Ομοσπονδία Ελληνικών Ναυτεργατικών Οργανώσεων ΟΕΝΟ.

Οι ναυτεργάτες, ως αναπόσπαστο κομμάτι της εργατικής τάξης, έχουν τεράστια συμβολή στο ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας.

Η ιστορία του ναυτεργατικού συνδικαλιστικού κινήματος είναι γεμάτη από ηρωικές ενέργειες στους αγώνες ενάντια στο πιο σκληρό κομμάτι του κεφαλαίου, τόσο για τα δίκαια των ναυτεργατών, όσο και σε περιόδους όπως η λαϊκή πάλη κατά του γερμανοναζιστικού ιμπεριαλισμού στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ή και στη συνέχεια, την περίοδο του Εμφυλίου και της πάλης του ΔΣΕ, όταν η αστική τάξη της Ελλάδας

πάσχιζε να στεριώσει το κράτος της και να μεγαλώσει την ιδιοκτησία της στηριζόμενη και στους Αγγλοαμερικανούς ιμπεριαλιστές. Τέτοιες στιγμές καταγράφουμε σήμερα σ' αυτό το μικρό ιστορικό αφιέρωμα που αναδεικνύουν την αδυσώπητη ταξική πάλη ανάμεσα στους ναυτεργάτες και τους εφοπλιστές, στην πιο ηρωική περίοδο της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, στα 1947 και το ρόλο της Ομοσπονδίας Ελληνικών Ναυτεργατικών Οργανώσεων, της θρυλικής ΟΕΝΟ.

Βεβαίως, η ψυχή και ο νους του ναυτεργατικού κινήματος ήταν οι κομμουνιστές ναυτεργάτες. Ετσι μέσα από την εξιστόρηση των γεγονότων σήμερα στο «Ρ» αναδεικνύεται ο πρωτοπόρος ρόλος του ΚΚΕ και ορισμένες από τις πιο λαμπρές περιόδους του εργατικού κινήματος κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές ναυτεργάτες. Ταυτόχρονα, δημοσιεύουμε ιστορικά γεγονότα της περιόδου έτσι όπως τα κατέγραψε ένα από τα πιο επιφανή στελέχη της αστικής τάξης, ο εφοπλιστής Αριστοτέλης Ωνάσης.

Στην επιστολή του αναφέρεται στο ρόλο του ενάντια στους ναυτεργάτες, προκειμένου να συμπεριληφθεί στους εφοπλιστές «εθνομάρτυρες» - την τάξη του -που ίδιος αυτοσαρκάζει. Ολα αυτά, για να συμμετάσχει στη μοιρασιά των μεταπολεμικών παροχών του αστικού κράτους στους εφοπλιστές.

Ο ίδιος επίσης επαινεί παράλληλα το ρόλο των Αμερικανών και Αγγλων ιμπεριαλιστών, μέσα από αυτή την επιστολή. ο Α. Ωνάσης προβάλλει ότι οι εφοπλιστές και ενιαία η αστική τάξη πρέπει να αποδεχτούν τις προτάσεις του, προκειμένου να επιφέρουν πλήγμα στον ταξικό τους αντίπαλο, το ΚΚΕ, το ταξικό εργατικό κίνημα, στρατηγική των Αμερικανών και Αγγλων ιμπεριαλιστών στη χώρα μας και σε διεθνή κλίμακα. Ο Α. Ωνάσης βγάζει τα άπλυτα των εφοπλιστών, της τάξης του, στη φόρα κατά τη διάρκεια της λυσσαλέας διαμάχης που ξέσπασε μεταξύ των παραδοσιακών και των νέων τζακιών των εφοπλιστών, για το ποιοι θα καρπωθούν μεγαλύτερο για τους ίδιους κομμάτι της λείας του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, τα 100 πλοία «Λίμπερτυ» και τα 7 δεξαμενόπλοια τύπου «Τ2» που αγοράστηκαν με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου.

Απεργία ναυτεργατών στο πλοίο «Θεοφάνης Λιβανός»

στην Αυστραλία υπό την καθοδήγηση της ΟΕΝΟ το 1945

Οι λαμπρές σελίδες του ναυτεργατικού κινήματος

Ξεκινώντας, αξίζει να υπογραμμίσουμε ότι ο συνδυασμός της πάλης των ναυτεργατών με κεντρικό σύνθημα της ΟΕΝΟ «ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΕΝ ΚΙΝΗΣΕΙ» στη μάχη των ωκεανών, προκειμένου να εφοδιάζονται τα πολεμικά μέτωπα με τον απαραίτητο πολεμικό και άλλο εξοπλισμό ενάντια στο ναζιστικό - φασιστικό άξονα Γερμανίας - Ιταλίας - Ιαπωνίας και ταυτόχρονα κατά της εφοπλιστικής εγκληματικής δράσης, της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, αποτελεί ιστορική παρακαταθήκη για το ταξικό εργατικό κίνημα. Χιλιάδες ναυτεργάτες παλεύουν ηρωικά ενάντια στο φασισμό. Δε σταματούν ούτε μετά τη λήξη του πολέμου. Συνεχίζουν τον αγώνα τους, πάντα, μέσα απ' τις γραμμές του ΚΚΕ, του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, του ΕΛΑΝ και της ΕΠΟΝ κατά των νέων κατακτητών, κατά του αγγλικού και αμερικανικού ιμπεριαλισμού και των εκπροσώπων του.

Οι αγωνιστές της θρυλικής ΟΕΝΟ διώκονται απ' το αντιδραστικό καθεστώς της μεταπολεμικής περιόδου στην Ελλάδα, καταγράφονται στις μαύρες λίστες των μετεμφυλιακών κυβερνήσεων, καταδικάζονται σε πολύχρονη ανεργία, αλλά και δικάζονται, εξορίζονται, εκτελούνται. Οι ναυτεργάτες, συσπειρωμένοι στις γραμμές της ΟΕΝΟ, είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα των λαών με χιλιάδες νεκρούς. Προσπαθούν, με νύχια και με δόντια, να κρατήσουν την ιστορική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΣΣΕ) που είχαν κατακτήσει το 1943, τη ΣΣΕ που έβγαλε τους ναυτεργάτες απ' τις πρωτόγονες συνθήκες ζωής της γαλέρας.

Τα κέρδη των εφοπλιστών

Μετά τον πόλεμο, η ταξική πάλη συνεχίζεται και κορυφώνεται με την περίφημη δίκη της ΟΕΝΟ, το 1948. Εκεί όπου με χαλκευμένες κατηγορίες διώκονται στελέχη, για τη συνδικαλιστική τους δραστηριότητα, αλλά και για τους πολιτικούς αγώνες τους. Ολη αυτή την περίοδο η πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών αναδεικνύεται και μέσα απ' τις γραμμές της ΟΕΝΟ. Απ' την άλλη το κεφάλαιο εκμεταλλεύεται τον πόλεμο, με κάθε τρόπο, και μοιράζει τη λεία. Θησαυρίζει εισπράττοντας ασφάλιστρα και ναύλους. Οπως σε κάθε μοίρασμα κερδών, δημιουργείται εσωτερική διαμάχη ανάμεσα στους εφοπλιστές. Ερχονται στο φως της δημοσιότητας στοιχεία για τους τρόπους και τις «μεθόδους» της συναλλαγής του αστικού κράτους - εφοπλιστών.

Τα στοιχεία αποκαλύπτει ο εφοπλιστής Αριστοτέλης Ωνάσης, το 1947, σε μια επιστολή - ντοκουμέντο προς τον Μανώλη Κουλουκουντή, πρόεδρο της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών στη Νέα Υόρκη. Γίνεται «θηρίο ανήμερο» επειδή μένει έξω απ' τη σκανδαλώδη συναλλαγή. Πρόκειται για μια «δουλιά» που γιγάντωσε τα πλούτη των Ελλήνων εφοπλιστών μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πρόκειται, όπως προαναφέραμε, για 100 πλοία «Λίμπερτυ» και 7 δεξαμενόπλοια τύπου «Τ2» που αγοράστηκαν με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου και δωρίστηκαν με ...οικογενειακούς όρους στους εφοπλιστές.

«Ατζέντης» στην όλη υπόθεση είναι ο Ν. Αβραάμ, υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας την εποχή εκείνη. Ο ρόλος του αποκαλύπτεται σε γράμμα που έστειλε, τότε, στο γιο του, απόσπασμα του οποίου επίσης παραθέτουμε παρακάτω.

Η ίδρυση της ΟΕΝΟ

Την ίδια περίοδο, λοιπόν, που οι εφοπλιστές θησαυρίζουν πάνω στα πνιγμένα πτώματα των ναυτεργατών και εισπράττουν αμύθητα ποσά, το ναυτεργατικό κίνημα γράφει τις πιο λαμπρές σελίδες της αγωνιστικής ιστορίας του. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, με οδηγό την ΟΕΝΟ, οι ναυτεργάτες δίνουν θρυλικές μάχες ενάντια στο φασισμό και παλεύουν για να ανατραπούν οι πρωτόγονες συνθήκες δουλιάς τους.

Το 1943 ιδρύεται η ΟΕΝΟ, αποτελούμενη από 4 ναυτεργατικές οργανώσεις, την Ενωση Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΜΕΝ), την Ενωση Ναυτίλων Αξιωματικών Εμπορικού Ναυτικού, την Ενωση Ραδιοτηλεγραφητών Εμπορικού Ναυτικού και την Ενωση Ναυτεργατών Μεγάλης Βρετανίας. Στην ηγεσία της ΟΕΝΟ βρίσκονται μεγάλοι αγωνιστές του ναυτεργατικού κινήματος. Πρόεδρος αναλαμβάνει ο Νίκος Καραγιάννης και γενικοί γραμματείς ο Αντώνης Αμπατιέλος, απ' τα πληρώματα και Βασίλης Μπεκάκος, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΜΕΝ).

Αντώνης Αμπατιέλος

«Κρατήστε τα πλοία εν κινήσει»

Η ΟΕΝΟ δίνει τη μάχη στις θάλασσες με το ηρωικό σύνθημα «ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΕΝ ΚΙΝΗΣΕΙ». Το σύνθημα αυτό ήταν το σάλπισμα για τη μεγάλη προσφορά της ΟΕΝΟ στον αντιφασιστικό αγώνα. Ο ελληνικός εμπορικός στόλος, αλλά και ξένα καράβια μεταφέρουν πολεμικό υλικό και άλλα εφόδια μέσα από ναρκοθετημένες θάλασσες.

Οι «νηοπομπές θανάτου» από Αμερική - Ευρώπη με ελληνικά πληρώματα αποτελούν αποκλειστικά έργο της ΟΕΝΟ. Οι Ελληνες ναυτεργάτες ξεσηκώθηκαν και επάνδρωσαν τα πλοία - εθελοντικά - μεταφέροντας, στη διάρκεια του πολέμου, συνολικά 11,5 εκατομμύρια τόνους εφοδίων.

Το «κόστος» για τις μεγάλες αυτές στιγμές ηρωισμού ήταν: 3.000 ζωές ναυτεργατών, 150 άτομα που παραφρόνησαν στη διάρκεια των επιχειρήσεων, ενώ άγνωστος είναι ο αριθμός των τραυματιών.

Την ίδια περίοδο οι εφοπλιστές, με ασφάλεια και χλιδή μέσα από τα πολυτελή ξενοδοχεία της Νέας Υόρκης, του Λονδίνου, του Μπουένος Αϊρες κ.ά. έκλειναν χρυσοφόρες ναυλώσεις, ενώ μέχρι τελευταία στιγμή δε δέχονταν να παραχωρηθούν τα πλοία τους στις συμμαχικές δυνάμεις κατά του άξονα. Κορυφαία στιγμή αυτού του αγώνα η εθελοντική επάνδρωση των δύο καραβιών, των φορτηγών «Αγ. Σπυρίδων» και «Γεώργιος Π.», που συμμετείχαν στην απόβαση της Νορμανδίας, στην οποία επάνδρωση πρωτοστάτησαν οι κομμουνιστές.

Δημήτρης Τατάκης

Τα δύο πλοία που προαναφέραμε ήταν επανδρωμένα στο σύνολό τους από κομμουνιστές. Ανάμεσα στους εθελοντές πρωτοστατεί ο αγωνιστής και στέλεχος του ΚΚΕ και της ΟΕΝΟ, Δημήτρης Τατάκης. Το μεταδεκεμβριανό αντιδραστικό καθεστώς, για την ηρωική προσφορά του, τον «ανταμείβει» με εξορία στην Ικαρία και τη Μακρόνησο, όπου άφησε την τελευταία του πνοή, δολοφονήθηκε δηλαδή, χωρίς να τον λυγίσουν τα βασανιστήρια.

Αυτό το «δρόμο της τιμής και του καθήκοντος» πορεύτηκαν χιλιάδες κομμουνιστές και αγωνιστές εργάτες.

Αξίζει να επισημάνουμε ότι η πάλη των ναυτεργατών μέσα από τις γραμμές της ΟΕΝΟ και η κατάκτηση της πρώτης Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας επέδρασαν καθοριστικά στη συσπείρωση και την κλιμάκωση της πάλης του κλάδου, αλλά και γενικότερα του ταξικού εργατικού κινήματος.

 Οι ναυτεργάτες κατακτούν, μεταξύ άλλων, το 8ωρο, μισθούς ανάλογους των συνθηκών, επιδόματα ανά εξάμηνο, πληρωμή ανθυγιεινών εργασιών, καθιέρωση επιτροπών τροφοδοσίας. Οι εφοπλιστές υποχρεώνονται να καταβάλουν στο ΝΑΤ τις κρατούμενες εισφορές αξίας 600 χιλιάδων λιρών, να αναγνωρίσουν αντιπρόσωπο της ΟΕΝΟ στο καράβι, να οργανώσουν βιβλιοθήκες και άλλα μέσα ψυχαγωγίας για το πλήρωμα.

Η «απερίφραστος αντικαθεστωτική και αντιαστική δράσις» της ΟΕΝΟ

Αυτά φυσικά δεν έμειναν απαρατήρητα απ' την τότε αστική τάξη. Χαρακτηριστικό το απόρρητο τηλεγράφημα από την ελληνική κυβέρνηση του Καΐρου, το Γενάρη του 1944. Αναφέρεται στην Ομοσπονδία Ελληνικών Ναυτεργατικών Οργανώσεων (ΟΕΝΟ) «απερίφραστον αντικαθεστωτικήν και αντιαστική δράσιν, κατεύθυνσιν» που θα έπρεπε να σταματήσει και να εξασφαλιστούν τα «συμφέροντα και τα δικαιώματα των εφοπλιστικών κύκλων».

 Είναι προφανές πως η επίθεση στην ΟΕΝΟ είναι μέρος της γενικότερης επίθεσης κατά των αντιστασιακών οργανώσεων και του προοδευτικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Μετά το τέλος του πολέμου η επίθεση συνεχίζεται σε οτιδήποτε προοδευτικό και φυσικά στις δυνάμεις που εντάσσονται ή υποστηρίζονται απ' το ΕΑΜ.

Η ΟΕΝΟ βρίσκεται στο στόχαστρο και το κεφάλαιο τη θεωρεί υπεύθυνη για το ότι «το ελληνικό πλοίο απώλεσε το μοναδικόν του πλεονέκτημα, το χαμηλό κόστος εκμεταλλεύσεως, που του επέτρεπε να συναγωνίζεται επιτυχώς τας ξένας ναυτιλίας» («Ναυτικά Χρονικά», 1/1/1946, Αρχείο ΠΕΜΕΝ).

Οι συνδικαλιστές της ΟΕΝΟ στη δίκη

Η Δίκη της ΟΕΝΟ

Εμφύλιος. Φυλακίσεις, βασανιστήρια, διώξεις, μαζικές συλλήψεις, στημένες δίκες, καταδίκες και εκτελέσεις. Ανάμεσα στις σκηνοθετημένες δίκες είναι και η γνωστή «Δίκη της ΟΕΝΟ». Ηδη, νωρίτερα, είχαν συλληφθεί ο Α. Αμπατιέλος και ο Β. Μπεκάκος και είχαν οδηγηθεί στη Μακρόνησο. Ακολουθούν μαζικές συλλήψεις στελεχών της ΟΕΝΟ, το Γενάρη του 1948. Το Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου, 10 στελέχη της δικάζονται με ποινή «εις θάνατον», άλλα 8 σε ισόβια και άλλοι με μικρότερες ποινές. Η καταδικαστική απόφαση προκαλεί μαχητική παρέμβαση του εργατικού κινήματος και εκτός Ελλάδας, που απαιτεί να σταματήσουν οι δίκες. Η μάχη του ελληνικού λαού δεν είχε σταματημό όπως και η διεθνής συμπαράσταση, με συνέπεια τον Αύγουστο του 1952 να γίνει αναθεώρηση της δίκης.

Οπως γράφει στο βιβλίο του «η Δίκη της ΟΕΝΟ» ο Δημήτρης Κολιαράκης (μεταξύ των αγωνιστών της ΟΕΝΟ που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο), «ακούστηκε δυνατά η φωνή των κατηγορουμένων για τα δίκαια των ναυτεργατών, της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων(...). Η απόφαση που βγήκε έλεγε: Απορρίπτεται η αίτηση των κατηγορουμένων: Α. Αμπατιέλου, Π. Τιμογιαννάκη, Δ. Γαλάτη, Δ. Διακρούση, Β. Μπεκάκου και Δ. Κολιαράκη, πράγμα που σήμαινε επικύρωση της πρωτόδικης θανατικής καταδίκης τους. Για όλους τους άλλους, η απόφαση πρόβλεπε μείωση των ποινών. Κανείς δεν αποφυλακίστηκε και μεταφερθήκαμε όλοι στις φυλακές. Ο αγώνας όμως για τη σωτηρία μας δε σταμάτησε».

Ο κατάλογος των εφοπλιστών που πήραν τα «Λίμπερτυ»

Η σκανδαλώδης συμφωνία ...

Πριν έρθουμε στην επιστολή του Ωνάση, χρήσιμο είναι να αναφέρουμε πως από το 1946 έως το 1949 οι Ελληνες εφοπλιστές αγόρασαν 277 πλοία, τα οποία ταξίδευαν με σημαίες ευκαιρίας. Μάλιστα τα κέρδη τους, μετά τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, έφτασαν τα 47.500.000 λίρες Αγγλίας - στερλίνες - σε μετρητά από ασφάλειες και ναύλους. Ετσι, στις 9 Απρίλη του 1946, η κυβέρνηση του Παναγιώτη Πουλίτσα εγγυήθηκε την αγορά 100 «Λίμπερτυ» και των 7 δεξαμενόπλοιων τύπου Τ2 για τους Ελληνες εφοπλιστές. Το «έργο» ολοκλήρωσε η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη και ...ιδιαίτερα ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Νικόλαος Αβραάμ, στον οποίο θα αναφερθούμε παρακάτω.

Ας δούμε, όμως, τη συναλλαγή συγκεκριμένα: Οι Ελληνες εφοπλιστές πήραν, με τη μεσολάβηση της κυβέρνησης, 100 «Λίμπερτυ» στο 1/3 της αξίας τους, δηλαδή στα 16.500.000 στερλίνες. Από αυτά τα χρήματα έδωσαν μόνο τα 4.100.000 και το υπόλοιπο ποσό το εγγυήθηκε το ελληνικό Δημόσιο. Το δάνειο αυτό έπρεπε να το εξοφλήσουν με τόκο 3,5% σε 17 χρόνια!

....και δώρα των παιδιών της αστικής τάξης στους πολιτικούς

Η συναλλαγή αστικού κράτους - εφοπλιστών αποκαλύπτεται και από ένα άλλο ντοκουμέντο της εποχής: Το γράμμα του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας της κυβέρνησης Τσαλδάρη, Ν. Αβραάμ προς το γιο του, που αποδεικνύει τη συναλλαγή για τα «Λίμπερτυ», αλλά και συναλλαγές, γενικότερα με τους εφοπλιστές. Το συγκεκριμένο γράμμα δημοσιεύτηκε στον «Ριζοσπάστη» στις 25 Φλεβάρη του 1947 και είναι αποκαλυπτικό: «Σου έγραψα προ ημερών με τον εφοπλιστήν κ. Πατέραν, τον γαμβρόν του φίλου μας κ. Λύρα που επήρε την τελευταία στιγμή όπως ενθυμείσαι ένα Λίμπερτυ(...) Η "Ελευθερία", "Η Ελλάδα" και ο "Ριζοσπάστης" έγραψαν διά τη νόμιμον προμήθειαν που πήρα απ' την αγοράν των Λίμπερτυ. Εδωκα μίαν απάντησιν, που σου εσωκλείω εις την "Ελευθερίαν". Εγραψε δε σχετικώς και η "Εστία" και το "Εμπρός". Εδωκα και από ραδιοφώνου μίαν ομιλίαν επί του ζητήματος αυτού.

Ο Βαγγέλης έχει ετοιμάσει και δύο ομιλίες με θέμα εντυπώσεις μου απ' την Αμερικήν, μίαν στον "Παρνασσό" και μίαν στον Πειραιά. Μόλις ήλθα, την πρώτη Κυριακήν εγένετο συγκέντρωσις εις τη λέσχην Πειραιώς και ωμίλησα. Επίσης μου παρετέθη γεύμα πρωτοβουλία ναυτικών πρακτόρων κλπ. στον Πειραιά. Την περασμένη εβδομάδα μετά την παραίτησίν μου, μου παρέθεσε εις τον Ναυτικόν Ομιλον γεύμα η ένωσις των Εφοπλιστών. Να πης εις τον Γιώργο το Λύρα - για το δώρο που υποσχέθησαν - να το στείλουν εις την εδώ Ενωσιν διά να μου το παραδώσουν είναι ανάγκη. Του γράφω και εγώ και γι' αυτό και για τα άλλα ζητήματα του Πειραιώς που προσωπικά είχαμε μιλήσει».

Αξίζει, επίσης, να αναφέρουμε ένα ακόμα απόσπασμα του γράμματος αυτού όπου γίνεται πιο αποκαλυπτικός: «Πρέπει να έχεις υπ' όψι σου (σ.σ γράφει στον γιο του) ότι και ο Εμ. Κουλουκούντης και ο Γ. Λύρας και ο Σταύρος Λιβανός και ο Ν. Ρεθύμνιος, εκτός του Σεβασμιωτάτου έχουν προσφερθεί να σε ενισχύσουν οικονομικώς. Ο Στ. Λιβανός μου είπε την τελευταία στιγμή: Ο,τι θέλει να αποτείνεται σε μένα, τον γιο του Παπανδρέου εγώ τον εσπούδασα. Σου τα γράφω αυτά διότι ομολογώ και εγώ ότι είναι καιρός να αφήσω την πουριτανικήν ηθικήν ακαμψίαν και να δέχωμαι τοιαύτας ενισχύσεις ως υποψήφιος ηγέτης πλέον κατ' επάγγελμα διά να μην αναγκασθώ να τρέχω εις το Κακουργοδικείο και το Πλημμελειοδικείο»!!!

Πηγές

1. «ΠΕΜΕΝ 1901-2001, Οι ναυτεργάτες στο δρόμο της ταξικής πάλης», Αθήνα 2005.
2. «Ενωσις», τεύχος Απρίλη 1953.
3. «Ριζοσπάστης», 25 Φλεβάρη του 1947.
4. «Η Δίκη της ΟΕΝΟ», Δημήτρης Κολιαράκης.
5.«Ενωση», τεύχος Νοέμβρη 2001.
6.«Ριζοσπάστης», 8 Μάρτη 1998.

Από το λεύκωμα αφιερωμένο στην πρωτοπόρα συμβολή του ΚΚΕ στους αγώνες των ναυτεργατών

Το εξώφυλλο του Λευκώματος

Πλήρωμα σε απεργία, αρνούμενο να μεταφέρει πετρέλαιο στο φασιστικό καθεστώς του Φράνκο

Ο δολοφονημένος στη Μακρόνησο κομμουνιστής ναυτεργάτης Δημήτρης Τατάκης