Της πατρίδας μου η σημαία… Ποια σημαία όμως;

Αυτή που υπεράσπιζαν οι Έλληνες φαντάροι το 1941 στο οχυρό του Ρούπελ; Ή αυτή που ήταν πίσω από τα γραφεία των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών της φασιστικής κυβέρνησης, όταν υπέγραφαν την παράδοση της χώρας στους Γερμανούς, πριν ακόμα νικηθεί ο ελληνικός στρατός;

Αυτή που σήκωναν οι ΕΛΑΣίτες που ορκίζονταν να χύσουν το αίμα τους για την απελευθέρωση της πατρίδας και του λαού; Ή αυτή που σήκωναν οι φασίστες ταγματασφαλίτες που ορκίζονταν πίστη στον φύρερ και το τρίτο ράιχ κι εκτελούσαν πατριώτες;


Αυτή που σήκωναν οι αντιφασίστες φαντάροι στη Μέση Ανατολή, την ώρα που απαιτούσαν να πάρουν οπωσδήποτε μέρος στη μάχη του Ελ Αλαμέιν (όπως κι έγινε); Ή αυτή που «τιμούσαν» στα λόγια οι φασίστες αξιωματικοί τους, που παραιτούνταν από τη διοίκηση των μονάδων τους, παραμονές της ίδιας μάχης;

Αυτή που έφερναν οι αντάρτες το καλοκαίρι του 1944 σ’ όλες τις πόλεις που απελευθέρωναν; Ή αυτή που κρατούσαν οι Γερμανοτσολιάδες που υπερασπιζόταν την Γερμανική κατοχή μέσα σ’ αυτές;

Αυτή που σήκωσε ο ΕΛΑΣ στην Ακρόπολη στις 12/10/1944; Ή αυτή που σήκωσε ο πρωθυπουργός του εμφυλίου και των Άγγλων Γ. Παπανδρέου λίγες μέρες αργότερα;

Αυτή που υπηρέτησε ο Μπελογιάννης σαν αξιωματικός του ΕΛΑΣ; Ή αυτή που είχαν πίσω τους οι στρατοδίκες που τον καταδίκασαν σε θάνατο;

Αυτή που σήκωνε ο Λαμπράκης στις πορείες ειρήνης; Ή αυτή που είχε κρεμάσει ο Κοτζαμάνης μέσα στο τρίκυκλο ;

Αυτή που σήκωναν οι φοιτητές μπροστά στην πύλη του Πολυτεχνείου; Ή αυτή που ήταν κρεμασμένη στο τανκ που έσπασε την πύλη;

Αυτή που κρατούσαν οι φαντάροι της ΕΛΔΥΚ στην Κύπρο το 1974; Ή αυτή που κράταγε ο Σαμψών όταν έκανε το πραξικόπημα;

Αυτή που υπηρετούσε ο Παναγούλης;
Ή αυτή που υπηρετούσε ο Παττακός;

 
Αυτή που μου έδωσε ο παππούς μου την 21 Απριλίου του 1967, που κρεμότανε χρόνια στα γραφεία της ΕΔΑ στο χωριό μας; Ή αυτή που βάζουν ο Τσίπρας κι ο Μητσοτάκης, την ώρα που κάνουνε επίσημες συναντήσεις – μετάνοιες στα Νατοϊκά και Ευρωενωσιακά αφεντικά τους, σχεδιάζοντας νέες λιτότητες, νέα ξεπουλήματα, νέους πολέμους, νέους πρόσφυγες;

Αυτή που συχνά σηκώνει ο Αντετοκούμπο; Ή αυτή που δεν πρέπει να σηκώνουν τα Αλβανάκια ή τα μαυράκια στις παρελάσεις;
Αυτή που βρίσκεται στο πίσω μέρος της φρεγάτας που περιπολεί τον περσικό κόλπο για λογαριασμό των Αμερικάνων; Ή αυτή που χαιρετούν εκείνοι οι φαντάροι που βγαίνουν συχνά στην αναφορά για να πουν ότι αρνούνται να εκτελέσουν νατοϊκές διαταγές;

Αυτή που κρεμάνε οι Έλληνες στα φτωχά τους μπαλκόνια; Ή αυτή που δεν κρεμάν οι εφοπλιστές στα πλούσια καράβια τους;

Αυτή που περνά ματωμένη κάθε χρόνο στην πορεία του πολυτεχνείου; Ή αυτή που την έκανε μπικίνι κάποιος διακεκριμένος μόδιστρος, για τα απόκρυφα της συζύγου του… άριστου εθνικού Σάκη;
Προσέξτε… Όσο και να μοιάζουν, δεν είναι καθόλου ίδιες… Όταν λοιπόν σκοπεύετε να κρεμάσετε σημαία…
Κανονίστε να διαλέξετε τη σωστή σημαία… Τη σωστή αντίληψη για τη σημαία…

Υ.Γ. Κι είπαμε… «ης πατρίδας μου η σημαία έχει χρώμα γαλανό». Αυτές οι άλλες οι κίτρινες με τον αητό κι οι κόκκινες με τα 4 Β, δεν είναι «της πατρίδας μου… σου…του…μας». Είναι σημαίες… φαντασμάτων.

Μάνος Δούκας