, ο χρόνος ζωής τους σπανίως ξεπερνά τη μία άντε δύο τετραετίες, αλλά και αν φύγουν θα έρθει κάποιος άλλος στη θέση τους. Τουλάχιστον για όσο τους “απολαύσουμε” οι δυο αρχηγοί των νεοφυών κομμάτων σχηματίζουν ωραίο και σημειολογικά ταιριαστό με την περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα αρκτικόλεξο: ΒΑ.ΒΕΛ. Η αστική τάξη γεννά τα δικά της αναχώματα με εκπληκτική ευκολία και δε χρειάζεται να τους δώσει καν κάποιο ριζοσπαστικό πρόσημο, όπως πριν κάποια χρόνια. Το αριστεροχώρι μπορεί να ψηφίσει μαζικά Βαρουφάκη και ας μην έχει αυτός καμία σχέση με την αριστερά, ούτε καν το 30″% που περισσεύει από το καλό μνημόνιο.

Τα αποτελέσματα αυτά μας λένε πολύ περισσότερα για αυτούς που ψήφισαν τα δύο Βι φορ Βιομήχανοι, παρά κάτι νέο για τους ίδιους που δε γνωρίζαμε. Μας αφήνει με την απορία πώς διαμορφώνεται η συνείδηση του κόσμου, πόσο πιο εύκολο είναι για την αστική τάξη να φτιάχνει τηλεοπτικά κόμματα και να κάνει χυλό πολλές συνειδήσεις, κατ’ εικόνα και ομοίωση του αστικού χυλού, χωρίς να υπάρχουν καν στην πραγματική ζωή.
Όπως θα έλεγε και το παλιό αφεντικό του Βαρουφάκη: Λεφτά υπάρχουν. Οι συνειδήσεις αυτών που δεν τα έχουν θα ακολουθήσουν. Εμπρός για τα Ποτάμια και το ΛΑΟΣ της νέας εποχής…

Κατιούσα